Από παλιότερη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων κατά τη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων

Τα αιτήματα που διεκδικούν οι εργάτες είναι: Αύξηση μισθών, πλήρης και σταθερή απασχόληση για όλους, αύξηση του αριθμού εργαζομένων στις ομάδες φορτοεκφόρτωσης (πόστα) από 4 σε 6.

Στη χτεσινή Γενική Συνέλευση, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ, Μάρκος Μπεκρής, αναφέρθηκε εισηγητικά στις θετικές εξελίξεις για το ζήτημα των ΒΑΕ, καθώς και στη μέχρι σήμερα στάση της εργοδοσίας στις διαπραγματεύσεις και τις μεθοδεύσεις της, που στόχο έχουν να χτυπήσουν τον αγώνα των εργατών.

Σημείωσε ότι οι απεργίες που έκαναν οι εργάτες στις προβλήτες είχαν ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει η διαδικασία για την ένταξή τους στο καθεστώς των ΒΑΕ. Πρόκειται τόνισε για μια σημαντική νίκη, θυμίζοντας ότι πριν τις απεργίες, τους μήνες Μάη και Ιούνη, το υπουργείο Εργασίας έλεγε πως δεν γίνεται να ενταχθούν στα ΒΑΕ και σήμερα, μετά τις απεργίες, εισηγείται την ένταξή τους.

Αναφέρθηκε ακόμη στην προκλητική στάση της εργοδοσίας που ενώ περηφανεύεται δημόσια για τη μεγάλη αύξηση του όγκου εργασιών, που ήδη συμβαίνει και θα συμβεί τα επόμενα χρόνια στο λιμάνι, την ίδια ώρα λέει στις διαπραγματεύσεις ότι τα αιτήματα των εργατών δεν μπορούν να ικανοποιηθούν γιατί το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος» είναι ήδη υψηλό, περιλαμβάνοντας μάλιστα σε αυτό τα διαλείμματα, την υποχρέωσή της να παρέχει μέσα ατομικής προστασίας, τη χασούρα της από τις απεργίες! Στη δε παρατήρηση του σωματείου ότι μέχρι το 2014 δεν έδινε καν το διάλειμμα, διατύπωσε το... «επιχείρημα» ότι δεν χρειαζόταν να το δίνει γιατί τότε ο όγκος εργασίας ήταν πολύ μικρός και οι εργάτες κάθονταν! «Ξέχασε» ότι το διάλειμμα δόθηκε μετά την ίδρυση της ΕΝΕΔΕΠ, που πρόβαλε το σχετικό αίτημα. Αλλιώς ακόμα η εργοδοσία θα θεωρούσε ότι οι εργάτες κάθονται...

Τέλος, ο Μ. Μπεκρής αναφέρθηκε στο εργοδοτικό μόρφωμα που στήθηκε και βαφτίστηκε «σωματείο» στα τέλη Ιούλη, ενώ δηλαδή είχαν ξεκινήσει οι διαπραγματεύσεις με την ΕΝΕΔΕΠ για την επιχειρησιακή ΣΣΕ. Η ίδρυσή του εγκρίθηκε από το δικαστήριο σε χρόνο ρεκόρ, μόλις σε τρεις μέρες, όταν η ίδρυση της ΕΝΕΔΕΠ εγκρίθηκε σε 3,5 μήνες! Γεγονός και αυτό που δείχνει ότι έχουν μπει «λυτοί και δεμένοι» για να στηρίξουν το εν λόγω μόρφωμα, προκειμένου να χτυπήσει τον αγώνα των εργατών.

Ο ρόλος του αποκαλύφθηκε από ανακοίνωση του ίδιου του «σωματείου», με την οποία ζήτησε να σταματήσουν οι διαπραγματεύσεις για την επιχειρησιακή ΣΣΕ, στράφηκε ενάντια στην ΕΝΕΔΕΠ, δεν διατυπώνει κανένα απολύτως αίτημα, αλλά σπεύδει να διατυμπανίσει ότι «είμαστε απέναντι σε απεργιακές κινητοποιήσεις»! Καθόλου τυχαία, μέλη της διοίκησής του έχουν διατελέσει μεταξύ άλλων και απεργοσπάστες...

Στις τοποθετήσεις που ακολούθησαν στη χτεσινή συνέλευση, βασικό χαρακτηριστικό ήταν η αποφασιστικότητα των εργατών να συνεχίσουν τον αγώνα τους για τα δίκαια αιτήματά τους. Επεσήμαναν ότι δεν είναι συνέταιροι με την εργοδοσία, τόνισαν ότι δεν πρέπει να κάνουν πίσω από όσα διεκδικούν. Διέλυσαν τα αστεία επιχειρήματα της εργοδοσίας, περιγράφοντας τις συνθήκες εργασίας, ανέφεραν πως ακόμα και το διάλειμμα δίνεται κουτσουρεμένο, έφεραν παραδείγματα που δείχνουν πώς οι εργολάβοι για λογαριασμό της COSCO ξεζουμίζουν τους εργάτες. Ακόμα προτάθηκε να ζητήσουν στήριξη από άλλους εργαζόμενους και σωματεία, ενώ αποφάσισαν να στηρίξουν έμπρακτα την απεργία των ναυτεργατών στις 3 Σεπτέμβρη, αναδεικνύοντας το ζήτημα της ταξικής αλληλεγγύης.

Το καταστατικό του εργοδοτικού μορφώματος - «σωματείου» που στήθηκε ενάντια στον αγώνα των εργατών στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Πειραιά, βγαλμένο μέσα από τις πιο αντιδραστικές παρεμβάσεις των μονοπωλίων στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, αποτελεί μια ακόμα επιβεβαίωση για την αντεργατική αποστολή του στην υπηρεσία του κεφαλαίου.

Δεν είναι μόνο ότι ενσωματώνει διατάξεις αντεργατικών νόμων, ότι απαγορεύει στους εργάτες να έχουν διαφορετική γνώμη από τη διοίκηση... Φτάνει να απαιτεί δηλώσεις αποκήρυξης των κομμάτων που είναι ενάντια στην «εργασιακή ειρήνη»!

Χαρακτηριστικά, το άρθρο 5 του άθλιου καταστατικού ορίζει πως: «Βασική προϋπόθεση εγγραφής αποτελεί η δήλωση από το υποψήφιο μέλος ότι δεν θα υπηρετήσει συμφέροντα κομματικής οργάνωσης ή κομματικού μηχανισμού, καθότι το σωματείο έχει, ως βάση, την καθαρότητά του από ξένους μηχανισμούς επιρροής ή επιβολής αποφάσεων, πιστεύοντας στην ειρηνική επίλυση των διαφορών και στην εργασιακή ειρήνη».

Για να εξασφαλίσουν μάλιστα την απόλυτη υποταγή των μελών τους, στο άρθρο 6 προειδοποιούν ότι «όλα τα μέλη έχουν την υποχρέωση να εργάζονται για την προαγωγή των σκοπών της οργάνωσης και να αποφεύγουν κάθε δραστηριότητα (σ.σ. όπως το να είναι μέλη κομμάτων ή να υπονομεύουν την «εργασιακή ειρήνη» καλώντας σε σύγκρουση με την εργοδοσία), που αντιστρατεύεται τους σκοπούς αυτούς». Σε διαφορετική περίπτωση, το μέλος υποβάλλεται σε «πειθαρχικές ποινές», από γραπτή επίπληξη έως την οριστική διαγραφή του από το «σωματείο».

Ρόλο δικαστή παίζει το διοικητικό συμβούλιο, «το οποίο σε τέτοια θέματα ενεργεί ως Πειθαρχικό Συμβούλιο» και το οποίο καλεί «το υπό κατηγορία μέλος (...) να υποστηρίξει την αθωότητά του»...

Στο πλαίσιο αυτό, δεν προκαλεί καμιά κατάπληξη ότι το εργοδοτικό μόρφωμα έχει ενσωματώσει στο καταστατικό του την πρόσφατη απεργοκτόνα διάταξη που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Στο άρθρο 8 αναφέρει ότι στην περίπτωση κήρυξη απεργίας «για την επίτευξη της απαρτίας απαιτείται η παράσταση του 1/2 των ταμειακά τακτοποιημένων μελών».

Στο άρθρο 17, εξάλλου, σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι «προτού όμως κηρυχθεί η απεργία ή οποιαδήποτε μορφή αυτής, θα πρέπει να εξαντληθούν οι διαπραγματεύσεις για ειρηνική επίλυση των διαφορών»...

Απλήρωτοι για τέσσερις και πλέον μήνες παραμένουν οι εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί μέσω προγραμμάτων στην καθαριότητα των κτιρίων του ΟΑΕΔ, όπως καταγγέλλει για μια ακόμα φορά το ΠΑΜΕ, απαιτώντας να δοθεί άμεσα λύση στην ομηρία των εργαζομένων.

Εκατοντάδες άνεργοι προσλήφθηκαν τους προηγούμενους μήνες για τις ανάγκες καθαρισμού των κτιρίων του Οργανισμού σε όλη τη χώρα, με οκτάμηνες συμβάσεις τετράωρης απασχόλησης. Σήμερα, 300 περίπου συμβασιούχοι βρίσκονται απλήρωτοι και στον «αέρα», ως αποτέλεσμα δικαστικής διένεξης ανάμεσα στον Οργανισμό και εργολαβική εταιρεία. Συγκεκριμένα, δεν τους καταβάλλεται η μηνιαία αμοιβή των 330 ευρώ, ενώ κινδυνεύουν να επιστρέψουν στην ανεργία πριν ακόμα παρέλθουν οι λιγοστοί μήνες δουλειάς που προέβλεπαν οι συμβάσεις τους.

Στην ανακοίνωσή του, το ΠΑΜΕ σημειώνει: «Η αθλιότητα και ο εμπαιγμός έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Ο ΟΑΕΔ, ο οργανισμός για την προστασία των ανέργων, που τάχα πραγματοποιεί κοινωνική πολιτική, όπως αναφέρει πανηγυρίζοντας η κυβέρνηση, ο οργανισμός που μέσω των απαράδεκτων ολιγόμηνων προγραμμάτων απασχόλησης ανακυκλώνει την ανεργία χωρίς να δημιουργεί σταθερές θέσεις εργασίας, αφού πρώτα μέσω τέτοιου προγράμματος προσέλαβε για την καθαριότητα των δικών του κτιρίων εκατοντάδες εργαζόμενους σε αρκετές πόλεις, τους έχει απλήρωτους από τον Μάιο.

Αυτήν τη στιγμή, εκατοντάδες εργαζόμενοι - άνεργοι σε όλη τη χώρα, με μηδενικό εισόδημα, που λόγω ανάγκης για εργασία έκαναν τα χαρτιά τους για να μπουν σε ένα από αυτά τα προγράμματα, ενώ είναι τυπικοί στην καθημερινή εργασία τους, δεν έχουν ακόμα πληρωθεί. Τους άφησαν απλήρωτους κατακαλόκαιρο, με τις καθημερινές και οξυμένες τους ανάγκες να τρέχουν λόγω της παρατεταμένης ανεργίας στην οποία βρίσκονται. Στερούν μέχρι σήμερα ακόμα και αυτό το άθλιο μηνιαίο επίδομα των 330 ευρώ που παίρνουν οι εργαζόμενοι σε αυτά τα προγράμματα».

«Να λήξει τώρα η νέα ομηρία που δημιουργείται!Να σταματήσει ο εμπαιγμός στους εργαζόμενους στην καθαριότητα», απαιτεί το ΠΑΜΕ και υπογραμμίζει τις ευθύνες του Οργανισμού και της κυβέρνησης. «Οι δικαιολογίες για την απαράδεκτη καθυστέρηση, οι μετατοπίσεις ευθυνών αλλά και οι λύσεις που προτείνονται, με εργατολόγους και συνδικαλιστικές οργανώσεις που καλούνται να παίξουν το ρόλο του ΟΑΕΔ και του κράτους, αποτελούν κοροϊδία για τους εργαζόμενους. Εδώ και τώρα, με ευθύνη του ΟΑΕΔ και της κυβέρνησης, να πληρωθούν στο σύνολό τους τα δεδουλευμένα και να συνεχιστεί η εργασία τους», καταλήγει.

Παρεμβάσεις για να δοθεί λύση στο ζήτημα έχουν γίνει μέσα στο καλοκαίρι από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ τόσο στο υπουργείο Εργασίας όσο και στη διοίκηση του ΟΑΕΔ. Στο μεταξύ, οι εργαζόμενοι, που βρίσκονται αντιμέτωποι με την απληρωσιά και την αβεβαιότητα, προσπαθούν να οργανωθούν και να συντονίσουν τα βήματά τους σε μια σειρά πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα κ.α.).