ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 30 Ιούνη 1998
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΞΑΝΘΗ
Στο έλεος της φύσης και της ... κυβέρνησης
  • Για πολλοστή φορά ο Νομός Ξάνθης πλήττεται από το χαλάζι, που καταστρέφει... "αδιακρίτως" και το χριστιανικό και το μουσουλμανικό βιος
  • Το ίδιο "ουδέτερη" και η κυβέρνηση... αδιαφορεί εξίσου και για τους μεν και για τους δε

Τις χαλαζόπληκτες περιοχές της Ξάνθης επισκέφτηκε προχτές την Κυριακή κλιμάκιο του ΚΚΕ, αποτελούμενο από τον βουλευτή Σταύρο Παναγιώτου,τον γραμματέα της ΝΕ Ξάνθης, Δημήτρη Φωτιάδη,και τον υποψήφιο δήμαρχο Ξάνθης Δημήτρη Αρελτσίδη.

Μιλώντας στους κατοίκους, ο βουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε τις ευθύνες της κυβέρνησης, που εδώ και πολλά χρόνια δεν ενισχύει τον ΕΛΓΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό είχε αποτέλεσμα, ο ΕΛΓΑ, παρά την αύξηση της συμμετοχής των αγροτών από 2% σε 3%, να έχει μεγάλο "άνοιγμα" και να αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, να αποζημιώνει τους αγρότες. Επίσης, υποσχέθηκε να φέρει το θέμα στη Βουλή καταθέτοντας σχετική Ερώτηση.

Ο πόνος των χριστιανών και μουσουλμάνων αγροτών είναι ο ίδιος από το χαλάζι που έπληξε τα χωράφια τους. Με την ίδια μανία χτύπησε τα βαμβάκια του Βασίλη Ορφανού από τη Διομήδεια,όπως και τα καπνά του Αλίογλου Μοζλούμ από την Αλκηόνη.

Κατέστρεψε 15.000 στρέμματα με σιτηρά,καπνά,βαμβάκια,υπαίθρια ντομάτα,καλαμπόκια,ζαχαρότευτλα,μποστάνια,κηπευτικά και άλλες καλλιέργειες. Ξεκίνησε από το Πετροχώρι και στη συνέχεια έπληξε τα χωριά Λεύκη,Μαγικό,Αλκηόνη,Διομήδεια,Αυξέντιο,Π. Κατρόμιο,Γκιώνα και έφτασε έως την Πεζούλα και τη Γεννησέα.Στο πέρασμά του δεν άφησε τίποτα όρθιο, κατέστρεψε τα πάντα, μας ενημερώνει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ν. Ξάνθης, Αριστείδης Δολαπλατσόγλου,που τον συναντήσαμε στο χωριό του, το Μαγικό.

"Το κακό δεν περιορίζεται μόνο για φέτος", θα μας πει ο Νίκος Χατζηνίκος από τη Λεύκη και συνεχίζει. "Είμαστε αγρότες και ζούμε από τη γεωργία. Πώς να τα βγάλουμε πέρα, όταν κάθε χρόνο κάτι μας βρίσκει. Φαίνεται πως ο Θεός μάς έβαλε σημάδι".

"Ο Θεός δε χωρίζει χριστιανούς και μουσουλμάνους", θα μας πει ο Αμέτογλου Οσμάν,πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Π. Κατραμίου. "Για να τσαπίσω 12 στρέμματα ντομάτα πλήρωσα 300.000 δραχμές. Το χαλάζι τη βρήκε πάνω στο λουλούδι, την κατάστρεψε τελείως. Πώς να τα βγάλουμε πέρα αν δεν αποζημιωθούμε;".

"Το '96 μας χτύπησε το χαλάζι, το '97 ο πάγος και το χαλάζι και δεν πήρα δεκάρα", μας λέει ο Στέφανος Ευθυμιάδης από τη Διομήδεια. "Μήπως πρόκειται να αποζημιωθώ φέτος που η καταστροφή είναι ίδια και μεγαλύτερη;".

Το ίδιο παράπονο εκφράζει και ο Μουσταφάογλου Μουσταφά από την Αλκηόνη. "Επί τρεις συνεχείς χρονιές το χαλάζι καταστρέφει τον καπνό μου χωρίς να πάρω ούτε δραχμή αποζημίωση". Ο Λουτίογλου Ερτζάν,φεύγοντας από την Αλκηόνη, μας πηγαίνει στο χωράφι του για να μας δείξει την έκταση της καταστροφής. Ξηλώνει τις ρίζες απ' τα καπνά που απόμειναν σκέτα κοτσάνια. Παντού η ίδια εικόνα. Με τα καλαμπόκια που έγιναν "κόσκινο", τα σιτηρά που φαίνονται αλωνισμένα, χωρίς να έχει μπει η μηχανή να αλωνίσει.

"Το επίκεντρο της καταστροφής ήταν το Μαγικό, η Αλκηόνη και η Λεύκη", συμπληρώνει ο Νίκος Αγγελόπουλος από το Αυξέντιο. "Ογδόντα στρέμματα καλαμπόκι ύψους 30 εκατοστών, που είχα στο Μαγικό και την Αλκηόνη, τα έκανε κόσκινο".

"Φέτος το χαλάζι μάς βρήκε στη μέση", σημειώνει ο Δημήτρης Γουλλάκης από τη Διομήδεια. "Τώρα τελειώνει ο Ιούνης και μπαίνουμε στον Ιούλη και δεν μπορούμε να σπείρουμε τίποτα. Αν δεν αποζημιωθούμε από τον ΕΛΓΑ, τα χρέη μας στην τράπεζα κάθε χρόνο θα μεγαλώνουν".

"Πώς να γλιτώσεις από την τράπεζα, όταν για τέσσερις συνεχείς χρονιές χτυπιέται η παραγωγή μας. Τη μια από το χαλάζι, την άλλη από τον πάγο και το χαλάζι, την παράλλη από τις πλημμύρες. Φέτος πάλι από το χαλάζι. Κάθε χρόνο κάτι θα μας βρει. Η θηλιά της τράπεζας συνεχώς σφίγγει μέχρι να μας πνίξει", συμπληρώνει ο Παύλος Ευθυμιάδης από τη Διομήδεια.

Απατηλό ντεκόρ

Δούλευε σ' ένα λούνα παρκ. Σ' ένα χώρο, όπου, όταν νυχτώνει, ζωντανεύει ένας μαγικός κόσμος. Με τα εκατοντάδες λαμπιόνια να σκορπίζουν τριγύρω τα χρώματα της ίριδας, με τα τρενάκια να τρέχουν στη χώρα της φαντασίας, με την "μπαλαρίνα" να ανεβάζει στα ύψη τους τολμηρούς. Δούλευε σ' ένα λούνα παρκ, στο περίπτερο της σκοποβολής. Γέμιζε τα όπλα με βελάκια και τα παρέδιδε, με ένα πλατύ χαμόγελο, στους πελάτες για να δοκιμάσουν τις ικανότητες και την τύχη τους. Κάποιοι, ελάχιστοι, πετύχαιναν το στόχο απέναντι. Ηταν οι νικητές του παιχνιδιού. Οι περισσότεροι, όμως, αποτύγχαναν και αποχωρούσαν απογοητευμένοι. Πότε πότε, έπιανε κι αυτή το όπλο και σημάδευε απέναντι. Σημάδευε χίλια δυο όνειρα και πατούσε τη σκανδάλη. Τα βελάκια που έφευγαν απ' την κάννη ποτέ δεν έβρισκαν το στόχο τους. Εκείνη, όμως, δεν το αντιλαμβανόταν, γιατί σημάδευε και πυροβολούσε πάντα με κλειστά τα μάτια...

Δούλευε σ' ένα λούνα παρκ, που κάποιοι λέγανε ότι το είχε στήσει κάποιος σκηνοθέτης για να γυρίσει μια ταινία. Οσοι υποστήριζαν όμως αυτή την εκδοχή, ήξεραν μόνο τη μισή αλήθεια. Το λούνα παρκ, ναι, ήταν ντεκόρ, αλλά δεν το είχε κατασκευάσει κάποιος άνθρωπος του κινηματογράφου. Το είχε στήσει το σύστημα για να παγιδεύει όσους ξεκινούσαν να βγουν στη ζωή. Σαν την ξανθή κοπέλα της ιστορίας. Με μαεστρία οι αρχιτέκτονες του συστήματος είχαν "φτιάξει" αυτόν το μαγικό χώρο με τα πολύχρωμα φώτα, την "μπαλαρίνα", που ανεβάζει δήθεν στα ύψη τους τολμηρούς, και το περίπτερο με τους στόχους, όπου οι ικανοί πετυχαίνουν, λέει, τους στόχους τους.

Ολος αυτός ο αστραφτερός κόσμος ήταν μια φενάκη, που βοηθούσε το απάνθρωπο σύστημα να καλύπτει τη φρικτή πραγματικότητα και έτσι να διαιωνίζεται. Αν δε στηνόταν αυτό το ψεύτικο όνειρο, πώς θα μπορούσε να διατηρηθεί ένα καθεστώς εκμετάλλευσης, αδικίας, αναξιοκρατίας και σήψης; Οι νέοι, ειδικά, με την ορμή τους θα το κομμάτιαζαν.

Μέσα σ' αυτή την παγίδα του ψεύτικου ονείρου είχε πέσει και η κοπέλα του λούνα παρκ. Ονειρεύτηκε χρόνια με κλειστά τα μάτια και όταν τα άνοιξε, η πραγματικότητα που είδε να την τριγυρίζει ήταν αβάσταχτη. Αδιέξοδα παντού για όσους δεν ήταν αριβίστες, σαλταδόροι, οσφυοκάμπτες και αλλοτριωμένοι. Οι πόρτες κλειστές για όλους αυτούς και μόνον η θύρα της απελπισίας ανοιχτή. Και πίσω από αυτό το φρικτό άνοιγμα να παραμονεύουν τα ναρκωτικά, το περιθώριο ή και το "απονενοημένο διάβημα".

Σ' αυτή την τελευταία "λύση" κατέφυγε και η ξανθή κοπέλα, που τα μαλλιά της είχαν γκριζάρει πια. Πήρε το όπλο της σκοποβολής και, μη έχοντας κανένα στόχο πλέον μπροστά της, σημάδεψε την καρδιά της. Κάποιοι είπαν πως το τέλος της κοπέλας δε γράφτηκε με όπλο, αλλά με υπνωτικά χάπια. Τι σημασία έχει τάχα αυτή η λεπτομέρεια; Σημασία έχει ότι το σύστημα έφερε σε αδιέξοδο και "κατάπιε" έναν άνθρωπο. Αυτή τη φορά ήταν το κορίτσι του λούνα παρκ. Αύριο, ο "Μινώταυρος", που όσο πάει και αγριεύει, θα "καταβροχθίσει" κάποιους άλλους. Τι θα κάνουμε λοιπόν;

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Λεύκη Νομού Ξάνθης. Ο,τι απόμεινε από τη βαμβακοπαραγωγή...



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ