Δεκάδες είναι καθημερινά τα ραβασάκια από το Μαξίμου και οι τοποθετήσεις των κυβερνητικών στελεχών επί παντός του επιστητού. Οπως επίσης τα κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι λαλίστατοι όταν μιλάνε για τους αναβαθμισμένους ρόλους που είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών που συμμετέχουν, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για την ασφάλεια των στρατηγικών στόχων του κεφαλαίου στην περιοχή. Κι όμως... Τόσες μέρες, απ' όταν σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε Ερώτηση στη Βουλή, απαιτώντας άμεση απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις ΝΑΤΟικές ασκήσεις που «τρέχουν» αυτές τις μέρες, τόσες μέρες μετά από τις κινητοποιήσεις σε Κρήτη και Αλεξανδρούπολη ενάντια στην εμπλοκή, παρά τις αντιδράσεις ακόμα και φαντάρων και άλλων στρατιωτικών, δεν έχουν βρει ούτε μια λέξη να πουν...

Δύο μήνες μετά τις υπογραφές που «έπεσαν» με τα μονοπώλια «ExxonMobil» (αμερικανική) και «Total» (γαλλική) για την «αξιοποίηση» των κυπριακών υδρογονανθράκων, τις προάλλες ήρθε η σειρά της υπογραφής συμβολαίων για έρευνες και στην ελληνική ΑΟΖ. Τα δύο μεγαθήρια εξασφάλισαν έτσι ένα γερό «πάτημα» στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου οι εξορύξεις και οι έρευνες για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου δίνουν και παίρνουν, εν μέσω σφοδρών ανταγωνισμών για τη «διαφοροποίηση» των πηγών ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γειτονιά μας «περικυκλώνεται» από ισχυρούς επιχειρηματικούς κολοσσούς, για την ασφάλεια των οποίων εντείνεται και η στρατιωτικοποίησή της, αυξάνοντας τους κινδύνους για τους λαούς, ενώ οξύνονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί, που μόνο καλό δεν προμηνύουν για τα λαϊκά στρώματα. Στην Κύπρο, για παράδειγμα, οι πιέσεις για προώθηση της νέας διχοτομικής λύσης μεγαλώνουν με το επιχείρημα ότι έτσι θα αυξηθούν οι επενδύσεις και θα προχωρήσουν ταχύτερα τα σχέδια εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, ενώ σε διαφορετική περίπτωση θα υπάρξει «θερμό επεισόδιο» και αστάθεια, που θα διαταράξει την επιχειρηματική δραστηριότητα στην περιοχή. Το ίδιο συμβαίνει και στη χώρα μας, όπου τα σχέδια για «γεωστρατηγική αναβάθμιση» πάνε χέρι χέρι με απειλές στο λαό να συναινέσει στην αντιλαϊκή πολιτική για να μην υπάρξει αστάθεια και διαταραχθεί ο στόχος της ανάκαμψης. Οι προσδοκίες εναλλάσσονται με απειλές, όπως το καρότο με το μαστίγιο, από τα οποία πρέπει να απαλλαγεί ο λαός με την πάλη του.

Τη συμφωνία ανάμεσα στο υπουργείο Παιδείας και την Εθνική Τράπεζα για την προσφορά σε σχολεία της επαρχίας 1.000 υπολογιστών και 22 εξοπλισμένων εργαστηρίων παρουσίαζε, χτες, ο Τύπος, με τον υπουργό Παιδείας να μιλάει για την «πρώτη μιας σειράς μελλοντικών συνεργασιών». Τέτοιες πρωτοβουλίες, ενταγμένες σε καλοσχεδιασμένα προγράμματα «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» των πολυεθνικών, αξιοποιούνται για να φτιάχνουν «προφίλ» στην τάξη των εκμεταλλευτών, αλλά και για να εξοικειώνονται μαθητές και γονείς με την ιδέα ότι το κράτος «δεν έχει σάλιο» για τις ανάγκες τους και ότι εξαρτάται από την «καλή προαίρεση» των καπιταλιστών αν και πόσες «τρύπες» θα καλυφθούν υποτυπωδώς. Ωστόσο, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έχει και ένα «βαθύτερο» νόημα. Συνδέεται με την ανάγκη, που επισημαίνεται συχνά το τελευταίο διάστημα, να μη μείνει το εγχώριο κεφάλαιο πίσω στον ανταγωνισμό, στη λεγόμενη «ψηφιακή οικονομία» και στην αφομοίωση των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή, που εξασφαλίζουν ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους, εντείνοντας την εκμετάλλευση των «καλά εκπαιδευμένων» αυριανών εργαζομένων και στέλνοντας άλλους στον «κάλαθο των αχρήστων». Με άλλα λόγια, επιβεβαιώνεται ότι ακόμα και τη «φιλανθρωπία» τους οι καπιταλιστές την αντιμετωπίζουν με όρους επένδυσης, ανεξάρτητα από το πώς και με ποια μορφή θα αποκομίσουν το προσδόκιμο κέρδος.