Στις πλάτες των λαών μεταφέρουν, για ακόμα μια φορά, οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης το λογαριασμό από τον πρόσκαιρο ενδοκαπιταλιστικό συμβιβασμό για τη μείωση του κόστους δανεισμού σε Ισπανία και Ιταλία, ενώ την ίδια στιγμή οι ηγέτες των 27 επαναβεβαίωσαν ομόφωνα την αποφασιστικότητά τους να επιταχύνουν τη στρατηγική της εξόδου από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων.

Ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, μπορεί να δίνει μια πρόσκαιρη ανακούφιση και περισσότερο χρόνο στις αστικές τάξεις ισχυρών κρατών, όπως η Ιταλία ή η Ισπανία, ακόμα και η Γαλλία για να διευθετήσουν το ζήτημα του χρέους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζει τις αιτίες της κρίσης που βαθαίνει, ούτε πρόκειται να υπάρξει «χαλάρωση» της αντιλαϊκής επέλασης, είτε στις χώρες αυτές, είτε συνολικά στην ΕΕ.

Το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί, αφού οι διευθετήσεις που αποφασίστηκαν για τη διαχείριση της κρίσης, προϋποθέτουν την απαρέγκλιτη υλοποίηση των δεσμεύσεων στο πλαίσιο του «δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας» και «του συμφώνου για το ευρώ», δηλαδή της εφαρμογής των άγριων μέτρων λιτότητας και της δραστικής συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης.

Γενικότερα, σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, είτε έχουν μνημόνιο είτε όχι, θα εφαρμοστεί η στρατηγική της «ανάπτυξης με λιτότητα», που βαθαίνει την κρίση και οξύνει τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς για τον επιμερισμό των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης. Οι φυγόκεντρες τάσεις στο ευρωοικοδόμημα, παρά τον εφήμερο συμβιβασμό της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης, ενισχύονται και τα σενάρια της διάσπασης της Ευρωζώνης και της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας παραμένουν στην ημερήσια διάταξη.

Το «Σύμφωνο για την ανάπτυξη», το οποίο υπερασπίστηκε ο Ολάντ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια υπόμνηση των όσων προβλέπει η «Ευρώπη 2020», με τη συνοδεία 120 δισ. ευρώ, ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο

Οπως ομολογείται εξαρχής στα Συμπεράσματα της Συνόδου, το Σύμφωνο «περιλαμβάνει τις δράσεις που θα πρέπει να αναλάβουν τα κράτη-μέλη και η Ευρωπαϊκή Ενωση με στόχο να αναθερμάνουν την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και την απασχόληση και να καταστήσουν την Ευρώπη πιο ανταγωνιστική». Σημειώνεται επίσης ότι «όλα τα κράτη- μέλη παραμένουν απόλυτα προσηλωμένα στην ανάληψη της άμεσης δράσης που απαιτείται σε εθνικό επίπεδο για να επιτευχθούν οι στόχοι της στρατηγικής "Ευρώπη 2020"».

Στην πραγματικότητα, η ΕΕ καλεί τα κράτη-μέλη:

Καθόλου τυχαία, η Σύνοδος εφιστά την προσοχή στα κράτη-μέλη, παράλληλα με τις επενδύσεις σε συγκεκριμένους τομείς, που μπορούν να εξασφαλίσουν άμεσο και μεγάλο κέρδος στους μονοπωλιακούς ομίλους, να δώσουν προτεραιότητα και «στη διασφάλιση της βιωσιμότητας των συνταξιοδοτικών συστημάτων», προαναγγέλλοντας νέες σαρωτικές ανατροπές.

Στα «εργαλεία» που προτείνει η Σύνοδος, προκειμένου να τονωθεί η ανάπτυξη, συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων τα εξής:

-- «Αποκατάσταση της κανονικής δανειακής ροής στην οικονομία και επείγουσα ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού τομέα». Δηλαδή, στήριξη των τραπεζών, άρα των μονοπωλίων, με ζεστό χρήμα και δάνεια.

-- «Αποτελεσματική αντιμετώπιση της ανεργίας και των κοινωνικών επιπτώσεων της κρίσης, πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν τα επίπεδα της απασχόλησης, επιτάχυνση των προσπαθειών για αύξηση της απασχόλησης των νέων, ιδίως βελτιώνοντας την πρώτη εργασιακή εμπειρία των νέων και τη συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας (...) δυνατότητα συνέχισης της εκπαίδευσης, μαθητεία ή πρακτική άσκηση, που μπορεί να στηριχθεί από το ΕΚΤ, και εφαρμογή αποτελεσματικών πολιτικών για την καταπολέμηση της φτώχειας και τη στήριξη ευάλωτων ομάδων». Πρόκειται για επανάληψη των όσων προβλέπει η «ΕΕ 2020», δίνοντας τις γενικές κατευθύνσεις για παραπέρα αντιδραστικές αλλαγές στα εργασιακά, με πρόσχημα την αύξηση της απασχόλησης των νέων. Παράλληλα, συστήνεται να δημιουργηθεί ένα υποτυπώδες δίχτυ προστασίας από την απόλυτη φτώχεια, στην οποία οδηγούνται μαζικά ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων. Μ' αυτές τις προτάσεις ανακύκλωσης και διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, και ο ΣΥΡΙΖΑ.

-- «Το Συμβούλιο θα εξετάσει χωρίς καθυστέρηση και θα αποφασίσει (...) δίνοντας έμφαση στη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, τη διαρθρωτική μεταρρύθμιση των αγορών εργασίας (...) Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αντιμετωπιστεί η ανεργία των νέων, ιδίως μέσω των πρωτοβουλιών της Επιτροπής για εγγυήσεις για τους νέους και ποιοτικό πλαίσιο για περιόδους πρακτικής άσκησης. Είναι επίσης σημαντικό να προωθηθεί η επαναδραστηριοποίηση των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων». Πρόκειται για κυνική ομολογία ότι αύξηση της απασχόλησης σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης, κύρια για τους νέους εργαζόμενους, μέσω της πρακτικής και άλλων μορφών ευέλικτης - και άρα φτηνής - εργασίας. Συναφές με το παραπάνω είναι και η ένταση των προσπαθειών να παραμείνουν οικονομικά ενεργοί οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι, την ώρα που σήμερα υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

-- «Η κινητικότητα στην αγορά εργασίας πρέπει να διευκολυνθεί (...) πρέπει να εξεταστεί η δυνατότητα να επεκταθεί στις περιόδους μαθητείας και πρακτικής άσκησης (...) να μειωθεί ο αριθμός των κλειστών επαγγελμάτων και να ενισχυθεί η απόκτηση και η διατήρηση συνταξιοδοτικών και άλλων δικαιωμάτων της κοινωνικής ασφάλισης για τους εργαζόμενους στην ΕΕ. Θα πρέπει επίσης να προχωρήσουν οι εργασίες σχετικά με την πρόταση για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των αποσπασμένων εργαζομένων». Πρόκειται για συστάσεις άμεσα συναφείς με τα παραπάνω, που καταλήγουν σε παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και διαρκή μετακίνηση από επάγγελμα σε επάγγελμα και από χώρα σε χώρα, για την εξασφάλιση ενός μεροκάματου.

-- «Εμβάθυνση της Ενιαίας Αγοράς με την άρση των εναπομεινάντων εμποδίων. Τα κράτη-μέλη και η Επιτροπή (...) θα μεριμνήσουν για την καλύτερη εφαρμογή και επιβολή των κανόνων της Ενιαίας Αγοράς (...) Είναι επίσης ευπρόσδεκτη η ανακοίνωση της Επιτροπής για την εφαρμογή της οδηγίας για τις υπηρεσίες, η οποία θα πρέπει να εφαρμοστεί αμέσως, μεταξύ άλλων μέσω αυστηρής αξιολόγησης από ομοτίμους των εθνικών περιορισμών και μέσω άμεσης δράσης για την άρση των αδικαιολόγητων εμποδίων. Μπορούν να αντληθούν πρόσθετα οικονομικά οφέλη ύψους 330 δισεκατομμυρίων ευρώ από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα προβεί σε επισκόπηση της προόδου στο τέλος του 2012». Ο καημός τους είναι να εφαρμοστεί πλήρως και το συντομότερο δυνατό η οδηγία Μπολκεστάιν, προκειμένου το κεφάλαιο να μη δεσμεύεται από τους εθνικούς περιορισμούς στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, αλλά, αξιοποιώντας την ανισομετρία εντός της ΕΕ, να μπορεί να κερδίζει πολλαπλάσια, επενδύοντας σε άλλες χώρες και απασχολώντας προσωπικό με όρους που ισχύουν σε κράτη-μέλη όπου οι αντεργατικές ανατροπές έχουν σαρώσει τα πάντα.

-- «Η πλήρης ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς ενέργειας μέχρι το 2014 σύμφωνα με τις συμφωνηθείσες προθεσμίες». Απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας σημαίνει πιο ισχυρά μονοπώλια σε έναν από τους πλέον στρατηγικούς τομείς της παραγωγής, άρα χειρότερες εργασιακές συνθήκες, ακριβότερες και ποιοτικά υποβαθμισμένες υπηρεσίες για τους εργαζόμενους καταναλωτές.

Σε ό,τι αφορά την «τόνωση της χρηματοδότησης της οικονομίας» για να γίνουν επενδύσεις, η Σύνοδος αποφάσισε τα κονδύλια (120 δισ., 1% του ΑΕΠ της ΕΕ) να αντληθούν από την αύξηση κατά 10% στο καταβεβλημένο κεφάλαιο της ΕΤΕπ, με παράλληλη αύξηση της συνολικής δανειοδοτικής της ικανότητας κατά 60 δισ. ευρώ. Οπως προβλέπεται, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΤΕπ θα πρέπει να λάβει τη σχετική απόφαση και να εξασφαλιστεί ότι θα τεθεί σε ισχύ το αργότερο στις 31 Δεκέμβρη 2012.

Προτείνεται ακόμα να αξιοποιηθούν τα λεγόμενα «ομόλογα χρηματοδότησης έργων», για επενδύσεις ύψους 4,5 δισ. ευρώ στους τομείς των μεταφορών, της ενέργειας και των ευρυζωνικών δικτύων. Τέλος, συστήνεται η ενίσχυση της δράσης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Επενδύσεων.