ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 30 Δεκέμβρη 2001
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
Σκέψεις με αφορμή το νέο χρόνο

Στην αρχή του δεύτερου χρόνου, της τρίτης χιλιετηρίδας της γνωστής ανθρώπινης ιστορίας υποχρεωνόμαστε όλοι όσοι, τουλάχιστον, φιλοδοξούμε να βαδίσουμε στους ρυθμούς της επαναστατικής εξέλιξης του ανθρώπου, να θεωρήσουμε τα παρελθόντα για να προσεγγίσουμε τα μέλλοντα. Η μετά τον Δεύτερο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο περίοδος που ονομάστηκε «μεταπολεμική» ξεκίνησε με την ονειρική διάθεση για μια νέα ζωή προόδου και ειρήνης. Ομως όπως συμβαίνει σε όλες τις ταξικές και γι' αυτό αντιφατικές κοινωνίες, το όνειρο εκφράστηκε με αντιφατικό τρόπο. Από τη μια έγινε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), για να υποχρεώσει έθνη και λαούς να συμπράξουν σε μια ορθολογική προοδευτική συνύπαρξη στο πλαίσιο του Καταστατικού του Χάρτη και του Διεθνούς Δικαίου. Από την άλλη γεννήθηκε το ΝΑΤΟ που συνιστούσε ακραία απειλή πολέμου.

Το χορό άνοιξαν και έσυραν τα ανεπτυγμένα δυτικο-ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη με επικυρίαρχη δύναμη τις ΗΠΑ και με τη στάμπα του βορειο-ατλαντικού Συμφώνου. Στο διάβα του χρόνου δημιούργησε περιφερειακά παραμάγαζα όπως ΣΕΝΤΟ, ΔΕΕ κ.λπ. Τη μιλιταριστική αυτή οργάνωση υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει το Σύμφωνο Βαρσοβίας που δημιουργήθηκε κατόπιν από το νεοσύστατο ευρύτερο σοβιετικό πόλο ισχύος. Βλέπουμε, δηλαδή, από την αρχή τον ΟΗΕ να συνταράσσεται, τουλάχιστον δυνητικά, από την απειλή σύγκρουσης αντίρροπων ισχυρών δυνάμεων. Στο βάθος τους βρισκόταν η ταξική τους φύση, που η μια ήθελε την ισχυροποίηση του διεθνούς καπιταλιστικού κι η άλλη τη διεθνή ανάδειξη κοινωνικο-πολιτικών δυνάμεων που θα οδηγούσαν την ανθρωπότητα στο σοσιαλισμό.

Από κει και πέρα όλα όσα συνέβησαν ήταν απότοκος αυτής της ιστορικής αλήθειας. Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύεται και σήμερα υπό το φως νέων θεωρήσεων γεγονότων, όπως π.χ. το Αφγανιστάν. Το κύριο που μένει από όλη αυτή τη μεταπολεμική ιστορία είναι η ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης και η έλευση καθολικής επιβολής της Νέας Τάξης του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Το ουμανιστικό όραμα, ο ΟΗΕ, από λαβωμένη δύναμη επί ΕΣΣΔ μεταβλήθηκε σε όργανο της δυτικο-συμμαχικής κυριαρχίας του ΝΑΤΟ. Κι όμως! Ο ΟΗΕ που βγήκε μέσα από τις στάχτες του Δεύτερου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, δεν έγινε για να προγραμματίζει τον πόλεμο. Εγινε για να προγραμματίζει την Ειρήνη. Αυτό το ξεχνά η διεθνής «εκσυγχρονιστική» εξουσία που βλέπει το δολοφονικό χτύπημα στους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης, αλλά, δε βλέπει ή δικαιολογεί και σιγοντάρει ποικιλοτρόπως τις ευρωατλαντικές αμερικανοΝΑΤΟικές μαζικές δολοφονίες στον πλανήτη. Ειδικά στην Ελλάδα, ο εσμός των εκσυγχρονισμένων τροφίμων των ευρω-ενωσιακών κοινοβίων, αντάμα με τη δημοσιογραφική μάζα των αγελαίων και τους τυχάρπαστους των ραδιο-τηλεοπτικών καναλιών, αποτελούν το σωματοφύλακα του καθεστώτος. Προσπαθούν να διασύρουν και να λοιδορήσουν τους αγώνες των εργαζομένων και την επαναστατική διανόηση, όταν δεν μπορούν να τη χτυπήσουν. Αυτοί οι νεοκιοτήδες της σύγχρονης εθνικής ιστορίας της Ελλάδας είναι καταγεγραμμένοι στην εθνική συνείδηση του ανερχόμενου ριζοσπαστικού λαϊκού κινήματος. Οσο για την ελληνική κυβέρνηση και το σύνολο της εξουσιαστικής πολιτικής ηγεσίας με τις ουρές τους, τους αξίζει μια μόνο υπενθύμιση: «Κύριοι, ελεύθερη πατρίδα είναι μόνο η πατρίδα των γενναίων».

Οσο για το διεθνές λαϊκό ριζοσπαστικό επαναστατικό κίνημα, χτες το έδειξαν το Σιάτλ κι η Γένοβα. Σήμερα το δείχνει το Λάακεν. Στο δεύτερο χρόνο της τρίτης χιλιετηρίδας της γνωστής ανθρώπινης ιστορίας, η μοίρα της ανθρωπότητας δείχνει να ταυτίζεται με τις κοινωνικές δυνάμεις που βλέπουν την πρόοδο κόντρα στην εξουσιαστική επιβολή του κεφαλαίου.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ