Eurokinissi

Από την κατάθεση του σχεδίου στην Κομισιόν

Στο «πνεύμα» των αντίστοιχων μεγάλων κρατικών παρεμβάσεων σε όλες τις καπιταλιστικές οικονομίες για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, το σχέδιο προβλέπει «χρήμα» με ουρά και αναδιαρθρώσεις, με βάση τις προτεραιότητες της ΕΕ και τις απαιτήσεις του εγχώριου κεφαλαίου, τις οποίες στηρίζουν αναφανδόν και όλα τα αστικά κόμματα, για να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια.

Εξ ου και το μεγαλύτερο μέρος των προβλεπόμενων πιστώσεων κατευθύνεται κυρίως στον τομέα των «πράσινων» επενδύσεων και του ψηφιακού εκσυγχρονισμού των κρατικών δομών και της οικονομίας (πάνω από το 60%), όπως και στον Τουρισμό και τη στήριξη των λεγόμενων «εξωστρεφών» επιχειρήσεων, προκαλώντας μεταξύ των άλλων και τριβές ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου για τη «μοιρασιά» της λείας, των συνολικά 32 δισ. ευρώ που προβλέπονται για την ελληνική οικονομία (18,2 δισ. άμεσες επιδοτήσεις στους ομίλους, συν 12,7 δισ. χαμηλότοκα δάνεια). Το κυβερνητικό σχέδιο επιδιώκει ταυτόχρονα και την ελεγχόμενη απαξίωση κεφαλαίου (π.χ. κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών, απόσυρση συμβατικών αυτοκινήτων, αλλαγή ενεργειακών δικτύων).

Παράλληλα, για να εγγυηθεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στρώνει το δρόμο τους με κάθε είδους προνόμια και διευκολύνσεις, όπως φορολογικές υπεραποσβέσεις (και μάλιστα με υποδιπλασιασμό του χρόνου απόσβεσης του παγίου ή διπλασιασμό του ποσοστού ετήσιας απόσβεσης), «ειδικές ενισχύσεις για την προσέλκυση εμβληματικών επενδύσεων», παραπέρα «απλούστευση» του θεσμικού πλαισίου για την επιχειρηματική δραστηριότητα, εφαρμογή των νέων κανονισμών πολεοδομικού σχεδιασμού, με ειδικό σχεδιασμό για ΑΠΕ, βιομηχανία, Τουρισμό, «κίνητρα» για συγχωνεύσεις και εξαγορές, όπως και μέτρα για την «αναδιάρθρωση των ιδιωτικών χρεών», μεταξύ άλλων με την εφαρμογή του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, που σηματοδοτεί ένταση των εκβιασμών και πλειστηριασμών για τα λαϊκά στρώματα, για επαγγελματίες ΕΒΕ. Αυτά, πέρα και από τα κάθε είδους «δωράκια» σε συγκεκριμένα τμήματα του κεφαλαίου, όπως π.χ. σε φαρμακοβιομήχανους, εφοπλιστές κ.λπ.

Ολα τα παραπάνω, παρά τις «μεγαλοστομίες» της κυβέρνησης περί διασφάλισης καπιταλιστικής ανάπτυξης με «γερά θεμέλια», όχι μόνο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις εγγενείς αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος και την αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά επί της ουσίας «ρίχνουν λάδι στη φωτιά», αφού δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την εκδήλωση σε επόμενη φάση μιας νέας, ακόμα βαθύτερης κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, ενώ αφήνουν ακόμα πιο «εκτεθειμένη» την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία στις διεθνείς αναταράξεις.

Στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα κληθούν να πληρώσουν ξανά με νέες βαριές θυσίες.

Πρώτα απ' όλα τοις «μετρητοίς», με νέα χαράτσια και φόρους που στον αμέσως «επόμενο τόνο» θα φορτωθούν στις πλάτες τους ώστε να αποπληρωθούν τα δάνεια που παίρνουν ΕΕ και κυβερνήσεις για τη διαμόρφωση του ταμείου.

Αλλά και με τις περίπου 60 «μεταρρυθμιστικές» πρωτοβουλίες - προγράμματα, αντιλαϊκές ανατροπές που η νομοθέτησή τους - κατά τη γνωστή διαδικασία όλων των μνημονίων όπως και των «μεταμνημονιακών» δεσμεύσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - θα «ξεκλειδώνει» τις εκταμιεύσεις δόσεων.

Ετσι, το σχέδιο του κεφαλαίου έχει ως «προαπαιτούμενα»:

-- Την ένταση της εκμετάλλευσης, με το αντεργατικό τερατούργημα για την κατάργηση του 8ωρου, τη 10ωρη δουλειά, τις απλήρωτες υπερωρίες και τα νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, που πατάει πάνω στις αντεργατικές ανατροπές όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και τις σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ, να βρίσκεται «πάνω πάνω στη λίστα».

-- Νέα βάρη και «πράσινα» χαράτσια, εκτίναξη του κόστους π.χ. για τα «πράσινα» αυτοκίνητα, σπίτια κ.ο.κ., εκτίναξη της ενεργειακής φτώχειας, με το λαό να καλείται να πληρώσει το πανάκριβο ρεύμα των ΑΠΕ, ενώ οδηγούν και σε εκτεταμένη περιβαλλοντική υποβάθμιση ολόκληρες περιοχές, μεταξύ άλλων με τις αλλαγές χρήσης γης για τους «επενδυτές» στην Ενέργεια και τον Τουρισμό κ.ά.

-- Ενα κράτος «αποτελεσματικότερο» για το κεφάλαιο και αντιδραστικότερο για το λαό, μεταξύ άλλων με παραπέρα «θωράκιση» της αστικής Δικαιοσύνης απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα, όπως και με αναδιαρθρώσεις, π.χ. την ψηφιοποίηση, που σε αντίθεση με τα περί «διευκόλυνσης» των πολιτών, έχουν να κάνουν με τη γρηγορότερη υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, της φοροληστείας, των «fast track» διαδικασιών για τους επιχειρηματικούς ομίλους κ.ο.κ.

-- Νέα πλήγματα για επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, με τη συνέχιση της φοροληστείας, τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα, τις αναδιαρθρώσεις που προωθούν το ηλεκτρονικό εμπόριο, στο οποίο όλο και λιγότεροι θα μπορούν να αντεπεξέλθουν, την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην αγροτική παραγωγή με τη συγκέντρωση της παραγωγής και τον «εξαγωγικό προσανατολισμό».

-- «Μαύρο μέλλον» για τους νέους, αφού μόνο ως πρόκληση ακούγονται τα περί «ειδικού ενδιαφέροντος» για τη νέα γενιά για τα οποία μιλάει η κυβέρνηση, όταν εκείνους αφορούν πρώτα απ' όλα τα παραπάνω αντεργατικά μέτρα, αλλά και τα υπόλοιπα που περιλαμβάνει το κυβερνητικό σχέδιο, όπως π.χ. η «μεταρρύθμιση των συστημάτων κατάρτισης» και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, τα ελάχιστα επιδόματα ανεργίας, που προαναγγέλλουν ένα μέλλον με μόνιμη τη διαδρομή από τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, στην ανεργία, στην κατάρτιση με ημερομηνία λήξης ανάλογα με τις εφήμερες ανάγκες του κεφαλαίου κ.ο.κ. Ενώ τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι την ανάγκη για αναβάθμιση των σπουδών και έρευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών αφορούν και οι προβλέψεις του κυβερνητικού σχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Τα παραπάνω αποτελούν τους άξονες του «σχεδίου» του κεφαλαίου που από κοινού υπηρετούν η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, στα προγράμματα των οποίων πρέπει να ψάξει κανείς με «μεγεθυντικό φακό» τις διαφορές.

Μαζί άλλωστε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ψήφισαν προ ημερών και τον μηχανισμό για τους «ίδιους πόρους» του Ταμείου Ανάκαμψης, με τον οποίο τα νέα βάρη θα φορτωθούν τα επόμενα χρόνια στις πλάτες του λαού, με «πράσινους» φόρους και λοιπά χαράτσια.

Γι' αυτό ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα τσακώνονται για το ποιος «δυναμιτίζει» την «απαραίτητη συναίνεση» για την υλοποίηση του σχεδίου αυτού, με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ να κατηγορούν την κυβέρνηση για «έλλειψη διαβούλευσης» και «ξεπλήρωμα γραμματίων» σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα για να κρύψουν πως οι αντιλαϊκές ανατροπές αποτελούν «προαπαιτούμενο» της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε όλη την ΕΕ, και με κάθε είδους κυβερνήσεις.

Κυρίως για να καλλιεργήσουν την κάλπικη προσδοκία ότι τάχα μπορεί να υπάρξει και «ένα άλλο» σχέδιο που ικανοποιεί ταυτόχρονα και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και αυτά των εργαζομένων, αρκεί οι ίδιοι να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.

Να θολώσουν δηλαδή το μοναδικό σχέδιο προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων: Αυτό που θα αμφισβητεί τους στόχους της αστικής τάξης, τις «αντοχές» της καπιταλιστικής κερδοφορίας, σε σύγκρουση μαζί τους και με τη σημαία των λαϊκών αναγκών θα ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίησή τους, με ριζικές ανατροπές στην οικονομία και την εξουσία.