ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 30 Οχτώβρη 2021 - Κυριακή 31 Οχτώβρη 2021
Σελ. /40
Πλούσια συζήτηση και ανταλλαγή της ζωντανής πείρας από τη δράση

Στην πλούσια συζήτηση που ξεδιπλώθηκε στο 13ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, με 65 ομιλίες αντιπροσώπων από όλη τη χώρα, επανέρχεται σήμερα ο «Ριζοσπάστης», παρουσιάζοντας αποσπάσματα από παρεμβάσεις αντιπροσώπων, που αποτυπώνουν σημαντικές πτυχές του απολογισμού δράσης, των συμπερασμάτων, των στόχων για τη συνέχεια. Οι παρεμβάσεις που δημοσιεύονται παρακάτω, στέκονται ιδιαίτερα στην κοινή δράση των Συλλόγων και Ομάδων Γυναικών με εργατικά σωματεία, στην προσπάθεια προσέγγισης και κοινού βηματισμού με τις γυναίκες που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια, στην ανάγκη η δράση της Ομοσπονδίας να λαμβάνει υπόψη την επίδραση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης στον τρόπο σκέψης των νέων γυναικών.


Κάθε εργαζόμενη στο Εμπόριο έχει θέση στους Συλλόγους και τις Ομάδες της ΟΓΕ

Ελένη Ξηρογιάννη, Σύλλογος Γυναικών Αιγάλεω

Κάθε γυναίκα που εργάζεται στο Εμπόριο έχει θέση στο κίνημά μας, στον Σύλλογο και την Ομάδα της ΟΓΕ. Εχει θέση στον συλλογικό αγώνα για εργασία και ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.

Μια εργαζόμενη στο Εμπόριο καλείται να είναι ολοένα και πιο παραγωγική και ταυτόχρονα πιο φθηνή και «ευέλικτη» για να συγκεντρώνουν υπέρμετρα κέρδη. Σημαίνει να εργάζεται χωρίς σταθερά αλλά με διευρυμένα, άστατα, σπαστά ωράρια, τα οποία μπορεί να ανακοινώνονται και την τελευταία στιγμή, και τις Κυριακές, σερί ακόμα και για 12 μέρες. Σημαίνει να μην μπορεί να πάρει την καλοκαιρινή άδεια παρά μόνο κομματιαστά και όποτε θέλει η εργοδοσία, να μην έχει ούτε μια κοινή βδομάδα να κάνει διακοπές με την οικογένειά της. Σημαίνει να υπομένει σε μια εργασία που ρουφάει όλη την ενεργητικότητά της. Της ζητάνε ακόμα να σηκώνει τα ίδια βάρη με τους άντρες συναδέλφους της, χωρίς να έχει την ίδια μυική δύναμη, και επιπρόσθετα, κουρασμένη όπως είναι, να δέχεται αδιαμαρτύρητα τις προσβολές για την εμφάνισή της, γιατί η ίδια χρησιμοποιείται για την προσέλκυση πελατών και την αύξηση των πωλήσεων του καταστήματος. Μια συναδέλφισσα που ήθελε να κάνει οικογένεια, να κάνει παιδιά, παραιτήθηκε, γιατί είχε ήδη δύο αποβολές από τις άσχημες συνθήκες εργασίας σε γνωστό κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας.

Σε αποθήκη - μεγαθήριο της εταιρείας ένδυσης απασχολούνται κατά πλειοψηφία γυναίκες από τα δυτικά προάστια, με τους χειρότερους όρους. Η ατομική τους σύμβαση εργασίας, η οποία αποτυπώνει κατά γράμμα τον νέο νόμο - έκτρωμα πολύ πριν ψηφιστεί, τις αναγκάζει να δουλεύουν χωρίς πόστα, εξαντλητικά, χωρίς μέτρα προστασίας της υγείας τους. Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες που λάβαμε στον ΣΕΑ για εργατικά ατυχήματα νέων κοριτσιών. Πρόκειται για νέα κορίτσια που βγαίνουν για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους. Η εργοδοσία τις εκμεταλλεύεται με τον χειρότερο τρόπο.

Η κοινή δράση της ΟΓΕ με τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και την Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας μάς δίδαξε την αξία που έχει ο συντονισμένος αγώνας πάνω στα κοινά μας προβλήματα. Γι' αυτά τα ζητήματα έχουμε διαμορφώσει πλαίσια πάλης με κοινές διεκδικήσεις, από τις οποίες δεν θα κάνουμε πίσω. Θα τις εμπλουτίζουμε συνεχώς.

Οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της ΟΓΕ, μαζί με μέλη από το σωματείο, έκαναν κατορθωτό να φτάσουμε πιο πλατιά και να απευθυνθούμε σε περισσότερες εργαζόμενες σε πολλές γειτονιές σε όλη την Αθήνα. Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα που απηύθυνε η ΟΓΕ σε σωματεία στα πλαίσια της πετυχημένης καμπάνιας ενάντια στα ωράρια και τη ζωή - λάστιχο.

Η συνεργασία της ΟΓΕ με τον Σύλλογο αρχίζει να παίρνει μόνιμα και σταθερά χαρακτηριστικά. Στον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας αξιοποιούμε συστηματικά το Δελτίο της ΟΓΕ. Το διακινούμε στις Γενικές Συνελεύσεις μας και μέσα σε χώρους δουλειάς. Αξιοποιούμε την ύλη του γιατί μας βοηθά να προσεγγίζουμε πιο εύστοχα τα θέματα που απασχολούν τις γυναίκες του κλάδου, τις οποίες παλεύουμε να οργανώσουμε.

Πρωτοπόρες συναδέλφισσες συμμετέχουν και στους Συλλόγους και τις Ομάδες στη γειτονιά. Ετσι μεταφέρουν τη ζωντανή πείρα από τον κλάδο και βοηθάνε, μπαίνοντας οι ίδιες μπροστά, οι Σύλλογοι με τη δράση τους να αγκαλιάζουν τις εμποροϋπαλλήλους, δίπλα στις άλλες μισθωτές, στις αυτοαπασχολούμενες. Αυτές είναι πρωτοβουλίες που μας άφησαν παρακαταθήκη. Μας άνοιξαν νέους διαύλους επικοινωνίας. Τέτοιες πρωτοβουλίες δείχνουν πώς πρέπει από κοινού, σταθερά, να συνεχίσουμε τη δράση μας, που τώρα έχει νέες απαιτήσεις.


Σχέδιο κοινής παρέμβασης με τα σωματεία, που να «τραβά» γυναίκες στη συλλογική δράση

Μαριάννα Παπαδοπούλου, Ομάδα Γυναικών Νάουσας

Η Ομάδα Γυναικών Νάουσας μετράει 10 χρόνια ζωής και δράσης, μέσα στα οποία ήρθε σε επαφή με πλήθος γυναικών του μόχθου, εργάτριες στις βιομηχανίες τροφίμων, εργαζόμενες στις δομές Υγείας, στα σχολεία, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες. Κοινός παρονομαστής για όλες αυτές τις γυναίκες είναι τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, που οδηγούν στην απομόνωση και την απομάκρυνση από τη συλλογική δράση, στη συμμετοχή στα σωματεία και το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Μεγάλο ποσοστό των γυναικών είναι εργαζόμενες στα διαλογητήρια και τα κονσερβάδικα της περιοχής, εποχιακές εργαζόμενες που τους καλοκαιρινούς μήνες δουλεύουν ήλιο με ήλιο για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην της χρονιάς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί είναι αυτό μιας γυναίκας εργαζόμενης που ήρθε σε επαφή με το σωματείο, μεγαλώνει τα παιδιά της μόνη, παλεύει να βγει στο ταμείο ανεργίας αφού δεν έχει πού να αφήσει τα παιδιά, δεν έχει καμία στήριξη από το κράτος, ούτε με κάποιο επίδομα ούτε από τις απαραίτητες δομές. Δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό αλλά σκληρή πραγματικότητα για πολλές γυναίκες.

Η Ομάδα Γυναικών, μαζί με το Σωματείο Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών Ημαθίας - Πέλλας, έχει βάλει φιλόδοξο σχέδιο ώστε να βρίσκεται σε ακόμα πιο στενή επαφή με αυτές τις γυναίκες, να πάρουμε πρωτοβουλίες που να τις αφορούν.

Η κοινή δράση δεν μπορεί να σημαίνει απλά συμμετοχή και κοινό κάλεσμα σε μια σειρά από κινητοποιήσεις αλλά οργανωμένο σχέδιο που να απαντά σε πρακτικές και ουσιαστικές δυσκολίες που κρατούν τις γυναίκες μακριά από το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Η έλλειψη χρόνου, ακόμα και διάθεσης, από τις γυναίκες μέσα στη δύσκολη καθημερινότητα είναι αντικειμενική δυσκολία που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε με πρακτικά μέτρα, όπως και πρωτοβουλίες που θα εμπνέουν τις γυναίκες να βγουν από το καβούκι τους. Θετική ανταπόκριση έχουν, για παράδειγμα, πρωτοβουλίες με πολιτιστικό, μορφωτικό περιεχόμενο, η πρωτοβουλία ενημέρωσης που πήραμε για τον καρκίνο από γιατρό σε μία περιοχή όπου η έλλειψη υποδομών Υγείας έχει κάνει τις προληπτικές εξετάσεις απρόσιτες, όπως και η εκδήλωση για τον ελεύθερο χρόνο.



Συμβολή στην οργάνωση των γυναικών στα εργοστάσια και τις ΒΙΠΕ

Σταυρούλα Νικολαΐδου, Σύλλογος Γυναικών Κιλκίς

Η δράση των Συλλόγων Γυναικών την τελευταία πενταετία συνέβαλε στο να ενισχυθεί η παρέμβασή μας στις γυναίκες εργαζόμενες στα εργοστάσια και ιδιαίτερα των τροφίμων στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας. Σε κοινή δράση με το κλαδικό Σωματείο, ήρθαμε σε επαφή με τις εργάτριες που βιώνουν στο πετσί τους εδώ και χρόνια την εντατικοποίηση, τα εξαντλητικά «ελαστικά» ωράρια, σε συνδυασμό με πενιχρούς μισθούς, την καταπόνηση του οργανισμού τους, την πλήρη αποσταθεροποίηση της οικογενειακής - προσωπικής ζωής τους.

Τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου υπερηφανεύονται ότι βγήκαν αλώβητοι από την κρίση, εν μέσω πανδημίας βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται και προχωρούν σε επενδύσεις με «ζεστό» κρατικό χρήμα, οι γυναίκες εργαζόμενες βλέπουν τον ελεύθερο ποιοτικό χρόνο να απουσιάζει, τη συνταξιοδότηση να φαντάζει μακρινό όνειρο, ιδιαίτερα σε χώρους που υπάρχει εποχικότητα.

Μέσα από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι η βία κατά των γυναικών είναι και να δουλεύεις κάτω από συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα στα κονσερβάδικα για να μαζέψεις τα πολυπόθητα 50 ή 70 ένσημα ώστε να έχεις ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Βία είναι να δουλεύεις εξίσου σκληρά καταπονώντας τον ήδη επιβαρυμένο οργανισμό σου και να αμείβεσαι με λιγότερα χρήματα σε σχέση με τον άντρα συνάδελφό σου. Βία είναι να μεταθέτεις τη δημιουργία οικογένειας φοβούμενη ότι η σύμβασή σου δεν θα ανανεωθεί...

Αποτέλεσμα της παραπάνω δράσης των δυνάμεών μας στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα είναι και η ενισχυμένη παρουσία γυναικών στις αρχαιρεσίες του κλαδικού Σωματείου Τροφίμων - Ποτών Κ. Μακεδονίας που, σε συνδυασμό με την απόφαση δημιουργίας Επιτροπής Γυναικών σε αυτό, θα συμβάλει στην ένταξη όλο και περισσότερων εργατριών στην οργανωμένη διεκδίκηση για τις σύγχρονες ανάγκες τους. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των εργατριών της ΚΟΝΒΑ στη ΒΙΠΕ του Κιλκίς που προχώρησαν σε αποχή από την εργασία τους μπροστά στην αύξηση μισθών συγκεκριμένου αριθμού συναδελφισσών τους που αξιολογήθηκαν «καλά» από την εργοδοσία, αλλά και εργάτριας που αρνήθηκε την αύξηση αν δεν την έπαιρναν όλες.

Σε έναν νομό όπως το Κιλκίς, όπου οι δυνάμεις του Εργατικού Κέντρου κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε να εκφυλίζεται η έννοια της οργανωμένης εκπροσώπησης των εργαζομένων, οι οποίοι αριθμούν αρκετές χιλιάδες στις ΒΙΠΕ της περιοχής, ο Σύλλογος Γυναικών, μαζί με τα κλαδικά σωματεία και το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ, συνέβαλε ώστε οι εργαζόμενες να ενημερωθούν για τις αντεργατικές αλλαγές του νόμου Χατζηδάκη και των προηγούμενων κυβερνήσεων, να προβληματιστούν, να σπάσουν η μοιρολατρία και η ατομικότητα, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ριζικών αλλαγών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.


Βήματα που δείχνουν δυνατότητες να δυναμώσει η δουλειά στις φοιτήτριες

Γεωργία Τριανταφύλλου, Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών Συκεών

Στο προηγούμενο Συνέδριο είχαμε εκτιμήσει τη μεγάλη σημασία της παρέμβασής μας στις νέες φοιτήτριες, αφού ως νέες γυναίκες είναι το μέλλον του κινήματός μας, αλλά και δεδομένου ότι καθημερινά μέσα από τις σχολές τους έρχονται σε επαφή με ανορθολογικές θεωρίες σχετικά με το φύλο, με τη φύση του γυναικείου ζητήματος.

Ετσι, παραδείγματος χάριν, η «ισότητα» που προωθεί η Επιτροπή Φύλου του ΑΠΘ εξαντλείται στη χρήση της γλώσσας στα έγγραφα, που πρέπει να γράφουν «επιστημόνισσες» και όχι «επιστήμονες». Την ίδια ώρα, υπερδιπλασιάζονται τα τροφεία στον παιδικό σταθμό του Πανεπιστημίου. Και οι νέες επιστημόνισσες δουλεύουν με «μπλοκάκι», δηλαδή με μηδέν δικαιώματα στη μητρότητα. Πώς μπορεί να στηριχτεί η ισότιμη συμμετοχή των επιστημονισσών, λοιπόν, στην πρόοδο και την ανάπτυξη της επιστήμης;

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δώσαμε τη μάχη για να συναντηθούμε με τις νέες φοιτήτριες και μετρήσαμε βήματα που μας γεμίζουν αισιοδοξία, γιατί έδειξαν δυνατότητες να δυναμώσει ακόμη περισσότερο αυτή η δουλειά.

Αρχικά, κάναμε προσπάθειες να προσεγγίσουμε νέες φοιτήτριες στο πλαίσιο της αντίστοιχης καμπάνιας της ΟΓΕ. Για τον σκοπό αυτό πραγματοποιήσαμε συνάντηση με φοιτήτριες - μέλη των Συλλόγων και Ομάδων της Θεσσαλονίκης, για να δώσουμε το πλαίσιο της αντιπαράθεσής μας με τις βασικές φεμινιστικές αντιλήψεις, να δώσουμε τη δική μας οπτική για το γυναικείο ζήτημα, να συζητήσουμε για τα ιδιαίτερα προβλήματα των φοιτητριών, να πιάσουμε κάποια ιδιαίτερα ζητήματα ανά κλάδο, για παράδειγμα στις εκπαιδευτικές σχολές τα προβλήματα που θα αντιμετωπίζουν αύριο ως αναπληρώτριες. Τα δειλά αυτά βήματα συνεχίστηκαν.


Ολα τα παραπάνω βοήθησαν να ανοίξει η συζήτηση και να έρθουμε σε επαφή με νέες φοιτήτριες, ενώ μετρήσαμε και νέες εγγραφές φοιτητριών στους Συλλόγους και τις Ομάδες μας. Η δουλειά αυτή πήρε νέα ώθηση μετά τις αποκαλύψεις για τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης σε διάφορους χώρους, όπως και στο ΑΠΘ, ζήτημα το οποίο ευαισθητοποίησε ιδιαίτερα και κινητοποίησε. Ολη αυτή η δραστηριότητα οδήγησε στη δημιουργία της ομάδας φοιτητριών ΑΠΘ και ΠΑΜΑΚ «Ειρήνη Γκίνη», με την οποία επιδιώξαμε επαφή και συμπόρευση. Η ομάδα αυτή, η οποία ανέπτυξε και αναπτύσσει πλούσια δράση, μας κάλεσε σε διάφορες συσκέψεις και εκδηλώσεις, προκειμένου να αναπτύξουμε τις θέσεις μας, να συμπορευτούμε στους αγώνες. Σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες συναντήσαμε μεγάλο ενδιαφέρον και όρεξη από τις νέες κοπέλες, έγιναν πολλές ερωτήσεις, αναπτύχθηκαν προβληματισμοί.


Μέτωπο στην πλαστή πραγματικότητα που φτιάχνουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Μαριάνθη Λάζου, Σύλλογος Γυναικών Αγίου Δημητρίου Αττικής

Στην προσπάθειά μας να εντάξουμε στους Συλλόγους νέες γυναίκες, εργαζόμενες, φοιτήτριες, στις συζητήσεις μας μαζί τους γύρω από όλες τις πλευρές που αφορούν τη γυναικεία ανισοτιμία και τον ρόλο του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, θα πρέπει πιο ουσιαστικά να πάρουμε υπόψη μας την επίδραση του διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) στον τρόπο σκέψης των νέων γυναικών και στις αξίες που διαμορφώνουν.

Τα ΜΚΔ αποτελούν εργαλείο ενσωμάτωσης και χειραγώγησης στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων με μεγάλη διεισδυτικότητα στις νέες ηλικίες και ιδιαίτερη στόχευση στις γυναίκες. Η χρήση τους από τους νέους και τις νέες παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, και μάλιστα αγγίζει σήμερα πολύ μικρές ηλικίες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Tik Tok, όπου το 60% των χρηστών είναι 16 - 24 χρόνων, των οποίων η πλειοψηφία είναι κορίτσια.

Ενδεικτικά της επίδρασης που έχει το Instagram στην αντίληψη των νέων γυναικών, και κυρίως των έφηβων κοριτσιών, είναι τα στοιχεία που η ίδια η εταιρεία δημοσίευσε πριν από λίγους μήνες: «Το 32% των έφηβων κοριτσιών είπαν ότι όταν ένιωθαν άσχημα με το σώμα τους, το Instagram τα έκανε να αισθάνονται χειρότερα». «Κάνουμε χειρότερη την εικόνα του σώματος για 1 στα 3 έφηβα κορίτσια», αναφέρει έγγραφο της εταιρείας από το 2019. «Οι έφηβοι κατηγορούν το Instagram για την αύξηση του ποσοστού άγχους και κατάθλιψης».

Τα τελευταία χρόνια τα ΜΚΔ παίζουν σημαντικό ρόλο στην προπαγάνδιση του ατομικού δικαιωματισμού καθώς και στην αναθέρμανση του αστικού φεμινισμού, βάζοντας εμπόδια στη σκέψη των γυναικών, με σκοπό την απομάκρυνση από τη συλλογική πάλη και διεκδίκηση. Εργαλείο της διεισδυτικότητάς τους αποτελούν οι influencers, είτε ως celebrities είτε ως γυναίκες της διπλανής πόρτας που ευελπιστούν να γίνουν διάσημες συγκεντρώνοντας χιλιάδες και εκατομμύρια «followers» και «likes», μέσα από τα posts, φωτογραφίες στο Instagram, βίντεο στο YouTube κ.λπ. Ασχολούνται με θέματα που παρουσιάζονται ελκυστικά για τις νέες γυναίκες.

Μεγάλες βιομηχανίες της μόδας, καλλυντικών, τροφίμων, πληρώνουν γυναίκες «influencers» για να διαφημίζουν τα προϊόντα τους. Οι «influencers» όμως είναι κάτι παραπάνω από διαφημιστές. Παρουσιάζονται ως πρότυπα για τις νέες και τους νέους, κομμένα και ραμμένα στον κυρίαρχο τρόπο ζωής στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία. «Influencers» είναι διάφορες γυναίκες επιχειρηματίες, που προβάλλονται για την... «ατομική τους ικανότητα» να συνδυάζουν αρμονικά την επαγγελματική καριέρα με την οικογένεια. Ετσι, παρουσιάζονται ως γυναίκες που «σπάνε» τα κοινωνικά στερεότυπα και καταλαμβάνουν «θέσεις ευθύνης» ισότιμα με τους άνδρες.

Η πλαστή κοινωνική πραγματικότητα που φτιάχνουν σβήνει τις ταξικές διαφοροποιήσεις του γυναικείου φύλου και αναπαράγουν ότι είναι ατομική ευθύνη της κοπέλας να ανταποκριθεί στις επαγγελματικές, οικογενειακές, οικιακές υποχρεώσεις.

Και φυσικά αναπαράγουν μέσα από τα posts τους παλιά και νέα στερεότυπα. Influencers νέες μητέρες που η κυρίαρχη αποστολή τους είναι η φροντίδα της οικογένειας, αφιερώνονται στα παιδιά και αφήνουν τη δουλειά τους, εξυπηρετώντας την απόκρυψη των τεράστιων ελλείψεων σε μέτρα στήριξης της οικογένειας. Influencers επιχειρηματίες που τα συνδυάζουν όλα μόνες τους γιατί είναι ικανές. Εικόνες που δεν έχουν καμία σχέση με την εξαντλητική καθημερινότητα μιας εργαζόμενης γυναίκας, μιας φοιτήτριας, μιας μητέρας που μοχθεί γι' αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Πόσα βίντεο προβάλλουν άραγε τη νέα που μένει με τους γονείς της γιατί δεν μπορεί να νοικιάσει σπίτι με τον μισθό πείνας που παίρνει; Πόσα posts ανεβαίνουν και δείχνουν τις ατέλειωτες υπερωρίες, τον μηδενικό ελεύθερο χρόνο;

Από την άλλη, βλέπουμε influencers που εξυμνούν την κάλπικη «ελευθερία» της αυτοδιάθεσης του σώματος. Μέσα από τον μανδύα του «ψευδοπροοδευτισμού» και στο όνομα της «ατομικής ελευθερίας» θάβουν τα οικονομικά, κοινωνικά εμπόδια που συναντά μια κοπέλα καθώς και την ανάγκη να παλέψει για να τα κατακτήσει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αναθέρμανσης του αστικού φεμινισμού αποτελεί το #metoo, ως ένα κίνημα που οδηγεί τον υπαρκτό προβληματισμό και την οργή των γυναικών απέναντι σε αυτό το κοινωνικό ζήτημα σε ανώδυνα κανάλια εκτόνωσης. Γίνεται προσπάθεια αυτή η οργή να εγκλωβίζεται μόνο στην ατομική δημοσίευση τέτοιων περιστατικών, θάβοντας την ανάγκη για συλλογική αγωνιστική δράση για την πραγματική αντιμετώπισή του. Θέλουν να περιορίζεται η καταγγελία των γυναικών σε ένα post στα social media, σε ορισμένες κραυγαλέες μορφές βίας με βάση το φύλο. Λογική που την συναντάμε πολύ συχνά σε συζητήσεις με νέες γυναίκες. «Αθωώνουν» τη βία της εργοδοσίας και του κράτους, συνολικά τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές ενός ανθρώπου απέναντι στον άλλο, φτάνοντας μέχρι τη σεξουαλική κακοποίηση.

Δεν έχουν να προβάλουν τίποτα προοδευτικό! Αναπαράγουν τις κοινωνικές διακρίσεις και ανισοτιμίες σε βάρος της γυναίκας! Οι απόψεις αυτές είναι οπισθοδρομικές, γιατί σκοπός τους είναι να συντηρούν τον γερασμένο κόσμο που ζούμε και φτιάχνει τέτοια πρότυπα για τις νέες κοπέλες.

Ο στόχος της ανανέωσης των Συλλόγων και των Ομάδων με νέες γυναίκες προϋποθέτει να συγκρουστούμε αποφασιστικά με τον εγωιστικό τρόπο ζωής, με την απομόνωση πίσω από την οθόνη του κινητού, με τον ανταγωνισμό και τον ατομισμό. Ανοίγουμε τον δρόμο μέσα από τους Συλλόγους και τις Ομάδες και αναδεικνύουμε τον μοναδικό δρόμο για τη γυναικεία χειραφέτηση και την ισοτιμία, τον δρόμο του συλλογικού αγώνα, της διεκδίκησης, της συμμετοχής στον φοιτητικό σύλλογο, στο σωματείο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ