ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 30 Αυγούστου 1998
Σελ. /40
ΔΙΕΘΝΗ
ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ
Αγώνες των εργαζομένων ενάντια στο σχέδιο "αναζωογόνησης" του ΔΝΤ

Παρά τα βίαια αστυνομικά μέτρα, που συστηματικά εφαρμόζει η "φιλελεύθερη" κυβέρνηση της Νότιας Κορέας ενάντια στο μαχητικό απεργιακό κίνημα, βέβαιο είναι ότι αυτό θα συνεχιστεί... Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι και οι φοιτητές της χώρας συγκινημένοι από τους αγώνες των εργαζομένων φαίνονται αποφασισμένοι να σταθούν αλληλέγγυοι στο πλευρό τους. Βασικά αιτήματα των απεργών παραμένουν το άμεσο σταμάτημα των μαζικών απολύσεων και η αντίθεσή τους με τις επικείμενες "οικονομικές μεταρρυθμίσεις", οι οποίες είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν στην απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, στην παραπέρα αύξηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης... Σχετικά, θα πρέπει να αναφερθεί ότι αυτή τη στιγμή η μαζική ανεργία στη Νότια Κορέα, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, ξεπερνά το 1,5 εκατομμύρια άτομα. Το τεράστιο αυτό κοινωνικό πρόβλημα έχει οξυνθεί ακόμα πιο πολύ μετά τη νομισματική και χρηματιστική κρίση, η οποία έχει ξεσπάσει στην Ανατολική Ασία.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις, στην αυτοκινητοβιομηχανία της "Χιουντάι" που σταμάτησαν κατόπιν συμφωνίας μετά από πάνω από ένα μήνα κινητοποίηση των εργαζομένων, φυσικά, δεν είναι οι μοναδικές στη Νότια Κορέα. Ανάλογες έχουν πραγματοποιηθεί στο πρόσφατο παρελθόν και σ' άλλους κλάδους της οικονομίας κι έχουν αντιμετωπιστεί από την κυβέρνηση με βίαιες αστυνομικές επιθέσεις. Εδώ, κάθε άλλο, παρά ηρεμία επικρατεί. Σίγουρο παραμένει, όπως τονίζουν τις μέρες αυτές πολιτικοί παρατηρητές στη Σεούλ, ότι το απεργιακό κίνημα θα γνωρίσει νέα μαζική αγωνιστική άνοδο...

Πολλές δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι κατά διαστήματα κατεβαίνουν σε μαχητικές απεργίες και άλλες διαμαρτυρίες ενάντια στις προγραμματιζόμενες μαζικές απολύσεις, οι οποίες είναι βέβαιο ότι θα πραγματοποιηθούν στα πλαίσια των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, τις οποίες απαιτεί με κάθε τρόπο το Διεθνές Νομισματικό ταμείο.

Πρωτοβουλία των Συνδικάτων οι απεργιακές κινητοποιήσεις

Το απεργιακό κίνημα στη Νότια Κορέα εγκαινιάστηκε με πρωτοβουλία της Νοτιοκορεατικής Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας (KCTU). Αφετηρία αποτέλεσε ο τομέας των ιδιωτικών επιχειρήσεων και πριν απ' όλα, η αυτοκινητοβιομηχανία. Αναφέρουμε τις δυο μεγαλύτερες, τη "Χιουντάι" και "Ντέβο Μότορς", καθώς και το μεγάλο ναυπηγικό κοντσέρν, "Ντέβο Χέβι Ιντάστριες". Πάρα πολύ σύντομα, όμως, οι απεργίες είχαν επεκταθεί και στο δημόσιο τομέα, πριν απ' όλα, στην Κορέα Τέλεκομ, η οποία στα πλαίσια των συνεχιζόμενων ιδιωτικοποιήσεων ήδη έχει βγει στο σφυρί για ξεπούλημα...

Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας, υπό τον Πρόεδρο του κράτους, Κιμ Γιούγκ Σαμ, κήρυχνε τη μια μετά την άλλη, τις απεργιακές αυτές κινητοποιήσεις "παράνομες" απειλώντας τους εργαζόμενους με βίαιες αστυνομικές επιθέσεις... Αποφασισμένη, λοιπόν, να εφαρμόσει μια σειρά από τρομοκρατικά μέτρα, προχώρησε ακόμα και στη σύλληψη του Νταν Μπιούγκ - Χο, Προέδρου του Συνδικάτου Μεταλλοβιομηχανίας, το οποίο ανήκει στη Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία της χώρας. Την ίδια στιγμή, είχαν σταλεί ειδικές αστυνομικές δυνάμεις "για να διαλύσουν τους ταραξίες...". Βίαια αστυνομική επίθεση εκδηλώθηκε ακόμα και ενάντια στην Εδρα της Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας, προκειμένου να συλληφθούν "οι καταζητούμενοι υπαίτιοι... ".

Η κύρια αιτία για το ξέσπασμα των απεργιακών αγώνων, σύμφωνα με σχετικές δηλώσεις των συνδικάτων, αποτέλεσε το γεγονός ότι, η κυβέρνηση είχε ήδη δρομολογήσει "σχέδια αναδόμησης" για την οικονομία, χωρίς καν προηγούμενα να συζητήσει με τους εκπροσώπους των εργαζομένων πάνω στα καυτά προβλήματα, που συνεπάγονται οι οικονομικές αυτές μεταρρυθμίσεις. Κι όλα αυτά, παρά το ότι οι κυβερνώντες είχαν συμφωνήσει για το σχηματισμό ενός τριμερούς οργάνου, στο οποίο θα συμμετείχαν εκπρόσωποι του κράτους, των συνδικάτων και των επιχειρηματιών. Στο όργανο αυτό επρόκειτο να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις αναφορικά με τις προγραμματιζόμενες οικονομικές μεταρρυθμίσεις, όπου τα συνδικάτα είχαν να κάνουν συγκεκριμένες προτάσεις, προκειμένου ν' αποφευχθούν οι μαζικές απολύσεις και πολλές άλλες επώδυνες συνέπειες... Για παράδειγμα, την περίοδο εκείνη η κυβέρνηση προγραμμάτιζε το κλείσιμο πέντε τραπεζών, με άμεσο κίνδυνο να πεταχτούν στο δρόμο πάνω από 10.000 εργαζόμενοι.

Η κυβέρνηση της Σεούλ εντολοδόχος του ΔΝΤ

Κατά τα άλλα, θα πρέπει ιδιαίτερα να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι όλα αυτά τα σχέδια αναδόμησης της οικονομίας, που πρόκειται να εφαρμοστούν, θα πραγματοποιηθούν ύστερα από μια συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης της Σεούλ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Συμφωνία, η οποία είχε γίνει την 1 του περασμένου Δεκέμβρη. Εκείνη την περίοδο ήδη είχε ξεσπάσει για τα καλά η νομισματική και χρηματιστική κρίση στην Ανατολική Ασία, από την οποία βέβαια είχε πληγεί πολύ σοβαρά και η ίδια η Νότια Κορέα.

Τότε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε υποσχεθεί στην κυβέρνηση της χώρας τη χορήγηση ενός δανείου ύψους 57 δισεκατομμυρίων δολαρίων με την κύρια, όμως, απαίτηση να ληφθούν αμέσως μέτρα για την "αναζωογόνηση" της οικονομίας. Ενα από τα σκληρά αυτά μέτρα, που την εφαρμογή του απαιτούσε το ΔΝΤ, ήταν και η ολοκληρωτική διάλυση 50 μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων, με την προοπτική μάλιστα αυτές να μην ξαναλειτουργήσουν ποτέ!!! Αιτία: Οι επιχειρήσεις αυτές θα ήταν δυνατόν ν' ανταγωνιστούν αποτελεσματικά τα αντίστοιχα ιμπεριαλιστικά κοντσέρν των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, τα οποία. στον ένα ή τον άλλο βαθμό, παράγουν τα ίδια προϊόντα...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΤΙΜΟΡ
Το μακρύ ματωμένο μονοπάτι της "αυτονομίας"

Οι πρόσφατες αλλαγές στην Ινδονησία και οι συμφωνίες Πορτογαλίας και Ινδονησίας έχουν ανοίξει ένα "μικρό παράθυρο", όπου με πολλή προσπάθεια, μια δειλή δικαιοσύνη και υπεράσπιση των στοιχειωδών ελευθεριών και ανθρώπινων δικαιωμάτων θα μπορούσαν να εισβάλουν, σαν καθαρός αέρας, στην πνιγηρή και γεμάτη δυσωδία ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στο Ανατολικό Τιμόρ, τα τελευταία 23 χρόνια.

Οι σαρωτικές αλλαγές στην Ινδονησία που προκάλεσαν τη δυσφορία και οργή του λαού, εξαιτίας της οξύτατης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, κατάφεραν να απομακρύνουν τον επί 33 χρόνια "Πρόεδρο" Σουχάρτο από την εξουσία. Η ανατροπή δημιούργησε κάποιες "ανάσες", ιδιαίτερα με την εκλογή Χαμπίμπι, ο οποίος ανήλθε στο υπέρτατο αξίωμα, υποσχόμενος σοβαρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σταδιακά τη χώρα από το αδιέξοδο και παράλληλες αλλαγές στην πολιτική διακυβέρνηση με την προώθηση κάποιων δημοκρατικών μέτρων. Βέβαια, μετά την πάροδο ενός τριμήνου, τίποτα δε φαίνεται ότι έχει αλλάξει. Μόνο μικρά ρήγματα και πολλές ψευδαισθήσεις, αφού η χώρα συνεχίζει να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην οικονομική κρίση.

Κάτι, όμως, πραγματικά έχει αλλάξει στην κατάσταση που επικρατεί στην απέραντη νησιωτική χώρα, που παίζει σημαντικό ρόλο στη "νέα τάξη πραγμάτων". Η πολιτική των ΗΠΑ, που πλέον δε θέλει μόνη της να "επωμίζεται" το βάρος της ανάκαμψης της οικονομίας και της αποτυχίας του μοντέλου, είναι το άλλο πρόσωπο της ίδιας πολιτικής, που έφερε τον Σουχάρτο στην εξουσία το 1965, και τον οδήγησε να διαπράξει μία από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του 20ού αιώνα, εξοντώνοντας πάνω από μισό εκατομμύριο Ινδονήσιους κομμουνιστές, αριστερούς και προοδευτικούς ανθρώπους. Μια γενοκτονία που μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτήν του ολοκαυτώματος (1). Ο Σουχάρτο δέκα χρόνια αργότερα, διψασμένος και αιμοχαρής, θα εισβάλλει και στο Ανατολικό Τιμόρ, θέλοντας να επεκτείνει τη δικαιοδοσία...

Οι θηριωδίες του παρελθόντος

H ινδονησιακή εισβολή και κατοχή του Ανατολικού Τιμόρ έχει χαρακτηριστεί από πολλούς αναλυτές, αλλά και ανθρωπιστικές οργανώσεις, σαν μία από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες αυτού του αιώνα. Στη διάρκεια αυτών των 23 ετών κατοχής, τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, που αποτελεί σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού που αριθμούσε η χώρα το 1975. Η κατοχή συνεχίστηκε όλα αυτά τα χρόνια, παρά την καταδίκη της Ινδονησίας από τον ΟΗΕ, ο οποίος δισάκις την έχει καλέσει να αποχωρήσει "χωρίς καθυστέρηση" από τον Ανατολικό Τιμόρ, με οχτώ αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών. Ομως οι "ισχυρές πλάτες" και η αμέριστη βοήθεια - οικονομική και στρατιωτική από τις ΗΠΑ - που είχε η Τζακάρτα, της έχουν επιτρέψει να συνεχίζει την κατοχή και τις βιαιοπραγίες κατά του ιθαγενούς πληθυσμού.

Το 1975, η Ινδονησία εισέβαλε στο Ανατολικό Τιμόρ, που είχε μόλις αποκτήσει την ανεξαρτησία του από την Πορτογαλία, λίγες ώρες μετά την αποχώρηση δύο Αμερικανών υψηλότατων αξιωματούχων, του Προέδρου των ΗΠΑ Φορντ και του Χένρι Κίσινγκερ από τη συνάντηση με τον Σουχάρτο, τον άνθρωπο που είχε ανατρέψει τη δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας εγκαθιστώντας τη φρικαλέα στρατιωτική κυβέρνησή του. Οι ΗΠΑ από τη στιγμή εκείνη διπλασίασαν τη στρατιωτική βοήθεια προς τον Σουχάρτο, ενώ σε μόνιμη βάση ασκούσαν "βέτο" στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη μη λήψη απόφασης για δράση σχετικά με την προάσπιση του Ανατολικού Τιμόρ. Οι πωλήσεις των ΗΠΑ σύγχρονων οπλικών συστημάτων από το 1975 προς την Ινδονησία έχουν ξεπεράσει το 1,1 δισ. δολάρια.

Είναι αυτός ο εξοπλισμός, που από την πρώτη μέρα της εισβολής, στις 5 Δεκέμβρη του 1975, εξόπλισε τα χέρια των Ινδονησίων στρατιωτών που δολοφόνησαν δεκάδες χιλιάδες ινδονήσιους, ενώ το κυνήγι του αυτόχθονου πληθυσμού συνεχίστηκε και στη ζούγκλα στο εσωτερικό της χώρας, με την πλήρη κάλυψη και υποστήριξη των αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών. Το ίδιο σκηνικό ακριβώς επαναλήφθηκε και στις 12 Νοέμβρη του 1991, στη σφαγή του νεκροταφείου της Σάντα Κρουζ της πόλης Ντίλι, όπου 270 εκτελέστηκαν επί τόπου (2).

Ο κατάλογος των θηριωδιών είναι πολύ μακρύς, και τόσο κραυγαλέος, που ακόμα και οι ίδιοι οι Αμερικανοί πολιτικοί έχουν αρχίσει να δυσφορούν για τις αποκαλύψεις, καθώς διαπιστώνουν ότι δύσκολα μπορούν πια να αποσιωπηθούν οι δολοφονίες, οι μαζικές διώξεις οποιουδήποτε τολμά να εκφράσει πολιτικές απόψεις, διώξεις και φυλακίσεις, που συνοδεύονται με απάνθρωπα βασανιστήρια (3). Σύμφωνα με ανεξάρτητες πηγές από ανθρωπιστικές οργανώσεις, μόνο το πρώτο εξάμηνο του 1997 πραγματοποιήθηκαν 707 συλλήψεις και καταδίκες σε πολύχρονες φυλακίσεις και 49 στυγερές δολοφονίες.

Παρά, όμως, το εκφοβιστικό και στρατοκρατούμενο καθεστώς που η ινδονησιακή κυβέρνηση είχε επιβάλει στο Ανατολικό Τιμόρ το ανταρτικό κίνημα για την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση έχει δώσει αλλεπάλληλες μάχες για να μπορέσει να φέρει το θέμα σε όσο μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, και ταυτόχρονα να αγωνίζεται, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό για να μπορέσει να γιγαντωθεί η πάλη και να γίνει εφικτός ο στόχος, που δεν είναι άλλος από την ελευθερία και ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ.

Τα πρώτα βήματα

Η συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων της Πορτογαλίας (4) και της Ινδονησίας για την έναρξη διαπραγματεύσεων τον περασμένο Ιούλη και η σχεδόν ταυτόχρονη απόφαση 237 της αμερικανικής Γερουσίας, στις 10 Ιούλη, καλούσαν την κυβέρνηση Κλίντον "να δραστηριοποιηθεί στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών και των συμμάχων των ΗΠΑ, ώστε να πραγματωθούν οι κατευθύνσεις που έχουν θέσει οι αποφάσεις του ΟΗΕ για το Ανατολικό Τιμόρ, και να υποστηριχτεί μια διεθνώς επιτηρούμενη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αυτονομία". Λίγο αργότερα και πάλι η Γερουσία ομοφώνως ψήφισε την απαγόρευση όλων των στρατιωτικών ομάδων που αναμειγνύονται με παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η απόφαση αυτή ήταν αντίδραση στις αποκαλύψεις για την εκπαίδευση που παρείχαν οι Αμερικανοί σε ινδονησιακές στρατιωτικές μονάδες, όπως οι "Κόπασους" ή κοινώς "κόκκινοι μπερέδες", που έχουν φωτογραφεί σαν "ομάδες θανάτου" και φέρουν την ευθύνη για πολλές φρικαλεότητες και δολοφονίες που έχουν διαπραχθεί στη χώρα.

Η αλλαγή (;) πλεύσης των ΗΠΑ και το όψιμο ενδιαφέρον εξανάγκασαν στην ουσία τον Χαμπίμπι να δεχτεί την πρόταση του ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν για συνομιλίες για ειρηνική επίλυση. Ταυτόχρονα, από τις 28 Ιούλη, η κυβέρνηση της Τζακάρτας απέσυρε ένα μικρό αριθμό από τις στρατιωτικές μονάδες που βρίσκονται στο νησί, σχεδόν 2.000 χλμ. ανατολικά της πρωτεύουσας. Ο Ινδονήσιος υπουργός Εξωτερικών - και επί Σουχάρτο - Αλί Αλατάς ξεκαθάρισε, πάντως, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει πλήρης αποχώρηση των ινδονησιακών δυνάμεων.

Αυτή τη στιγμή, τα πρώτα βήματα έχουν γίνει και οι δύο πλευρές προσεγγίζουν στη βάση. Οι υπουργοί των χωρών της Πορτογαλίας και της Ινδονησίας συμφώνησαν να χορηγηθεί αυτονομία. Για να επιτευχθεί αυτή η σύγκλιση, η Πορτογαλία εγκατέλειψε τη θέση της για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία της πρώην αποικίας της και η Ινδονησία οπισθοχώρησε στην εμμονή της ότι είναι η μόνη αρμόδια για να ελέγχει την πορεία των διαπραγματεύσεων και παραχώρησε αυτή τη θέση στον Ανάν. Η αυτονομία που προτείνει η Ινδονησία είναι να επιτρέψει στους αυτόχθονες κατοίκους πλήρη διακυβέρνηση του Ανατολικού Τιμόρ, εξαιρουμένων των τομέων της άμυνας, της εξωτερικής πολιτικής και μέρους της οικονομικής πολιτικής.

Ο δύσκολος δρόμος της αυτονομίας

Οι πρόσφατες εξελίξεις είναι ένα κάποιο βήμα σε μία πιθανή μελλοντική επίλυση του ζητήματος του Ανατολικού Τιμόρ, όμως το αίσθημα της ανεξαρτησίας, που έχει διαποτίσει τις ψυχές των κατοίκων δεν ικανοποιείται με τα βήματα που έχουν γίνει. Το Κίνημα για την Ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ (CIET) απέστειλε γράμμα προς τον Ανάν στις 9 Αυγούστου, όπου δηλώνει ότι "είναι πια κρίσιμο να συμμετάσχουν στις συνομιλίες και οι ηγέτες του Ανατολικού Τιμόρ για τις συνομιλίες που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας τους".

Μια προοπτική που δεν έχει απορρίψει προς τον παρόν ο Ανάν, καθώς δηλώνει ότι ενδέχεται να καλέσει και τους ηγέτες του κινήματος ανεξαρτησίας, που είναι εξόριστοι στο εξωτερικό, όπως ο βραβευμένος με το Νόμπελ Ειρήνης για το 1996, Χοσέ Ράμος Ορτά.Ο Ορτά όμως απάντησε ότι δεν πρόκειται να καθίσει σε κανένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, αν δεν ελευθερωθεί ο φυλακισμένος ηγέτης Ξανάνα Γκουσμάο.Η αποφυλάκιση και η συμμετοχή στις συνομιλίες του Γκουσμάο είναι και το πρώτο από τα αιτήματα που συμπεριλαμβάνονται στην επιστολή του CIET προς τον Ανάν. Οπως και η επαρκής παρουσία του ΟΗΕ για διαφύλαξη της ειρήνης και της ασφάλειας μέχρι την αποχώρηση των ινδονησιακών στρατευμάτων, καθώς και η έναρξη ερευνών για τη γενοκτονία και τις φρικαλεότητες από τις ινδονησιακές αρχές (5).

Ομως, ο δρόμος για μία ειρηνική επίλυση είναι πολύ μακρύς και δύσκολος. Αν και η συμφωνία μπορεί να προσφέρει μία προσωρινή ανακούφιση και ανάσα στους κατοίκους του Ανατολικού Τιμόρ, οπωσδήποτε δεν αποτελεί και διέξοδο από την κρίση...

(1) "Power and Prospects" - Noam Chomsky, South End Press, Boston 1996.(2) "Ending 20 years of occupation: East Timor and US foreign policy" Forum,9/12/95, Miller Theater, Columbia University, New York.

(3) 1996 State Department Country Report on Human rights practices.

(4) Σύμφωνα με τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, το 1975, μετά την εισβολή των ινδονησιακών στρατευμάτων, η Πορτογαλία συνεχίζει να

αναγνωρίζεται ως ο κυβερνήτης του Ανατολικού Τιμόρ και ως εκ τούτου αυτός είναι και ο κύριος διαπραγματευτής. Από όλες τις κυβερνήσεις του πλανήτη, μόνο η Αυστραλία είχε αναγνωρίσει την ινδονησιακή κατοχή στο Ανατολικό Τιμόρ.

(5) "Free East Timor" - Editorial της αυστραλιανής εφημερίδας "The Guardian", 12/8/98.

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

O "δράκουλας" - ΜΑΪ επέρχεται ακροποδητί

Στις αρχές του χρόνου είχε γίνει λόγος για τη μυστική πολυμερή συμφωνία, που είχαν έτοιμη τα διεθνή οικονομικά μονοπώλια για την προστασία των επενδύσεών τους σε άλλες χώρες και σχεδίαζαν να την υπογράψουν τον Απρίλη.Τότε αναβλήθηκε η υπογραφή γιατί προέκυψαν ορισμένες διαφωνίες ανάμεσα στα 29 πλουσιότερα βιομηχανικά κράτη, ανάμεσα στον ΟΟΣΑ, την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Οι διαπραγματεύσεις γίνονται πάντα στα παρασκήνια, σπάνια βλέπουν το φως της ημέρας για τον πιο πιθανό λόγο ότι μπορεί να προκύψουν αντιδράσεις των κρατών που από τη συμφωνία αυτή θίγεται η ανεξαρτησία τους. Το επίσημο όνομά της είναι ΜΑΪ (Πολυμερής Συμφωνία Επενδύσεων).

Σωστά, λοιπόν, η Αμερικανίδα μαχήτρια για τα δικαιώματα των πολιτών Lory Wallach έχει πει για την ΜΑΪ ότι "είναι όπως ο δράκουλας. Και τα δύο διαλύονται μόλις δουν το φως της ημέρας".

Ακριβώς γι' αυτό, η προσπάθεια για το ξεπέρασμα των διαφωνιών συνεχίστηκε έκτοτε στα σκοτεινά, ή, όπως χαρακτηριστικά έγραψε μια γερμανική εφημερίδα προχώρησε μερικά βήματα ακόμα, αλλά χωρίς θόρυβο, στα "δάχτυλα των ποδιών". Πραγματικά, έτσι πληροφορούν γερμανικά και γαλλικά φύλλα, στις 18 Μάη ο Μπιλ Κλίντον, ο τότε πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ Τόνι Μπλερ και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Σαντέρ, υπέγραψαν στη Διάσκεψη Κορυφής ΕΕ - ΗΠΑ στο Λονδίνο ένα ντοκουμέντο που περιέχει τους ουσιαστικούς όρους για την προστασία σε παγκόσμιο επίπεδο των ξένων ιδιοκτησιών και επενδύσεων.

Οι τρεις συμφώνησαν ότι "παράνομα μέτρα" μιας οποιασδήποτε εθνικής κυβέρνησης π.χ. "απαλλοτριώσεις ξένων ιδιωτικών περιουσιών" να αντιμετωπίζονται με οικονομικές και άλλου είδους κυρώσεις.

Το ντοκουμέντο κυκλοφόρησε τότε ανάμεσα στις υψηλές αντιπροσωπείες - κυβερνήτες κλπ., αλλά θάφτηκε στα σκοτεινά. Και - ο "δράκουλας" - δε θα έβλεπε το φως της ημέρας, αν ένας Γάλλος Κομμουνιστής βουλευτής δεν υπέβαλε στις αρχές Αυγούστου γραπτή ερώτηση στον Γάλλο Πρόεδρο Ζακ Σιράκ και τον πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν να πληροφορήσουν ποιο είναι το περιεχόμενο του ντοκουμέντου. Η ίδια η γαλλική κυβέρνηση, διαπίστωνε ο βουλευτής, είχε επικρίνει την προετοιμαζόμενη συμφωνία, γιατί δεν προστάτευε ικανοποιητικά τη γαλλική κουλτούρα από την"επιδρομή από το Χόλιγουντ".

Ζ. Σιράκ και Λ. Ζοσπέν απάντησαν ότι το ντοκουμέντο του Λονδίνου δεν είναι δεσμευτικό για όσα κράτη - μέλη της ΕΕ δεν το έχουν υπογράψει:

"Οι αμερικανοί νόμοι δεν μπορούν να έχουν καμιά επιρροή σε επιχειρήσεις σε τρίτα κράτη", δήλωσε ο Σιράκ, κάνοντας υπαινιγμό για τους γνωστούς αμερικανικούς νόμους που απειλούν με κυρώσεις επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με την Κούβα, τη Λιβύη και το Ιράν.

"Ναι, αλλά η Κομισιόν κατευθύνει"

Η απάντηση του Σιράκ δεν έμεινε αναπάντητη. Ναι, δήλωσε, ο εκπρόσωπος των αντιπάλων της "παγκοσμιοποίησης" της οικονομίας, δικηγόρος Nuri Albala, είναι γνωστό ότι το ντοκουμέντο νομικά θα ισχύει από την ημέρα που θα γίνει αποδεκτό από τα μέλη της ΕΕ. Αλλά, τόνισε, η Κομισιόν με τις πρωτοβουλίες της δίνει συχνά τις κατευθύνσεις για τις αποφάσεις των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ.

Πιέσεις των ΗΠΑ

Εφημερίδα του Βερολίνου πληροφορούσε πρόσθετα, ότι οι ΗΠΑ συνεχίζουν τις πιέσεις για την υπογραφή της συμφωνίας και εκτοξεύουν απειλές για λήψη μέτρων, αν η υπογραφή δεν έχει γίνει ως την επόμενη διάσκεψη Κορυφής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου το 1999. Σύμφωνα με την ίδια πηγή οι εκπρόσωποι της ΕΕ συμφώνησαν στο Λονδίνο ότι οι απαλλοτριώσεις αμερικανικής ιδιοκτησίας στην Κούβα "φαίνεται να αντιφάσκουν με το Διεθνές Δίκαιο" και δεν έφεραν αντιρρήσεις στις αμερικανικές κυρώσεις εναντίον ξένων εταιριών που συναλλάσσονται με την Κούβα, με εξαίρεση - οι κυρώσεις να μην εφαρμόζονται - όταν οι συναλλασσόμενοι προέρχονται από χώρες της Ευρώπης.

Ο περιορισμός της εθνικής ανεξαρτησίας

Οποια μορφή όμως και αν πάρει τελικά η συμφωνία αυτή, εφόσον το περιεχόμενό της και ο στόχος της παραμείνουν τα ίδια, από τη στιγμή που θα αρχίσει να ισχύει, δε θα προστατεύει μόνο τα ξένα πολυεθνικά κεφάλαια, αλλά και θα περιορίζει την εθνική ανεξαρτησία των επιμέρους κρατών, ή όπως έγραψε μια γερμανική εφημερίδα "θα τερματίσει την εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία" και να για ποιο λόγο:

  • Απαγορεύει, στις εθνικές περιφερειακές και τοπικές κυβερνήσεις να προτιμάνε τις εγχώριες επιχειρήσεις σε βάρος των ξένων
  • Απαγορεύει στις κυβερνήσεις αυτές να επιβάλλουν στους ξένους επενδυτές όρους σε σχέση με την εξασφάλιση θέσεων εργασίας, την προστασία του περιβάλλοντος, την εκ νέου επένδυση των κερδών, την απασχόληση γυναικών και παιδιών.
  • Απαγορεύει στις κυβερνήσεις να επιβάλλουν περιορισμούς σχετικά με την εξαγωγή των κερδών. Επιτρέπει στα πολυμερή κεφάλαια να ενάγουν τις κυβερνήσεις σε διεθνή επιτροπή εξομάλυνσης διαφορών, αν αυτά είναι της γνώμης ότι οι κυβερνήσεις ζημιώνουν ή έχουν την πρόθεση να ζημιώσουν τις προοπτικές των κερδών τους.
  • Διευκολύνει την ιδιωτικοποίηση ιδρυμάτων και συστημάτων (ταχυδρομεία, υγεία, παιδεία κλπ.) με προτίμησηστα ξένα κεφάλαια.
  • Υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να φροντίζουν για "ειρηνικό κλίμα εργασίας", δηλαδή για απαγορεύσεις απεργιών.

Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ

Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη "ΧΙΟΥΝΤΑΪ"

Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΧΙΟΥΝΤΑΪ. Στο πλευρό τους τώρα θα σταθούν και οι φοιτητές της χώρας, συγκινημένοι από τους αγώνες τους για το σταμάτημα των μαζικών απολύσεων

Απο άλλη μια πρόσφατη ανακάλυψη μαζικού τάφου

Από άλλη μια πρόσφατη ανακάλυψη ομαδικού τάφου



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ