ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 30 Απρίλη 2021 - Κυριακή 2 Μάη 2021
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
«Θέσεις μάχης» για έναν νέο γύρο ενσωμάτωσης

Eurokinissi

Σε «θέσεις μάχης» δηλώνει πως βρίσκεται λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων και τα «ευρωπαϊκά κεκτημένα», τα οποία όπως λέει δέχονται χτύπημα από το νομοσχέδιο - έκτρωμα που ετοιμάζεται να φέρει η «εμμονική» κυβέρνηση της ΝΔ. Την παραπάνω «ετοιμότητα» για τη «μάχη των μαχών» κατέθεσε ο Αλ. Τσίπρας την περασμένη Τρίτη, σε σύσκεψη που διοργάνωσε με συνδικαλιστές ενόψει της απεργίας της 6ης Μάη.

Πρέπει να είναι καθαρό ότι επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αξιοποιήσει (όπως έχει ξανακάνει) τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ για την κυβερνητική εναλλαγή. Τι είπε λοιπόν στους συνδικαλιστές ο Αλ. Τσίπρας; Οτι για να μην περάσει ο «αντεργατικός οδοστρωτήρας» της ΝΔ πρέπει οι κινητοποιήσεις της περιόδου να συγκλίνουν σε έναν βασικό στόχο: Να γίνει πρωθυπουργός και το κόμμα του να (ξανα)κυβερνήσει. Γι' αυτό διοργάνωσε τη σύσκεψη, αυτό το μήνυμα θέλει να περάσει στους εργαζόμενους, αξιοποιώντας και τις (όποιες) πρόθυμες συνδικαλιστικές δυνάμεις βρίσκει.

Σήμερα αγώνες - αύριο κάλπες - μεθαύριο διακυβέρνηση: Αυτό είναι το τρίπτυχο της «μάχης των μαχών» που ετοιμάζεται να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, εξ ου και δεν έχει καμία σχέση με τις μάχες που πρέπει πραγματικά να δώσουν οι εργαζόμενοι αυτήν την περίοδο.

Το έργο βέβαια οι εργαζόμενοι το έχουν ξαναδεί, και έχουν κάθε λόγο να είναι όχι απλά «ψυλλιασμένοι» αλλά να απορρίψουν τα ΣΥΡΙΖΑίικα καλέσματα. Με ποιον άλλωστε να «ενώσουν τις δυνάμεις τους», όπως τους κάλεσε ο Αλ. Τσίπρας;

  • Να «ενώσουν» π.χ. οι γιατροί τις δυνάμεις τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, που τους φόρεσε ...καπέλο τη 12ωρη δουλειά, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα τα «βέλτιστα ευρωπαϊκά κεκτημένα» της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου; (βλ. και σελ. 8) Που πρωτοστάτησε στη δημιουργία νοσοκομείων ΑΕ;
  • Να «ενώσουν» οι εργαζόμενοι στο Εμπόριο τις δυνάμεις τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, που στα χρόνια της διακυβέρνησής του σχεδόν ξέχασαν τι σημαίνει κυριακάτικη αργία, που το κόμμα του αρνείται να ψηφίσει τη νομοθετική κατοχύρωσή της;
  • Να «ενώσουν» οι εργαζόμενοι σε όλο τον ιδιωτικό τομέα τις δυνάμεις τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, που είδαν τη διακυβέρνησή του να εφαρμόζει τον νόμο Βρούτση για την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας; Που τον είδαν να απορρίπτει την πρόταση νόμου πάνω από 500 σωματείων για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων;
  • Να «ενώσουν» οι εργατοϋπάλληλοι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων τις δυνάμεις τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, που τους έβαλε πρόσθετα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, που καθιέρωσε για λογαριασμό της εργοδοσίας την αυξημένη πλειοψηφία για την προκήρυξη απεργίας στους χώρους δουλειάς;
  • Να «ενώσουν» οι σημερινοί και αυριανοί νέοι εργαζόμενοι τις δυνάμεις τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, που κάθε εξάμηνο της διακυβέρνησής του έσπαγε και ένα ακόμα ρεκόρ στις προσλήψεις ελαστικής απασχόλησης;

Το ζήτημα βέβαια δεν είναι μόνο τι έκανε ή τι δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, αλλά και το γεγονός ότι σήμερα προσπαθεί να ρίξει τους εργαζόμενους στην ίδια παγίδα, να τους πείσει πως τελικά αυτήν τη φορά βρήκε τη συνταγή για να ευημερούν ταυτόχρονα τα κέρδη του κεφαλαίου και τα δικαιώματα του λαού. Γι' αυτό άλλωστε για «τα έργα και τις ημέρες του» χρησιμοποιεί το άλλοθι των μνημονίων, που υποτίθεται ότι τον ανάγκασαν να εφαρμόσει μέτρα «έξω από το πρόγραμμά του». Στη σύσκεψη, μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας έκανε και ...«ταμείο», αραδιάζοντας κάτι «θετικές ρυθμίσεις» που τάχα κατάφερε να ψηφίσει ως κυβέρνηση κόντρα στη μνημονιακή επιτήρηση. Ρυθμίσεις - ψίχουλα για τους εργαζόμενους, βέβαια, που ακυρώνονταν στην πράξη μέσα στον ωκεανό των χιλιάδων αντεργατικών νόμων που ο ίδιος εμπλούτισε με ακόμα περισσότερους.

Η πρότασή του όμως και σήμερα περιλαμβάνει την υιοθέτηση όλων των αντιλαϊκών στόχων του Ταμείου Ανάκαμψης, που ο ίδιος χειροκρότησε με πάθος, και βεβαίως των μνημονιακών δεσμεύσεων που τους συμπληρώνουν: Της «οικονομικής αποτελεσματικότητας», που μετριέται με τα κέρδη του κεφαλαίου, της «ανταγωνιστικότητας», που σημαίνει «φθηνός εργάτης», των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων για την «προσέλκυση επενδυτών», που αποτυπώνονται και στις «μεταμνημονιακές δεσμεύσεις» και στα «ευρωπαϊκά εξάμηνα», τα οποία έχει υιοθετήσει κατά γράμμα. Τελικά και στο «εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας», που ξεκίνησε η ΝΔ και θα συνεχίσουν οι επόμενες κυβερνήσεις, το «Μνημόνιο 5.0».

Ολα τα παραπάνω είναι που «καθοδηγούν» και τη σημερινή και τη χτεσινή και τις αυριανές κυβερνήσεις, όπως και όλες τις κυβερνήσεις στην ΕΕ, σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες. Ο εργασιακός μεσαίωνας αποτελεί άλλωστε την καρδιά των «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών» (βλ. και σελ. 6 - 7), κι ας πασχίζει ο Αλ. Τσίπρας να τον χρεώσει σε «γραμμάτια» που τάχα εξοφλεί η ΝΔ σε κάποιες «σκοτεινές ελίτ».

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρύψει την ουσία και τον χαρακτήρα των «ανατροπών του αιώνα». Τις παρουσιάζει όχι ως τη βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη για το κεφάλαιο, αλλά ως «νεοφιλελεύθερες εμμονές», που ο ίδιος «δεν έχει», επομένως μπορούν οι εργαζόμενοι να τον εμπιστευτούν ως «χαλίφη στη θέση του χαλίφη».

Η «κήρυξη πολέμου» που ανακοίνωσε τελικά ο Αλ.Τσίπρας στη ΝΔ για το εργασιακό νομοσχέδιο, δεν έχει καμιά σχέση με τον αδιάκοπο πόλεμο στον οποίο βρίσκονται οι εργαζόμενοι και τα αφεντικά τους. Ο «πόλεμος» ανάμεσα σε αστικά κόμματα για τις υπουργικές καρέκλες ποτέ δεν είχε, ούτε και θα έχει ωφελημένους τους εργαζόμενους. Αντίθετα, προϋποθέτει την υποταγή τους, την καταστροφική αναμονή για «καλύτερες μέρες» μέσα από κυβερνητικές εναλλαγές που περνάνε χάντρες στο κομπολόι των αντεργατικών ανατροπών. Τι έχουν όμως να αντιτάξουν οι εργαζόμενοι στη σημερινή και τις αυριανές κυβερνήσεις, στην ενιαία στρατηγική τους; Τον αγώνα τους για να ζήσουν όπως τους αξίζει, σύμφωνα με τον πλούτο που παράγουν. Την πάλη τους για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Τη διεκδίκηση δηλαδή όλων εκείνων που, αν και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να τα απολαύσουν, τους τα στερεί ο «στενός κορσές» της καπιταλιστικής ανάπτυξης: Από τη μόνιμη και σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα μέχρι την πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας κ.ο.κ. Σε αυτόν τον αγώνα μπορούν να συναντηθούν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, προσπερνώντας τις παγίδες της ενσωμάτωσης. Αυτός ο δρόμος είναι και ο μόνος σίγουρος που μπορεί όχι μόνο να αποτρέψει τα χειρότερα, αλλά να δημιουργήσει και τις προϋποθέσεις για μια ριζική ανατροπή προς όφελος των εργαζομένων.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
Εμβόλια και αυτοδιάγνωση, αλλά όχι μέτρα προστασίας

Με «όπλα» την αυτοδιάγνωση και τον εμβολιασμό που «σέρνεται», εξαιτίας των ελλείψεων και των ανταγωνισμών στην αγορά των εμβολίων, η κυβέρνηση επιχειρεί να καλλιεργήσει προσδοκίες για «φως στο τούνελ» της πανδημίας τις αμέσως επόμενες βδομάδες, προωθώντας ταυτόχρονα το άνοιγμα του Τουρισμού με τα πρωτόκολλα των μεγάλων ομίλων του κλάδου και των μονοπωλίων των Μεταφορών.

Την ίδια ώρα, στη χώρα μας οι νεκροί από Covid ξεπέρασαν τις 10.000, με τον αριθμό των διασωληνωμένων να βρίσκεται σταθερά πάνω από 800 και με δεκάδες νεκρούς καθημερινά. Στα νοσοκομεία μιας νόσου δεκάδες διασωληνωμένοι παραμένουν εκτός ΜΕΘ, αλλά κι όσοι θεραπεύονται από τη νόσο, δεν έχουν την αναγκαία συστηματική παρακολούθηση κι αποκατάσταση. Δίπλα σ' αυτούς παραμένουν κι αυξάνονται οι χιλιάδες ασθενείς, είτε είναι χρόνιοι είτε αδιάγνωστοι, που για δεύτερο χρόνο δεν καταφέρνουν να ακουμπήσουν στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Επιβεβαιώνεται και με αυτόν τον τρόπο ότι «όσο δεδομένη είναι η ανάγκη του μαζικού εμβολιασμού με όλα τα διαθέσιμα ασφαλή εμβόλια, άλλο τόσο δεδομένο είναι ότι από μόνος του ο εμβολιασμός, χωρίς τα αναγκαία μέτρα προστασίας και τη στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας, δεν φτάνει για τον τερματισμό της πανδημίας, όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση», σημείωνε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σε σχόλιό του την περασμένη Τετάρτη, προσθέτοντας ότι «το πρόβλημα είναι πως και στις δύο περιπτώσεις, αυτές οι ανάγκες σκοντάφτουν πάνω στις προτεραιότητες, στα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των επιχειρηματικών ομίλων».

Σε ό,τι αφορά τους εμβολιασμούς, ο στόχος που ανακοινώνει η κυβέρνηση είναι για «2 εκατ. τον Μάη και 3 εκατ. τον Ιούνη» - αν κι εφόσον έχουν εξασφαλιστεί τα αναγκαία, αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια. Πρόκειται για εξαγγελία που δεν στηρίζεται στην ενίσχυση της δημόσιας ΠΦΥ με όλο το αναγκαίο προσωπικό για τη διεξαγωγή και του εμβολιασμού. Αντίθετα, σηματοδοτεί την παραπέρα μετατροπή του δημόσιου συστήματος Υγείας σε μιας νόσου. Ηδη νοσοκομεία μετατρέπονται σε εμβολιαστικά κέντρα, νέες κλινικές συρρικνώνονται, η μια μετά την άλλη οι Παθολογικές κλινικές και στα δημόσια νοσοκομεία της περιφέρειας ξηλώνονται. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς ρεπό, με περισσότερες ώρες και μέρες και κάθε φορά που αναδεικνύουν τα προβλήματα διώκονται.

Κατατέθηκε το νομοσχέδιο για τη φαρμακευτική κάνναβη

Το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, στο οποίο περιγράφονται οι προϋποθέσεις παραγωγής, εξαγωγής και διάθεσης προϊόντων «φαρμακευτικής» κάνναβης με THC άνω του 0,2%, κατατέθηκε την Τετάρτη στη Βουλή, προχωρώντας ακόμη ένα βήμα το σχεδιασμό που επιτάσσουν οι ανάγκες αύξησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας στον συγκεκριμένο κλάδο και βέβαια την ναρκω-κουλτούρα, που στηρίζεται από την ΕΕ και τα αστικά κόμματα στη χώρα μας.

Πρόκειται για έναν ραγδαία αναπτυσσόμενο και επικερδή κλάδο στην παγκόσμια βιομηχανία, όπου το νομοσχέδιο της κυβέρνησης έρχεται να διευκολύνει κι άλλο τις επενδύσεις. Μόνο στην Ευρώπη υπολογίζεται μέχρι το 2028 τα κέρδη από την κάνναβη θα φτάσουν τα 115 δισ., ευρώ εκ των οποίων τα 55,2 δισ. θα αφορούν επενδύσεις στη «φαρμακευτική», τα 60,3 δισ. στην ευφορική της χρήση και τα 180 εκατ. στη βιομηχανική κάνναβη, καθιστώντας την ευρωπαϊκή αγορά την πιο κερδοφόρα στον κόσμο.

Στο νομοσχέδιο προβλέπεται η απελευθέρωση του ορίου περιεκτικότητας σε THC των προϊόντων που προορίζονται για εξαγωγή. Στο εξής, προϊόντα κάνναβης με περιεκτικότητα άνω του 0,2% θα «εξάγονται ανεξαρτήτως των θεραπευτικών ενδείξεών τους» και χωρίς έγκριση από τον ΕΟΦ. Για την εγχώρια αγορά, θα απαιτείται έγκριση από τον ΕΟΦ, ενώ παρά το γεγονός ότι η κάνναβη με THC άνω του 0,2% έχει ψυχοτρόπο δράση, δεν θα απαιτείται η γνώμη της Επιτροπής Ναρκωτικών.

Η αδειοδότηση προϊόντων εξαγωγής θα γίνεται με τις ελάχιστες δυνατές προϋποθέσεις, στα πρότυπα της διαδικασίας που ισχύει για τα γενόσημα, ενώ το κόστος της άδειας παραγωγής/εγκατάστασης θα ανέρχεται στο ...«αστρονομικό» ποσό των 2.500 ευρώ και κάτι ψιλά. Η κυβέρνηση εναρμονίζεται πλήρως με την πολιτική της ΕΕ και σ΄ αυτό το ζήτημα, καθώς το επόμενο διάστημα αναμένεται να ολοκληρωθεί η νομιμοποίηση της «φαρμακευτικής» κάνναβης σε όλα τα κράτη - μέλη.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ