ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 30 Απρίλη 2013
Σελ. /32
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ

Με τις παγιωμένες πλέον διαδικασίες του «κατεπείγοντος», η Βουλή ψήφισε μέσα στο Σαββατοκύριακο το νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο, με το οποίο, ανάμεσα στα άλλα, προωθούνται απολύσεις στο Δημόσιο και μονιμοποιείται το χαράτσι στα ακίνητα. Υπέρ του νομοσχεδίου, που αποτελείται από ένα και μόνο άρθρο, ψήφισαν 168 βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καθώς και ο πρώην βουλευτής των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», Κ. Μαρκόπουλος. Κατά ψήφισαν 123 βουλευτές της αντιπολίτευσης, ενώ υπήρξε και ένα «παρών». Η συζήτηση με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος» έγινε σε μια και μόνη συνεδρίαση που ολοκληρώθηκε με ονομαστική ψηφοφορία το βράδυ της Κυριακής. Είχε προηγηθεί το Σάββατο, επίσης μια και μόνη συνεδρίαση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής. Η τρικομματική πλειοψηφία απέρριψε στην αρχή της συνεδρίασης αίτημα για αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου. Στις επόμενες σελίδες, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει εκτενή αποσπάσματα από την παρέμβαση του εισηγητή του ΚΚΕ στη συζήτηση, Ν. Καραθανασόπουλου, την ομιλία της προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος, Αλέκας Παπαρήγα και ρεπορτάζ από τις παρεμβάσεις των βουλευτών του ΚΚΕ, της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των άλλων κομμάτων.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Μόνιμοι χαλκάδες στο λαό αν υλοποιηθούν τα μέτρα

Αποσπάσματα από την παρέμβαση του εισηγητή του ΚΚΕ στη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου

Από τη συνεδρίαση της Βουλής, την Κυριακή

Eurokinissi

Από τη συνεδρίαση της Βουλής, την Κυριακή
Στην παρέμβασή του, στη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο, ο εισηγητής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει, αλλά και καταψηφίζει ταυτόχρονα το παρόν πολυνομοσχέδιο και όσον αφορά την ουσία του, αλλά και όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίον έρχεται, γιατί βεβαίως δεν μπορεί να αποσπαστεί η ουσία, το περιεχόμενο από τη μορφή. Επειδή, λοιπόν, πρόκειται για ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο, έρχεται με διαδικασίες κατεπείγουσες και με ένα μόνο άρθρο.

Εμείς το λέμε πολύ καθαρά, ότι αποτελεί ένα ακόμα νομοσχέδιο συνέχισης και υλοποίησης της στρατηγικής που σήμερα εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου, όπως αυτή συνολικότερα έχει καθοριστεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ουσιαστικά, δηλαδή, η τρικομματική συγκυβέρνηση εξειδικεύει σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης αυτήν τη στρατηγική που ωφελεί το κεφάλαιο σε δύο βασικούς άξονες, οι οποίοι περιλαμβάνονται και μέσα στην Εισηγητική Εκθεση. Δεν λέω κάτι το φοβερό.

Πρώτον, το ωφελεί στη δημοσιονομική προσαρμογή, όπως την ονομάζει, που επί της ουσίας φορτώνει τα βάρη διαχείρισης της κρίσης στους εργαζόμενους και στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Δεύτερον, μέσα από την προώθηση των "διαρθρωτικών", όπως τις ονομάζει η συγκυβέρνηση, μεταρρυθμίσεων, που για εμάς όχι μόνο ουδέτερες δεν είναι, ή τέτοιες που θα πρέπει να πανηγυρίζει ο λαός, αλλά αποτελούν απαραίτητα μέτρα για να θωρακισθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και να ενισχυθεί η κερδοφορία τους. Αυτές οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αποτελούν τις διαχρονικές αλυσίδες που σκοπεύουν να περάσουν στην εργατική τάξη και στο λαό. Αρα, έχει ανάγκη και δικαίωμα ο λαός να τις αντιπαλέψει κι αυτές.

Πώς αυτά τα ζητήματα συγκεκριμενοποιούνται με το πολυνομοσχέδιο;

Οσον αφορά τη δημοσιονομική προσαρμογή, έχουμε μονιμοποίηση του χαρατσιού στα ακίνητα, το οποίο ήταν μια έκτακτη εισφορά. Τώρα μονιμοποιείται το 2013 από τη ΔΕΗ και το 2014 και τα επόμενα χρόνια από την εφορία. Μάλιστα, ενιαιοποιείται και με τους υπόλοιπους φόρους. Και έχουν το θράσος να λένε ότι βελτιώνουν και την κατάσταση, όταν καλούν τη λαϊκή οικογένεια να πληρώσει το χαράτσι για το 2013 και το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας για το 2011, 2012, 2013 μέσα σε ένα διάστημα δέκα μηνών. Και λένε "τους απαλλάσσουμε, τους βελτιώνουμε την κατάσταση".

Φοροεπιδρομή που σαρώνει το λαό

Δεύτερον, όσον αφορά τις ρυθμίσεις για τις οφειλές, τα κόμματα της συγκυβέρνησης πανηγυρίζουν ότι έχουν μεγάλη επιτυχία, τις σαράντα οκτώ δόσεις. Μα, ποιον κοροϊδεύετε, όταν όλο αυτό το καθεστώς είναι αντιλαϊκό; Κεφαλαιοποιείτε τις προσαυξήσεις. Βάζετε επιτόκιο 8,75% για τη ρύθμιση και γι' αυτούς που θα ρυθμιστούν και αν καθυστερήσει μια δόση, 15% επιτόκιο. Αυτά αν δεν είναι τοκογλυφία, τι είναι; Δηλαδή, οι τράπεζες ωχριούν μπροστά σ' αυτήν τη ρύθμιση που κάνει η κυβέρνηση. Πρέπει να είναι κανείς ενήμερος για το 2013 και βεβαίως, ακόμα και αν είναι εντάξει και έχει τακτοποιηθεί με τη ρύθμιση, το κράτος έχει το δικαίωμα να προχωρεί σε προσημειώσεις και κατασχέσεις και γι' αυτούς που χρωστάνε λίγα.

Εμείς λέγαμε ότι αυτό έπρεπε να το είχατε κάνει γι' αυτούς που χρωστάνε πολλά στην εφορία, για τους μεγαλοοφειλέτες, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και όχι να βάζετε στον ίδιο τορβά των κατασχέσεων και αυτούς που χρωστάνε λίγα χρήματα.

Προσπαθείτε να χρυσώσετε το χάπι της φοροεπιδρομής. Αποτελεί ένα φαύλο κύκλο, γιατί δεν πρόκειται, δεν μπορούν να πληρώσουν ακόμα κι αυτή τη ρύθμιση. Μα, είναι δυνατόν να έχει κάποιος 500 - 600 ευρώ και να του λέτε ότι πρέπει να μπει σε ρύθμιση για να πληρώσει την εφορία; Δεν μπορεί να ζήσει με 500 και 600 ευρώ. Πώς θα πληρώσει τα χαράτσια, τους νέους φόρους; Πώς θα κάνει τη ρύθμιση; Είναι δυνατόν αυτό το πράγμα; Δεν γίνεται να ζήσει. Και έχετε την απαίτηση να σας πληρώνει τα χαράτσια και τους φόρους και να συνεχισθεί αυτή η φοροεπιδρομή.

Εμείς το λέμε πολύ καθαρά. Εμείς θέλουμε "κούρεμα" των φορολογικών οφειλών που έχει η λαϊκή οικογένεια προς την εφορία. Ναι, να "κουρευτούν", γιατί τους έχετε "κουρέψε"» τους μισθούς και τις συντάξεις. Τους έχετε "κουρέψει" τη ζωή! Τους έχετε οδηγήσει στην απόλυση και για τις απολύσεις υπεύθυνοι δεν είναι οι εργαζόμενοι, είναι οι κεφαλαιοκράτες και η κυβερνητική πολιτική. Πρέπει να τους "κουρέψετε" τις οφειλές. Και όχι μόνο να τους "κουρέψετε" τις οφειλές, αλλά αυτό που πρέπει να διαμορφωθεί είναι ένα πλαίσιο -κατά τη γνώμη του ΚΚΕ- γενικευμένων φοροαπαλλαγών για το λαό.

Είσαστε και προκλητικοί, γιατί τη στιγμή που δεν "κουρεύετε" τις οφειλές για το λαό, "κουρεύετε" τις οφειλές για τους εφοπλιστές. Στη διάταξη Δ.2. παράγραφος 5, δεν υπάρχει αυτή η απαλλαγή των εφοπλιστικών εταιρειών από την εισφορά; Υπάρχει απαλλαγή από εισφορά. Ας αφήσετε τις δικαιολογίες, τις οποίες είπατε και στην Επιτροπή, κύριε Στουρνάρα. Τους απαλλάσσετε.

Είναι σημαδιακό αυτό. Είναι σημαντικό. Δείχνει τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής σας, ακόμα και γι' αυτά τα "ψωρο-ευρώ", τα οποία ήταν να πληρώσουν και τα οποία ήταν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Και από αυτά τους απαλλάσσετε!

Το δεύτερο ζήτημα αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία προχωράτε σε ρυθμίσεις. Η ίδια τοκογλυφία υπάρχει και εκεί. Επιβαρύνονται με 15% άμα καθυστερήσουν. Από την άλλη μεριά, είναι και κοροϊδία. Θα φέρω το παράδειγμα που έφερε η ΓΣΕΒΕΕ και το οποίο το μοίρασε σε όλους. Σωστό ή λάθος, αυτό έχουμε πρόχειρο. Σε κάποιον ο οποίος χρωστάει ασφαλιστικές εισφορές δύο χρόνων, δηλαδή περίπου δέκα χιλιάδες, στον ΟΑΕΕ, γιατί δεν μπορεί να τα πληρώσει, του λέτε: "Για να ενταχθείς στη ρύθμιση πρέπει να πληρώσεις τις δόσεις του 2013", δηλαδή 860 ευρώ το δίμηνο, τα οποία δεν είχε να πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια, το 2011 και το 2012. Θα βρει να τα πληρώσει για το 2013; Ταυτόχρονα, θα πρέπει να πληρώσει και τη δόση για τη ρύθμιση. Του λέτε, δηλαδή, εκεί που δεν μπορεί να πληρώσει τα 860 ευρώ, να πληρώσει 1.280 ευρώ. Μα δεν είναι παλαβό αυτό το πράγμα; Μπορεί να γίνει αυτό; Δεν μπορεί να πληρώσει τα 860 ευρώ και θα μπορέσει να πληρώσει τα 1.280 ευρώ; Πώς γίνεται αυτό το πράγμα;

Αντιθέτως, δεν δίνετε μία αναστολή για να βοηθήσετε, ακριβώς, τους αυτοαπασχολούμενους και τους εμπόρους, ώστε να μπορέσουν να έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν μέσα από αυτήν την επίθεση που δέχονται από την κυβερνητική πολιτική και τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων.

Πρόσχημα οι επίορκοι για απολύσεις

Οσον αφορά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τις οποίες επαίρεστε, πώς αυτές εντάσσονται μέσα στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Πρώτον, είναι τα ζητήματα που αφορούν τις απολύσεις στο Δημόσιο. Οι επίορκοι είναι πρόσχημα, βεβαίως. Πού αποσκοπείτε; Αποσκοπείτε σε δύο πολύ βασικά ζητήματα.

Κατ' αρχήν, αποσκοπείτε στην κατάργηση της σταθερής εργασίας και στην αντικατάσταση -γιατί έτσι λέτε- των δεκαπέντε χιλιάδων που θα απολύσετε, με νέες δεκαπέντε χιλιάδες, οι οποίοι θα είναι φθηνοί εργαζόμενοι. Θα έχουν προσωρινή απασχόληση χωρίς εργασιακά και άλλα δικαιώματα. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το δημόσιο τομέα. Θα επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα και αυτή η κατάσταση θα γενικευθεί ακόμη περισσότερο.

Την ίδια στιγμή, υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε Παιδεία, σε Υγεία, σε Πρόνοια. Πώς τα αντιμετωπίζετε; Στην Παιδεία, για παράδειγμα, γίνεται σύμπτυξη, συγκέντρωση σχολείων, αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας και εντατικοποίηση, η οποία θα οδηγήσει σε απολύσεις και δεν θα υπάρχουν νέες προσλήψεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Ταυτόχρονα, το δεύτερο το οποίο κάνετε με αυτή τη ρύθμιση, είναι ότι διευκολύνετε ακόμη περισσότερο να επεκταθεί η δράση του κεφαλαίου, τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, εκτός από την Υγεία και την Παιδεία, όπου γίνεται ένα τεράστιο "φαγοπότι", που θα διευρυνθεί περισσότερο, και σε άλλους τομείς, όπως η διαχείριση απορριμμάτων, υδάτινων πόρων κ.λπ.

Η δεύτερη διαρθρωτική μεταρρύθμιση την οποία κάνετε είναι η περιβόητη "απελευθέρωση των αγορών". Με αυτήν τη ρύθμιση, διευκολύνετε ακόμη περισσότερο να επεκταθεί η δράση του κεφαλαίου, τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, εκτός από την Υγεία και την Παιδεία, όπου γίνεται ένα τεράστιο "φαγοπότι" που θα διευρυνθεί περισσότερο, και σε άλλους τομείς, όπως η διαχείριση απορριμμάτων, υδάτινων πόρων κ.λπ.

Αποτελεί τεράστιο ψέμα ότι η απελευθέρωση των αγορών και ο ανταγωνισμός θα μειώσει τις τιμές. Αλήθεια, αυτό έγινε με το ηλεκτρικό ρεύμα; Βλέπετε να μειώνονται οι τιμές; Τραβάνε την ανηφόρα! Και σε άλλα, όχι μόνο στο ηλεκτρικό ρεύμα. Στα τρόφιμα και τα ποτά δεν είναι απελευθερωμένη η αγορά; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μονοπώληση της αγοράς και καθορισμός σε μονοπωλιακό επίπεδο των τιμών, τα διάφορα "τραστ", όπως τα λέτε. Υπάρχει αύξηση των τιμών στο γάλα, στο κρέας και αλλού.

Δεύτερο ζήτημα, μέσα από αυτήν τη λογική της απελευθέρωσης -που ευνοεί το κεφάλαιο και όχι τους αυτοαπασχολούμενους, τους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους- είναι ότι καταργείτε τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτό κάνετε. Και εδώ έχει δίκιο ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ που είπε ότι στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει πολύ πιο νωρίς να απελευθερώνονται τα επαγγέλματα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί; Γιατί, εδώ υπήρχε μια ομοφωνία -εκτός του ΚΚΕ- στη ρύθμιση επαγγελμάτων.

Και θα μιλήσω για το επάγγελμα του οικονομολόγου που τώρα υποκριτικά μιλάτε και σκίζετε τα ιμάτιά σας. Το 1997 δεν ψηφίσατε όλοι αυτόν τον νόμο; Τον ψηφίσατε όλοι, πλην ΚΚΕ. Τι έκανε ο νόμος; Βοήθησε στο να αποσυνδεθεί το επάγγελμα από τα δικαιώματα, έκανε κατηγοριοποίηση και οδήγησε στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων που είχε πετύχει η ΠΟΛ.

Ταυτόχρονα, η απελευθέρωση είναι επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία με τις ρυθμίσεις που κάνετε για τους γεωτεχνικούς, τους κτηνιάτρους, ζητήματα δηλαδή που αφορούν τις διατροφικές ανάγκες. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η απελευθέρωση που κάνετε με το κατεψυγμένο ψωμί, που αφορά τους αρτοποιούς, αλλά και η προστασία του περιβάλλοντος.

Και βεβαίως, ένα τρίτο ζήτημα είναι η περαιτέρω προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, ΟΔΔΥ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΕΓΝΑΤΙΑ, αλλαγές στο ΤΑΙΠΕΔ κ.λπ.

Αντιπαράθεση στο πεδίο της στρατηγικής

Αρα, αυτά τα μέτρα δεν είναι αποσπασματικά, δεν είναι πρόχειρα μέτρα. Εμείς το λέμε, έχουν συνοχή. Δεν σας κάνουμε αντιπολίτευση στο όνομα της αποσπασματικότητας και της προχειρότητας. Ακόμα και διαφοροποιήσεις που τυχόν υπάρχουν στους κόλπους της συγκυβέρνησης, είναι διαφοροποιήσεις που θέλουν να εγκλωβίσουν το λαό σε άγονες αντιπαραθέσεις, που δεν αμφισβητούν τον βαθύτατα αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής, αλλά και ταυτόχρονα διευκολύνουν την εφαρμογή αντεργατικών μέτρων, όπως η περιβόητη τροπολογία του ΠΑΣΟΚ για την υποτιθέμενη -λέει- προστασία των ανέργων.

Ετσι, λοιπόν, η αντιπαράθεσή μας γίνεται με τη στρατηγική σας επιλογή και όχι σε επιμέρους ζητήματα. Δεν σας κατηγορούμε για την αισιόδοξη εκτίμηση που κάνετε στην Εισηγητική Εκθεση, αλλά για το ταξικό περιεχόμενο αυτής της εκτίμησης. Βεβαίως, για το ταξικό περιεχόμενο και τον χαρακτήρα της! Διότι, αν επιτευχθούν όλοι αυτοί οι στόχοι, θα είναι σε βάρος του λαού, θα τον έχουν οδηγήσει στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, φορώντας του μόνιμους χαλκάδες, μόνιμες αλυσίδες.

Βεβαίως, βρισκόμαστε σε σύγκρουση και με την κυβέρνηση και με την τρόικα. Βεβαίως, απαιτούμε να καταργηθεί το μνημόνιο, αλλά και οι δανειακές συμβάσεις. Δεν φτάνει, όμως, μόνο αυτό, αν δεν ανακαλύψουμε και δεν εστιάσουμε στον βασικό υπεύθυνο. Ο ΣΕΒ μίλησε πολύ καθαρά: "Δεν χρειάζεται Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας". Τελείωσε, πλέον, με τα μέτρα αυτά η κατάκτηση των εργαζόμενων και του ταξικού κινήματος. Αρα, ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτά τα μέτρα; Οι μεγαλοβιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές. Αρα, τι πρέπει να κάνει ο λαός; Με την πάλη του να αμφισβητήσει και να ακυρώσει το ρόλο του κεφαλαίου, να αμφισβητήσει και να ακυρώσει το καπιταλιστικό κέρδος, που διαμορφώνει μια χούφτα πλουσίων και την τεράστια πλειοψηφία σε φτωχούς.

Υπάρχει διέξοδος; Το ΚΚΕ λέει "Ναι, υπάρχει διέξοδος". Οι υπόλοιπες εναλλακτικές λύσεις δεν είναι εντός των τειχών, διότι αυτές οι λύσεις δεν αμφισβητούν τους σιδερένιους οικονομικούς νόμους του καπιταλιστικού συστήματος. Ούτε τα διάφορα νομίσματα μπορούν να τους αμφισβητήσουν. Ολες αυτές οι λύσεις έχουν αντιλαϊκό χαρακτήρα, διότι είναι εναλλακτικές λύσεις που αφορούν επιμέρους ανάγκες και προτεραιότητες του κεφαλαίου.

Η μόνη διέξοδος για το λαό είναι η οργάνωση της οικονομίας, με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και η ικανοποίηση αυτών των λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτό θα γίνει μέσα από την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Γι' αυτά δε χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση. Αυτά μπορεί να τα κάνει μόνο μια άλλη εξουσία, η εξουσία της εργατικής τάξης, η λαϊκή εξουσία. Αρα, χρειαζόμαστε αλλαγή σε επίπεδο εξουσίας».

ΕΡΩΤΗΣΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Τι δείχνει το παράδειγμα της Ιρλανδίας;

-- Η κυβέρνηση λέει τώρα ότι επιδιώκει ανάπτυξη όπως αυτή στην Ιρλανδία, τη δεκαετία του '90. Τι διδάσκει το λεγόμενο «Ιρλανδικό θαύμα»;

Με αφορμή και τη συνάντηση που είχε την Παρασκευή ο Α. Σαμαράς με στελέχη της «Nokia», η προπαγάνδα της κυβέρνησης για «έξοδο από το τούνελ» της κρίσης με επενδύσεις από πολυεθνικούς ομίλους, εμπλουτίστηκε με αναφορές στο «Ιρλανδικό θαύμα» και την ανάπτυξη που κατέγραψε η ιρλανδική οικονομία τη δεκαετία του '90. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει προσδοκίες και αυταπάτες στο λαό, «μπάζει» από παντού. Αν κάτι επαληθεύει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, είναι ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη οικοδομείται στα συντρίμμια εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και στον κύκλο της δημιουργούνται οι προϋποθέσεις της κρίσης. Κι ακόμα ότι από την καπιταλιστική ανάπτυξη κερδισμένο βγαίνει το κεφάλαιο και χαμένος πάντα ο λαός. Το ΑΕΠ της Ιρλανδίας αυξήθηκε το 1994 κατά 5,8%, το 1995 9,8%, το 1996 8,1%, το 1997 10,8%, το 1998 8,5%, το 1999 10,7% και το 2000 9,2%. Ο σημαντικότερος παράγοντας της «ανάπτυξης» ήταν η αθρόα είσοδος ξένων κεφαλαίων (κυρίως αμερικανικών), ειδικότερα στους κλάδους της πληροφορικής και του φαρμάκου. Οι συμφωνίες που κλείστηκαν σε εθνικό, κλαδικό και επιχειρησιακό επίπεδο μεταξύ εργοδοτών, εργατικών συνδικάτων και κυβέρνησης για μισθολογικούς περιορισμούς και τη δημιουργία «ευέλικτου» εργατικού δυναμικού, ήταν η πρώτη απ' τις προϋποθέσεις για να γίνει η Ιρλανδία ελκυστική στα ξένα κεφάλαια. Είχε προηγηθεί από τα τέλη της δεκαετίας του '80 αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, ελάχιστη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και των επιχειρηματικών κερδών, αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» στο σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και Κοινωνικής Ασφάλισης, ώστε να γίνει «φθηνότερο» για την εργοδοσία και το κράτος της.

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, τα αμερικανικά μονοπώλια στους κλάδους των νέων τεχνολογιών αναζητούσαν νέες αγορές για τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Γι' αυτό το σκοπό, επέλεξαν την Ιρλανδία σαν πύλη εισόδου στην ΕΕ. Η εγκατάσταση της εταιρείας INTEL, το 1990, ήταν το έναυσμα. Μέσα σε λίγα χρόνια, από το 1991 έως το 1994, εγκαταστάθηκαν στην Ιρλανδία ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου της πληροφορικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, όπως η Gateway, η Dell, η Apple, η Hewlett - Packard, η Fujitsu, η Analog Devices, η Microsoft, η Lotus, η Siemens - Nixdorf κ.ά. Το αποτέλεσμα αυτής της επενδυτικής πλημμυρίδας ήταν να αυξηθεί το μερίδιο των αμερικανικών επιχειρήσεων στις συνολικές πάγιες επενδύσεις από το 33% (στις αρχές της δεκαετίας του '90) στο 66% στο τέλος της. Την ίδια περίοδο, καταγράφεται μεγάλη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στην Ιρλανδία. Ενώ το 1987 το μερίδιο των μισθών στο συνολικό κοινωνικό εισόδημα βρισκόταν στο 71%, το 2000 υποχώρησε στο 58%. Σ' όλη τη δεκαετία του '90 οι μισθοί έμειναν καθηλωμένοι. Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας με το πρόγραμμα Partnership 2000, επέβαλε αυξήσεις στους μισθούς (από το 2000 και μετά) κατά 1% το χρόνο! Την ίδια περίοδο, το ποσοστό κέρδους των αμερικανικών μονοπωλίων ξεπερνούσε το 25% το χρόνο. Κατά το μεγαλύτερο μέρος, αυτά τα κέρδη ήταν ουσιαστικά αφορολόγητα, αφού ο συντελεστής φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών μειώθηκε από 40% σε 20% και ακολούθως στο 12,5%! Το ίδιο διάστημα, οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών μειώθηκαν σε τρέχουσες τιμές από 3,2% του ΑΕΠ (το 1988) σε 2,7% το 1996 (το χαμηλότερο σ' ολόκληρη την ΕΕ).

Η ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης πήρε νέες, μεγαλύτερες διαστάσεις, ιδιαίτερα στους κλάδους όπου έγιναν οι ξένες επενδύσεις. Συγκεκριμένα, στους τρεις κλάδους που κυριαρχούνταν από το αμερικανικό κεφάλαιο (πληροφορική, ηλεκτρονικά, φάρμακα), ο όγκος της παραγωγής αυξήθηκε κατά 375% (τη δεκαετία 1990 - 1999), ενώ η απασχόληση αυξήθηκε μόνο κατά 73%. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η παραγωγή ανά εργαζόμενο να αυξηθεί κατά 215%! Παράλληλα, η Ιρλανδία κατέγραφε το τέταρτο χαμηλότερο επίπεδο κατά κεφαλήν δαπανών στην Υγεία στην ΕΕ. Συγκεκριμένα, μεταξύ 1980 και 1996, μείωσε τις δημόσιες δαπάνες για την Υγεία κατά 20%, ενώ ο αριθμός των νοσοκομειακών κλινών μειώθηκε, σε βαθμό που η χώρα να κατέχει την τελευταία θέση ως προς αυτόν το δείκτη μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ. Μετά την κατάρρευση των εταιρειών νέας τεχνολογίας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, οι συνέπειες στην ιρλανδική οικονομία άρχισαν να γίνονται αισθητές από το 2001. Η άνοδος της ανεργίας, η μεγάλη κρίση της στέγης, το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (το 29% ζούσε το 2005 κάτω από το όριο της φτώχειας) είναι μερικά μόνο στοιχεία που διαλύουν το μύθο της «κέλτικης τίγρης». Η συνέχεια, με το ξέσπασμα της κρίσης, την προσφυγή της Ιρλανδίας στους μηχανισμούς της ΕΕ και τα απανωτά μνημόνια, είναι γνωστή. Το «ιρλανδικό θαύμα» αποδεικνύει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι κόλαση για το λαό. Αυτήν την κόλαση του υπόσχονται τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει κι αυτός να προσελκύσει επενδύσεις για να έρθει ανάπτυξη. Λύση για το λαό δεν είναι να γίνει πρόβατο στη σφαγή για τα μονοπώλια, αλλά να τους αφαιρέσει την εξουσία και να τα κοινωνικοποιήσει. Η δική του εξουσία θα οργανώσει την οικονομία έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με αποκλειστικό κριτήριο το λαϊκό συμφέρον.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ