ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 3 Αυγούστου 2008
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για τις Συλλογικές Συμβάσεις στο Δημόσιο

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ, πρωτοστατούν στην αποκάλυψη των βαθύτερων αιτίων και υπαίτιων των προβλημάτων και στην ανατροπή τους, προβάλλοντας αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες σήμερα των εργαζομένων
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ, πρωτοστατούν στην αποκάλυψη των βαθύτερων αιτίων και υπαίτιων των προβλημάτων και στην ανατροπή τους, προβάλλοντας αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες σήμερα των εργαζομένων
Στις 3 και 4 Ιούλη, το Κοινωνικό Πολύκεντρο της ΑΔΕΔΥ πραγματοποίησε σε ξενοδοχείο της Ερέτριας ημερίδα για το θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) στο Δημόσιο. Στις ομιλίες τους, οι εισηγητές καθηγητές, νομικοί και άλλοι επιστήμονες, σχεδόν στο σύνολό τους, επικεντρώθηκαν στο θεσμό τεχνοκρατικά.

Με νομικές ερμηνείες, παρέκαμψαν τις συνταγματικές απαγορεύσεις για τη θεσμοθέτηση των ΣΣΕ στο Δημόσιο και στη συνέχεια, με νομικοτεχνικές προτάσεις, περιέγραψαν πως θα μπορούσε ένας νέος νόμος για τις ΣΣΕ στο Δημόσιο να λειτουργήσει θετικά για τις διεκδικήσεις του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος, αποκόπτοντας το όλο ζήτημα από τις πολιτικές του διαστάσεις. Δηλαδή, με αντιιστορικό τρόπο και εντελώς απολυτοποιημένα, απέκοψαν το θεσμό των ΣΣΕ από το κίνημα, από τις κοινωνικοϊστορικές συγκυρίες, από τους συσχετισμούς πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων κλπ. Ούτε λίγο ούτε πολύ, πρόβαλαν τον ισχυρισμό ότι αρκεί ένας καλός νόμος για τις ΣΣΕ και όλα θα λειτουργήσουν καλά και σε όφελος των εργαζομένων.

Οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ και σ' αυτήν την ημερίδα ανέδειξαν τις διαχρονικές ευθύνες των πολιτικών και συνδικαλιστικών ηγεσιών, είτε γιατί υλοποίησαν αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα είτε γιατί συναίνεσαν σ' αυτά. Ταυτόχρονα, επικέντρωσαν στο ότι το κύριο δεν είναι ο θεσμός των ΣΣΕ, αλλά η ανάγκη για ταξικό προσανατολισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα, για κίνημα ανατρεπτικό, συγκρουσιακό ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου, της ΕΕ, της κυβέρνησης και των άλλων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του κεφαλαίου. Οι ηγεσίες, συνεπώς, της ΔΑΚΕ της ΠΑΣΚ και της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΑΠ) (ΣΥΝ), που με την κοινωνικοεταιρική τους λογική συνέπραξαν ή συναίνεσαν στις κυβερνητικές αντεργατικές επιλογές, έχουν γίνει μέρος του όλου προβλήματος και οι ευθύνες τους είναι τεράστιες.

Στο πλαίσιο αυτό, οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, προτάσσοντας την αναγκαία ταξική δυναμική του συνδικαλιστικού κινήματος, αποκάλυψαν το όλο πρόβλημα από όλες του τις διαστάσεις, καθώς και την αντιδραστικότητα του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου, που, όταν το 1999 το θεσμοθετούσε η τότε κυβέρνηση, αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες το θεωρούσαν πολύ προωθημένο!!!.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα εντείνει τις προσπάθειές του, ώστε η οργάνωση της πάλης για γνήσιες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας να γίνει υπόθεση του κάθε εργαζόμενου στο Δημόσιο. Η αναγκαιότητα αυτή, αναδεικνύεται καθημερινά και τώρα, μετά και από την πρόσφατη νομοθετική τροπολογία της κυβέρνησης για την κατάργηση των ΣΣΕ για τους νεοεισερχόμενους στη ΔΕΗ, αποκτά νέα επικαιρότητα.

Η προϊστορία

Στο Δημόσιο με το νόμο 2738 που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 1999 και είχε τη σύμφωνη γνώμη και της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ, δεν υπάρχουν γνήσιες ΣΣΕ αλλά μια καρικατούρα ΣΣΕ, αφού τα οικονομικά, συνταξιοδοτικά και άλλα σοβαρά αιτήματα δεν επιτρέπεται να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Γι' αυτά αποφασίζει και διατάζει μονομερώς η κυβέρνηση.

Περιεχόμενο των συλλογικών συμβάσεων μπορεί, σύμφωνα με το νόμο, να αποτελέσουν τα ζητήματα που αφορούν:

  • Στην τοποθέτηση, μετακίνηση, μετάθεση, απόσπαση και μετάταξη.
  • Στην εκπαίδευση και επιμόρφωση.
  • Σε μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, εφόσον δε θίγονται κανόνες αναγκαστικού δικαίου.
  • Στην Κοινωνική Ασφάλιση, εκτός από τα συνταξιοδοτικά.
  • Σε θέματα του χρόνου απασχόλησης, υπό την προϋπόθεση ότι δεν περιορίζεται και δεν παραβλάπτεται η παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες ή δεν τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια, η υγεία προσώπων, η υπεράσπιση των δημοσίων συμφερόντων κλπ.

Ακόμη και σε αυτά τα ζητήματα που δίνεται η δυνατότητα υπογραφής ΣΣΕ και αυτά μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση να μην τα συμπεριλάβει και να μην τα διαπραγματευτεί, επικαλούμενη το δημόσιο συμφέρον ή και άλλες διατάξεις που ο νόμος βάζει.

Γίνεται, λοιπόν, καθαρό ότι σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να υπογραφεί ΣΣΕ και σ' αυτές τις περιπτώσεις όμως που θα υπογραφούν, δε θα είναι επί της ουσίας ΣΣΕ.

Σ' αυτές τις αντεργατικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, τεράστιες ευθύνες έχουν και οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Αυτόνομη Παρέμβαση, που ουσιαστικά συμφώνησαν σε αυτό το νόμο, ρίχνοντας στον Καιάδα ένα χρόνιο αίτημα των εργαζομένων στο Δημόσιο για γνήσιες συλλογικές συμβάσεις για όλα τα ζητήματα και σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Από τα 9 χρόνια που έχει εφαρμογή ο νόμος, ακόμα και αυτή η ΑΔΕΔΥ δεν τόλμησε να συναινέσει σε υπογραφή ΣΣΕ, έχουν όμως υπογράψει μια σειρά μεγάλες ομοσπονδίες στο Δημόσιο μια και η ΑΔΕΔΥ κάθε χρόνο επιλέγει θέματα για τη ΣΣΕ στα εξής ζητήματα:

1. Νέο μισθολόγιο.

2. Φορολογικές ελαφρύνσεις.

3. ΒΑΕ στο Δημόσιο.

Αφήνει για διαπραγμάτευση στις Ομοσπονδίες (μια και είναι γνωστό ότι θέματα που θα συζητήσει η ΑΔΕΔΥ, ανεξάρτητα αν συμφωνήσει ή όχι, δεν μπορούν να διαπραγματευτούν από Ομοσπονδίες...) τα παρακάτω:

1. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

2. Κλαδικά επιδόματα κλπ.

Γίνεται σαφές ότι με αυτήν την απόφασή της, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ δημιουργεί συγχύσεις και αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι τάχα μπορεί να υπογραφεί ΣΣΕ. Ταυτόχρονα, συμβάλλει με αυτές της τις προτάσεις, στη γενικότερη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των δημοσίων υπαλλήλων.

Με την πρότασή της για νέο μισθολόγιο, που τάχατες θα είχε εφαρμογή από την 1 - 1 - 2006 παραπέμπει καίρια άμεσα οικονομικά αιτήματα των Δημοσίων Υπαλλήλων (ΔΥ) στις ελληνικές καλένδες των συζητήσεων για ένα μελλοντικό ...νέο μισθολόγιο, που βέβαια όχι μόνο δε θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες αγοραστικές ανάγκες των ΔΥ.

Η κυβέρνηση, σε αγαστή σύμπνοια με την αξιωματική αντιπολίτευση και με τη συναίνεση όλων των κομμάτων της ευρωένωσης, θωρακίζουν αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική με νόμους και επιχειρούν να ενισχύσουν την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα. Με την κατάργηση της μονιμότητας σε μας τους δημόσιους υπάλληλους επιδιώκουν να γενικεύσουν τις αντεργατικές ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και στο Δημόσιο.

Τα ουσιαστικά εργασιακά οικονομικά, κοινωνικοασφαλιστικά προβλήματα και των εργαζομένων στο Δημόσιο οξύνονται καθημερινά εξαιτίας των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

Αν η διεκδίκησή τους δε συνδεθεί με την ανάπτυξη ενός ταξικά προσανατολισμένου μαζικού κινήματος που η ΑΔΕΔΥ δεν είναι προσανατολισμένη να ακολουθήσει μια και μαζί με τη ΓΣΕΕ και την κυβέρνηση έχουν κάνει στρατηγικό τους στόχο την ανταγωνιστικότητα και έγιναν εταίροι του κεφαλαίου, τότε κάθε διάλογος αυτών των συνδικαλιστικών ηγεσιών απλά θα νομιμοποιεί τις κυβερνητικές αντεργατικές επιλογές.

Για την κάλυψη όλων των αναγκών μας

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν εγκλωβίζεται σε τέτοιες λογικές.

Ξέρουμε καλά ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν αφήνει πολλά περιθώρια βελτίωσης των όρων ζωής και εργασίας για τους εργαζόμενους και ταυτόχρονα επιδιώκει όλο και περισσότερο να συμπιέζει τα λαϊκά εισοδήματα και τις λαϊκές κατακτήσεις.

Εμείς δε θεωρούμε τις αρνητικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων σε βάρος του εργατοϋπάλληλου και της οικογένειάς του ως αναπόφευκτες και τελεσίδικες.

Επομένως, οι στόχοι μας και τα αιτήματα πάλης δεν πρέπει να προσαρμόζονται ή να ενσωματώνονται στα σημερινά πλαίσια και να περιορίζονται στην άμυνα.

Αντίθετα, είναι ανάγκη να προβάλλουμε και να διεκδικούμε τα δίκαια ριζοσπαστικά αιτήματα των εργαζομένων και να δημιουργούμε προϋποθέσεις για ανατροπή αυτής της πολιτικής και των φορέων που τις επιβάλλουν.

Εμείς δεν καθορίζουμε τους στόχους για τη ΣΣΕ με βάση τις «θεωρίες» των αντιπάλων της τάξης μας. Δε μετράμε το ρεαλισμό, με βάση τους αριθμούς, ούτε χρειαζόμαστε επιστήμονες να μας υποδείξουν τις ανάγκες μας, τις μορφές πάλης που πρέπει να επιλέγει το συνδικαλιστικό κίνημα. Κυρίαρχο κριτήριο για το αγωνιζόμενο κίνημα είναι οι ΑΝΑΓΚΕΣ των εργαζομένων, στις μέρες μας. Οι ΑΝΑΓΚΕΣ για σταθερή απασχόληση, σταθερό και καλό εισόδημα, σίγουρη και καλή ασφάλιση και σύνταξη.

ΑΝΑΓΚΕΣ που καθημερινά αυξάνονται, αφού καθημερινά αναιρούνται κατακτήσεις και δικαιώματα. Καθημερινά το κόστος για τη μόρφωση, την περίθαλψη, τη διατροφή κ.λπ. μεγαλώνει για την εργατική οικογένεια. Ταυτόχρονα, δεν έχουμε αυταπάτες. Γνωρίζουμε τους συνδικαλιστικούς και γενικότερους συσχετισμούς και, μαζί με την πάλη για την αλλαγή τους, αγωνιζόμαστε για να ξεπερνάμε τα εμπόδια που αυτοί γεννούν.

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ, πρωτοστατούμε στην αποκάλυψη των βαθύτερων αιτίων και υπαίτιων των προβλημάτων και στην ανατροπή τους, προβάλλοντας αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες σήμερα των εργαζόμενων.

Πλαίσιο πάλης
  • 1.400 ευρώ κατώτερος βασικός μισθός και ανάλογη κλιμάκωση για κάθε κατηγορία και κλιμάκιο.
  • Γνήσιες ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
  • Κατάργηση του ΦΠΑ και πάγωμα των τιμών στα είδη πλατιάς κατανάλωσης.
  • Αφορολόγητο όριο σε εισόδημα 15.000 ευρώ για τον άγαμο και 30.000 ευρώ για το ανδρόγυνο προσαυξημένο με 5.000 ευρώ για κάθε παιδί, σε ετήσια βάση.
  • Αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.
  • Κατάργηση των αντεργατικών νόμων της ευελιξίας.
  • Μονιμοποίηση όλων των εκτάκτων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
  • Πλήρη σταθερή με πλήρη δικαιώματα εργασία για όλους.
  • Αναγνώριση των ΒΑΕ στο Δημόσιο, στα ΝΠΔΔ και στους ΟΤΑ, στους εργασιακούς χώρους και στα επαγγέλματα που υπάρχει ανθυγιεινότητα και επικινδυνότητα. Οχι στις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων υπηρεσιών.
  • Αποκλειστικό δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης - Υγείας - Πρόνοιας, συνταξιοδότησης που θα καλύπτει πλήρως τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
  • Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
  • Πλήρης σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 χρόνια ηλικίας για τον άνδρα και στα 55 για τη γυναίκα.
  • Αποκλειστικά Δημόσια Δωρεάν Υγεία - Πρόνοια στο επίπεδο των σύγχρονων αναγκών.
  • Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης.
  • 15% του κρατικού προϋπολογισμού για την Παιδεία.
  • Διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών - κατάργηση των τρομονόμων και κάθε αυταρχικού, αντιδημοκρατικού μέτρου που χτυπάει τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους.
  • Οχι στο νόμο περί Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.
  • Συνεχές εβδομαδιαίο 35ωρο, συνεχές ημερήσιο 7ωρο, συνεχές πενθήμερο, καμιά διευθέτηση.
  • Οχι στην αξιολόγηση - χειραγώγηση και στη σύνδεση μισθού παραγωγικότητας.

Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες ότι αυτά θα γίνουν απόφαση της ΑΔΕΔΥ. Κύρια αυτές οι προτάσεις μας απευθύνονται στους εργαζόμενους, στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις επιτροπές αγώνα και τους καλούμε να συντονίσουν τη δράση τους, ενισχύοντας το μέτωπο που θα αντισταθεί στη λαίλαπα που έρχεται, για να γίνει πράξη η εργατική αντεπίθεση για περιφρούρηση των κεκτημένων και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας.


Μπάμπης ΒΟΡΤΕΛΙΝΟΣ
Στέλεχος του ΠΑΜΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ