Ενα πρόγραμμα όπου εναλλάσσονταν οι μελωδικές μπαλάντες με τα ρυθμικά εμβατήρια, ένα πρόγραμμα πλημμυρισμένο με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και δημιουργίες άλλων μεγάλων συνθετών και ποιητών, σμιλεμένο με τη μοναδική ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη και πλαισιωμένο από εξαιρετικούς καλλιτέχνες, ήταν αυτό που απόλαυσαν οι χιλιάδες του κόσμου που συμμετείχαν στη μεγάλη συναυλία της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά, την περασμένη Παρασκευή, στο Γαλάτσι.

Με το «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες», το τραγούδι - ύμνο στην πάλη της εργατικής τάξης, από τον «Επιτάφιο» του Γ. Ρίτσου που μελοποίησε μοναδικά ο Μ. Θεοδωράκης, η σπουδαία ερμηνεύτρια σήμανε την έναρξη της μεγάλης συναυλίας, ενώ νωρίτερα καλωσορίζοντας το κοινό τόνισε:

«Θέλω να ευχαριστήσω το ΚΚΕ και όλους εσάς που μου κάνατε την τιμή να με καλέσετε να τραγουδήσω σε αυτή τη συναυλία, αφιερωμένη στη μεγάλη γιορτή των εργατών και εργαζομένων όλου του κόσμου, την Εργατική Πρωτομαγιά.

Στους αγώνες τους για μια καλύτερη ζωή, για μια καλύτερη κοινωνία που βοηθάει, που ενδιαφέρεται για τις ανάγκες των ανθρώπων και για τα όνειρά τους.

Πολλές φορές έχω τραγουδήσει σε εκδηλώσεις που διοργανώνει το ΚΚΕ, πρόσφατα ήμασταν και στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στο αφιέρωμα στη μουσική του Μίκη. Εχει παράδοση το ΚΚΕ στη δημιουργία εκδηλώσεων πολιτιστικών, καλλιτεχνικών συναυλιών με συμμετοχή πολλή του κόσμου και ιδίως της νεολαίας. Αυτά δεν ξεχνιούνται ποτέ και σας το λέω γιατί πολύ μικρή, στα χρόνια τα παλιά, που ήμουν εγώ έφηβη, νέα, στη μεταπολίτευση, θυμάμαι που τραγουδούσα στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ μαζί με τον Μίκη, μαζί με τον Μάνο Λοΐζο και με τις προσωπικές μου συναυλίες, τη δική μου ορχήστρα.

Και χαίρομαι γιατί το ΚΚΕ συνεχίζει να δημιουργεί, πραγματικά, Πολιτισμό, να υποστηρίζει την Τέχνη και τους καλλιτέχνες, ιδιαίτερα αυτούς τους δύσκολους καιρούς και το κάνει με ουσιαστικό τρόπο. Εγώ μόνο να σας πω ότι κρατάω μέσα μου ζωντανό το σύνθημα που λέγαμε από τότε: "Αγωνιζόμαστε και τραγουδάμε, τραγουδάμε και αγωνιζόμαστε"».

Από τις πρώτες νότες το πρόγραμμα της συναυλίας φάνηκε ότι ήταν πολλά υποσχόμενο, με το «Εις Σάμον» του Ανδρέα Κάλβου, μελοποιημένο τα μαύρα χρόνια της χούντας από τον Μ. Θεοδωράκη, να σημαίνει εμβληματικά ότι «θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία»...

Κατανυκτική ήταν η ατμόσφαιρα όταν η Μ. Φαραντούρη ερμήνευσε την «Αυλή» σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και μουσική Μίκη Θεοδωράκη που καταγγέλλει τα βασανιστήρια της χούντας. Το κοινό καταχειροκρότησε, φωνάζοντας δυνατά «μπράβο», ενώ στη συνέχεια τα χειροκροτήματα έγιναν ρυθμικά ακολουθώντας τη μουσική στο «Ποιος τη ζωή μου;».

Κάπως έτσι εναλλάσσονταν και συνεχιζόταν ένα πρόγραμμα με εξαιρετικά τραγούδια, από τα οποία δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα «Λιανοτράγουδα» που ερμήνευσε καταχειροκροτούμενος ο Κώστας Τριανταφυλλίδης.

Κι ήρθε η σειρά του «Μαουτχάουζεν», του μοναδικού Ιάκωβου Καμπανέλλη, που η Μαρία Φαραντούρη πρωτοτραγούδησε στα 17 της χρόνια, έκανε διάσημο το έργο σε ολόκληρο τον κόσμο και μέχρι σήμερα η ερμηνεία της καθηλώνει!

Ενώνοντας τη φωνή της με την νεαρή Ελένη Καρτελιά, σε ένα τραγούδι του Μπ. Μπρεχτ, η Μαρία Φαραντούρη διηγήθηκε στο κοινό πώς την γνώρισε σε μια συναυλία της στο Ηρώδειο όταν η εφτάχρονη τότε Ελένη, της ζήτησε να πει μαζί της ένα τραγούδι, πώς ξανασυναντήθηκαν στο τελευταίο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και την κάλεσε στη σκηνή και αυτής της συναυλίας, όπου ερμήνευσε πολύ όμορφα την «Επιστολή» του Μίκη Θεοδωράκη.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου ξεσήκωσε πραγματικά το κοινό ερμηνεύοντας τον «Λεβέντη», για να δώσει τη σκυτάλη στα «Νέγρικα» των Μάνου Λοΐζου και Γιάννη Νεγρεπόντη, που επίσης έχει σημαδέψει με την ερμηνεία της η Μαρία Φαραντούρη.

Διάσπαρτα στο πρόγραμμα επιλέχτηκαν και τραγούδια που ενώνουν τους λαούς, όπως το «Σαν τον μετανάστη» του Ζ. Λιβανελί, τραγούδια που υπερασπίζονται την ειρήνη «όπως οφείλουμε να την υπερασπιζόμαστε όλοι μας και σήμερα και πάντα γιατί... η πιο μαύρη νύχτα θα φέρει το φως», όπως είπε η Μ. Φαραντούρη τραγουδώντας τον «Μολδάβα» κι αργότερα ερμηνεύοντας την «Ειρήνη» που έγραψε έφηβος ο Μίκης, εξέφρασε την ελπίδα να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία γιατί «τον πόλεμο αυτόν θα τον πληρώσει ο κοσμάκης».

Δεν έλειψαν ακόμα τραγούδια του Μ. Χατζιδάκι, με τον τελευταίο ερμηνευτή του, Βασίλη Γισδάκη, να εισπράττει το θερμό χειροκρότημα του κοινού, αλλά και τραγούδια του Θ. Μικρούτσικου, του Στ. Ξαρχάκου, κ.ά.

«Ρωμιοσύνη», «Γ' Παγκόσμιος» κ.ά. ήταν τα τραγούδια που με όλους τους καλλιτέχνες στη σκηνή σήμαναν την κορύφωση αυτής της μοναδικής βραδιάς.

Ο μαέστρος της βραδιάς, Μανόλης Ανδρουλιδάκης, ευχαρίστησε από σκηνής το κοινό και την Μαρία Φαραντούρη, και παρουσίασε το συγκρότημα των εξαιρετικών μουσικών που πλαισίωσαν τη συναυλία: Αχιλλέας Γουάστορ (πιάνο), Ηρακλής Ζάκας (μπουζούκι), Σταύρος Καβαλιεράτος (κοντραμπάσο), David Lynch (πνευστά), Μιχάλης Πορφύρης (τσέλο), Γρηγόρης Συντρίδης (ντραμς), Γιώργος Τσοκάνης (keyboards), Μανόλης Ανδρουλιδάκης (κλασική κιθάρα) και Χρήστος Μιχάλης (ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα).

Ο κόσμος όρθιος χειροκροτεί παρατεταμένα. Ζητάει και άλλο. Και τα ανκόρ είναι επιβεβλημένα: «Ηταν 18 Νοέμβρη» κι όλο το γήπεδο ανατριχιάζει από τη συγκίνηση και χειροκροτεί στους στίχους «τα παιδιά τους καρτερούσαν του στρατού λαϊκού»... Ακολουθεί «Το γελαστό παιδί» και στο τέλος όλοι μαζί, καλλιτέχνες και κοινό, τραγουδούν «Το δίχτυ».

Στίχοι και μελωδίες - «βάλσαμο» κι απάντηση για πολλά απ' όσα ζούμε, για τις σύγχρονες ανάγκες και τα όνειρα του λαού. Και το ραντεβού ανανεώθηκε, για τη συγκέντρωση της Κυριακής!