Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, παραχώρησε χτες συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα FM» και τους δημοσιογράφους Β. Χιώτη και Ν. Παπαδόπουλο.

Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη.

-- Σας βρίσκουμε ιδιαιτέρως κεφάτο. Σας θρέφει η προεκλογική περίοδος, παρότι δεν ξέρω αν σας αιφνιδίασε ή αν το περιμένατε, φαίνεται ότι την απολαμβάνετε ή μήπως οφείλεται στο σημερινό γκάλοπ που σας δίνει 5%;

-- Οχι, δεν είναι ούτε τα γκάλοπ ούτε η προεκλογική περίοδος. Γενικά το ξέρετε ότι είμαστε άνθρωποι από τη φύση μας αισιόδοξοι εμείς οι κομμουνιστές. Δεν είμαι μόνο εγώ ως ΓΓ του ΚΚΕ. Εμείς οι κομμουνιστές έχουμε αυτό που λέμε, «ιστορική αισιοδοξία». Μπορεί να περνάμε ή να έχουμε περάσει πολλές δυσκολίες στο διάβα αυτών των δεκαετιών, των 97 χρόνων ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ, αλλά ήταν αγώνες, θυσίες, σκληρές δοκιμασίες τις οποίες τις περνούσαμε μαζί με τον ελληνικό λαό, μέσα στον ελληνικό λαό, παλεύοντας για τα προβλήματά του, παλεύοντας για τα πραγματικά συμφέροντά του, για το καλό της πατρίδας μας. Και βεβαίως, απ' αυτή την άποψη, έχουμε και τη θέληση και την αποφασιστικότητα, πατώντας στα συμπεράσματα και στις εμπειρίες του παρελθόντος, να οικοδομήσουμε και το παρόν και το μέλλον. Και είμαστε πεισμένοι ότι ο αιώνας που έχουμε μπει, θα είναι ο αιώνας που η εργατική τάξη, τα λαϊκά κινήματα θα καταφέρουν να κάνουν αυτό που λέει και το τραγούδι, που έχει και την επικαιρότητά του σήμερα, ότι ο λαός πρέπει να έχει την εξουσία.

-- Είμαστε σε ένα δυτικό ευρωπαϊκό σύστημα, που έδωσε ένα αυξημένο επίπεδο διαβίωσης για τον Ελληνα, άλλο αν περάσαμε μια δύσκολη δεκαετία. Υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την Ευρώπη και το ευρώ για τη χώρα;

-- Ναι, υπάρχει άλλος δρόμος. Μόνο που αυτό το δρόμο θα πρέπει να τον δούμε σε συνδυασμό με το τι σχέσεις παραγωγής υπάρχουν, με το τι σύστημα υπάρχει. Στα πλαίσια του καπιταλιστικού μονόδρομου, βεβαίως, είσαι αναγκασμένος να συμμετέχεις σε λυκοσυμμαχίες όπως η ΕΕ, όπως και άλλες, π.χ. οι BRICS, έτσι, για να μην κοροϊδευόμαστε, γιατί πολλοί κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό. Ολες αυτές οι δυνάμεις, τα καπιταλιστικά κράτη συγκροτούν αυτές τις συμμαχίες για τους δικούς τους λόγους, για τα δικά τους συμφέροντα. Και εδώ οι πιο ισχυρές οικονομίες πάντα έχουν τον πρώτο λόγο, πάντα παίζουν τον πρώτο ρόλο και, αν θέλετε, υπάρχει σχέση εξάρτησης, σχέση υποταγής, με τη σύμφωνη γνώμη όμως των πιο αδύναμων οικονομιών και των κυβερνήσεων που αυτές υπηρετούν. Αρα, λοιπόν, αν δε δεις συνολικά όλο αυτό το πακέτο, τότε θα πέσεις σε λάθος συμπεράσματα. Γιατί εμείς λέμε ότι η Ελλάδα έχει παραγωγικές δυνατότητες. Εχει αγροτική παραγωγή, πολύ μεγάλη, που μπορεί να θρέψει όχι μόνο τα 10-11 εκατομμύρια Ελληνες αλλά μπορεί να θρέψει και άλλους λαούς, με την έννοια των οικονομικών ανταλλαγών που μπορούν να έχουν σε ισότιμη βάση, με αμοιβαία επωφελείς σχέσεις. Εχει ισχυρή βιομηχανική παραγωγή, έχει τεχνογνωσία και αναπτυγμένη τεχνολογία, δεν είμαστε όπως στις αρχές του 20ού αιώνα. Εχει έμπειρο εργατικό, επιστημονικό, τεχνικό δυναμικό, που μπορεί να αξιοποιήσει και σήμερα, το οποίο δυστυχώς δεν αξιοποιείται ή υποαπασχολείται, είτε οδηγείται στη μετανάστευση και αξιοποιείται από άλλες δυνάμεις στο εξωτερικό κ.λπ. Αρα, εφόσον έχει αυτές τις παραγωγικές δυνατότητες χρειάζεται ένα εντελώς διαφορετικό σχέδιο. Χρειάζεται ανάπτυξη (όχι γενικά ανασυγκρότηση και επενδύσεις, για τους καπιταλιστές, για τους μονοπωλιακούς ομίλους, για τα συμφέροντα της κερδοφορίας τους και της ανταγωνιστικότητάς τους, με άλλους τέτοιους ομίλους, με άλλα τέτοια μονοπώλια), αλλά χρειάζεται να είναι με βάση τις λαϊκές ανάγκες και τα λαϊκά συμφέροντα...

Οπως λέει και το τραγούδι, «θα έρθουν μέρες, άγριες μέρες όπου η αλήθεια θα λάμψει», για να μην το πω όπως το λέει το τραγούδι που ακούμε του Θ. Μικρούτσικου, και εκεί ο λαός θα μπορέσει να βρεθεί ξανά στους δρόμους του αγώνα.

-- Ξέρετε τι ακούμε εμείς οι δημοσιογράφοι από τον κόσμο: Λένε ότι το ΚΚΕ είναι σοβαρό κόμμα, δεν παίζει παιχνίδια, όμως λέει για κρατικό σχεδιασμό της οικονομίας, για κοινωνικοποίηση της εργασίας και πράγματα που δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο...

-- Αυτό που υπάρχει σήμερα είναι η ζούγκλα ο καπιταλισμός, η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, που είναι πραγματική ζούγκλα για τους εργαζόμενους, για τους λαούς. Αυτό ζούμε σήμερα. Αυτό το σύστημα το καπιταλιστικό, αυτοί που το διαχειρίστηκαν επίσης και έχουν ευθύνη και που έχουν την εξουσία, έχει οδηγήσει σε κρίσεις, σε πολέμους... κι εδώ στην Ελλάδα σήμερα η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο. Αυτό είναι το σύστημα.

Το άλλο σύστημα, που προτείνει το ΚΚΕ στη χώρα μας βεβαίως, δεν έχει δοκιμαστεί. Εχει δοκιμαστεί σε άλλες χώρες του κόσμου τον προηγούμενο αιώνα, όπως ήταν η Σοβιετική Ενωση, οι σοσιαλιστικές χώρες, που έκαναν την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού, με πολλά λάθη, με πολλές αδυναμίες, με πολλές ελλείψεις, και τελικά αυτές ήταν που οδήγησαν και στην ανατροπή αυτού του συστήματος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει... Γιατί, άλλωστε, ξέρετε, για να πάμε και πριν από τον καπιταλισμό στη φεουδαρχία, από ένα κοινωνικό σύστημα κατώτερο από τον καπιταλισμό, περάσαμε σε ένα ανώτερο. Λοιπόν, και τότε έκαναν 400 χρόνια. Οι πρώτες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής άρχισαν να δημιουργούνται μέσα στη φεουδαρχία, κάπου σε κάποια χωριά και πόλεις της Ιταλίας. Και μετά, στη συνέχεια έγινε μάχη μέχρι να φτάσουμε στην Οχτωβριανή Επανάσταση, που έκανε την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Αρα, λοιπόν, μπορείς να κρατήσεις τα θετικά που έγιναν. Γιατί εδώ πάμε μαζί με τα απόνερα να πετάξουμε και το παιδί, η βάση, η ουσία, ήταν σωστή. Η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ότι όλες οι υπηρεσίες, η Πρόνοια, η Υγεία και η Παιδεία θα πρέπει να είναι δημόσιες και δωρεάν για το λαό, ο Πολιτισμός και ο Αθλητισμός, ότι θα πρέπει ο ορυκτός πλούτος να ανήκει στα χέρια της εργατικής τάξης και το ότι αναπτύχθηκε αυτή η πορεία... Αρα, η λύση είναι αυτή η κοινωνία. Και είναι ευκαιρία να τη δοκιμάσουμε και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.

-- Τους τελευταίους 7 μήνες, για να μην πω τα τελευταία χρόνια, το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να περιφρουρήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Χάθηκαν δουλειές, μειώθηκαν εισοδήματα, συντάξεις. Θα μπορούσε κάποιος οπαδός σας να σας πει: «Ωραία τα λέτε. Στην πράξη όμως, τι καταφέρατε;».

-- Γι' αυτό λέμε ότι για να περιφρουρήσει το ΚΚΕ και όχι το ΚΚΕ μόνο ως πολιτικό κόμμα, αλλά ο ίδιος ο λαός, η εργατική τάξη, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, κατακτήσεις που έχει, για να αποτρέψει χειρότερα μέτρα που ήρθαν ή που έρχονται, θα πρέπει αυτός ο αγώνας και οι συσχετισμοί που δημιουργεί πάλι ο ίδιος ο λαός, είτε με την ψήφο του, είτε με τον αγώνα του παντού σε όλη την Ελλάδα και σε όλους τους τομείς, να έχουν ένα στόχο. Η στρατηγική αυτή, ο στόχος που λέει το ΚΚΕ - και στην προεκλογική περίοδο προσπαθούμε να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση με τους εργαζόμενους - είναι ότι αν δεν πας στην ουσία του προβλήματος, δηλαδή στο ποιος έχει την ιδιοκτησία, για ποιανού τα συμφέροντα τελικά η ψήφος του θα εκπροσωπηθεί στη Βουλή σε κυβερνητικά σχήματα και στο ποιος έχει την εξουσία, άρα να οδηγηθεί σε μια ανατροπή όλων αυτών και σε μια νέα πραγματικά κατάσταση, την οποία εμείς την προσδιορίζουμε. Λέμε πως πρέπει να είναι μια νέα κοινωνία, μια νέα οικονομία, πρέπει να είναι μια λαϊκή οικονομία, η οποία να στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία, στον πλούτο που παράγεται στη χώρα μας, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Ο λαός, η εργατική τάξη να είναι στην εξουσία και να διαφεντεύει όλα αυτά για τα συμφέροντά του, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Και βεβαίως, μέσα σε αυτά να δεις πως πρέπει να αποδεσμευτείς από αλυσίδες όπως είναι της ΕΕ ή και άλλων τέτοιων λυκοσυμμαχιών, δεν είναι μόνο η ΕΕ, είναι και άλλες τέτοιες συμμαχίες. Και να βαδίσεις ένα δρόμο πραγματικά ανάπτυξης προς όφελος του λαού και όχι προς όφελος, όπως λέμε, του καπιταλιστικού κέρδους.

-- Συνεργασίες στις διαδηλώσεις μετά τις εκλογές, αν έρθει κάποιο κόμμα και σας πει να αγωνιστούμε μαζί για κάποια πράγματα, το συζητάτε;

-- Δε χρειάζεται να έρθει κόμμα. Μέσα στο κίνημα γίνεται συνεργασία. Για παράδειγμα, το ΠΑΜΕ δεν είναι μια παράταξη του ΚΚΕ. Εκεί συμμετέχουν άνθρωποι από όλες τις παρατάξεις. Συμμετέχουν σε αυτό 16 Εργατικά Κέντρα της χώρας, συμμετέχουν περίπου 20 Ομοσπονδίες, συμμετέχουν 400 Εργατικά Σωματεία, δεν είναι το ΚΚΕ. Οι συνδικαλιστές του μπορεί να έχουν την πλειοψηφία σ' αυτά, αλλά εκεί συμμετέχουν και ΠΑΣΟΚοι και ΣΥΡΙΖΑίοι και άλλοι στις αποφάσεις. Αρα, θέλω να σας πω ότι ήδη συμμετέχουμε σε ένα μέτωπο εργατικό, το οποίο είναι το ΠΑΜΕ, όπως και σε άλλες συσπειρώσεις που δρούνε και άλλες δυνάμεις. Στο δρόμο του αγώνα μπορεί να συναντηθούν όλοι. Αυτό που θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά είναι ότι θεωρούμε ότι το κίνημα δεν πρέπει να γίνει πεδίο πάλης «συνιστωσών», του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ κ.λπ., έτσι όπως εκφράζονται στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τα κόμματα θεωρούμε ότι δεν πρέπει να συμμετέχουν στο κίνημα ως κόμματα, σε αυτή τη λαϊκή συμμαχία που εμείς στοχεύουμε και η οποία πρέπει να παλέψει και να πάρει και την εξουσία. Εμείς θεωρούμε ότι τα κόμματα θα πρέπει να συμμετέχουν μέσω των μελών τους, των ψηφοφόρων τους, των οπαδών τους κι αυτό κάνουμε. Ετσι πρέπει να κάνουν και άλλα κόμματα και όχι να παίρνει τηλέφωνο ο τάδε ηγέτης του κόμματος και να λέει ποια μέρα θα κάνουμε την απεργία και μας βολεύει για να υποτάξουμε τα συνδικάτα, θα είναι 24ωρη, τι θα είναι; Γιατί αυτό γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δηλαδή το χάλι και το σκορποχώρι του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων τέτοιων κομμάτων που έχουν δοκιμάσει. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει πραγματικά να δουλεύει μέσα στις μάζες με δικιά του οντότητα, με δικιά του γραμμή και εκεί τα μέλη και τα στελέχη να δουλεύουν για να περνάνε την άποψη του κόμματος. Που σημαίνει να πείθουν, να παίρνουν την πλειοψηφία, γιατί αν παίρνεις την πλειοψηφία σε έναν τόπο δουλειάς, σημαίνει ότι έπεισες, αν δεν έπεισες, την παίρνει ο άλλος. Αλλά όχι ως ΚΚΕ, ως ΣΥΡΙΖΑ, ως ΠΑΣΟΚ, να γινόμαστε συνιστώσες μέσα στο κίνημα και να το διαλύσουμε ουσιαστικά. Αυτό δεν έχει ακόμα κατανοηθεί και είναι το πιο σωστό, το πιο θεμιτό και αυτό που πρέπει να γίνει. Εκεί μπορούν να συναντηθούν οι πάντες.

-- Επιμένει ο κύριος Λαφαζάνης σε αυτή την άποψη και δηλώνει πως συνεχίζει στο αντιμνημονιακό αυτό μέτωπο. Ενας που δεν είναι κομμουνιστής, σε αυτές τις εκλογές έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κόμματα που φαίνεται να είναι κοντά, να λένε τα ίδια. Το κόμμα της Λαϊκής Ενότητας και το ΚΚΕ. Γιατί κάποιος να διαλέξει το ΚΚΕ;

-- Επιμένει ο κύριος Λαφαζάνης, σήμερα άκουσα πάλι τις γνωστές «λαφαζανιές» στην πρωινή εκπομπή του «Mega»...

-- «Λαφαζανιές»;

-- Αντί να πούμε ότι λέει ψευτιές, λαφαζάνης είναι ο άνθρωπος που συνήθως λέει ψέματα, ο φαφλατάς, που λέει πολλά λόγια, που τα περισσότερα όμως είναι ψέματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ψευτιές, απλά ταιριάζει επειδή προεκλογικά γίνονται πολλά λογοπαίγνια, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και εμείς. Δεν είναι προσβλητικό. Το όνομά του αυτό σημαίνει, αλλά άσχετα από αυτό, εμείς λέμε είναι για την ουσία της πολιτικής του και δεν κριτικάρουμε οπωσδήποτε κανένα όνομα. Συνέχιζε αυτές τις «λαφαζανιές», λέγοντας για παράδειγμα ότι αυτό που τον ένωνε, τον ίδιο και τους υπόλοιπους συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πριν δύο βδομάδες, ήταν η αντιμνημονιακή ομπρέλα. Αφού έπαψε αυτή η αντιμνημονιακή ομπρέλα, τέλειωσε αυτή η ιστορία και έπρεπε να φύγει.

Θα σας θυμίσω ότι εμείς λέγαμε από την αρχή ότι είναι ψεύτικος αυτός ο διαχωρισμός του ελληνικού λαού σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», είναι κάλπικος. Δεν υπάρχουν «μνημονιακά» και «αντιμνημονιακά» μέτωπα. Γιατί, αν το πάρουμε έτσι, από διάφορες συνθήκες, από άλλες ιδεολογίες, εκεί μπορείς να βάλεις μέσα από τους φασίστες, τους ακροδεξιούς και τους ναζιστές στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μέχρι όποιον θες που μιλά για επανάσταση, για σοσιαλισμό. Δε γίνεται να χωρίζονται έτσι οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας. Αρα, λοιπόν, αυτός ο ψεύτικος, κάλπικος διαχωρισμός. Λέει: «Τότε είχαμε την αντιμνημονιακή ομπρέλα και μπήκαμε κάτω από τον Συνασπισμό - ΣΥΡΙΖΑ, τώρα θα φτιάξουμε νέα αντιμνημονιακή ομπρέλα» και έτσι καλεί όλους τους άλλους, υποτίθεται παίρνοντας υπόψη την ψήφο που έδωσαν στη Βουλή στο τρίτο πραγματικά βάρβαρο, επαίσχυντο μνημόνιο που ήρθε πριν ένα μήνα και ψηφίστηκε στη Βουλή, τα ξημερώματα.

Εμείς λέμε το εξής: Ακριβώς αυτή η πολιτική, η στρατηγική που είχε πριν ο Συνασπισμός πριν το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2012 που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και το συνέχισε για 6 μήνες αφότου έγινε κυβέρνηση, είναι που οδήγησε σε αυτά τα τραγικά αδιέξοδα. Εμείς θεωρούμε και το λέμε καθαρά στον ελληνικό λαό για να έχουν «γνώση οι φύλακες» και να πάρει και ο λαός τα μέτρα του, τώρα, πριν πάει στην κάλπη και ψηφίσει οποιοδήποτε κόμμα. Με μαθηματική ακρίβεια, όσοι έχουν άποψη δήθεν γενικά αντιμνημονιακή, που δεν την προσδιορίζουν με άλλα κριτήρια, όσοι δε λένε ότι η διαχωριστική γραμμή είναι το πιο σύστημα υπηρετείς, σε ποιο σύστημα θα τα κάνεις όλα αυτά, κάνουν μια τρύπα στο νερό... Διότι, άμα μου πεις, όπως λέει ο κύριος Λαφαζάνης, γι' αυτό την ξαναλέω «λαφαζανιά», ψευτιά και κοροϊδία του ελληνικού λαού, ότι θα μείνει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπως είπε. Γιατί αυτός αγωνίστηκε, λέει, να κάνει επενδύσεις με μεγάλους επιχειρηματίες για το καλό της χώρας και γύρναγε ανά την υφήλιο, ως υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης. Και θεωρείς ότι αυτή η παραγωγική ανασυγκρότηση, αυτές οι επενδύσεις θα γίνουν στο έδαφος του καπιταλισμού, δηλαδή θα έχεις τον ένα μονοπωλιακό όμιλο από δω, τον άλλο από εκεί να ανταγωνίζονται και εσύ θα μοιράζεις την πίτα ως κυβέρνηση και θα είναι αυτός ο ρόλος σου ως κυβέρνηση και ο ρόλος σου θα είναι να πάρεις από τον ένα που τάχα είναι διεφθαρμένος ή δεν τα πάει καλά και να το δώσεις στον άλλο και να βοηθήσεις στις συγχωνεύσεις, στις εξαγορές όλο αυτό το αλισβερίσι που γίνεται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα στα πλαίσια της ελευθερίας της αγοράς, θα κάνεις μια τρύπα στο νερό. Και καλά να την κάνεις την τρύπα στο νερό για το κόμμα σου, πάει στο καλό. Δικιά σου ευθύνη είναι, τους οπαδούς σου θα παρασύρεις το πολύ. Το πρόβλημα είναι ότι θα βάλεις σε τραγωδία τη χώρα, δηλαδή την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, δηλαδή αυτούς που υποτίθεται ότι απευθύνεσαι και τους οποίους θέλεις να υπηρετήσεις.

-- Επιμένετε ακόμα στην αρχή που είχατε μέχρι τώρα - και στις προηγούμενες εκλογές - «εμείς δεν συνεργαζόμαστε με κανέναν»; Η εμπειρία της τελευταίας διακυβέρνησης δεν σας άλλαξε καθόλου την άποψη ότι αν προσφέρατε έστω και μια χαλαρή συνεργασία ενδεχομένως θα είχατε προστατέψει πράγματα που χάθηκαν;

-- (...) Ισα - ίσα η εμπειρία της τελευταίας κυβέρνησης μας απέδειξε ακόμα περισσότερο και σταθεροποίησε την πεποίθηση μέσα μας, μέσα στο κόμμα ήταν λυμένο και στην ηγεσία του κόμματος. Αλλά νομίζω σταθεροποίησε την πεποίθηση και σε πάρα πολλούς συμπολίτες μας εργαζόμενους, που ταλαντεύονταν με αυτήν την άποψη και έλεγαν ότι μήπως είναι καλύτερα να συμμετέχει το ΚΚΕ σε μία τέτοια κυβέρνηση - αριστερή ή όπως αλλιώς ονομάζεται - σε τέτοιες συνεργασίες. Η εμπειρία αυτή, η 7μηνη της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης, της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα και των υπόλοιπων και του κ. Λαφαζάνη, είναι η καλύτερη απόδειξη. Προσφέρει τεράστια πείρα στον ελληνικό λαό συνολικά, όχι μόνο στο ΚΚΕ. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση πραγματικά φιλολαϊκή που θα οδηγήσει τη χώρα σε διέξοδο από την κρίση σε όφελος των εργαζομένων και του λαού και όχι σε όφελος κάποιων μονοπωλιακών ομίλων και της ΕΕ μέσα στα πλαίσια αυτά. Αρα ισχυροποιείται η θέση του ΚΚΕ.

Εμείς δεν είμαστε γενικά ενάντια στις συμμαχίες, τις συνεργασίες, μέσα στο λαό, μέσα στο λαϊκό κίνημα. Αντίθετα, είμαστε οι πρώτοι που το διακηρύξαμε και συνεχίζουμε να το διακηρύσσουμε ότι δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε τον ελληνικό λαό σε «μνημονιακό» - «αντιμνημονιακό» σε «αριστερό» - «κεντρώο» - «δεξιό», αλλά πρέπει ο λαός μας να είναι ενωμένος γιατί είναι εργάτες, λαϊκά στρώματα, επαγγελματίες, αγρότες, είναι όλος αυτός ο κόσμος, η πλειοψηφία του, το 90% και πλέον του ελληνικού λαού που υποφέρει από αυτές τις πολιτικές. Αρα, λοιπόν, ο λαός μας πρέπει να είναι ενωμένος σε αυτήν την κατεύθυνση και στο κίνημά του και να έχει στόχο και πρόγραμμα στην κατεύθυνση που προτείνει το ΚΚΕ. Συγκολλήσεις σκορποχωρίων, συγκολλήσεις κορυφών και τέτοιες συνεργασίες, που οδηγούν σε αυτά τα τραγικά αποτελέσματα, δηλαδή σε 3ο μνημόνιο που ψηφίζεται, με διασπάσεις, αλληλοκατηγορίες και ύβρεις μεταξύ των πρώην συντρόφων τους, εκεί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αποκλείονται...

-- Δηλαδή, η αριστερά πρέπει να είναι πάντα στην αντιπολίτευση, να κρατάει τα μπόσικα, δεν μπορεί να είναι στην εξουσία;

-- (...) Αν ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θεωρούν τον εαυτό τους ότι πρέπει να είναι αντιπολίτευση και να αντιπολιτεύονται τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα και το ΚΚΕ θα είναι αντιπολίτευση. Η εργατική τάξη, ο λαός, να αποφασίσει όχι διά της αναθέσεως σε κάποια κόμματα, σε κάποιες ηγεσίες, στον Κουτσούμπα, στον Τσίπρα, στον οποιοδήποτε, να αναθέσει στην κυβέρνηση αλλά να αποφασίσει ο ίδιος να έρθει στην εξουσία. Κι αυτή η εξουσία θα ξεκινάει από τον τόπο δουλειάς και θα φτάνει μέχρι το κοινοβούλιο ή όπως αυτό ονομάζεται κάθε φορά, με ισότιμη ψηφοφορία και θα έχει ανακλητούς αντιπροσώπους και θα είναι εργάτες, θα είναι φτωχοί αγρότες συνεταιρισμένοι. Αυτό είναι το δικό μας όραμα, η δική μας πρόταση. Σε αυτήν την εξουσία λοιπόν, που θα υπάρχει κοινωνικοποίηση, που θα υπάρχει αποδέσμευση από αλυσίδες λυκοσυμμαχιών, που θα υπάρχει μονομερής διαγραφή του χρέους και όχι για διαπραγμάτευσή του που θα μας οδηγεί σε νέα προαπαιτούμενα, σε νέες δανειακές συμβάσεις και σε νέα τελικά μνημόνια, σ' αυτήν την εξουσία, σ' αυτήν τη διακυβέρνηση το ΚΚΕ θα δώσει το «παρών». Είναι έτοιμο. Μας λέγατε πριν «το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει». Μα υπάρχει κόμμα, και ιδιαίτερα το ΚΚΕ, που, από όταν ιδρύθηκε πριν 97 χρόνια, διακήρυξε ότι έχει στόχο του, θέλησή του κι αυτό παλεύει ώστε η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ο λαός μας, αυτός να έρθει στην εξουσία.

-- Στο ντιμπέιτ θα πάτε;

-- Εμείς έχουμε μια πάγια θέση. Καταρχήν από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι δεν επιτρέπεται σε προεκλογική περίοδο και μάλιστα σε fasttrack εκλογές όπως αυτές, να γίνει μονομαχία των δύο. Διότι επιλέγεις με βάση προηγούμενα αποτελέσματα ποιος θα είναι πρώτος και δεύτερος και κάνουν μόνοι τους αυτό το ντιμπέιτ για να παίξει ξανά αυτό το κλίμα πόλωσης, του δικομματικού καβγά, ενός καβγά για πράγματα που τα έχουν ψηφίσει οι ίδιοι πριν από ένα μήνα και που μετά, στις 21 του Σεπτέμβρη πάλι οι ίδιοι θα κάτσουν να συζητήσουν για το πώς θα υλοποιηθεί το μνημόνιο. Θα γίνει μια συζήτηση για το ποιος βάρεσε το χέρι στο τραπέζι ή ποιος είπε τον άλλο αυτοφωράκια, όπως έκανε ο Μεϊμαράκης. Αν ο ένας, δηλαδή, παρουσιάζει ένα πιο λαϊκό προφίλ και στιλ και ο άλλος ας πούμε του καλού παιδιού με κάποιο ύφος να λέει «τελοσπάντων, κάτι θα κάνουμε» και να λέει «λάθος έκανα με τα νταούλια», «λάθος με το σκίσιμο των μνημονίων». Αυτό το πράγμα είναι απαράδεκτο. Ενα αυτό. Δεύτερον: Για τη συζήτηση με όλους τους αρχηγούς, στις οποίες συμμετείχαμε και παλιότερα και άμα γίνει δεν το αποκλείουμε να συμμετέχουμε, εμείς θέσαμε το ζήτημα ότι είναι μια κοροϊδία του ελληνικού λαού, αυτοί οι 7 παράλληλοι μονόλογοι με διαφορετικά ερωτήματα ο καθένας να απαντήσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Τουλάχιστον να υπήρχαν τα ίδια ερωτήματα ή κάποιες κοινές ενότητες για όλους, ώστε ο λαός να μπορεί να συγκρίνει τι λέει ο ένας και τι ο άλλος. Εδώ τον ένα μπορεί να τον ρωτάνε γιατί πήγε το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο και τον άλλο για τον Κιμ Γιονγκ Ουν της Β. Κορέας. Τον ένα να τον ρωτάνε για το ασφαλιστικό και για την ανεργία τι θα κάνει, που μπορεί κανείς να πει ουσιαστικά πράγματα και τον άλλον να τον ρωτάνε γιατί είπες «λαφαζανιά».

-- Τελικά θα πάτε, γιατί βλέπω ότι η διαδικασία δεν σας εκφράζει.

-- Αν γίνει τελικά θα πάμε, αλλά δεν έχει ανακοινωθεί, εδώ δεν τα βρίσκουν στις ημερομηνίες. Εμείς, όπως είπαμε και με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, δεν θέσαμε ζήτημα ημερομηνίας. Και εμείς έχουμε πρόγραμμα και μιλάμε σε συγκεντρώσεις. Οι άλλοι βάζουν ζήτημα για τα προγράμματά τους. Δεν είναι το πρόβλημα της ημερομηνίας, το πρόβλημα είναι ότι θα είναι πάλι μια κοροϊδία του ελληνικού λαού.