ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 30 Αυγούστου 2011
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί στη δίνη της αντιλαϊκής πολιτικής

Τη δράση της για την εκρηκτική κατάσταση στους βρεφονηπιακούς σταθμούς σχεδιάζει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας. Με αφορμή τη σημερινή παράσταση διαμαρτυρίας από κοινού με το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής και την Ομοσπονδία Γονέων Αθήνας, στις 11 π.μ. στο υπουργείο Εσωτερικών, αλλά και τις κινητοποιήσεις που οργανώνουν οι σύλλογοι και οι ομάδες, η ΟΓΕ εξέδωσε ανακοίνωση για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες μητέρες αλλά και οι εργαζόμενες στους σταθμούς.

Η ανακοίνωση συγκεκριμένα αναφέρει: «Η ΟΓΕ από την ίδρυσή της αγωνίζεται για Κρατικούς - Δημόσιους - Δωρεάν - Σύγχρονους και Ασφαλείς Βρεφονηπιακούς Σταθμούς, για να διευκολυνθεί η γυναίκα ώστε να εργαστεί, σαν ένα κίνητρο για τη νέα γυναίκα να δημιουργήσει οικογένεια και να γεννήσει παιδιά αλλά και για τα ίδια τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας να βοηθηθούν στην κοινωνικοποίησή τους και στην ψυχοσωματική τους εξέλιξη.

Βέβαια, σ' αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα που στόχος του είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και στην προκειμένη περίπτωση η αναγνώριση της κοινωνικής αξίας της μητρότητας, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί ποτέ δεν ήταν επαρκείς και σύγχρονοι. Αντίθετα, ολοένα και περισσότερο άνοιγε ο δρόμος στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην εμπορευματοποίησή τους (πληρωμή τροφείων).

Από το 2001 που η ευθύνη για τους παιδικούς σταθμούς πέρασε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση χωρίς πόρους, δημιουργήθηκε μείζον πρόβλημα στις λαϊκές οικογένειες, αφού υποχρεώνονται, μέσα στην ανεργία και τη φτώχεια που τις μαστίζει, να πληρώνουν τροφεία στους σταθμούς και να καταφεύγουν στους ιδιωτικούς σταθμούς αφού ποτέ οι θέσεις δεν επαρκούσαν για όλα τα παιδιά.

Κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά έμεναν έξω από τους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς, σε όλη τη χώρα.

Φέτος το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό αφού τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση στο όνομα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, σπρώχνουν πιο βαθιά στη φτώχεια και στην ανέχεια τις λαϊκές οικογένειες μέσα από απολύσεις, μειώσεις μισθών, ακρίβεια, φορολογία, μέσα από τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και την περικοπή κρατικών δαπανών για κοινωνική πολιτική.

Δεν είναι τυχαίο ότι παρατηρείται μεγαλύτερη στροφή προς τους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς, εγκαταλείποντας κάθε ιδέα να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικούς. Οι αιτήσεις ξεπερνούν κάθε προηγούμενο.

Από την άλλη, οι απολύσεις των συμβασιούχων εργαζομένων στους Δήμους, θα έχουν σαν συνέπεια τη μείωση του αριθμού των παιδιών που θα πάρουν οι σταθμοί αλλά ακόμη και το κλείσιμο σταθμών.

Η απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης να «λύσει» προσωρινά το πρόβλημα με προσλήψεις δίμηνων συμβασιούχων ώστε να αμβλύνει τις αντιδράσεις που έχουν εκδηλωθεί δικαιολογημένα από τους εργαζόμενους σε όλη τη χώρα, θα έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στην ομαλή ψυχοκοινωνική εξέλιξη των παιδιών με την εναλλαγή προσώπων κάθε δύο μήνες.

Καλούμε εργαζόμενες και άνεργες μητέρες, τις εργαζόμενες στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, να συναντήσουν τους συλλόγους και τις ομάδες του ριζοσπαστικού Γυναικείου Κινήματος της ΟΓΕ που δρουν σε κάθε γειτονιά και να αγωνιστούν με παραστάσεις σε κάθε Δήμο με άμεσα Αιτήματα:

-- Αποκλειστικά Κρατικούς - Δημόσιους - Δωρεάν - Σύγχρονους και Ασφαλείς Παιδικούς Σταθμούς με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, ποιότητα του φαγητού, μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό με τον ενιαίο φορέα προσχολικής αγωγής που να ανήκει στο υπουργείο Παιδείας, με ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα. Είναι δικαίωμα κάθε παιδιού Ελληνίδας ή μετανάστριας που γεννιέται σε αυτόν τον τόπο, μια θέση σε βρεφονηπιακό σταθμό.

-- Να μην κλείσει κανένας παιδικός σταθμός.

-- Να πάρουν στη δύναμη του σταθμού όλα τα παιδιά που έχουν κάνει αίτηση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις

-- Καμιά απόλυση. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων με συμβάσεις έργου ή άλλης ελαστικής μορφής απασχόλησης.

-- Κτιριακή υποδομή με αξιοποίηση της δημοτικής, κρατικής ή άλλων κρατικών φορέων, περιουσία και χρήση της για βρεφονηπιακούς σταθμούς.

-- Καμία πληρωμή από τους γονείς. Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό

Οι δήμαρχοι θα προβάλουν το ζήτημα της έλλειψης πόρων. Εμείς προβάλλουμε την απραξία των Δήμων γι' αυτό το λαϊκό πρόβλημα, την άρνησή τους να διεκδικήσουν αγωνιστικά τα χρωστούμενα από το κράτος.

Κανένας εφησυχασμός. Καμιά αναμονή. Τα δικαιώματα των παιδιών μας είναι στην ευθύνη μας».

ΠΑΣΟΚ - ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
«Συναίνεση» στην ιδιωτικοποίηση της «ΔΩΔΩΝΗΣ»

Κινητοποίηση ενάντια στο ξεπούλημα της γαλακτοβιομηχανίας από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ και το ΜΑΣ στη χτεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ηπείρου

Δυναμική παρέμβαση διαμαρτυρίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της γαλακτοβιομηχανίας «ΔΩΔΩΝΗ» πραγματοποίησαν, κατά τη χτεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ηπείρου, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ και το ΜΑΣ.

Αφορμή για τη νέα κινητοποίηση ενάντια στο ξεπούλημα της μεταποιητικής βιομηχανικής μονάδας, με ό,τι αρνητικές επιπτώσεις αυτό συνεπάγεται για παραγωγούς και εργαζόμενους σε αυτήν αλλά και στη διατροφή του λαού, αποτέλεσε η συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο για το λεγόμενο «αγροτικό καλάθι» της περιοχής, που έγινε παρουσία του γγ του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γ. Κανελλόπουλου.

Οπως αποδείχθηκε στην πράξη, επρόκειτο για μια συνεδρίαση - παρωδία, εμπαιγμό, για την προστασία, δήθεν, των αγροτικών νοικοκυριών της Ηπείρου, που ξεκληρίζονται όλο και πιο μαζικά, των οποίων πλήττονται αδιάκοπα το εισόδημα και η παραγωγή τους εξαιτίας της εφαρμοζόμενης αντιαγροτικής πολιτικής, μέρος της οποίας είναι σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στην αγροτική παραγωγή, και η υλοποίηση των σχεδίων για το ξεπούλημα της «ΔΩΔΩΝΗΣ».

Παρά τις έντονες και δικαιολογημένες διαμαρτυρίες, παρουσία και κτηνοτρόφων που παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από κοινού ανέλαβαν να υπερασπίσουν την εχθρική για τα συμφέροντα των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων και του λαού αντιαγροτική αυτή πολιτική, επικαλούμενοι τη συναίνεση που επέδειξαν και στο ζήτημα της «ΔΩΔΩΝΗΣ» με προηγούμενο κοινό τους ψήφισμα. Ψήφισμα που επικρότησαν και διάφοροι αγροτοπατέρες και μέσα από το οποίο σπέρνονται αυταπάτες για δήθεν επίλυση του ζητήματος με... διάλογο με την κυβέρνηση και με το αποπροσανατολιστικό αίτημα η «ΔΩΔΩΝΗ» να μείνει σε ηπειρωτικά χέρια. Και μιλούν για «διάλογο» τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει ήδη συνυπογράψει με την τρόικα, και με οδηγό το μνημόνιο, το ξεπούλημα των εταιρειών που ανήκουν στην ΑΤΕ, παραγνωρίζοντας συνειδητά ότι τα συμφέροντα των μικρομεσαίων παραγωγών της Ηπείρου ήταν, είναι και θα είναι στην απέναντι όχθη από αυτά των μονοπωλιακών ομίλων, που καραδοκούν για να βάλουν στο χέρι τη «ΔΩΔΩΝΗ» και να βαθύνουν την εκμετάλλευση ανεξάρτητα από το αν τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι ντόπια ή ξένα.

Τα ζητήματα αυτά ανέδειξαν οι εκπρόσωποι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που στη συνέχεια αποχώρησαν, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, από τη συνεδρίαση.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Αντιθέσεις και αντιφάσεις

Ο καπιταλισμός και οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής πάνω στις οποίες στηρίζεται η εξουσία των αστών, προχωρά μέσα από ένα σύνολο αντιτιθέμενων συμφερόντων και εγγενών αντιφάσεων, που όσο οξύνεται η οικονομική κρίση, γεννούν νέες αντιφάσεις που κάποτε μοιάζουν με παραδοξολογίες.

Ενα παράδειγμα των τελευταίων ημερών, όπως αυτό προκύπτει από την επιστολή που έστειλαν οι εμποροβιομήχανοι της Αθήνας προς τον πρωθυπουργό, ενόψει της ΔΕΘ. Το ΕΒΕΑ, για όσους δε γνωρίζουν, είναι από τα πιο δραστήρια Επιμελητήρια της χώρας, στυλοβάτης και προπαγανδιστής των πλέον ακραίων αξιώσεων του εμπορο-βιομηχανικού κεφαλαίου, που πάντα πιέζει για πολιτικές και μέτρα πλήρως ταυτισμένα με τα στενά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, με απόλυτα ξεκάθαρη ιδεολογία και απόψεις που πολύ συχνά προκαλούν οργή και αγανάκτηση για το αντιλαϊκό μένος τους.

Αυτό το ΕΒΕΑ ανέκαθεν ήταν ταγμένο υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, και επειδή οι άνθρωποι γνωρίζουν καλά ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις προσφέρεται ζωτικός χώρος για την κερδοφόρα δράση του κεφαλαίου, πάντα μέμφονταν όλες τις κυβερνήσεις για έλλειψη αποφασιστικότητας στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

***

Υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων μιλούν και στην τωρινή τους παρέμβαση. Μόνο που στη συγκεκριμένη επιστολή, αυτοί που πάντα ήθελαν να παραδοθούν τα πάντα στους κεφαλαιοκράτες, σημειώνουν την εξής παράμετρο: «Δε θα πρέπει να αγνοηθεί ότι η δυνατότητα άσκησης μιας ανεξάρτητης αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής, στο άμεσο μέλλον, περιορίζεται αισθητά εάν εκποιηθούν κύριες υποδομές μας (ταχυδρομεία, σιδηρόδρομοι, αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια) και αποκρατικοποιηθούν δίκτυα διανομής βασικών κοινωνικών μας αγαθών (νερό, ηλεκτρικό κ.ά.)»,

Κοντολογίς, οι εμποροβιομήχανοι καλούν την κυβέρνηση, αν έχει σκοπό να πάρει μέτρα για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης (όπως την καταλαβαίνουν οι ίδιοι, αλλά και οι κυβερνώντες), να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα των υποδομών, να μην παραδώσει στο ιδιωτικό κεφάλαιο τις υποδομές αυτές, γιατί κάτι τέτοιο θα εμποδίσει την άσκηση μιας «αναπτυξιακής πολιτικής».

Η αντίφαση, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου να λένε όχι σε ιδιωτικοποιήσεις είναι ολοφάνερη, αλλά οφθαλμοφανής είναι και ο λόγος που εμφανίζεται στο προσκήνιο. Οι εκπρόσωποι του ΕΒΕΑ γνωρίζουν πολύ καλά ότι οποιοδήποτε επιχειρηματικό σχήμα ή πολυεθνικός όμιλος βάλει στο χέρι τις υποδομές, θα το κάνει για να αποκομίσει άμεσα και μεγάλα κέρδη. Γνωρίζουν όμως ακόμα δύο λεπτομέρειες: Πρώτον, ότι το μεγαλύτερο κέρδος μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης, όπως π.χ. μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης αλλά και με την πολιτική σημαντικών ανατιμήσεων στις προσφερόμενες υπηρεσίες. Αυτό το δεύτερο θα επιβαρύνει και το δικό τους κόστος παραγωγής. Δεύτερον, ότι σε καιρούς κρίσης οι ίδιοι δεν μπορούν να επιβάλουν κι άλλες ανατιμήσεις στα εμπορεύματά τους, και άρα θίγεται και η δική τους κερδοφορία. Γι' αυτό, και μόνο γι' αυτό, μιλούν για το ρόλο που παίζουν οι βασικές υποδομές και ανακάλυψαν ξαφνικά ότι το νερό και το ρεύμα αποτελούν ...«αγαθά».

***

Συμπέρασμα: Οσο πιο βαθιά είναι η οικονομική κρίση του καπιταλισμού, τόσο περισσότερο περιπλέκονται οι αντιφάσεις που γεννά το ίδιο το σύστημα, τόσο εντείνονται οι διαφορές ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της ολιγαρχίας, αλλά παράλληλα, πιο καθαρά αναδεικνύονται οι κατευθύνσεις προς τις οποίες μπορούν να αντιμετωπιστούν οι συνέπειές της και να αναζητηθούν λύσεις. Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους, δε βλέπουν το θέμα της κρατικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στις υποδομές σαν ζήτημα προσωρινής αντιμετώπισης της όποιας κρίσης, που μπορεί να θίγει ακόμα και τους εμπορο-βιομηχάνους, αλλά σαν στόχο στρατηγικής, που σημαίνει κοινωνική ιδιοκτησία σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας και οικονομίας που μαζί με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής συνολικά, θα αποτελέσει το εργαλείο για την οικοδόμηση της άλλης κοινωνίας, που θα είναι για πάντα απαλλαγμένη από τις κρίσεις και θα αναπτύσσεται για να ικανοποιεί τις υλικές και όχι μόνο ανάγκες όλων των μελών της.


Κ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ