Το «ο κλέψας του κλέψαντος» θυμίζουν οι διεργασίες ανάμεσα στα αστικά κόμματα με αιχμή το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, που προσθέτει νέα επεισόδια στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.

Ενισχύοντας τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου παρεμβαίνουν στις εξελίξεις, διαγκωνιζόμενοι για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τα συμφέροντα και τους στόχους του.

Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ενισχύσει το δίπολο «πρόοδος - συντήρηση», ενώ η ΝΔ επιχειρηματολογεί ενάντια στην κυβέρνηση, στον άξονα «ευθύνη - ανευθυνότητα».

Η μεταξύ τους αντιπαράθεση μπορεί να εκφράζει διαφωνίες και αντιθέσεις στο ζήτημα της διαχείρισης του ζητήματος για το όνομα της ΠΓΔΜ και για άλλες πλευρές του, συγκαλύπτει όμως την ουσιαστική συμφωνία όλων των κομμάτων στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια, όπου η Ελλάδα διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο.

Θαμπώνει επίσης το γεγονός ότι όλοι τους υπηρετούν τον αστικό σχεδιασμό για αναβάθμιση της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο, που συνδέεται άμεσα με την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής, με ενεργή συμβολή της Ελλάδας.

Μπορεί η τωρινή αντιπαράθεση να έχει στο επίκεντρο την ΠΓΔΜ, όλοι όμως συμφωνούν ότι ο ορίζοντας των διεργασιών στο πολιτικό σύστημα επεκτείνεται πολύ πιο πέρα.

Για παράδειγμα, η κυβέρνηση καταλογίζει στη ΝΔ ροπή προς τον εθνικισμό και θεωρεί ότι στη βάση της δικής της αντίληψης και αποφασιστικότητας να διευθετηθεί το ζήτημα, μπορεί να συγκροτηθεί μια «προοδευτική συμμαχία», που θα ξεπερνάει τα όρια της συμφωνίας στο ονοματολογικό.

Αξιοποιεί γι' αυτόν το σκοπό τις τοποθετήσεις της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού, αλλά και ανεξάρτητων βουλευτών, που διαφοροποιούνται από την άποψη της ΝΔ ότι οι εκκρεμότητες με την ΠΓΔΜ θα πρέπει να λυθούν σε «άλλη συγκυρία» και με «κατάλληλες προϋποθέσεις».

Από την πλευρά της, η ΝΔ αξιοποιεί τις υπαρκτές αντιθέσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης και τις διαφορετικές θέσεις των ΑΝΕΛ, για να παρουσιάσει την εικόνα μιας «τυχοδιωκτικής» κυβερνητικής πλειοψηφίας, ανήμπορης να χειριστεί με υπευθυνότητα τα λεγόμενα «εθνικά θέματα».

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλάνε για το «ορόσημο» της τυπικής ολοκλήρωσης των μνημονίων, τον ερχόμενο Αύγουστο, «που θα επαναφέρει στο προσκήνιο το δίλημμα "αριστερά - δεξιά"» και θα διαμορφώσει προϋποθέσεις για αλλαγές στο κυβερνητικό στρατόπεδο, ενδεχομένως και χωρίς εκλογές.

Από την άλλη, διατυπώνεται η άποψη ότι τα συλλαλητήρια για το όνομα της ΠΓΔΜ θα είναι για τη ΝΔ ό,τι ήταν οι «πλατείες» για τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι το κόμμα που κυοφορείται στα «δεξιά της δεξιάς» θα μπορούσε να είναι «ο Καμμένος της ΝΔ» σε μια μελλοντική κυβερνητική συνεργασία.

Πέρα από αντικειμενικές διαφορές και διαφωνίες, σταθερός στόχος παραμένει η διάχυση και ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας στον στενό κορσέ της κυβερνητικής εναλλαγής και, προπάντων, η διαμόρφωση εναλλακτικών λύσεων στη διακυβέρνηση, που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων.

Ο ανταγωνισμός ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ για το ποιος και με ποιους θα αποτελέσει τον κορμό της επόμενης κυβέρνησης αξιοποιείται για να θολώσει το ταξικό κριτήριο με το οποίο ο λαός θα πρέπει να κρίνει την πολιτική τους, μέσα κι έξω από τη χώρα, να την απορρίψει και να την πολεμήσει. Τα συμφέροντα του κεφαλαίου και η σύνδεσή τους με τους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή είναι που κινούν τα νήματα και στο ζήτημα της ΠΓΔΜ.

Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να παρέμβουν οργανωμένα στις εξελίξεις οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την πολιτική των κομμάτων τους, που μόνο νέα δεινά προμηνύουν για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.