ICON

Για να «ιδρώσει το αυτί τους» χρειάζεται οι κτηνοτρόφοι να οργανώσουν την πάλη τους μαζί με τους γεωργούς

Η «νέα» ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, με επικεφαλής τον υπουργό Αλ. Κοντό και τον υφυπουργό Κ. Κιλτίδη δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί καθόλου από το πλαίσιο της αντιαγροτικής πολιτικής, που καθορίζεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και εφαρμόζεται από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Βεβαίως, υπάρχουν κάποιοι - αναφερόμαστε, ιδιαίτερα, στους γνωστούς αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, που δρουν στη Θεσσαλία - οι οποίοι επιχειρούν, να αποπροσανατολίσουν και να παραπλανήσουν τον αγροτικό κόσμο, υποστηρίζοντας ότι η αντικατάσταση του Β. Μπασιάκου, από τον υφυπουργό του Αλ. Κοντό, είναι μια «θετική εξέλιξη», που θα αποβεί προς όφελος των αγροτών. Λες και η αντιαγροτική πολιτική είναι ζήτημα και ευθύνη ενός προσώπου κι όχι γενικότερη κυβερνητική επιλογή και κατεύθυνση, που, ανεξαρτήτως από το ποιος θα κατέχει το «πόστο» του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, θα τηρείται απαρέγκλιτα και θα είναι, πάντα, σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών.

Ιδιαίτερο βάρος φαίνεται ότι θα ρίξει η «νέα» ηγεσία του υπουργείου στη στροφή των αγροτών προς τη λεγόμενη «άλλη γεωργία». Πρόκειται για το «παλιό παραμύθι» των «αγροτικών αναδιαρθρώσεων», που πλασάρεται με «νέο όνομα». Στόχος πάντα ο ίδιος: Να σπρωχτούν οι μικρομεσαίοι αγρότες σε μαζική εγκατάλειψη των βασικών καλλιεργειών για να καταλήξουν, μια ώρα αρχύτερα, στο ξεκλήρισμα.

Η «άλλη γεωργία», στην οποία αναφέρεται πολύ συχνά ο Αλ. Κοντός, γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν εναλλακτική λύση και διέξοδο και για τους μικροπαραγωγούς. Ομως, η αντικατάσταση των δυναμικών καλλιεργειών σιτηρών, βαμβακιού, καπνού, τεύτλων κ.ά. με την καλλιέργεια οσπρίων, βιολογικών προϊόντων και ενεργειακών φυτών, ή και με την καλλιέργεια ...γομαράγκαθων και την εκτροφή ...βατράχων - κι αυτά προτείνονται αρμοδίως! - είναι εμφανές ότι δεν μπορεί να είναι εναλλακτική λύση για τους μικρομεσαίους αγρότες, καθώς δεν εξασφαλίζει βιώσιμο εισόδημα και μέλλον. Οσοι από τους φτωχούς αγρότες θα πέσουν στην παγίδα και θα στραφούν προς την «άλλη γεωργία», θα «φυτοζωούν» για λίγο καιρό μέχρι να «τελειώσουν» οριστικά.

Η «νέα» κυβέρνηση της ΝΔ θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, που προοιωνίζεται τα πολύ χειρότερα για τους μικρομεσαίους αγρότες.

Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ που ξεκίνησε στην αρχή του 2006, θα είναι το βασικό «εργαλείο» της, το «κοφτερό δρεπάνι», με το οποίο θα κόβει «κεφάλια» αγροτών.

Θα συνεχίσει την πολιτική υποβάθμισης της ζωής στην ύπαιθρο κι ας λέει ότι θα δοθούν μεγάλα κονδύλια από το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για την περιφέρεια. Χρήματα, βεβαίως, θα ξοδευτούν, αλλά όχι για την ανάπτυξη της υπαίθρου υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Δε θα πάνε για την κατασκευή των αναγκαίων έργων υποδομής στη γεωργία, ούτε για την αναβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών για τους κατοίκους των χωριών, οι οποίοι θα κληθούν να πληρώνουν ακόμα περισσότερα από την τσέπη τους για την ιδιωτικοποιημένη Παιδεία και την Υγεία της εμπορευματοποίησης. Τα πολλά χρήματα θα πάνε για μια «ανάπτυξη» της περιφέρειας υπέρ των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, θα καταλήξουν στις τσέπες «επενδυτών», μεγαλοεργολάβων και «αετονύχηδων», που έχουν ειδικευτεί στο «ροκάνισμα» των κοινοτικών κονδυλίων.

Η μόνη οδός σωτηρίας για τη μικρομεσαία αγροτιά βρίσκεται στον αγώνα για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης, που θα προωθεί την ολοκληρωμένη αγροτική ανάπτυξη, διασφαλίζοντας βιώσιμο εισόδημα και σταθερή δουλιά στους μικρονυκοκυραίους της υπαίθρου, θα βελτιώνει, συνεχώς, τη ζωή στο χωριό.

Αυτόν τον αγώνα, οι αγρότες πρέπει να τον δώσουν σε συμπαράταξη με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Το ΚΚΕ θα βρίσκεται, όπως πάντα, στο πλευρό της αγωνιζόμενης αγροτιάς και η ενίσχυσή του στις πρόσφατες εκλογές δίνει μεγαλύτερες δυνατότητες να είναι πιο μαζική, πιο δυναμική και πιο αποτελεσματική η αγροτική και, γενικότερα, η λαϊκή πάλη.

Eurokinissi

Θησαυρίζουν οι αλευροβιομήχανοι, καθώς η τιμή του αλευριού «πετάχτηκε πολύ ψηλά», με αποτέλεσμα και την αλματώδη αύξηση στην τιμή του ψωμιού, καθιστώντας το «ψωμί - ψωμάκι» για τους φτωχούς εργαζόμενους και τους συνταξιούχους που το έχουν καθημερινή ανάγκη

Σχετίζεται με τη μείωση των αποθεμάτων σιτηρών στην ΕΕ, που οφείλεται σε τέσσερις, κυρίως, λόγους:

Πρώτον, στην πολιτική «εκφυλισμού» του θεσμού παρέμβασης, που εφαρμόζει η ΕΕ, καθορίζοντας εξευτελιστικές τιμές παρέμβασης. Αυτή η πολιτική εξαναγκάζει πολλούς μικρομεσαίους σιτοπαραγωγούς να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια, καθώς αντιλαμβάνονται ότι με 11 - 12 λεπτά του ευρώ που είναι η τιμή παρέμβασης, αυτή καθίσταται ασύμφορη αν όχι και ζημιογόνα.

Δεύτερον, στην πολιτική της ΕΕ για προσωρινή αγρανάπαυση στις καλλιέργειες σιτηρών, που έβγαλε «εκτός παραγωγής» εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα.

Τρίτον, στη μείωση της παραγωγής σιτηρών στην περασμένη καλλιεργητική περίοδο, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, των πλημμυρών στη Βόρεια Ευρώπη και της ξηρασίας στη Νότια. (Μειωμένη είναι η παραγωγή και στη χώρα μας, λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας και της ξηρασίας).

Από την αύξηση στην τιμή των σιτιρών, ωφελημένοι είναι οι μεγαλοπαραγωγοί που, διαθέτοντας τους απαραίτητους αποθηκευτικούς χώρους, κράτησαν το στάρι και το πουλούν τώρα και πιο ωφελημένοι οι εμποροβιομήχανοι που το αγόρασαν φτηνά και το μεταπωλούν ακριβά

Οι προαναφερόμενοι λόγοι καθιστούν εμφανές ότι η φετινή αύξηση της τιμής των σιτηρών είναι συγκυριακή. Κάποιοι εξ αυτών θ' αρθούν πολύ γρήγορα - π.χ., ήδη στην ΕΕ συζητούν την κατάργηση της προσωρινής αγρανάπαυσης και τη λήψη άλλων μέτρων για την αύξηση της παραγωγής, ώστε να έχουμε εξισορρόπηση της προσφοράς και της ζήτησης - και άλλοι, όπως οι καταστροφές από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, είναι προφανές ότι δε θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα.

Επομένως, οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί ότι δήθεν η «καλή πολιτική» της κυβέρνησης και της ΕΕ οδήγησε στην αύξηση της τιμής των σιτηρών και στη βελτίωση του αγροτικού εισοδήματος, δεν έχουν βάση και χρησιμοποιούνται για αποπροσανατολισμό και παραπλάνηση των αγροτών.

Θα πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι από αυτή τη συγκυρία μικρό ήταν το πραγματικό όφελος των μικρομεσαίων σιτοπαραγωγών. Μπορεί η τιμή του σταριού να φτάνει τα 35 λεπτά του ευρώ - το καλαμπόκι πουλιέται μέχρι και 28 λεπτά - αλλά η πλειοψηφία των αγροτών το πούλησε σε πολύ χαμηλότερη τιμή. Οσοι, και είναι πολλοί, πούλησαν μετά το θερισμό, εισέπραξαν το πολύ 20 λεπτά το κιλό, μια τιμή που δεν αφήνει κέρδος. Ωφελημένοι είναι οι μεγαλοπαραγωγοί που, διαθέτοντας τους απαραίτητους αποθηκευτικούς χώρους, κράτησαν το στάρι και το πουλούν τώρα, πιο ωφελημένοι οι εμποροβιομήχανοι που το αγόρασαν φτηνά και το μεταπωλούν ακριβά, ενώ θησαυρίζουν οι αλευροβιομήχανοι, καθώς η τιμή του αλευριού «πετάχτηκε πολύ ψηλά», με αποτέλεσμα και την αλματώδη αύξηση στην τιμή του ψωμιού. Ηδη, σε αρκετές περιοχές αυτή η αύξηση φτάνει στο 30% - ένα καρβέλι κοστίζει, πλέον, μέχρι και 1 ευρώ! - καθιστώντας το «ψωμί - ψωμάκι» για τους φτωχούς εργαζόμενους και τους συνταξιούχους που το έχουν καθημερινή ανάγκη.

Οι σιτοπαραγωγοί, λοιπόν, δε βάζουν και πολλά στην τσέπη τους, ενώ στις επόμενες χρονιές θα δουν πάλι την τιμή να κατρακυλάει, όπως, άλλωστε, έγινε και με το λάδι, που στην καλλιεργητική περίοδο 2005 - 2006 είχε καλή τιμή, η οποία αμέσως μετά πήρε, ξανά, την κατηφόρα.

Η συγκυριακή αύξηση της τιμής στο στάρι και στο καλαμπόκι μπορεί να πρόσφερε «προσωρινή ανακούφιση» στους γεωργούς, αλλά προκαλεί «μόνιμη βλάβη» στους κτηνοτρόφους. Οι τιμές στις ζωοτροφές εκτοξεύτηκαν στα ύψη, ανεβάζοντας το κτηνοτροφικό κόστος παραγωγής πάνω από 50%. Κι αυτό σε μια περίοδο «ισχνών αγελάδων» για την κτηνοτροφία, που υποφέρει και «πνέει τα λοίσθια», καθώς οι τιμές στο γάλα και στο κρέας είναι πολύ χαμηλές και συνεχώς μειώνονται.

Η κυβέρνηση αδιαφορεί πλήρως γι' αυτές τις βαριές επιπτώσεις στους κτηνοτρόφους, όπως αδιαφορεί πλήρως και για το νέο κύμα ακρίβειας στα είδη λαϊκής διατροφής, που προκαλεί η αύξηση στα σιτηρά. Οι κτηνοτρόφοι αντιδρούν, ζητώντας άμεσα μέτρα προστασίας, αλλά οι κυβερνώντες «αγρόν αγοράζουν», αποδεικνύοντας, και μ' αυτό τον τρόπο, ότι είναι αποφασισμένοι ν' αφήσουν την «ελεύθερη αγορά» να «θερίζει» ό,τι βρει μπροστά της.

Για να «ιδρώσει το αυτί τους» χρειάζεται οι κτηνοτρόφοι να οργανώσουν την πάλη τους μαζί με τους γεωργούς - σύμμαχος και όχι αντίπαλος του κτηνοτρόφου είναι ο σιτοπαραγωγός (άλλωστε πολλοί που καλλιεργούν έχουν και ζώα) και πρέπει να πέσουν στο κενό οι προσπάθειες διαφόρων «καλοθελητών» να τους φέρουν σε «εμφύλια αντιπαράθεση» - με κοινό στόχο την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής.

Κι αυτό απαιτείται να γίνει άμεσα καθώς καμία αναμονή και ανοχή δεν ωφελεί και οποιαδήποτε καθυστέρηση θ' αποβεί ζημιογόνα...