ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 30 Δεκέμβρη 2012
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«FINTEXPORT»
Ο καπιταλισμός καταστρέφει όταν δεν έχει κέρδη

Ο «Ρ» συζήτησε με μέλη της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου και τον πρόεδρο της ΟΕΚΙΔΕ, μετά από 43 μέρες κατάληψης του εργοστασίου

Οργανωμένη, μαζική, αγωνιστική συμμετοχή σε παλαιότερη πανεργατική συγκέντρωση
Οργανωμένη, μαζική, αγωνιστική συμμετοχή σε παλαιότερη πανεργατική συγκέντρωση
Εδώ και 43 μέρες οι εργάτες της FINTEXPORT (κατασκευάζει μάλλινες μοκέτες) δίνουν ένα σημαντικό αγώνα ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία. Συσπειρωμένοι γύρω από το σωματείο τους απαιτούν την καταβολή των δεδουλευμένων που ξεπερνούν τον ένα χρόνο και την επαναλειτουργία του εργοστασίου με όλα τα εργατικά τους δικαιώματα κατοχυρωμένα.

Το εργοστάσιο έχει σταματήσει τη λειτουργία του από τον περασμένο Ιούλη, όταν με ευθύνη της η εργοδοσία άφησε το εργοστάσιο χωρίς πρώτες ύλες, ενώ στη συνέχεια κόπηκε και το ρεύμα. Οι εργαζόμενοι, που τότε ήταν περίπου οχτώ μήνες απλήρωτοι, έφτασαν μπροστά σε αδιέξοδο. Το τότε εργοδοτικό επιχειρησιακό Σωματείο Εργαζομένων αρνούνταν να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις. Οι μηχανές στο υπόγειο του εργοστασίου - ένας τεράστιος χώρος εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων - σταμάτησαν να δουλεύουν. Ενα σύγχρονο εργοστάσιο βυθίστηκε, στην κυριολεξία, στο σκοτάδι.

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στη FINTEXPORT βγαίνουν πλούσια συμπεράσματα για το σύνολο των εργαζομένων. Δεν είναι μόνο η δράση του εργοδοτικού συνδικαλισμού που οδηγεί στην απογοήτευση των εργαζομένων ή η δύναμη που παίρνουν οι αγωνιζόμενοι εργάτες από την έκφραση ταξικής αλληλεγγύης. Είναι, ταυτόχρονα, το γεγονός ότι κλείνει ένα ολόκληρο εργοστάσιο που θα μπορούσε να παράγει φθηνά και ποιοτικά προϊόντα, αναγκαία για το λαό, γιατί πλέον δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της εργοδοσίας, γιατί δεν της δίνει τα κέρδη που θα ήθελε. Αναδεικνύεται πως με έναν άλλο σχεδιασμό και τους εργάτες να κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν, αυτό το εργοστάσιο θα μπορούσε να συνεχίσει τη λειτουργία του, αλλά και ένας ολόκληρος κλάδος να συνεισφέρει στη λαϊκή ευημερία.

Από το χριστουγεννιάτικο γλέντι στο εργοστάσιο
Από το χριστουγεννιάτικο γλέντι στο εργοστάσιο
Ο «Ρ» μίλησε για όλα τα παραπάνω με τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων, Νίκο Μαυρουκλή, τον γραμματέα του Σωματείου, Μάκη Γεωργακόπουλο, και τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας (ΟΕΚΙΔΕ), Βασίλη Σταμούλη, η οποία απ' την πρώτη στιγμή βρίσκεται στο πλευρό των αγωνιζόμενων εργατών της FINTEXPORT.

Για τον αγώνα των εργαζομένων

«Η κατάληψη είναι η τελευταία μορφή αγώνα που έχει ένα σωματείο και γενικά οι εργαζόμενοι απέναντι στην εργοδοσία. Δεν είχαμε καμιά άλλη επιλογή όταν η εργοδοσία επιχείρησε να βγάλει τα τελευταία έτοιμα εμπορεύματα έξω από το εργοστάσιο παράνομα και ερήμην μας ενώ εμείς θα συνεχίζαμε να μένουμε απλήρωτοι. Η εργοδοσία τόσα χρόνια συσσώρευσε κέρδη και τώρα πετάει τους εργάτες στο δρόμο, ενώ αυτοί ζούνε στη χλιδή και στις βίλες τους. Θέλουμε το εργοστάσιο να συνεχίσει τη λειτουργία του με όλα τα δικαιώματά μας κατοχυρωμένα, χωρίς απολύσεις και μάλιστα να προσληφθούν και άλλοι εργαζόμενοι, για να μπορεί να δουλεύει το εργοστάσιο σε πλήρη ισχύ», σημειώνει ο Ν. Μαυρουκλής.

«Το Σωματείο έπρεπε να ξεκινήσει τον αγώνα από το Γενάρη του 2010 όταν πρωτάρχισε η απληρωσιά. Τότε η επιχείρηση δούλευε. Το 2010 και το 2011 είχε 20% αύξηση παραγωγής. Ωστόσο, τότε, στη διοίκηση του σωματείου βρισκόταν ο εργοδοτικός συνδικαλισμός.Ετρεχε για να βρει φθηνά μαλλιά, για να πάρει η εργοδοσία κάποια δάνεια, για να γίνουν πιο γρήγορα κάποιες επιστροφές ΦΠΑ, αλλά τίποτα όσον αφορά τους εργαζόμενους. Ελεγαν έξω η Ομοσπονδία και τέτοια. Με αυτήν την έννοια είναι σημαντικό να είχε ξεκινήσει ο αγώνας των εργαζομένων τουλάχιστον ένα χρόνο νωρίτερα. Αλλωστε, θα μπορούσαμε να ασκήσουμε πολύ μεγαλύτερη πίεση στην εργοδοσία αν το εργοστάσιο ήταν εν λειτουργία», συμπληρώνει ο Μ. Γεωργακόπουλος.

Ταξική ενότητα

«Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη στάση του εργοδοτικού σωματείου οι εργαζόμενοι συγκροτήσαμε, με τη βοήθεια της Ομοσπονδίας, Επιτροπή Αγώνα για να αγωνιστούμε με βάση τα δικά μας συμφέροντα. Μετά τις αρχαιρεσίες του περασμένου Οκτώβρη το Σωματείο πέρασε σε αγωνιστικά χέρια εκλέγοντας και τα εφτά μέλη της διοίκησης του σωματείου. Μέσα απ' τον αγώνα μας όλο το προηγούμενο διάστημα καταλάβαμε ότι όταν οι εργάτες είναι ενωμένοι και διεκδικούν τα δικαιώματά τους μπορούν να κάνουν θαύματα. Αυτή τη στιγμή πολλοί εργάτες συσπειρώθηκαν γύρω από το σωματείο. Μάλιστα, από τη στιγμή που ο αγώνας μας βγήκε έξω από το εργοστάσιο η ίδια η κοινωνία αντιμετωπίζει διαφορετικά τα προβλήματα των εργαζομένων. Για παράδειγμα, όταν πήγαμε στη λαϊκή αγορά του Αγίου Στεφάνου και μοιράσαμε την ανακοίνωση μαζί και με τα αιτήματα των εργαζομένων, αλλιώς ο κόσμος μάς αντιμετώπιζε. Κατάλαβε ποιο ήταν το πρόβλημα, έπαιρνε την ανακοίνωση, τη διάβαζε, δεν την πέταγε», συνεχίζει ο Μ. Γεωργακόπουλος.

«Ως νέο Διοικητικό Συμβούλιο, ταξικά προσανατολισμένο, έχουμε καταφέρει και έχουμε συσπειρώσει τον κόσμο σε μεγάλο βαθμό. Το βλέπουμε αυτό και στις καταλήψεις και στο μάζεμα του κόσμου. Συμμετέχουν αποφασιστικά. Οι εργαζόμενοι βλέπουν ότι δεν κινούμαστε στη λογική του μικρότερου κακού. Αυτό τους έδωσε το έναυσμα. Σε όλη αυτή τη διαδικασία κρίσιμο ζήτημα ήταν η έκφραση της αλληλεγγύης. Αυτή η αλληλεγγύη από τις Λαϊκές Επιτροπές, από το ΠΑΜΕ, από την ΟΓΕ, που έχει εκφραστεί όλο το προηγούμενο διάστημα και συνεχίζεται με εκδηλώσεις, παράδοση τροφίμων, συμβολική οικονομική ενίσχυση, αποτελεί κυριολεκτικά τη δύναμή μας. Το να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σου και ότι αυτό που λέμε "ένας για όλους και όλοι για έναν" στην πράξη μετράει πάρα πολύ. Είναι μεγαλειώδες αυτό κατά τη γνώμη μας. Να παίρνεις τη δύναμη από τον άνεργο, από τον εργαζόμενο, σε πεισμώνει, σου δίνει δύναμη. Λες "θα πάω παραπάνω, θα φτάσω μέχρι το τέρμα"», τονίζει ο Ν. Μαυρουκλής.

Κρίσιμα συμπεράσματα

«Τα όσα συμβαίνουν στο εργοστάσιο της FINTEXPORT, αλλά και γενικότερα στον κλάδο, μπορεί να μας βοηθήσουν να βγάλουμε μια σειρά από συμπεράσματα», σημειώνει εξαρχής ο Βασίλης Σταμούλης. Και συνεχίζει:

«Το πρώτο, ότι η λογική του μικρότερου κακού όχι μόνο δε σώζει τους εργάτες, αλλά οδηγεί ακόμη και στο κλείσιμο των εργοστασίων. Με τη βοήθεια της πλειοψηφίας του προηγούμενου σωματείου, το οποίο έκανε ό,τι μπορούσε για να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας, έβαζε εμπόδια σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση και διεκδίκηση των εργαζομένων καλώντας τους να "βάλουν πλάτη" για να μην κλείσει το εργοστάσιο. Ετσι, η εργοδοσία προχωρούσε στους σχεδιασμούς της χωρίς καμιά αντίσταση. Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι κάθε υποχώρηση οδηγεί σε μεγαλύτερα βάσανα τους εργαζόμενους - στην απληρωσιά, στην εξαθλίωση, στην ανεργία - ενώ γίνεται ξεκάθαρο ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι κινητοποιήσεις των εργατών αλλά οι σχεδιασμοί της εργοδοσίας ανάλογα με το κέρδος που έχουν.

Σε αυτή τη βάση έχει σημασία προς ποια κατεύθυνση χτίζεται η ενότητα των εργαζομένων. Γιατί και η προηγούμενη διοίκηση του σωματείου καλούσε σε ενότητα, αλλά ήταν ενότητα υποταγής των εργαζομένων στα συμφέροντα της εργοδοσίας. Ομως, η ενότητα χτίζεται στη βάση των συμφερόντων των εργαζομένων, σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Το δεύτερο είναι ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να υπάρξει ανάπτυξη στον κλάδο μας. Υπάρχει η πρώτη ύλη - στην προκειμένη περίπτωση το μαλλί - υπάρχουν τα μέσα παραγωγής, υπάρχει το έμπειρο εργατικό δυναμικό, υπάρχουν τα εργοστάσια, υπάρχουν πρώτα και κύρια ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν από την παραγωγική δραστηριότητα στον κλάδο. Ομως, όλα αυτά δε μετράνε. Και δε μετράνε επειδή κριτήριο για την παραγωγή σήμερα είναι το κέρδος. Και εδώ οι εργάτες πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα: Γιατί δεν αναπτύσσονται ή γιατί συρρικνώνονται αυτοί οι κλάδοι; Για παράδειγμα, έχουμε εισαγωγές σ' αυτά τα προϊόντα αμφίβολης ποιότητας, όταν την ίδια στιγμή κλείνουν εργοστάσια. Η Ομοσπονδία είχε προειδοποιήσει και παλιότερα ότι αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, με κυρίαρχη την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και τα κέρδη τους, δεν είναι προς όφελος των εργαζομένων. Το παράδειγμα της FINTEXPORT δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας. Δεκάδες εργοστάσια έχουν κλείσει ή η εργοδοσία έχει μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό ακόμη και με κρατικές επιδοτήσεις. Αυτά είναι τα αδιέξοδα του σημερινού δρόμου ανάπτυξης, της απελευθέρωσης των αγορών, της ΕΕ και της Συνθήκης του Μάαστριχτ, του διεθνούς καταμερισμού εργασίας με βάση τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Και τα παραπάνω δεν είναι θέμα διαχειριστή, της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας, αλλά ποιος κάνει κουμάντο στην οικονομία.

Αντίθετα, σε μια άλλη σχεδιασμένη οικονομία, όπου οι εργάτες θα έκαναν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν, θα υπήρχε άλλος καταμερισμός, κεντρικός σχεδιασμός και εργατικός έλεγχος. Τότε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι θα δούλευαν στον κλάδο, χωρίς το φόβο και την ανασφάλεια της ανεργίας και της καθημερινής επιβίωσης. Ο κλάδος θα μπορούσε να δουλεύει στην υπηρεσία των εργαζομένων για να καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων, της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Αυτό χρειάζεται βέβαια γενικότερες αλλαγές και αυτή είναι η προοπτική που πρέπει να παλέψουμε οι εργαζόμενοι. Αυτό το εργοστάσιο θα μπορούσε να δουλεύει, να δίνει δουλειά στους εργάτες και προϊόντα που θα είναι όχι μόνο ποιοτικά αλλά και αναγκαία για τους εργαζόμενους της χώρας.

Το τρίτο είναι ότι όταν ξεκινάει ένας αγώνας δεν ξέρεις τι αποτελέσματα θα έχει, αλλά διαμορφώνεις τους όρους και τις προϋποθέσεις. Οι εργαζόμενοι, εδώ, συσπειρώθηκαν στο πλευρό της νέας διοίκησης, βλέποντας ότι παλεύει με σημαία τα συμφέροντα των εργαζομένων, ανεξάρτητα απ' το αποτέλεσμα στο τέλος. Οι εργάτες στη FINTEXPORT προσπαθούν να διαμορφώσουν τους όρους, να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους. Εχει δυσκολίες ο αγώνας και δεν τις κρύβουμε, αλλά το σωματείο εδώ συζητάει συλλογικά την πείρα για το πώς πρέπει να προχωρήσει, ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα, πώς θα ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους».


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΙΑΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ