ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 30 Μάρτη 2017
Σελ. /24
«ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ» ΟΜΙΛΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΟΤΕ
Εργαλείο της εργοδοσίας για την επιβολή εμποδίων στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση

Ο όμιλος εταιρειών ΟΤΕ κατέχει την πρώτη θέση, ανάμεσα στα άλλα μονοπώλια, στον κλάδο Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής. Τα τελευταία χρόνια, με τη στρατηγική του, ενισχύει συνεχώς τη θέση του, στον ανταγωνισμό με τα άλλα μονοπώλια του κλάδου («Vodafone», «Wind» κ.λπ.)

Συστατικό στοιχείο της στρατηγικής αυτής είναι η ενσωμάτωση των εργαζομένων, η εμπέδωση της αντίληψης «είμαστε μια οικογένεια», «όλοι μαζί για το καλό της εταιρείας και των εργαζομένων» κ.λπ. Για να γίνει - ει δυνατόν - συνείδηση η αντίληψη αυτή αξιοποιείται κάθε μέσο σε όλα τα επίπεδα του ομίλου: Το όλο σύστημα της επαγγελματικής κατάρτισης των εργαζομένων (σεμινάρια κ.λπ.), η «εταιρική κουλτούρα», τα διάφορα ερωτηματολόγια («έρευνα στιγμής» κ.λπ.), το «αξιολόγιο», οι συναντήσεις των στελεχών με τους εργαζόμενους από πάνω μέχρι κάτω, υπηρετούν αυτόν το στόχο. Το κάλεσμα συνεχές: «Βάλτε πλάτη, να νικήσουμε στον ανταγωνισμό, να πάει καλά η εταιρεία, να μη χάσουμε τις δουλειές μας».

Αρωγός και συνεργός της εργοδοσίας η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην ΟΜΕ - ΟΤΕ και στα σωματεία των εργαζομένων στον όμιλο. Η γραμμή της «εργασιακής ειρήνης» κυριαρχεί με αρνητικά αποτελέσματα, δηλαδή την αποδυνάμωση της θέσης των εργαζομένων, παρά τον πλούτο που παράγουν.

Οσο κι αν πασχίζει ο όμιλος ΟΤΕ, βέβαια, με καλά επεξεργασμένη διαφημιστική εκστρατεία να πείσει για το «όλοι είμαστε ένα», η αλήθεια τόσο για τον όμιλο αυτόν όσο και τα άλλα μονοπώλια του κλάδου είναι μία: Η όλη δραστηριότητα των μονοπωλίων και των άλλων εταιρειών στοχεύει στο κέρδος. Αυτός είναι ο σκοπός, ο λόγος ύπαρξης της όποιας επιχειρηματικής δραστηριότητας στον καπιταλισμό.

Συμμόρφωση στο «όνομα και τις πολιτικές της εταιρείας»

Από τη συμμετοχή εργαζομένων του ομίλου ΟΤΕ στα συλλαλητήρια στις 21/2
Από τη συμμετοχή εργαζομένων του ομίλου ΟΤΕ στα συλλαλητήρια στις 21/2
Η στόχευση της συνεχούς ενίσχυσης της θέσης του ομίλου στον κλάδο, η αύξηση της κερδοφορίας του, υπηρετείται με όλα τα μέσα: Και με το «καρότο» και με το «μαστίγιο», όταν και όποτε χρειάζεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο «Κώδικας Δεοντολογίας Ομίλου ΟΤΕ», που υπηρετεί τη στρατηγική του ομίλου και ταυτόχρονα αποτελεί μέσο υλοποίησής της.

Οπως αναφέρεται, «η συμμόρφωση με τον Κώδικα Δεοντολογίας είναι μια προσωπική δέσμευση που θέτουμε στον εαυτό μας ως εργαζόμενοι, καθώς και μια υπόσχεση που δίνουμε σε όλους τους εκτός Ομίλου ΟΤΕ».

Αυτά σημειώνονται στο «Προοίμιο». Αν προχωρήσουμε και φτάσουμε στο διά ταύτα, βλέπουμε στην ενότητα «4. Συμμόρφωση με πρότυπα συμπεριφοράς», μεταξύ άλλων, το παρακάτω εδάφιο:

«4.2.1.3) Σύγκρουση συμφερόντων που προέρχονται από πολιτική θέση ή θέσεις σε συμβούλια φορέων.

Ο όμιλος OTE σέβεται την επιθυμία των εργαζομένων του να συμμετέχουν στα κοινά, μέσω κατοχής θέσης ή / και συμμετοχής σε δραστηριότητες που ασκούνται στα πλαίσια κοινωνικής και πολιτικής δράσης. Ωστόσο ο εργαζόμενος που συμμετέχει σε τέτοιες δραστηριότητες, οφείλει αφενός να το κάνει εκτός ωραρίου εργασίας του και αφετέρου να μην συνδέει, ούτε να αφήνει να συνδεθεί, το όνομα της εταιρείας στην οποία απασχολείται με οποιαδήποτε παρόμοια δραστηριότητα, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεσή της. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις συμμετοχής σε επίσημους συνδικαλιστικούς φορείς σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας και των πολιτικών της εταιρείας».

Επισημαίνουμε κατά σειρά τα παρακάτω:

Ο όμιλος, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, αναφέρει ότι «σέβεται την επιθυμία των εργαζομένων του να συμμετέχουν στα κοινά». Ο σεβασμός του όμως έχει σύνορα - όρια που θέτει ο ίδιος: «Οφείλει αφενός να το κάνει εκτός ωραρίου εργασίας του και αφετέρου να μην συνδέει, ούτε να αφήνει να συνδεθεί, το όνομα της εταιρείας».

«Νομοθετεί», μάλιστα, και για τις «περιπτώσεις συμμετοχής σε επίσημους συνδικαλιστικούς φορείς», λέγοντας «σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας» (πάνω από όλα ο σεβασμός στους νόμους του αστικού κράτους και ενώ επίκεινται νέες αντεργατικές ανατροπές στο συνδικαλιστικό νόμο) και «των πολιτικών της εταιρείας».

Ας πούμε όμως τα πράγματα με το όνομά τους:

Το δικαίωμα (και όχι απλά η «επιθυμία») του κάθε εργαζόμενου να αναπτύσσει πολιτική και συνδικαλιστική δράση δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια κανενός εργοδότη, ούτε του κεφαλαίου γενικά, του αστικού κράτους και των νόμων του. Κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες της εργατικής τάξης, ενάντια στο κεφάλαιο, στα κόμματα που το στηρίζουν, στο ίδιο το κράτος - φρουρό των συλλογικών συμφερόντων των καπιταλιστών. Ακόμα πιο απλά, δεν ρωτάμε ποτέ κανέναν εργοδότη για τη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, για τη συμμετοχή σε συνδικάτα, άλλους φορείς του λαϊκού κινήματος και πολιτικά κόμματα.

Ο όμιλος εταιρειών ΟΤΕ δεν πρωτοτυπεί με την προτροπή - απειλή για συμμετοχή σε τέτοιες δραστηριότητες μόνο «εκτός ωραρίου εργασίας». Στην προ της «Deutsche Telekom» εποχή, τόσο επί των κυβερνήσεων ΝΔ όσο και επί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, οι πολιτικές διώξεις για δράση μέσα στους τόπους δουλειάς ήταν στην ημερήσια διάταξη. Η ανυποχώρητη στάση των κομμουνιστών, των μελών και φίλων του ΚΚΕ, έσπασε τις απαγορεύσεις και νομιμοποίησε στην πράξη μια σειρά από δικαιώματα: Πολιτική και συνδικαλιστική δράση, συγκεντρώσεις και συζητήσεις στους τόπους δουλειάς, κυκλοφορία πολιτικών εντύπων, πίνακες ανακοινώσεων για πολιτικά και συνδικαλιστικά έντυπα και άλλα πολλά.

Οποιαδήποτε υποχώρηση στις αξιώσεις του εργοδότη θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω, θα ενισχύσει τη θέση του σε βάρος των εργαζομένων και θα αποτελέσει την απαρχή ενός καθεστώτος πλήρους εργοδοτικής ασυδοσίας.

Η θέση - απειλή «να μην συνδέει, ούτε να αφήνει να συνδεθεί, το όνομα της εταιρείας στην οποία ασχολείται», για τους εργαζόμενους που συμμετέχουν «στα κοινά», βάζει στο στόχαστρο οποιαδήποτε συνδικαλιστική - πολιτική δράση μπορεί να θεωρηθεί ότι «εκθέτει» το «όνομα της εταιρείας», δείχνει ταυτόχρονα τον καλοδεχούμενο από αυτούς συνδικαλισμό, που ξεκάθαρα συντάσσεται με το συμφέρον της εταιρείας και την υπεράσπισή της απέναντι στον ανταγωνισμό, απέναντι ουσιαστικά στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Οσο για τις «πολιτικές της εταιρείας», αυτές προφανώς υπηρετούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας και μόνο αυτά. Καμία σχέση δεν έχουν με τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Συμπερασματικά

Μέσα στο ευνοϊκό για το κεφάλαιο νομοθετικό καθεστώς, τόσο των προηγούμενων κυβερνήσεων όσο και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της ενιαίας στρατηγικής του κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ, επιχειρείται ένα καίριο πλήγμα στα συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων με έμφαση στον περιορισμό σήμερα και απαγόρευση αύριο της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης στους τόπους δουλειάς του ομίλου.

Φυσικά, εννοούμε την πολιτική και συνδικαλιστική δράση που είναι έξω από τα επιθυμητά για την εργοδοσία όρια της «εργασιακής ειρήνης», της «ενίσχυσης της θέσης του ομίλου στον ανταγωνισμό» κ.ο.κ. Θέλουν τους εργαζόμενους υποταγμένους «ψυχή τε και σώματι» στις «αξίες της εταιρείας», για να τους ξεζουμίζουν και να τους πετάνε τα ψίχουλα από τον πλούτο που παράγουν καθημερινά με την εργασία τους.

Είναι γελασμένοι όμως όσοι πιστεύουν πως θα βάλουν στο γύψο τα εργατικά δικαιώματα, ό,τι κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες. Δεν υπάρχουν άβατα στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων γενικά και ειδικότερα στην παρουσία και αγωνιστική δράση των κομμουνιστών μέσα στους τόπους δουλειάς.


Μ. Α.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ