ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 30 Απρίλη 2021 - Κυριακή 2 Μάη 2021
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Κλιμακώνονται οι διαπραγματεύσεις για τους όρους της διχοτομικής «λύσης»

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της «άτυπης» Διάσκεψης στη Γενεύη, αναζωπυρώνονται τα παζάρια για τους όρους συνύπαρξης των δύο πλευρών στο νησί, υπό ευρωατλαντική αιγίδα

Σε πλήρη εξέλιξη βρισκόταν, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ένας ακόμα γύρος διαβουλεύσεων για το Κυπριακό, καθώς η 5μερής Διάσκεψη που ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη στη Γενεύη με πρωτοβουλία του ΟΗΕ έφερε στο προσκήνιο παλιές και νέες προτάσεις για τους όρους της διχοτομικής «λύσης».

Αν και η κατάληξη σε αυτήν τη φάση ήταν ασαφής, καθώς προγραμματίζονταν διαρκώς νέες «έκτακτες» συναντήσεις, παραπάνω από σαφές είναι το πλαίσιο εντός των οποίων αναζητούνται οι «λύσεις» αυτές, που καμία δεν θα είναι δίκαιη για τα συμφέροντα του λαού της Κύπρου.

Από την πρώτη στιγμή άλλωστε φάνηκε ότι το πλαίσιο αυτό οριοθετούν τα σχέδια για τη διασφάλιση της αμερικανοΝΑΤΟικής συνοχής απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, την ώρα που οι ανταγωνισμοί οξύνονται. Συνοχής που αφορά και την προσπάθεια διατήρησης της Τουρκίας στο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με τα ανάλογα ανταλλάγματα, την αξιοποίηση της Κύπρου ως στρατιωτικού ορμητηρίου για ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με το «βλέμμα» στη Μ. Ανατολή, και βέβαια τα συμφέροντα των μονοπωλίων για την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, την ώρα που το Κυπριακό αποτελεί κρίκο και για τις υπόλοιπες διευθετήσεις που προωθούνται στην περιοχή, μεταξύ άλλων ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας - Τουρκίας.

Αυτές είναι και «οι νέες πραγματικότητες στο νησί αλλά και σε όλη την περιοχή» για τις οποίες όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές τόνιζαν την ανάγκη να ληφθούν υπόψη, όπως επίσης αναφέρονταν για άλλη μια φορά στην ανάγκη για «ρεαλισμό» αλλά και «διάθεση για συμβιβασμό», για «ευελιξία» αλλά και «δημιουργικότητα», ούτως ώστε να εξεταστούν τα περιθώρια αμοιβαίων παραχωρήσεων, με δεδομένες τις σημαντικές διαφορές που παραμένουν.

Στο «παρασύνθημα» τα σχέδια διχοτόμησης

Με βάση αυτά, το παζάρι επικεντρώθηκε στην κατεύθυνση ενός συμβιβασμού ανάμεσα στη συνομοσπονδιακή «λύση» των δύο συνιστώντων κρατών, που μόνο τυπικά και συγκυριακά θα έχουν κάποια στοιχεία ομοσπονδίας, από τη μια, και στην κάθετη διχοτόμηση που πρότεινε η τουρκική πλευρά, από την άλλη.

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες και «διαρροές» συζητήθηκαν οι συνθήκες συνεργασίας των δύο πλευρών σε μια επανενωμένη Κύπρο, με πολλές εναλλακτικές για το χαρακτηρισμό της «ισότητάς» τους (πολιτική, κυριαρχική κ.λπ.), που αφορούν ένα σύνθετο αλισβερίσι για τα πεδία του συντονισμού και την έκταση της «αυτονομίας» τους, οι «διασφαλίσεις» που και οι δύο πλευρές αναζητούν, μεταξύ άλλων για τη δημιουργία πολυεθνικής αστυνομικής δύναμης (όπως έχει προταθεί και στο παρελθόν, με εμπλοκή διαφόρων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως ο ΟΑΣΕ), αλλά και τα σχέδια για σύναψη «Συμφώνων Φιλίας» (όπως έχει επίσης κατατεθεί ξανά, για σχήματα συνεργασίας και στον άξονα Ελλάδας - Τουρκίας - Κύπρου).

Από την άλλη πλευρά, σε μια περίοδο που μονοπωλιακοί κολοσσοί από όλο τον κόσμο συγκεντρώνουν την προσοχή τους στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, το δικό τους βάρος στις συζητήσεις στη Γενεύη είχαν και οι προτάσεις για την οικοδόμηση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), όπως το «πακέτο Βαρώσι - Τύμπου» (δηλαδή το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης που τώρα επιδιώκουν να αξιοποιήσουν μόνοι τους η Τουρκία και το ψευδοκράτος, και η επίσημη επαναλειτουργία του αεροδρομίου, που μετά την τουρκική εισβολή αξιοποιούν οι κατοχικές αρχές) υπό τη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών, «άνοιγμα του λιμανιού της Αμμοχώστου υπό τους κανόνες της ΕΕ», αλλά και «δημιουργία καταπιστεύματος για τους Τουρκοκυπρίους από τα έσοδα του φυσικού αερίου με δυνατότητα ανάληψης και πριν από τη λύση» του Κυπριακού.

«Πραγματισμός» και «ευελιξία» για τα ευρωατλαντικά σχέδια

Σχολιάζοντας τη Διάσκεψη, η Αμερικανίδα πρέσβειρα στην Κύπρο Τζούντιθ Γκάρμπερ εξέφρασε την ελπίδα ότι «όλες οι πλευρές θα προσεγγίσουν τις συνομιλίες (...) εποικοδομητικά και με επαρκή πραγματισμό και ευελιξία, για να καταστούν εφικτές η εξεύρεση κοινού εδάφους και η επανέναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων».

Το ΥΠΕΞ της Γαλλίας ενθάρρυνε «τους εμπλεκόμενους να εκμεταλλευτούν πλήρως αυτήν την ευκαιρία και να επιδείξουν την πολιτική βούληση και το πνεύμα του συμβιβασμού που απαιτείται, για να ξεπεράσουν τις διαφορές τους».

Το δε Λονδίνο περιέγραψε τη Διάσκεψη ως «μια ευκαιρία για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με στόχο μια δίκαιη και διαρκή λύση για το Κυπριακό», εκφράζοντας ελπίδα «ότι όλες οι πλευρές θα προσεγγίσουν τις νέες διαπραγματεύσεις με δημιουργικότητα και ευελιξία».

Από την πλευρά της ΕΕ - που δεν προσκλήθηκε τελικά στη Διάσκεψη - ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέπ Μπορέλ, σε τηλεφωνική του συνομιλία με τον Κύπριο ΥΠΕΞ Ν. Χριστοδουλίδη, μεταξύ άλλων «αντάλλαξε απόψεις για το μέλλον των ευρωτουρκικών σχέσεων, που είναι άμεσα συνυφασμένο με τις εξελίξεις στο Κυπριακό», την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση διαλαλούσε σε όλους τους τόνους, πριν και κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, ότι «απαράγραπτος όρος» είναι η όποια «λύση» να είναι «συμβατή» με το «ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Αυτά την ώρα ακριβώς που οι ίδιες οι εξελίξεις στο Κυπριακό διαψεύδουν «πανηγυρικά» τους μύθους που τα αστικά κόμματα καλλιέργησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, όταν διακήρυτταν ότι η ένταξη στην ΕΕ, η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων από τα μονοπώλια και το «δέσιμο» με τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια θα έφερναν ευημερία, ειρήνη και δίκαιη επίλυση του ζητήματος.

Το ακριβώς αντίθετο αποδείχθηκε, ότι αυτά γεννούν όλο και μεγαλύτερους κινδύνους και απομακρύνουν από τη μοναδική δίκαιη λύση για τα συμφέροντα του κυπριακού λαού: Μια λύση δηλαδή που θα διασφαλίζει μία Κύπρο, ενιαία - ένα και όχι δύο κράτη - ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή οντότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, προς την κατεύθυνση στην οποία παλεύει το ΚΚΕ, που βρίσκεται σταθερά και σθεναρά στο πλευρό του λαού του νησιού.


Πατριδογνωμόνιο
Εργαζόμενος συνένοχος;

Κρατάει η λιακάδα λίγο αυτές τις μέρες. Οι ειδικοί μας τάζουν Ανάσταση και Πάσχα με καλοκαιρία. Στην Κρήτη λένε πως θα 'χει ως και 35 βαθμούς, ευλογία για εμβολιασμένους τουρίστες. Σιγά σιγά, σαν τα σαλιγκάρια ξεμυτίζουμε στις πρώτες πρασινάδες που φουντώνουν αυτή τη δύσκολη άνοιξη, απτόητες ευτυχώς, σαν τα λουλούδια της εποχής που λες κι έχουν πιο έντονο χρώμα φέτος από άλλοτε. Πεισμωμένο απέναντι στη σκουράδα του θανατικού που μας περικύκλωσε. Ως και την πρωινή δροσιά διακρίνεις σ' ένα φύλλο που χρόνια πέταγε απαρατήρητο, αλλά τώρα μετράει, καθώς σπρώχνει από το μέσα μας η ανάγκη για ομορφιά, για αγαθότητα, για μια επαφή και με τον άλλον και με το περιβάλλον. Είναι σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες και στιγμιαίες θαλπωρές, κάτι μικρούτσικες ηδονές που και μοιάζουν και είναι η ουσία του θριάμβου της ζωής. Σ' αυτές πατάει βιωματικά η Ανάσταση, εντός - εκτός θρησκευτικότητας.

Κι εκεί που πάω να χαρώ, έρχεται μια βαθιά οργή, συνάμα κι αναπάντεχη, κολλημένη σαν βδέλλα κυριολεκτικά σ' ένα πελώριο «γιατί αυτοί», μόλις μέσα σ' ολη την άθλια ειδησεογραφία των ημερών σκάσει σαν βόμβα υπόθεση σαν το γηροκομείο στα Χανιά. Μου φαίνεται πως καγχάζει στα μούτρα μου ακόμα και το όνομα του πάρκινγκ γερόντων «Αγία Σκέπη». Δε με νοιάζει η σοβαρή απάντηση, για το αν και κατά πόσο ίσχυσαν και ισχύουν οι φρικώδεις περιγραφές, που υποθέτω στοίχειωσαν τους περισσότερους από μας, για βασανισμούς, θανατηφόρες συμπεριφορές και υφαρπαγή περιουσιών των γέρων και των γριών που έβαλαν το κεφάλι τους κάτω απ' αυτή τη σκέπη. Αυτή θα τη δώσουν συγγενείς, δικηγόροι, ανακριτές, μάρτυρες και δικαστές, αναίσθητοι - ευαίσθητοι επίσης δε μ' ενδιαφέρει.

«Αυτοί» που με πονάνε, νιώθω κάποιες στιγμές σαν να με ξεκοιλιάζουν, είναι οι ...εργαζόμενοι. Αυτούς δεν καταλαβαίνω. 'Η καλύτερα αρνούμαι να τους καταλάβω. Ακουσα κάμποσους με τ' αυτιά μου να δηλώνουν με κρυμμένα πρόσωπα, πλάτη στην κάμερα και αλλοιωμένη φωνή - ώστε να μην ξέρω αν είναι όψιμα αληθινή ή όψιμα ψεύτικη - ότι δούλευαν άλλος τρία χρόνια, άλλος έξι μήνες, άλλος παλιά, άλλος πρόσφατα. Και δέχονταν να εκτελούν έστω και για μια μέρα τα φριχτά που τους διέταζε το αφεντικό. Κι εκεί είναι που τρελαίνομαι. Ποιοι είναι αυτοί που άντεξαν παραπάνω από μια φορά, από ένα εικοσιτετράωρο, είτε να πράξουν είτε να σιωπήσουν γι' αυτά τα φριχτά που οι ίδιοι λένε είτε ότι έκαναν είτε ότι είδαν να γίνονται από «συναδέλφους» τους, «εργαζόμενους»! Και δέχτηκαν να πληρωθούν ένα μεροκάματο, ένα ή περισσότερα μηνιάτικα, χωρίς να τους καούν τα χέρια από τα αργύρια ακόμα και της πείνας τους.

Η λέξη εργάτης - εργαζόμενος, και μάλιστα όχι στο Αουσβιτς, στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, στο φτωχό μου το μυαλό παραμένει και ιερή και αφάνταστα δυνατή, και ίσως, σε συνθήκες εδραιωμένου καπιταλισμού, ηρωική. Ξέρω πως στη συντριπτική τους πλειονότητα πιέζονται, δουλεύουν κάτω από αφόρητα εκμεταλλευτικές συνθήκες, τυραννιούνται ευθέως ανάλογα με το φιλότιμο και την αξιοπρέπειά τους, λιώνοντας σε χωράφια, τηλεφωνικά κέντρα, νοσοκομεία, σούπερ μάρκετ, καράβια, ορυχεία, εργοστάσια και ό,τι άλλο παράγει πλούτο και θρέφει γενιές. Δεν τους φαντάζομαι όμως ποτέ, όχι να τους σκεφτώ, βασανιστές ή αχθοφόρους της κακότητας του μισανθρωπισμού, της αναλγησίας και της ύβρεως των άθλιων αφεντικών τους.

Κι εδώ είναι που τρέμω, μπας και μπερδευτεί η ανοχή απέναντι σε εργαζόμενο που δέχτηκε να βασανίζει ή να αφήνει να πεθάνει άθλια ένας γέρος, και δεν ξέσπασε αμέσως και δεν έδρασε πάραυτα, με την κατανόηση του ψυχικού τραύματος, που μπορεί να πάρει καιρό να ξεπεραστεί αν κάποιος ή κάποια είναι θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Αλλο το 'να, άλλο τ' άλλο. Αλλιώς, αν αυτά μπουν όλα μαζί στο μίξερ της επικαιρότητας, τότε η εργατική συνείδηση δε θ' αναστηθεί ποτέ, δε θ' αντιδράσει και δε θα επαναστατήσει. Κι από θύμα εκμετάλλευσης, θα γίνει θύτης, χωρίς να το καταλάβει. Ετούτη εδώ την άνοιξη δεν μας έφτανε η θεσμοθέτηση του εργασιακού μεσαίωνα, ήρθε κατακούτελα και το επάγγελμα «δήμιος - βασανιστής γερόντων». Αυτή είναι η κολοσσιαία υποκειμενική ευθύνη που μπορεί να σκουληκιάσει τους συλλογικούς αγώνες. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, και τα μάτια εύχομαι ανοιχτά για το πράσινο που θεριεύει στη φύση και όχι το πράσσειν άλογα...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ