ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εγκληματικές θέσεις

Τα ναρκωτικά δεν είναι βιβλία για να τα μοιράζουν στα σχολεία», φώναζαν πριν τέσσερις μήνες οι μαθητές της Πτολεμαΐδας, με αγανάκτηση για το χαμό μιας δεκατετράχρονης συμμαθήτριάς τους και με οργή για όσους πλασάρουν την απονέκρωση της συνείδησης και τον κυριολεκτικό θάνατο στη νεολαία. Αυτή η κραυγή, από παιδιά που δηλώνουν απροστάτευτα απέναντι στους εμπόρους του θανάτου, είναι μια καθάρια απάντηση απέναντι στους θιασώτες της ναρκωκουλτούρας που τολμούν, για άλλη μια χρονιά φέτος, να διοργανώσουν στην Αθήνα φεστιβάλ υπέρ της αποποινικοποίησης των «μαλακών» ναρκωτικών, με συναυλίες και δρώμενα... πίσω από τις αναθυμιάσεις και τα ντουμάνια τέτοιου φεστιβάλ!

Πώς άραγε μπορούν να διαχωριστούν τα ναρκωτικά σε «καλά» και «κακά», σε «μαλακά» και «σκληρά», όταν όλοι ξεκινούν από τα πρώτα για να καταλήξουν στα δεύτερα; Πώς είναι ακίνδυνη η κάνναβη όταν συνεχώς διογκώνεται το ποσοστό των νέων χρηστών που ζητούν να απεξαρτηθούν από αυτή; Το «δικαίωμα στην αυτοδιάθεση» και η «ελευθερία έκφρασης» που επικαλούνται οι θιασώτες της ναρκωκουλτούρας, ισοδυναμεί με απαίτηση να θεριέψει ό,τι πιο σάπιο έχει να δώσει σήμερα το σύστημα. Αντανακλά το εγκληματικό θράσος των ναρκεμπόρων που θησαυρίζουν από το θάνατο παιδιών. Και η επικίνδυνη άποψη περί «αυτοδιάθεσης» μαζί με την ελευθερία στη χρήση, είναι το «όπιο» για την υποταγή ανθρώπων, άβουλων εντελώς, στην κοινωνία της καταπίεσης και εκμετάλλευσης για τη διαιώνισή της. Κοινωνική σκλαβιά στο όνομα της ελευθερίας.

Ας αναρωτηθεί κανείς: Ποιος έχει να κερδίσει από τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών, αν όχι το σύστημα και οι ναρκέμποροι; Δεν υπάρχει πιο αστείο επιχείρημα από το ότι δήθεν «η νομιμοποίηση των ναρκωτικών θα περιορίσει τα κέρδη από το παράνομο εμπόριο». Απλά τα κέρδη, από παράνομα θα γίνουν νόμιμα, θα αυξάνονται και θα πληθαίνουν, οδηγώντας όμως πολύ περισσότερους νέους στην αποχαύνωση και στο θάνατο, αφού το πείραμα έχει αποδείξει ότι πολλαπλασιάζονται οι χρήστες. Ποιοι έχουν να κερδίσουν από μια μαστουρωμένη νεολαία, αν όχι αυτοί που θέλουν τη νεολαία μακριά από κάθε αγώνα για τη ζωή και τα δικαιώματά της, αυτοί που θέλουν τη νεολαία χειροκροτητή κάθε είδους σκλαβιάς, εξάρτησης, υποταγής;

Αυτούς υπηρετούν λοιπόν, όσοι «φεστιβαλίζονται» υπέρ του διαχωρισμού των ναρκωτικών σε «καλά» και «κακά» και υπέρ της απελευθέρωσής τους. Και δεν είναι μόνο οι διάφορες ΜΚΟ και τα αυτοαποκαλούμενα «κινήματα», που διοργανώνουν το φεστιβάλ της μαστούρας. Είναι βαριές οι ευθύνες και των πολιτικών εκείνων δυνάμεων που έχουν τις ίδιες θέσεις (βλέπε παλιότερες τοποθετήσεις Γ. Παπανδρέου, προτάσεις του ΣΥΝ, αλλά και βουλευτών της ΝΔ). Και πρόκειται για τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που κατά κόρον μιλούν στο όνομα της νέας γενιάς και των δικαιωμάτων της, θεωρώντας μάλλον «δικαίωμα» της νεολαίας να είναι «φτιαγμένη» κι ακίνδυνη, αμέτοχη σε όσα αφορούν τη ζωή και το μέλλον της.

Ο δρόμος της διεκδίκησης των δικαιωμάτων της νεολαίας δε διασταυρώνεται με την απαίτηση για ελεύθερα ναρκωτικά. Τραβάει ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, στην πάλη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς «μαλακών και σκληρών», στην πάλη ενάντια στα πραγματικά αίτια του προβλήματος των ναρκωτικών. Κι η πάλη αυτή διασταυρώνεται με τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία όπου οι νέοι θα έχουν ζωή δημιουργική, ζωή με δικαιώματα, ζωή ολόκληρη και όχι με «δόσεις».

Αιφνιδιάστηκε η «Καθημερινή»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Απ' όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, η «Καθημερινή» διαθέτει αρκετούς δημοσιογράφους και σίγουρα κάποιος - ή κάποιοι - από αυτούς παρακολουθεί το ναυτιλιακό ρεπορτάζ. Κατά συνέπεια, είναι λίγο δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η είδηση για την πρωτομαγιάτικη απεργία που κήρυξαν ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ δεν έφτασε στα γραφεία της εφημερίδας. Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε πώς να δικαιολογήσει κανείς τη χτεσινή πρωτοσέλιδη είδηση υπό τον τίτλο «Ταλαιπωρία επιβατών πλοίων λόγω απεργίας»;

Το σύντομο αναγγελτικό ενημέρωνε χτες τους αναγνώστες της «Καθημερινής»: «Αδικαιολόγητη ταλαιπωρία υπέστησαν χτες οι επιβάτες πλοίων και με προορισμό την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, εξαιτίας της αιφνιδιαστικής απόφασης σωματείων που πρόσκεινται στο ΚΚΕ να πραγματοποιήσουν 24ωρη απεργία». Αιφνιδιάστηκε λοιπόν η «Καθημερινή»... Τι κι αν την απόφαση για απεργία τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία την έχουν δημοσιοποιήσει από τις 17 του Απρίλη. Τι κι αν η ΠΕΜΕΝ και ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ έχουν εκδώσει έκτοτε ουκ ολίγα δελτία Τύπου, τα οποία, όπως καταγγέλλουν και σε χτεσινή τους ανακοίνωση, έφταναν όλα στα γραφεία της εφημερίδας, όπως πήγαιναν και σε όλο τον Τύπο.

Η «Καθημερινή» καμώνεται ότι δεν πήρε χαμπάρι. Γιατί; Διότι είναι εφημερίδα της πλουτοκρατίας και η ίδια καπιταλιστική ιδιοκτησία. Βάζει λοιπόν την τάχα στεναχώρια της ταλαιπωρίας των επιβατών για να χτυπήσει την απεργία. Αλλά υπάρχει και άλλη μια πλευρά. Οι υπηρεσίες που προσφέρει η πλειοψηφία της ΠΝΟ στους εφοπλιστές και που χτυπιούνται από τη δράση των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων. Και επειδή αυτό το φοβούνται οι εφοπλιστές, προσπαθεί να συκοφαντήσει τον αγώνα των ναυτεργατών και να στρέψει εναντίον τους τους επιβάτες εργαζόμενους. Παλιό (και μάταιο) το κόλπο, όπως απέδειξε και η προχτεσινή 1η του Μάη.

Οσα δε φτάνει η αλεπού...

Οσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Κάπως έτσι και ο Δ. Στρατούλης, στέλεχος του ΣΥΝ, μιλώντας χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν την Πρωτομαγιά στο Πεδίον του Αρεως, δήλωσε: «(...) μας προβλημάτιζε πάρα πολύ ότι και οι τρεις συγκεντρώσεις που έγιναν χτες στην Αθήνα ήταν πολύ πίσω από τις ανάγκες και έδιναν μια εικόνα απομαζικοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος». Το σωστό θα ήταν να μιλήσει για την αναιμική συγκέντρωση όπου συμμετείχαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο Πεδίον του Αρεως. Γιατί κάποια άλλη που έγινε στο Σύνταγμα, απ' το ΠΑΜΕ, ήταν μαζικότατη.

Δεν ήταν όμως ο μόνος προβληματισμός τους αυτός. Οπως είπε ο Δ. Στρατούλης, προβληματίστηκαν και ως προς το γιατί στην Αθήνα να υπάρχουν ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Προσποιητή άγνοια. Γνωρίζουν καλά το γιατί. Οπως το γνωρίζουν και οι εργάτες που τους γύρισαν την πλάτη μια ακόμα φορά. Τελεία και παύλα, το ΠΑΜΕ δεν πάει στις συγκεντρώσεις με τους εργοδότες και τους εκπροσώπους τους. Η ενότητα που επιδιώκει είναι ενότητα ταξική.

Και κάτι ακόμα. Ο Δ. Στρατούλης διέψευσε κατηγορηματικά ότι οι κροτίδες, τα μπουκαλάκια και τα κουλούρια εκτοξεύτηκαν από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, διευκρίνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δε θα κάνει πεδίο μάχης το συνδικαλιστικό κίνημα με το ΠΑΣΟΚ για το ποιος από τους δύο θα έχει την ηγεμονία να αντιπολιτεύεται στη ΝΔ»! Το μήνυμα σαφές. Μάλλον το έλαβε το ΠΑΣΟΚ και η ΠΑΣΚΕ. Τέλος καλό, όλα καλά...

Αποκαλυπτικός εξυπνακισμός

Συνήθως εκεί που ξεχωρίζει το έξυπνο από το εξυπνακίστικο (δηλαδή το χαζό) είναι γιατί το δεύτερο βγαίνει με το ζόρι. Πρέπει δηλαδή να βγει σώνει και καλά έστω και από αντιγραφή, χωρίς έμπνευση, χωρίς καμιά πρωτοτυπία, ακόμα και αν ξεφωνίζει ο εξυπνακισμός. Από αυτό τον πειρασμό δε γλίτωσε ο σχολιαστής του χτεσινού «Ελεύθερου Τύπου», που παρέλαβε τη σκυτάλη από τον προχτεσινό «ΒΗΜΑτοδότη» και «φυσάει» κρυάδες για το ταξίδι της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στην Κούβα του τύπου «η επιλογή της Αλέκας να περάσει την Πρωτομαγιά στην Κούβα... αντιστοιχεί με το Πάσχα στο Πατριαρχείο για τους ορθόδοξους χριστιανούς» ή «του χρόνου ο Φιντέλ μπορεί να υπάρχει μόνο ως σουβενίρ». Η αδεξιότητα αποκαλύπτει και το στημένο της υπόθεσης... Οσο για το «χιούμορ» του βγάζει μπούρδες. Τουλάχιστον θα μπορούσε να ήταν πιο σοβαρός. Εκτός αν δεν μπορεί...

«Πράσινη» Θεσσαλονίκη όπως... πράσινα άλογα!

Για υπερδιπλασιασμό του πρασίνου της Θεσσαλονίκης μέσα από εκτεταμένες φυτοτεχνικές παρεμβάσεις και δεντροφυτεύσεις, μίλησε χτες ο δήμαρχος Β. Παπαγεωργόπουλος. Σημείωσε ότι το πράσινο στην πόλη της Θεσσαλονίκης καλύπτει το 11% της συνολικής έκτασης και ότι ανά κάτοικο αντιστοιχούν 4,5 τ.μ. πρασίνου. Μόλις πριν δύο χρόνια, το Μάη του 2006, ίδιος δήμαρχος, δήλωνε ότι το ποσοστό πρασίνου στη Θεσσαλονίκη είναι 10,87% και η αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο υπολογίζεται στα 5,52 τ.μ. Τι να πιστέψουμε; Η αλήθεια δυστυχώς για το δήμαρχο και τη διοίκησή του, είναι τραγική. Σύμφωνα με επίσημες μελέτες και επιστημονικές έρευνες, για κάθε κάτοικο της Θεσσαλονίκης αναλογούν περίπου 2,5 τ.μ. πρασίνου. Και αυτή η εικόνα δε διαμορφώθηκε χτες. Δημιουργείται χρόνια τώρα ως αποτέλεσμα της πολιτικής χρήσης γης που υλοποιούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, την παράδοση κάθε ελεύθερου χώρου και χώρου πρασίνου στο μπετόν, για να συνεχίσει την κερδοφορία του το κατασκευαστικό κεφάλαιο.