Με το νομοσχέδιο εισάγεται στο ελληνικό Δίκαιο η 5η κατά σειρά Οδηγία της ΕΕ υποτίθεται ενάντια στο ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος και για την «καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας». Ετσι διαμορφώνεται ανάλογα από τη ΝΔ σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση ο απαράδεκτος νόμος 4557/2018 της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με όχημα ακριβώς το ευρωενωσιακό πλαίσιο περί «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» και με αιχμή τη δήθεν διαφάνεια στις οικονομικές συναλλαγές, θέσπισε νέα μέσα ελέγχου και ευθείας αντιδημοκρατικής παρέμβασης στη λειτουργία και τη δράση τους.

Ετσι, το νομοσχέδιο προβλέπει ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση στα κόμματα και τα συνδικάτα με πρόσχημα τα οικονομικά τους και στοχοποιεί ακόμα περισσότερο κάθε ριζοσπαστική σκέψη που αμφισβητεί το βάρβαρο σύστημα. Προβλέπει μέχρι ότι τα προσωπικά στοιχεία των μελών σωματείων και άλλων φορέων θα είναι αναρτημένα και διαθέσιμα στο κοινό, και θα μπορεί να τα δει ο οποιοσδήποτε και χωρίς ενημέρωση των θιγομένων προσώπων κ.ά.

Ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας εμφάνισε το νομοσχέδιο ως «περαιτέρω ενίσχυση του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και καταστολή της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας», και κυρίως ως έλεγχο του εικονικού ψηφιακού χρήματος (κρυπτονομίσματα) κ.ο.κ.

Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Συρμαλένιος δήλωσε ότι «η Οδηγία είναι βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και γι' αυτό την υποστηρίζουμε», υπενθύμισε άλλωστε πως ο νόμος που τώρα διευρύνεται με την ενσωμάτωση της Οδηγίας είναι της προηγούμενης κυβέρνησης. Θετικά στο νομοσχέδιο τοποθετήθηκε και το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ. Δεν εξέφρασε πρόθεση ψήφου η Ελ. Λύση, χωρίς ωστόσο ο ειδικός της αγορητής Β. Βιλιάρδος να έχει αντιρρήσεις στην Οδηγία, ενώ επιφύλαξη δήλωσε το ΜέΡΑ25.

Την απόσυρση διατάξεων τόσο του προηγούμενου νόμου του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του παρόντος νομοσχεδίου οι οποίες βάζουν εμπόδια στη δράση των εργατικών - λαϊκών οργανώσεων και των κομμάτων απαίτησε η ειδική αγορήτρια του ΚΚΕ, Μαρία Κομνηνάκα, καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο.

Οπως ανέφερε, στο πλαίσιο της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων είναι τουλάχιστον υποκρισία να γίνεται λόγος για τον έλεγχο των διαδρομών του «μαύρου» χρήματος. «Τέτοιου είδους δραστηριότητες, στην πραγματικότητα, ούτε μπορείτε να τις ελέγξετε στο σύνολό τους, ούτε και θέλετε να ελέγξετε τη συγκέντρωση και τη διαδρομή, ακόμα κι όταν αυτή συνδέεται με σοβαρά εγκλήματα, αλλά επικερδή κυκλώματα», τόνισε.

Εξάλλου, συνέχισε, αν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και οι προηγούμενες ήθελαν πραγματικά να ελέγξουν κατά κάποιον τρόπο το «μαύρο» χρήμα και άλλες τέτοιου είδους παράνομες ενέργειες, θα είχαν δεχτεί τις προτάσεις που καταθέτει κατ' επανάληψη το ΚΚΕ για την ονομαστικοποίηση των μετοχών των ανωνύμων εταιρειών, των offshore κ.ο.κ.

Για να αντιμετωπιστεί «αποτελεσματικά η ρίζα του κακού, χρειάζεται ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, όπου τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας θα τα κρατούν οι εργαζόμενοι και που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες τους και όχι τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων», επισήμανε.

Στην προκειμένη περίπτωση, τόνισε η Μ. Κομνηνάκα, άλλα είναι αυτά που επιδιώκονται. Για παράδειγμα, «το περιβόητο ζήτημα της τρομοκρατίας. Μιας έννοιας - λάστιχο, που μπορεί να περιλαμβάνει τους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος, τη λειτουργία και δραστηριότητα των φορέων του και να αξιοποιείται για την περιστολή εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς και την ποινικοποίηση όχι μόνο της δράσης, αλλά ακόμα και της ιδεολογίας όποιου αμφισβητεί το υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα».

Πρόσθεσε ότι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και για την ακρίβεια ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ «περιλαμβάνει ήδη βαθιά αντιδραστικές, απαράδεκτες προβλέψεις σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος, όλων των μαζικών φορέων, αλλά και των πολιτικών κομμάτων, που θεωρούμε ότι και με αυτή την ευκαιρία θα πρέπει να καταργηθούν».

Για παράδειγμα, αντιμετώπισε σωματεία και κόμματα ως καπιταλιστικές επιχειρήσεις και εν δυνάμει «ύποπτες οντότητες», θεσπίζοντας νέα μέσα ελέγχου και ευθείας αντιδημοκρατικής παρέμβασης στη λειτουργία και τη δράση τους, όπως την υποχρέωση να δηλώνουν στο κράτος τους πραγματικούς δικαιούχους της περιουσίας και της οικονομικής τους δραστηριότητας, ενώ τέτοιος δικαιούχος στις μαζικές λαϊκές οργανώσεις φυσικά και δεν υπάρχει.

Απαίτησε «αυτές οι άθλιες διατάξεις να καταργηθούν», όπως και οι επιπρόσθετες που προβλέπονται στο νομοσχέδιο και προδιαγράφουν ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση στα εσωτερικά σωματείων και κομμάτων, όπως είναι η δημοσιοποίηση των μελών τους, η συλλογή και καταγραφή των στοιχείων τους από τις κρατικές αρχές σε δεδομένα όπου μπορούν να έχουν πρόσβαση και «διεθνείς οργανισμοί». Μάλιστα τα στοιχεία αυτά θα παραμένουν στη βάση δεδομένων και 10 χρόνια μετά από τότε που τα «πολιτικώς εκτεθειμένα πρόσωπα», όπως αναφέρεται, έχουν διακόψει κάθε πολιτική δράση, ή παύει να υπάρχει ο συλλογικός φορέας όπου ανήκαν.