Τα δύο πέμπτα ζουν σε περιοχές όπου ο ουρανός φωτίζεται τόσο έντονα, ώστε τα μάτια τους ποτέ δεν προσαρμόζονται στη νυχτερινή όραση (αλλαγή στο επίπεδο ροδοψίνης που επιτρέπει την παρατήρηση πολύ ασθενικού φωτισμού, όπως αυτός που προέρχεται από τα άστρα). Στα αστεροσκοπεία που βρίσκονται κοντά σε αστικές περιοχές, όπως το περίφημο αστεροσκοπείο του όρους Παλομάρ στην Καλιφόρνια, -που έκανε την πρώτη πλήρη και αναλυτική χαρτογράφηση του ουρανού στη δεκαετία του 1950 - πολλές αστρονομικές μελέτες είναι πια αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Υπάρχουν εκατομμύρια νέοι άνθρωποι, κάτοικοι μεγαλουπόλεων, που δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους πέρα από μια ή δυο δεκάδες άστρα, δηλαδή τα φωτεινότερα από τα 5-6.000 που μπορεί να δει ο άνθρωπος με γυμνό οφθαλμό κατά τη διάρκεια μιας πολύ σκοτεινής και καθαρής νύχτας.
Σύμφωνα με τον Κρις Ελβιτζ, της Εθνικής Ωκεανικής και Ατμοσφαιρικής Διεύθυνσης των ΗΠΑ, τα δύο τρίτα του πληθυσμού της Γης αντιμετωπίζουν σε κάποιο βαθμό το πρόβλημα της ρύπανσης φωτός. Οπως φαίνεται και στο χάρτη τέτοιο πρόβλημα δεν αντιμετωπίζουν οι περιοχές της ζούγκλας του Αμαζόνιου και των Ανδεων, σημαντικό τμήμα της Κεντρικής Ασίας και το μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι μόνο στις ΗΠΑ η αλλαγή λαμπτήρων με πιο αποδοτικούς που να κατευθύνουν το φως προς τα κάτω θα εξοικονομούσε 1 δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο.
Οι απόψεις όμως αλλάζουν από εταιρία σε εταιρία, όπως φαίνεται και σε άρθρο στην «The Register».5
(1)http://www.msnbc.com/news/660096.asp
(2) Ριζοσπάστης 4/11/2001, σελ. 26
(3) Ριζοσπάστης 30/6/2000, ένθετο «7 μέρες μαζί», σελ. 7
(4) http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A1436-2001Nov22.html
(5) http://www.theregister.co.uk/content/55/23057.html
Ανθρακες ο θησαυρός! Ο μικρότερος από τους σχηματισμούς της φωτογραφίας έχει το μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου. Φασματοσκοπική ανάλυση από τον ίδιο τον «Γκλόμπαλ Σερβέιορ» δείχνει ότι οι σχηματισμοί που μοιάζουν με φτέρες αποτελούνται από «ξηρό πάγο» (στερεό διοξείδιο του άνθρακα). Οταν έρχεται ο χειμώνας οι θερμοκρασίες στο νότιο πόλο του Αρη πέφτουν μέχρι και στους -100 βαθμούς Κελσίου και το διοξείδιο του άνθρακα που αποτελεί το 95% της αραιής ατμόσφαιράς του, παγώνει στην επιφάνεια. Πιθανώς, μικροί κόκκοι σκόνης, που θερμαίνονται το καλοκαίρι από τον ήλιο εξαερώνουν μέρος του ξηρού πάγου και βυθίζονται μέσα σ' αυτόν. Οταν φτάσουν στο έδαφος δημιουργούν διόδους εξαερισμού. Το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί τότε να διαφύγει αρκετά γρήγορα ώστε να διαβρώσει το έδαφος και να δημιουργήσει κανάλια γύρω από τις τρύπες εξαερισμού, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ενός εξωγήινου κήπου.
Αυτή τη φορά δεν ήταν οι υποκειμενικές παρατηρήσεις, αλλά οι υποκειμενικές ερμηνείες. Ο Αρης συνεχίζει να είναι γεμάτος εκπλήξεις, αλλά - προς το παρόν - χωρίς ενδείξεις ζωής.
Οι υγροί βόλοι μπορούν να κινηθούν ελεύθερα πάνω σε κάθε επιφάνεια, έτσι οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της λειτουργίας μικροσκοπικών συσκευών που ανιχνεύουν χρήσιμες νέες χημικές ουσίες, περιφέροντας μικρές ποσότητες υγρού.