Οι προπονήσεις γίνονται σε ένα μικρό χωμάτινο γήπεδο πίσω από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, χωρίς να πληρούνται καν οι απαραίτητες συνθήκες για την άθληση. Χρήματα από την πολιτεία δεν υπάρχουν, ενώ οι διοικήσεις του Δήμου Πειραιά επιδεικνύουν πλήρη αδιαφορία για τη δημιουργία νέων χώρων άθλησης ή ακόμη και τη συντήρηση των υπαρχουσών.

Ο «Ρ» συνεχίζει σήμερα την έρευνα για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, μιλώντας με τον Γιάννη Ζερβακάκη, «ψυχή» του σωματείου, που αγωνίζεται στην Α` κατηγορία Πειραιά. Είναι προπονητής και γενικός αρχηγός του συλλόγου.

- Για πείτε μας, κ. Ζερβακάκη, πώς πάει το σωματείο σας;

- Εμείς ασχολούμαστε μόνο με το ποδόσφαιρο. Εχουμε ακαδημίες και στηριζόμαστε σ' αυτές, γιατί απ' αυτές επανδρώνουμε την ομάδα μας. Εχουμε γύρω στα 100 παιδιά. Από τους γονείς δεν παίρνουμε ούτε μια δραχμή. Ομως, υπάρχει ένα πρόβλημα. Τα 25 περίπου παιδιά είναι ξένα, κυρίως Αλβανόπουλα και, ενώ τα δικά μας παιδιά από 14 ετών μπορούν να παίζουν σε οποιαδήποτε ομάδα, τα ξένα παιδιά δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε - εκτός από δύο - επειδή δεν έχουν την ιθαγένεια. Αποτέλεσμα είναι να χάνουμε παιδιά, παρόλο που έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο και παίζουν καλό ποδόσφαιρο.

Η άθλια αυτή εικόνα είναι από τα αποδυτήρια της ομάδας...

- Αστεία πράγματα. Με ποιες προϋποθέσεις να γίνει σωστή δουλιά; Μήπως έχουμε χώρους; Μήπως έχουμε προπονητές; Μήπως έχουμε πόρους; Μήπως έχουμε δυνατότητες να κοιτάζουμε την υγεία των παιχτών; Προχειρότητες. Πολλά σωματεία παίρνουν λεφτά από τους γονείς, αλλά αυτά πάνε για να καλύψουν μέρος των εξόδων της πρώτης ομάδας και όχι για τις ακαδημίες. Ο ένας κοροϊδεύει τον άλλο. Αυτή είναι η κατάσταση. Τώρα, σε περίπτωση που το μικρό σωματείο κάνει το λάθος να ζητήσει χρήματα από κάποιον «λεφτά», τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αυτός να επιβάλει τους δικούς του όρους, έστω και αν δεν ξέρει τι θα πει μπάλα.

- Πού γυμνάζεστε;

- Σ' ένα μικρό γήπεδο με χώμα πίσω από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου. Το γήπεδο αυτό είναι ξέφραγο αμπέλι. Οποιος θέλει, μπαίνει - βγαίνει, αφού είναι χωρίς φύλακα. Η ηπατίτιδα κυκλοφορεί στους τοίχους των αποδυτηρίων και της τουαλέτας. Αθλια κατάσταση. Υπάρχει ακόμα ένα χωμάτινο γήπεδο στο χώρο του ΣΕΦ χωρίς αποδυτήρια. Αυτά είναι τα γήπεδα του Πειραιά. Αυτά εξυπηρετούν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Στον Αγ. Διονύση γυμνάζονται 12 σωματεία. Ξεκινάνε από τις 4 το απόγευμα μέχρι τις 11 το βράδυ. Αν είναι δυνατόν.

Το γήπεδο όπου οι αθλητές της «Οδηγήτριας» προσπαθούν να προπονηθούν και να δώσουν αγώνες

- Εδώ και δύο χρόνια, μας λένε ότι κάτι θα γίνει. Ισως γίνει τώρα κάτι, μια και πλησιάζουν οι εκλογές. Πρέπει να έρθεις να δεις τι γίνεται όταν βουλώνουν τα ντους και οι τουαλέτες και βγαίνουν οι ακαθαρσίες και τα παιδιά πατάνε ξυπόλυτα. Πώς θα διαμορφώσουμε σωστούς χαρακτήρες μέσα σε τέτοια γυμναστήρια;

- Τι προϋπολογισμό έχει το σωματείο;

- Πέρυσι είχαμε 35.000 ευρώ. Φέτος αποφασίσαμε να μην ξαναμοιράσουμε άσκοπα λεφτά, αλλά να δημιουργήσουμε συνθήκες, ώστε τα παιδιά να κερδίσουν πρώτα κοινωνικά και μετά αγωνιστικά. Για ποιο λόγο να προσπαθήσουμε να ανέβουμε στη Δ` κατηγορία; Ποιο θα είναι το κέρδος; Για να δίνουμε εκατομμύρια σε διαιτητές και προπονητές; Ετσι, λοιπόν, ο φετινός προϋπολογισμός μας δε θα ξεπεράσει τις 15.000 ευρώ. Θα κάνουμε ένα χορό, κάποιος φιλικές εισφορές, θα τα καταφέρουμε.

- Η πολιτεία τι σας δίνει;

- Τίποτα. Η πολιτεία δεν ασχολείται με τα ερασιτεχνικά σωματεία. Η ΕΠΟ, όταν ακούει για ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, βγάζει ...«σπυράκια». «Αυτά έχουν τελειώσει», μας λένε συνέχεια. Οι μεγαλοπαράγοντες το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αγοράζουν και να πουλάνε ποδοσφαιριστές, να τζογάρουν στο στοίχημα κλπ.

- Κατά τη γνώμη σας, γιατί η πολιτεία δε θέλει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, ενώ υπάρχουν λεφτά (ΠΡΟ-ΠΟ, Τζόκερ, Στοίχημα κλπ.);

- Δεν την ενδιαφέρει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και το σωματείο της γειτονιάς, τι θα κάνουν τα παιδιά... Υπάρχει μια γενική κοινωνική απαξίωση. Δε νοιάζονται για τους αυριανούς πολίτες, για τα παιδιά.

- Ακούγονται πολλά για διάφορες συναλλαγές μεταξύ διαιτητών και παραγόντων...

- Γίνονται πολλά. Υπάρχουν οι μεσάζοντες που σε ρωτούν, αν θέλεις να κερδίσεις το παιχνίδι έναντι τόσων χρημάτων. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που τα δίνουν και, βέβαια, κάποιοι έχουν γίνει πλούσιοι απ' αυτές τις συναλλαγές. Ξέρεις πόσες φορές έχουμε ρωτήσει το διαιτητή «γιατί μας αδίκησες;» και η απάντησή του είναι «γιατί έπρεπε να κερδίσει η άλλη ομάδα»;

- Με την υγεία των παιδιών τι γίνεται;

- Δυστυχώς, δεν μπορώ, δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω αυτά που πρέπει για την υγεία των παιδιών...

- Δηλαδή, δεν είστε σίγουρος, αν όλα τα παιδιά που αθλούνται κάνουν για αθλητισμό.

- Οχι, δεν είμαι. Κανείς δεν ξέρει αν αυτά τα 100 παιδιά που γυμνάζονται στο σωματείο μας πρέπει να κάνουν σπορ ή όχι. Εμείς πριν από 10 χρόνια μέσα στο γήπεδο του Αγ. Διονυσίου χάσαμε ποδοσφαιριστή. Αν υπήρχε γιατρός ή έστω φοιτητής Ιατρικής, το παιδί ίσως να είχε σωθεί. Ξέρεις τι ρίσκο παίρνουν οι ομάδες με την υγεία των παιδιών; Αλλά και η ΕΠΣ σαν διοργανώτρια αρχή έχει σοβαρές ευθύνες. Τις περισσότερες φορές τους γιατρούς που φωνάζουμε στα γήπεδα είναι οδοντίατροι, ουρολόγοι...

- Με την ΕΠΟ τι γίνεται;

- Μιλάμε για χορό δισεκατομμυρίων. Ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αλλά και η ΕΠΑΕ τα ίδια και χειρότερα. Ξέρεις ότι πολλοί ποδοσφαιριστές παίζουν παράνομα; Παίζουν σε διάφορες Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων. Δε γίνεται κανένας έλεγχος. Χάος. Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

ΑΥΡΙΟ: Οι ερασιτέχνες του Ατρομήτου Περιστερίου