Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να κρύψουν το κοινό τους πρόγραμμα με τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, δηλαδή τη στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων
Να δικαιολογήσει τ' αδικαιολόγητα επιχειρεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην κάλπη, έχοντας να διαχειριστεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά και την απώλεια ενός σημαντικού τμήματος του κομματικού μηχανισμού και μάλιστα επιφορτισμένου με την αποστολή να εξωραΐζει το περιεχόμενο της πολιτικής της.
Χτες, η εκπρόσωπος Τύπου, Ολγα Γεροβασίλη, αναφερόμενη σε δημοσιεύματα που αφορούσαν σε σχεδιασμούς για παραπέρα μείωση συντάξεων, διαμαρτυρήθηκε ότι ανυπόστατες ειδήσεις στοχεύουν «να πλήξουν μέσα από τα πρόσωπα, πολιτικές». Προσπέρασε, δηλαδή, σαν ανύπαρκτα όσα προβλέπει το μνημόνιο που υπέγραψαν και αφορούν σε νέες μειώσεις συντάξεων, αλλά και την προ πολλού ειλημμένη σε επίπεδο ΕΕ απόφαση για «τσεκούρωμά» τους.
Μάλιστα, είδε και τη σκοπιμότητα πίσω απ' όσα κατήγγειλε, λέγοντας ότι «πρόσωπα πλήττονται για να πλήξουν τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο η ΝΔ να συγκυβερνήσει, διότι από μόνη της δεν είναι σε θέση ούτε εκλογική επιτυχία να έχει - και με άλλους, όχι μόνο με τη ΝΔ, έχουν τον ίδιο στόχο - αυτό δε θα το επιτρέψουμε να συμβεί (...) Να το πούμε καθαρά. Αποκλείεται παντελώς το σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και ο κρυφός πόθος της ΝΔ, αλλά και πολλών κύκλων που επιβουλεύονται τη χώρα. Δε θα συμβεί».
Λίγο αργότερα, βεβαίως, κατέβασε τους τόνους, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασιών. Οπως είπε, «η Αριστερά έχει στην κουλτούρα της τις συνεργασίες (...) Αποδείξαμε ότι μπορούμε να συγκυβερνήσουμε επί προγραμματικών αρχών και επί κοινών στόχων. Οταν αυτά δεν υπάρχουν, δεν υπάρχει συνεργασία. Πρόκειται για προσπάθεια απαξιωμένου, παλαιού, διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που έφερε την Ελλάδα μέχρι εδώ, 40 χρόνια, να μπει από το παράθυρο. Αυτό δε θα συμβεί. Δεν υπάρχει συνεργασία χωρίς προϋποθέσεις».
Με δεδομένο ότι κοινό τους πρόγραμμα έχουν το μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν, δηλαδή τη στρατηγική της ΕΕ υπέρ των μονοπωλίων, γίνεται αντιληπτό ότι υπάρχει ήδη έδαφος συνεργασίας.
Παρόλα αυτά, η ανάγκη ψηφοθηρίας ωθεί την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικεί ρόλο «πρώτου βιολιού» στην επιχείρηση εμπαιγμού του λαού, με την Ολ. Γεροβασίλη να ζητά χτες απ' τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να αποκηρύξουν το μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν. Ζήτησε συγκεκριμένα: «Να απαντηθεί τι θα έλεγε ας πούμε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Τι θα πει για τις Συλλογικές Συμβάσεις, για τις ομαδικές απολύσεις, αν συνεχίζει να έχει την άποψη, όπως ειπώθηκε και πριν, ότι θα βγούμε από τα μνημόνια και θα μπούμε στην ανάπτυξη εάν μειώνουμε συνεχώς μισθούς και συντάξεις, πράγμα που συνέβη σε όλα τα προηγούμενα μνημόνια - το βλέπετε, το ξέρετε - δε συνέβη σ' αυτή τη συμφωνία. Από τη μία, λοιπόν, μειώνουμε μισθούς, συντάξεις, απολύουμε και ταυτοχρόνως φορολογούμε. Αν αυτό είναι το μοντέλο το οποίο εξακολουθούν να υπηρετούν σήμερα, να το πουν στον ελληνικό λαό, για να κάνει ο κόσμος την επιλογή του»!
Στο μεταξύ, πρόκληση για τους μικρομεσαίους αγρότες χαρακτηρίζει η ΤΕ Χανίων του ΚΚΕ τα όσα ανέφερε ο Αλ. Τσίπρας στο Καστέλι, προχτές το βράδυ.
Οχι μόνο δεν είπε κουβέντα πάνω στα πραγματικά αιτήματα των αγροτών για στήριξη της δυνατότητάς τους να συνεχίσουν να καλλιεργούν, αλλά και του ελάχιστου εισοδήματος που τους έμεινε για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Αντίθετα, έκανε καθαρό ότι τα μέτρα σφαγής του 1ου, του 2ου και του 3ου μνημονίου - που η κυβέρνησή του ψήφισε - είναι δεδομένα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Παρά το γεγονός ότι στο τέλος μας έφερε ένα νέο μνημόνιο, δεν είναι αλήθεια ότι, τουλάχιστον, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ό,τι μπορούσε, διαπραγματεύτηκε, όμως τελικά δεν την αφήσανε να κάνει κάτι καλύτερο;
Αυτό που «πέτυχε» αυτή η κυβέρνηση σε σχέση με τις άλλες είναι να εμφανίζει αυτήν τη διαπραγμάτευση ως «μάχη για τα λαϊκά συμφέροντα», με τη στήριξη και μιας σειράς αστικών επιτελείων (θυμηθείτε τα περιβόητα «βαφτίσια», από τρόικα σε «θεσμούς», «Brussels Group», τις «κόκκινες γραμμές» κ.ο.κ.).
Πίσω από τις διάφορες ρητορείες, ωστόσο, η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από την αξιωματική αντιπολίτευση καθιστούσε από τότε ακόμα σαφές για ποιανού τα συμφέροντα θα διαπραγματευόταν. Οπως τόνισε ήδη από τότε το ΚΚΕ, οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο κεφάλαιο, όπως αυτές διατυπώθηκαν στο περιβόητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», αλλά και στα διάφορα εγχώρια και διεθνή φόρα της αστικής τάξης, οι δεσμεύσεις του για στήριξη της ανταγωνιστικότητας και της «υγιούς επιχειρηματικότητας», για διασφάλιση «ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος», για «συνέχεια του κράτους» κ.ο.κ., ήταν τόσο πολλές και τόσο σοβαρές που ακύρωναν στην πράξη ακόμα και αυτά τα ψίχουλα που υποσχόταν στο λαό. Γεγονός που επιβεβαίωσαν, βέβαια, περίτρανα στη συνέχεια η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και το νέο βάρβαρο μνημόνιο που υπέγραψε...
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, λιγότερο από ένα μήνα μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Γενάρη και στο απόγειο της προπαγάνδας περί «περήφανης διαπραγμάτευσης», η κυβέρνηση υπέγραψε την περιβόητη συμφωνία - απόφαση στο Γιούρογκρουπ της 20ής Φλεβάρη, βάζοντας και επισήμως την τζίφρα της στην παράταση του μνημονίου και δεσμευόμενη όχι μόνο να μην ανατρέψει τα προηγούμενα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά να προσθέσει και νέα.
Η συνέχεια είναι γνωστή... Ποιος, αλήθεια, επέβαλε στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να «πετσοκόψει» ακόμα και τα ψίχουλα που έταζε για την «ανθρωπιστική κρίση», αν όχι οι ίδιες οι «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας; Ποιος τους επέβαλε να χαρίσουν στο μεγάλο κεφάλαιο εκατομμύρια ευρώ από φέσια προς το Δημόσιο και κραυγαλέες φορολογικές παραβάσεις (π.χ. λαθρεμπόριο), την ίδια ώρα που χαρακτήριζαν «πατριωτικό καθήκον» την πληρωμή των «μνημονιακών» χαρατσιών από το λαό; Ποιος τους επέβαλε να «σκουπίσουν» από όλους τους δημόσιους οργανισμούς τα ταμειακά διαθέσιμα, που συνδέονται άμεσα με την κάλυψη λαϊκών αναγκών, προκειμένου να αποπληρώσουν στους «δανειστές» 8 δισ. ευρώ μέσα σε 5 μήνες, από ένα χρέος που δεν είναι του λαού; Η απάντηση είναι μία: Το επέβαλε η ανάγκη να υπηρετήσουν το εγχώριο κεφάλαιο, να μη διαρρήξουν τις σχέσεις του με τις λυκοσυμμαχίες που αυτό επιλέγει να συμμετέχει.
Στην ίδια κατεύθυνση ήταν ενταγμένη και η απάτη που στήθηκε από την κυβέρνηση σε βάρος του λαού με το δημοψήφισμα: Το γεγονός και μόνο ότι ελάχιστες μέρες πριν από τη διενέργειά του, στάλθηκε η επιστολή Τσίπρα και το επίσημο αίτημα για το νέο δάνειο από τον ESM, με την οποία η συγκυβέρνηση αποδεχόταν το σύνολο της αντιλαϊκής πρότασης που κατέθεσαν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ (και την οποία καλούσε το λαό να καταψηφίσει!), υπό τον όρο ότι η νέα δανειακή σύμβαση θα προέβλεπε αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους και συμμετοχή στα «επενδυτικά πακέτα» της ΕΕ, αποτυπώνει ξεκάθαρα για λογαριασμό τίνος διαπραγματευόταν η κυβέρνηση.
Το τι ακολούθησε είναι επίσης γνωστό: Το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, ακριβώς όπως είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ, έγινε με συνοπτικές διαδικασίες από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου ένα μεγάλο «ΝΑΙ» στο νέο μνημόνιο, με τους εγχώριους βιομήχανους να καλούν χαρακτηριστικά σε «πλήρη και αποτελεσματική» εφαρμογή του γιατί αποτελεί την «τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης» της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς τους.
Αλλος δρόμος για το λαό υπάρχει, προϋποθέτει όμως να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των εξελίξεων με ισχυρό ΚΚΕ, για ένα χειραφετημένο από αστικά κόμματα και κυβερνήσεις αντιλαϊκής διαχείρισης εργατικό - λαϊκό κίνημα, για μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία, που θα παλεύει για την πραγματική ανατροπή, για την εργατική - λαϊκή εξουσία, ως αποτέλεσμα της ρήξης με τα μονοπώλια και όλες τις συμμαχίες τους.