Από την πρόσφατη αντιπολεμική διαδήλωση προς την αμερικάνικη πρεσβεία για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια

Αν δούμε την ατζέντα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, που θα ξεκινήσει την ερχόμενη Τετάρτη στο Βουκουρέστι, θα διαπιστώσουμε ότι η υπόθεση της ΠΓΔΜ βρίσκεται στην κορυφή. Ο Γενικός Γραμματέας της συμμαχίας Σέφερ σε άρθρο του ιεραρχεί τα ζητήματα που θα απασχολήσουν τους ηγέτες ως εξής:

• Οι επιχειρήσεις στις οποίες είναι ήδη «δεσμευμένο» το ΝΑΤΟ.
• Η προώθηση της διαδικασίας διεύρυνσης.
• Η συνέχιση της διαδικασίας μετασχηματισμού των δομών της συμμαχίας.

Εξετάζοντας τις τρεις ενότητες της ατζέντας της Συνόδου Κορυφής, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πώς και γιατί το ζήτημα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχει μετατραπεί σε ύψιστη προτεραιότητα για την αμερικανική διπλωματία.

Σύμφωνα με όσα γράφει στο σημείωμά του για την ατζέντα της Συνόδου ο Σέφερ, οι σύμμαχοι πρέπει να αντιμετωπίσουν πρακτικά τα προβλήματα που προκύπτουν από την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και το Κοσσυφοπέδιο. Με πιο απλά λόγια, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ προετοιμάζει το έδαφος για την ικανοποίηση των αιτημάτων για ενίσχυση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων που επεμβαίνουν στο Αφγανιστάν και «προστατεύουν» το Κοσσυφοπέδιο.

Σχετικά με το Κοσσυφοπέδιο δεν πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής τρία στοιχεία:

• Η αμερικανική απόφαση για εξοπλισμό των Κοσσοβάρων, που με την προτροπή της Ουάσιγκτον ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους.
• Η ύπαρξη στα αδιευκρίνιστα ακόμη σύνορα μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και ΠΓΔΜ της μεγαλύτερης αμερικανικής βάσης στον κόσμο.
• Η απόφαση της Ουάσιγκτον, σύμφωνα με πληροφορίες, για ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων που σταθμεύουν σε αυτή τη βάση.

Ομολογημένος δημόσια στόχος των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, είναι η διαρκής επέκταση της συμμαχίας. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε, ενσωματώνοντας στους κόλπους του χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, ενώ έχει διακηρύξει το «δικαίωμά» του να επεμβαίνει εκτός των ορίων του, δηλαδή σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο προσδιορισμένος στόχος της Συνόδου Κορυφής του Βουκουρεστίου σχετικά με την πολιτική της διεύρυνσης είναι η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Αλβανίας, της Κροατίας και της ΠΓΔΜ. Με την ένταξη αυτών των χωρών στο ΝΑΤΟ, η Ουάσιγκτον ολοκληρώνει τη διαδικασία «νομιμοποίησης» της στρατιωτικής της εγκατάστασης στον κρίσιμο διάδρομο της Βαλκανικής, μέσα από τον οποίο σχεδιάζονται αγωγοί για τη μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου, από την Κασπία προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Αλλωστε, δεν είναι μυστικό το σχέδιο εταιρειών αμερικανικών συμφερόντων για τη δημιουργία του πετρελαιαγωγού ΑΜΒΟ (από τα αρχικά των χωρών Αλβανία - Μακεδονία - Βουλγαρία). Καθώς η Βουλγαρία είναι ήδη στο ΝΑΤΟ, δηλαδή υπό «θεσμοθετημένο» αμερικανικό έλεγχο, η ένταξη της Αλβανίας και της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ αποτελεί για τους Αμερικανούς απόλυτη προτεραιότητα για την ολοκλήρωση του βαλκανικού τους πλάνου.

Κάτι που, επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί είναι πως η ολοκλήρωση των αμερικανικών σχεδίων για τη ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανίων είναι ύψιστης σημασίας για την πολιτική της Ουάσιγκτον και για έναν ακόμη λόγο. Οπως και δημόσια έχει δεσμευτεί η συμμαχία, μετά τα Βαλκάνια, στόχος της διεύρυνσης είναι η Ουκρανία και η Γεωργία. Δηλαδή δύο περιοχές που αν ενταχθούν στο ΝΑΤΟ θα σφίξουν ακόμη περισσότερο τον κλοιό γύρω από τη Ρωσία.

Οπως προσδιορίζεται σε επίσημα κείμενα της συμμαχίας, ο ΝΑΤΟικός μετασχηματισμός έχει στόχο την αποστολή στρατευμάτων όσο γίνεται πιο:

• Γρήγορα.
• Μακριά.
• Μόνιμα.

Με άλλα λόγια, στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου θα συζητηθεί τι ακόμη χρειάζεται ώστε ΝΑΤΟικά στρατεύματα να μπορούν να κινούνται άμεσα σε όποια γωνία του κόσμου και με δυνατότητα μακρόχρονης παραμονής στο πεδίο των επιχειρήσεων. Ηδη η συμμαχία έχει προσδιορίσει ότι οι χώρες - μέλη πρέπει να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες και να διαθέσουν άμεσα το 20% των στρατιωτικών τους δυνάμεων για τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΝΑΤΟ. Είναι προφανές ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ χωρών όπως η Αλβανία και η ΠΓΔΜ ενισχύει το κλίμα των «προθύμων» και απόλυτα υποταγμένων στις αμερικανικές επιταγές.

Οπως πολύ εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, η υπόθεση της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας μετατρέπεται σε πρόβλημα για την Ουάσιγκτον, από τη στιγμή που εμποδίζει και δυσκολεύει την προώθηση της ατζέντας του ΝΑΤΟ. Καθώς το διακύβευμα για την Ουάσιγκτον είναι μεγάλο, είναι αναμενόμενο ότι η αμερικανική πίεση, προκειμένου να ξεπεραστούν οι ελληνικές αντιρρήσεις και να προχωρήσει η διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στη συμμαχία, θα κλιμακωθεί.

Οι δημόσιες δεσμεύσεις του Ελληνα πρωθυπουργού, ότι η Ελλάδα θα ασκήσει βέτο αν δε βρεθεί μια ονομασία με σαφή γεωγραφικό προσδιορισμό και για όλες τις χρήσεις, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για την εξεύρεση μιας λύσης μέσα στις επόμενες μέρες, καθώς και η ηγεσία της ΠΓΔΜ «παίζει» με την πολιτική της ύπαρξη, σε περίπτωση που δεχτεί την αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της χώρας.

Παρ' όλα αυτά, όπως τουλάχιστον υπογραμμίζουν στελέχη της ελληνικής διπλωματίας, ούτε η Ελλάδα ούτε πολύ περισσότερο η ΠΓΔΜ έχουν το διπλωματικό βάρος να ναρκοθετήσουν τα αμερικανικά σχέδια για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με την εκτίμηση των ίδιων πηγών, η υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ, σταδιακά και αρχής γενομένης από τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου, θα «ενσωματωθεί» στις ΝΑΤΟικές διαδικασίες, όπως ακριβώς έχουν ενσωματωθεί οι ελληνοτουρκικές διαφορές, χωρίς να εμποδίζουν την «εύρυθμη λειτουργία» της συμμαχίας.

Με πιο απλά λόγια, ένα πρόβλημα που συντηρείται εδώ και 17 χρόνια οδηγείται προς διευθέτηση στους διαδρόμους της συμμαχίας. Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και από το αν τελικά θα βρεθεί ή όχι ένα «τρικ» για τη διαμόρφωση μια ειδικής σχέσης ΝΑΤΟ - ΠΓΔΜ μέχρι την επίλυση του προβλήματος, το βέβαιο είναι ένα: Μέχρι του χρόνου την άνοιξη, που θα γιορτάζονται τα 60 χρόνια της συμμαχίας, η ΠΓΔΜ, είτε έχει βρεθεί λύση είτε όχι στο πρόβλημα της ονομασίας της, θα παίζει το ρόλο που της έχουν αναθέσει οι Αμερικανοί μέσα στο ΝΑΤΟ.