ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 3 Αυγούστου 2008
Σελ. /32
ΚΕΝΗ
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΩΗΝ ΔΕΚΟ
Οι εργαζόμενοι να αποτινάξουν την ταφόπλακα των δικαιωμάτων τους

Το λόγο τώρα τον έχουν οι εργαζόμενοι. Που όλοι μαζί, μόνιμοι αλλά και συμβασιούχοι, εργαζόμενοι με κάθε εργασιακή σχέση, παραμερίζοντας τους εργατοπατέρες, αστέρες του ρεφορμισμού, που έχουν το πάνω χέρι στη ΓΣΕΕ και στις περισσότερες των ομοσπονδιών, να αχρηστέψουν την τροπολογία στην πράξη
Το λόγο τώρα τον έχουν οι εργαζόμενοι. Που όλοι μαζί, μόνιμοι αλλά και συμβασιούχοι, εργαζόμενοι με κάθε εργασιακή σχέση, παραμερίζοντας τους εργατοπατέρες, αστέρες του ρεφορμισμού, που έχουν το πάνω χέρι στη ΓΣΕΕ και στις περισσότερες των ομοσπονδιών, να αχρηστέψουν την τροπολογία στην πράξη
Στις 11 του Ιούνη του 2007, ένα χρόνο και κάτι πίσω, η ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συζήτησε και ψήφισε την περίφημη, πια, Πράσινη Βίβλο. Σ' αυτήν, ανάμεσα στα άλλα, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου χαρακτηρίζονται παρωχημένες σχέσεις εργασίας, που δεν είναι επαρκείς όσο περνάει ο χρόνος!

Γι' αυτό η Κομισιόν προτρέπει τα κράτη - μέλη να επιλέξουν, ως κανόνα, τις εναλλακτικές μορφές απασχόλησης, να διευρύνουν, δηλαδή, την ασυδοσία των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων. Τα παροτρύνει να τροποποιήσουν το επίπεδο της «ευελιξίας» που παρέχεται στο πλαίσιο των παραδοσιακών συμβάσεων εργασίας, όπως οι προθεσμίες κοινοποίησης, το κόστος και οι διαδικασίες της μεμονωμένης ή συλλογικής απόλυσης ή ο ορισμός της καταχρηστικής απόλυσης, της οργάνωσης της εργασίας, των ωρών εργασίας, των αμοιβών και του μεγέθους του εργατικού δυναμικού σε διάφορα στάδια του κύκλου παραγωγής των επιχειρήσεων! Μ' άλλα λόγια, καλεί τα κράτη - μέλη να ρυθμίζουν νομικά τις πιο διαφορετικές μορφές απασχόλησης - προσωρινή, μερική απασχόληση, δουλειά με το κομμάτι, τηλε-εργασία στο σπίτι, απασχόληση από 0 έως 1 ώρα κ.ά. - και την κατάργηση της αποζημίωσης και κάθε ορίου μαζικών απολύσεων, έτσι ώστε οι εταιρείες να αποδεσμευτούν από το «πρόσθετο διοικητικό κόστος»!!!

Αυτά αναφέρονται πολύ συγκεκριμένα στην Πράσινη Βίβλο, αυτά ψήφισαν στην Ευρωβουλή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, σε αυτά προτίμησαν να κρατήσουν τυπικά ίσες αποστάσεις - ουσιαστικά να τα ανεχθούν - ο Συνασπισμός και ο ΛΑ.Ο.Σ. κάνοντας αποχή από την ψηφοφορία, αυτά καταψήφισε το ΚΚΕ, μόνο κόμμα από όλα τα ελληνικά.

Ενα, περίπου, χρόνο μετά, συγκεκριμένα τη βδομάδα που μας πέρασε, η ελληνική κυβέρνηση φέρνει και περνά στη Βουλή την κατάπτυστη τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ, κυριολεκτικά ταφόπλακα των εργασιακών δικαιωμάτων, υλοποιώντας ουσιαστικά τις επιταγές της Πράσινης Βίβλου για τους εργαζόμενους σ' αυτές τις επιχειρήσεις.

Σ' αυτήν την τροπολογία προβλέπονται τα παρακάτω:

-- Για τους νεοπροσλαμβανόμενους: Θεσπίζονται μέτρα «παρέκκλισης» από την «ισχύουσα Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ή από τον Κανονισμό Εργασίας ή από οποιαδήποτε άλλη συλλογική ρύθμιση». Γίνεται φανερό πως μπαίνουν στη «λαιμητόμο» μισθοί, άδειες, ρεπό, επιδόματα και οι όποιες άλλες παροχές. Οι νέοι εργαζόμενοι θα έχουν και λιγότερα και κουτσουρεμένα δικαιώματα σε σχέση με τους παλαιότερους συναδέλφους τους.

-- Για όλους τους εργαζόμενους (παλιούς και νέους) και σε όλες τις πρώην ΔΕΚΟ. Θα είναι η κυβέρνηση (Διυπουργική Επιτροπή) και όχι η διαπραγμάτευση εργαζομένων - εργοδοτών για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που θα καθορίζει ανώτατο όριο στο ποσοστό των μισθολογικών αυξήσεων. Κριτήρια γι' αυτό το όριο θα είναι «η οικονομική κατάσταση της επιχείρησης και η πορεία του κρατικού προϋπολογισμού»!

-- Καταργείται το δικαίωμα των συνδικάτων να προσφεύγουν στον Οργανισμό Μεσολάβησης Διαιτησίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με «κοινή απόφαση εργαζομένων και επιχείρησης και μετά από σύμφωνη γνώμη της Διυπουργικής Επιτροπής»! Μέχρι σήμερα, υπήρχε η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των συνδικάτων στη Διαιτησία.

Εξίσωση προς τα κάτω

Πώς τα δικαιολογεί όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση; Με έναν, τουλάχιστον, προκλητικό ισχυρισμό. Οτι, δηλαδή, με την τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ επιδιώκει να επιφέρει καθεστώς δικαιοσύνης ανάμεσα στους εργαζόμενους του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα. Καθεστώς, που σήμερα δεν υπάρχει, γιατί οι εργαζόμενοι είναι χωρισμένοι σε «ρετιρέ» και σε «υπόγεια» και γιατί τα «ρετιρέ» ζουν σε βάρος των «υπογείων», κάτι που δεν είναι δίκαιο και πρέπει να αλλάξει. Και είναι προκλητικός αυτός ο ισχυρισμός, όταν και οι πέτρες γνωρίζουν σ' αυτόν τον τόπο τα τεράστια κέρδη που το ίδιο το κεφάλαιο αναγνωρίζει πως έχει κάθε χρόνο. Υπάρχουν, επομένως, τα χρήματα για να γίνει η εξίσωση στους μισθούς των εργαζομένων προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω, όπως επιχειρεί η κυβέρνηση. Μόνο που κάτι τέτοιο απαιτεί από την κυβέρνηση να μην υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου, αλλά τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, σε μιαν επίδειξη άκρατης υποκρισίας και απίθανου σαλτιμπαγκισμού, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την εκδηλούμενη πρόθεση της κυβέρνησης - που εκφράζεται με τη συγκεκριμένη τροπολογία - να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και δηλώνουν ...υπερασπιστές των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ισως νομίζουν πως έχει περάσει απαρατήρητη από τους εργαζόμενους η ουσιαστική αποδοχή του αντεργατικού περιεχομένου αυτής της τροπολογίας - και όχι μόνον - από τα κόμματά τους, ένα χρόνο πριν στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ισως νομίζουν πως οι εργαζόμενοι παραβλέπουν πως οι δικές τους δυνάμεις στη ΓΣΕΕ και τις εργατικές ομοσπονδίες αρνούνται να εγγράψουν στα σωματεία τους συμβασιούχους συναδέλφους τους, βάζοντας πλάτη στο «διαίρει και βασίλευε» στον κάθε κλάδο.

Ισως νομίζουν πως περνά στο «ντούκου» η συμφωνία τους στην επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, που «εξασφαλίζει» στους εργαζόμενους «μισή» δουλειά, «μισή» ζωή, μεταμορφώνοντάς τους σε «μισούς» ανθρώπους.

Η αντεργατική τροπολογία πέρασε από τη Βουλή, ελέω των βουλευτών της ΝΔ. Το λόγο τώρα τον έχουν οι εργαζόμενοι. Που όλοι μαζί, εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, μόνιμοι, αλλά και συμβασιούχοι και εργαζόμενοι με κάθε εργασιακή σχέση, παραμερίζοντας τους εργατοπατέρες, αστέρες του ρεφορμισμού, που έχουν το πάνω χέρι στη ΓΣΕΕ και στις περισσότερες των ομοσπονδιών, να αντιτάξουν στην κυβερνητική και εργοδοτική αδιαλλαξία τους ενιαίους αγώνες τους και να αποτινάξουν αυτήν την ταφόπλακα των δικαιωμάτων τους, να αχρηστέψουν την τροπολογία στην πράξη.

Ταυτόχρονα, όμως, για να μην έχει ο αγώνας τους «μισά» αποτελέσματα, χρειάζεται να κάνουν δικό τους ζήτημα τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα υπέρ των ταξικών δυνάμεων, για να νιώθουν ζεστή την πλάτη τους σε κάθε επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Να παλέψουν μαζί με τους κομμουνιστές για τη δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου, ώστε να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά η διεκδίκηση της εξουσίας από την τάξη τους, η οικοδόμηση ενός άλλου ευτυχισμένου μέλλοντος γι' αυτούς και για τα παιδιά τους.


Του
Βασίλη ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ


ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΙ
Ιδιωτικός στρατός ενάντια στο λαϊκό κίνημα

Τη δημιουργία ενός ιδιωτικού στρατού πλήρως εξοπλισμένου, έτοιμου να «χτυπήσει» το μαζικό λαϊκό κίνημα, ετοιμάζει η κυβέρνηση. Την περασμένη Τρίτη κατατέθηκε στη Βουλή και συζητήθηκε στην αρμόδια επιτροπή νομοσχέδιο για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ασφάλειας, γνωστών ως σεκιούριτι. Με το σχέδιο νόμου, αυξάνεται ο κύκλος δραστηριοτήτων αυτών των εταιρειών, στις οποίες ανατίθενται και άλλα «καθήκοντα». Παράλληλα, διευρύνεται το δικαίωμα οπλοφορίας των υπαλλήλων τους, καθώς και οι κατασταλτικές τους εξουσίες, ενώ ενισχύεται η σύμφυσή τους με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής.

Οπως υπογράμμισε στη σχετική συζήτηση στην Επιτροπή η βουλευτής του ΚΚΕ Εύα Μελά, το νομοσχέδιο παρέχει τη δυνατότητα στις εταιρείες σεκιούριτι και στο προσωπικό τους να επεμβαίνουν ακόμα και σε απεργίες ή καταλήψεις εργασιακών χώρων. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 4, έχει «εξαφανιστεί» η υποχρέωση σεβασμού των συλλογικών δικαιωμάτων των πολιτών. «Τι θα συμβεί», τόνισε η βουλευτής του ΚΚΕ, «αν μια απεργία κριθεί παράνομη και καταχρηστική από τα δικαστήρια, όπως συμβαίνει συχνά; Τότε κάθε ανυπακοή του εργαζόμενου μπορεί να χαρακτηριστεί ως εγκληματική ενέργεια και τότε οι ιδιώτες θα καταστέλλουν τους απεργούς».

Στο χώρο ευθύνης των σεκιουριτάδων προστίθενται η ασφαλής μεταφορά με ειδικά διασκευασμένα - τεθωρακισμένα οχήματα αρχαιοτήτων, η συνοδεία αθλητικών αποστολών, η εκμετάλλευση κέντρων λήψης, ελέγχου και διαβίβασης σημάτων συναγερμού. Θα εξακολουθούν, βέβαια, να προβαίνουν σε ελέγχους ασφάλειας πληρωμάτων, επιβατών, χειραποσκευών, αποσκευών, φορτίου και ταχυδρομικού υλικού σε αεροδρόμια και λιμάνια, όπως και σε έλεγχο πρόσβασης στις σχετικές εγκαταστάσεις, στην προστασία προσώπων, στις χρηματαποστολές, στην ασφάλεια αθλητικών εκδηλώσεων και στη φύλαξη ή επιτήρηση κινητών ή ακίνητων περιουσιακών αγαθών και εγκαταστάσεων.

Οσον αφορά την οπλοφορία, το νομοσχέδιο με την αόριστη διατύπωση: «εφόσον συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι ασφαλείας, επιτρέπεται να χορηγείται άδεια οπλοφορίας με περίστροφο ή πιστόλι», με απόφαση του υπουργού Εσωτερικών. Ο τελευταίος καθορίζει και τον «ανώτατο αριθμό αδειών οπλοκατοχής, οπλοφορίας και κατεχόμενων φυσιγγίων ανά ιδιωτική επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας». Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα χορήγησης άδειας οπλοφορίας σε σεκιουριτάδες που φυλάνε διάφορα δημόσια καταστήματα, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας ή άλλες μεγάλης αξίας και σπουδαιότητας επιχειρήσεις ή εγκαταστάσεις, τράπεζες, μουσεία, χρηματαποστολές κ.λπ.

Υπάρχει εμπειρία

Το νομοσχέδιο δίνει την ...ευχή στο προσωπικό αυτών των εταιρειών να σέβονται τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Τι γίνεται, όμως, με την εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης με οπτικοακουστικά μέσα στους τόπους δουλειάς, αλλά και με τους σωματικούς ελέγχους εργαζομένων κατά την έξοδο από το χώρο εργασίας; Δείγμα των «τάσεων» και των αντιλήψεων που επικρατούν στο χώρο είναι οι προσπάθειες που είχε καταβάλει στο παρελθόν το Αττικό Μετρό να αστυνομεύει τις εγκαταστάσεις του. Το σύστημα ασφαλείας της ήταν εμπνευσμένο από τη «μηδενική ανοχή» made in USA. Μάλιστα, προσπάθησε να επιβάλει μυστικούς σεκιουριτάδες, οι οποίοι θα περιδιάβαιναν τους συρμούς. Επίσης, προσπάθησε να στήσει μηχανισμό ελέγχου των εργαζομένων της επιχείρησης. Ο έλεγχος θα διεξαγόταν οποιαδήποτε στιγμή του ωραρίου εργασίας ή κατά την είσοδο ή έξοδο των εργαζομένων από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας και να αφορά τη σωματική τους έρευνα ή το αυτοκίνητό τους, το προσωπικό τους ερμάριο ή άλλο προσωπικό χώρο. Ακόμα, έδινε το δικαίωμα στην εργοδοσία να επιβάλει όποια ποινή θέλει. Τα μέτρα αυτά δεν επιβλήθηκαν, μετά τις δυναμικές αντιδράσεις των εργαζομένων.

Οσον αφορά την παρεμπόδιση της εισόδου συνδικαλιστών σε τόπους δουλειάς, αποτελεί συνηθισμένο φαινόμενο. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που σεκιουριτάδες επιτέθηκαν στον Πειραιά σε συνδικαλιστές, οι οποίοι επισκέφτηκαν εγκαταστάσεις εταιρείας σεκιούριτι, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Επικεφαλής τους ήταν πρώην διοικητής της Ασφάλειας Αττικής. Αλλωστε, ο νόμος που ισχύει, αλλά και το σχετικό νομοσχέδιο ενισχύουν όσους ένστολους βλέπουν ως προνομιακό πεδίο παράλληλης, είτε μελλοντικής απασχόλησης τις εταιρείες σεκιούριτι. Και τι θα γίνει, αν, παρά τις ευχές, οι νέοι οπλοφόροι αρχίσουν ή αν διαταχτούν, να τραβάνε πιστόλι, π.χ., κατά των απεργών ή αυτών που περιφρουρούν την απεργία;

Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να έχει και αυτόν το στόχο. Να χτυπηθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της εργοδοσίας και του αστικού κράτους. Ακόμα κι αν ψηφιστεί αυτό το «τερατούργημα», το λαϊκό κίνημα πρέπει να αντιδράσει και να το καταργήσει στην πράξη.


Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ