Δύο πράγματα έδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ο Αντ. Σαμαράς με την ομιλία του στην εθνική εκλογική συνδιάσκεψη του κόμματός του το περασμένο Σάββατο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Πρώτον, ότι ο κεντροδεξιός πόλος έχει αναλάβει το ρόλο του μαστίγιου της πλουτοκρατίας για να περάσουν διά πυρός και σιδήρου τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Δεύτερον ότι ο πραγματικός εχθρός είναι οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες που παρεμποδίζουν την υλοποίηση των αντιδραστικών «διαρθρωτικών αλλαγών» και το ΚΚΕ που κηρύσσει την ανυπακοή, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του εργατικού - λαϊκού κινήματος και βάζει στο στόχαστρο την οικονομική και πολιτική εξουσία των μονοπωλίων. Οσο λοιπόν θα προχωράει η αντιλαϊκή λαίλαπα, τόσο θα κλιμακώνεται η αντιΚΚΕ επίθεση, φυσικά με ψέματα και συκοφαντίες, γιατί δεν μπορεί να ομολογήσει ότι ο πραγματικός στόχος είναι τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία ήδη ο πρόεδρος της ΝΔ έθεσε εκτός νόμου τουλάχιστον μέχρι να βγει η χώρα από την κρίση! «Τι θα πει εργασιακά δικαιώματα» αναρωτήθηκε θρασύτατα και συμπλήρωσε: «Για να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα πρέπει να υπάρχουν θέσεις εργασίας. Οταν φεύγουν οι επιχειρήσεις, κλείνουν τα μαγαζιά και πολλαπλασιάζεται η ανεργία, τι θα πει "εργασιακά δικαιώματα";»... Ουσιαστικά προανήγγειλε την «αναστολή» των εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας. Προκειμένου να μην αφήνει περιθώριο παρερμηνειών, ο Αντ. Σαμαράς πρόβαλε το εργασιακό κάτεργο της «Cosco» ως πρότυπο για την ανάπτυξη που προωθεί. Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει την εκλογική αποδυνάμωση του ΚΚΕ, αλλά να το ισχυροποιήσει ώστε την επομένη των εκλογών να μπορεί από καλύτερες θέσεις να χαλάσει τα σχέδια της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της.

Δεν είναι μόνο ο Ολάντ για τον οποίο σχεδόν ζητωκραυγάζει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλ. Τσίπρα να δηλώνει στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel»: «Ο Ολάντ είναι για μας φορέας ελπίδων, αυτό είναι σαφές». Είναι και η... γοητεία του Ομπάμα στην οποία δεν μπορεί να αντισταθεί, με τον Αλ. Τσίπρα να προβάλλει την πολιτική του σαν κάτι το διαφορετικό και να την αντιπαραθέτει σε αυτήν που εφαρμόζεται στην ΕΕ. Ναι, μιλάνε για τον Ομπάμα και τις ΗΠΑ όπου ο λαός στενάζει, όπου οι στρατιές των εξαθλιωμένων γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα, την ίδια ώρα που δισεκατομμύρια δολάρια χρηματοδοτούν το μακέλεμα λαών και χωρών, των οποίων τον πλούτο έχουν βάλει στο μάτι τα αμερικάνικα μονοπώλια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει εναγωνίως από κάπου να πιαστεί για να πείσει το λαό ότι υπάρχουν κι άλλες συνταγές, φιλολαϊκές, τις οποίες ο ίδιος μπορεί να εφαρμόσει. Για να γίνει πειστικός στις αυταπάτες που σερβίρει φτάνει μέχρι και να επικαλείται πολιτικούς, πολιτικές, έντυπα και φωνές που απηχούν και υπηρετούν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Η «Αυγή» της Κυριακής εγκαλεί το «ελληνικό κατεστημένο» γιατί δεν ακούει «το φόβο για νέα Λίμαν Μπράδερς, αυτή τη φορά στις εσχατιές της Ευρώπης, όπως μεταδίδεται από τις ΗΠΑ, ενόψει μάλιστα των προεδρικών εκλογών του Νοέμβρη». Ο Αλ. Τσίπρας επικαλέστηκε τον Γιούνκερ, τη «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και τη «Νιου Γιορκ Τάιμς», προβάλλοντας δηλώσεις και δημοσιεύματά τους περίπου σαν... δικαίωσή του.

Ο Ολάντ, ο Ομπάμα, ο Γιούνκερ δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ούτε βεβαίως μέσα ενημέρωσης όπως τα προαναφερόμενα. Πυξίδα τους είναι τα συμφέροντα των ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων, που για να ικανοποιηθούν απαιτούν την πλήρη ισοπέδωση των λαών και των δικαιωμάτων τους, τη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών όπου Γης. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους επικαλείται είναι από μόνο του αποκαλυπτικό για τον δικό του ρόλο και τις στοχεύσεις του.