ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 3 Απρίλη 2011
Σελ. /40
Διχοτόμηση και πράκτορες τα νέα «όπλα» των «προθύμων»

Ενώ συνεχίζεται η σφαγή του λιβυκού λαού έρχεται στο προσκήνιο ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων

Οι «ανθρωπιστές» ιμπεριαλιστές σύμμαχοι (στη σύνοδο του Λονδίνου) ομονοούν στο μακελειό και αλληλοτρώγονται για το μοίρασμα της λείας
Οι «ανθρωπιστές» ιμπεριαλιστές σύμμαχοι (στη σύνοδο του Λονδίνου) ομονοούν στο μακελειό και αλληλοτρώγονται για το μοίρασμα της λείας
Δύο βδομάδες μετά την έναρξη άλλης μιας ....«ανθρωπιστικής» επιχείρησης των ιμπεριαλιστών, αυτή τη φορά στη Λιβύη και εννοείται στο όνομα του λιβυκού λαού, τον οποίο φυσικά και πλήττουν εξίσου οι βόμβες τους, η κατάσταση, όσον αφορά στα επόμενα βήματα και στις ευρύτερες συνέπειες παραμένει ρευστή και θολή. Το κουβάρι, όμως, των αντιθετικών συμφερόντων, των ανταγωνιστικών κινήτρων, των επιφανειακών συμμαχιών, των σκληρών παζαριών κάτω από το τραπέζι και των επαναλαμβανόμενων τυπικών και πλέον αποκρουστικών, λόγω της απροκάλυπτης υποκρισίας τους, ευχολογίων έχει αρχίσει κάπως να ξετυλίγεται και να αποκαλύπτει τις πραγματικές του διαστάσεις.

Η σύνοδος, που διοργάνωσε η βρετανική ηγεσία, στις αρχές της βδομάδας στο Λονδίνο, ήταν, αναμφίβολα, η πλέον αποκαλυπτική κίνηση για τις πραγματικές προθέσεις των εμπλεκόμενων στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών δυνάμεων καθώς παραδέχτηκαν, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, ότι το πολιτικό σκηνικό στη βορειοαφρικανική χώρα πρόκειται ν' αλλάξει. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί κανείς να εξηγήσει το γεγονός ότι ως στόχος της «Ομάδας Επαφής» ορίστηκε η υποστήριξη της έναρξης διαλόγου ανάμεσα σε όλες εκείνες τις πολιτικές λιβυκές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται ότι η ηγεσία Καντάφι δεν μπορεί να συνεχίζει κατά τον τρόπο αυτό.

Η «Ομάδα Επαφής», όμως, δεν προέγραψε με κατηγορηματικό τρόπο, την απομάκρυνση Καντάφι από την ηγεσία. Και αυτό γιατί ούτε έχουν κλείσει όλες οι «δίοδοι επικοινωνίας» με τον συνταγματάρχη, ούτε έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο διχοτόμησης της χώρας ως «μια μέση λύση που θα αφήσει τους πάντες (δηλαδή, τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα μονοπώλια που κρύβονται από πίσω τους) ευχαριστημένους».

Τα σενάρια διχοτόμησης

Σύμφωνα με ειδικούς, η «διχοτόμηση» των ενεργειακών πηγών της χώρας είναι τεχνικά εφικτή ανάμεσα στη δύση, υπό τον Καντάφι, και στην ανατολή, υπό το λεγόμενο «Εθνικό Συμβούλιο». Η Λιβύη, 9η στην παγκόσμια κατάταξη πετρελαϊκής παραγωγής, διαθέτει τα πλουσιότερα αποθέματα της Αφρικής, καλής ποιότητας πετρέλαιο και εύκολο στην εκμετάλλευση. Το πετρέλαιο αυτό κατευθύνεται κυρίως σε Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία, ενώ αγωγός φυσικού αερίου, που περνά από τις τυνησιακές ακτές και κάτω από τη Μεσόγειο, φτάνει στην Ιταλία.

Στην περιοχή της Κυρηναϊκής, δηλαδή στα ανατολικά τα οποία προσπαθούν να θέσουν υπό έλεγχο οι αντικαθεστωτικοί, βρίσκονται τα κοιτάσματα της περιοχής Σαρίρ, και οι εγκαταστάσεις διύλισης και εξόρυξης των Τομπρούκ και Βεγγάζης. Από εκεί εξάγονται ποσότητες που καλύπτουν τα 2/3 των πετρελαϊκών εσόδων της Λιβύης. Στην Τριπολίτιδα, στα δυτικά, βρίσκονται τα κοιτάσματα αλ Χάμρα και Μουρζούκ Α-Ρ και οι εγκαταστάσεις της Ζαουίγια και της Τρίπολης. Τερματικοί σταθμοί από όπου μπορούν να φύγουν πλοία υπάρχουν και στις δύο πλευρές. Οσο για το φυσικό αέριο, ένας αγωγός ξεκινά από το Μπου Ατιφελάν, στα ανατολικά, και φθάνει μέχρι την Μπρέγκα, αλλά περνώντας από Ρας Λανούφ, Σίρτη, πάει προς δυτικά για να φτάσει στην Τυνησία και μετά, υποθαλάσσια, να περάσει στην Ευρώπη.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι μάχες επικεντρώνονται στην προσπάθεια εξασφάλισης του ελέγχου των κομβικών αυτών παραλιακών πόλεων. Είναι ξεκάθαρο ότι και ο συνταγματάρχης Καντάφι έχει στο μυαλό του το συγκεκριμένο σενάριο, γι' αυτό και πολεμά λυσσαλέα για τον έλεγχο της Μιζράτα, που του διασφαλίζει την πρόσβαση προς τη Σίρτη. Και το βέβαιο είναι ότι θα δώσει μάχη και για τις Ρας Λανούφ και Μπρέγκα, αφού είναι τερματικοί σταθμοί, αλλά θα συμβιβαστεί και χωρίς αυτές.

Εξοπλισμοί και πράκτορες

Και ενώ τα σενάρια διχοτόμησης αρχίζουν να καλλιεργούνται παράλληλα με τον διπλωματικό «πόλεμο» περί μαζικών αποσκιρτήσεων από το καθεστώς Καντάφι στη βάση της αυτομόλησης του υπουργού Εξωτερικών του Μούσα Κούσα στο Λονδίνο, το έταιρο σημαντικό στοιχείο που προέκυψε από τη Σύνοδο του Λονδίνου ήταν η ανοιχτή διατύπωση της αυτονόητης ερώτησης που αιωρείται εξαρχής: τι θα γίνει σε στρατιωτικό επίπεδο; Μέρα με τη μέρα, οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις αποδεικνύονται ανίκανες να αξιοποιήσουν την «αεροπορική ομπρέλα» που τους παρέχουν οι ιμπεριαλιστές για να ελέγξουν τη χώρα. Ακόμη, όμως, και χωρίς αυτή την ολοφάνερη διαπίστωση, ήταν ξεκάθαρο πολύ πριν πέσει η πρώτη βόμβα ότι δεν θα μπορούσε, σε στρατιωτικό επίπεδο, η αντιπαράθεση να κριθεί από αέρος.

Πρόκειται για σενάριο που έχει χρησιμοποιηθεί και στις περιπτώσεις του Ιράκ και του Αφγανιστάν, που κατέληξαν σε αιματοβαμμένη κατοχή. Κατά συνέπεια, προς το παρόν φαίνεται ως μοναδική εναλλακτική λύση στο στρατιωτικό αδιέξοδο η προοπτική της παροχής εξοπλισμού προς τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις. Μια προοπτική που συνδέεται και με την αποστολή ειδικών εκπαιδευτών στη Λιβύη (κάτι που «προέβλεψαν» Αμερικανο-άγγλοι, στέλνοντας πράκτορες της CIA και της SAS αντίστοιχα). Μάλιστα, μια τελευταία πληροφορία, που φέρεται να προέρχεται από έκθεση του αμερικανικού ιδρύματος Jamestown, είναι ότι επικεφαλής των στρατιωτικών δυνάμεων των αντικαθεστωτικών έχει τεθεί ο Χαλίφα Χέφτα, στρατιωτικός, συνεργάτης του Καντάφι εξαρχής που έμεινε στο πλευρό του μέχρι το 1987, οπότε και εγκατέλειψε τη χώρα. Εκτοτε φέρεται να έζησε στις ΗΠΑ και να τον «πλησίασε» η CIA.

Ουδείς φυσικά μπορεί να εγγυηθεί την αυθεντικότητα της εκδοχής αυτής. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι η προεδρία Ομπάμα, από την μία δηλώνει δήθεν έτοιμη να αποσύρει ακόμη και τα αεροσκάφη της από τις επιχειρήσεις ή να μη στείλει στρατιώτες στο λιβυκό έδαφος, από την άλλη, όμως, φροντίζει να έχει «άμεσο έλεγχο» των τεκταινομένων ελέγχοντας το ένοπλο τμήμα των αντικαθεστωτικών, κάτι που, σε γενικές γραμμές, εξουδετερώνει τη διπλωματική...«πρωτοπορία» των Γάλλων.

Κλιμάκωση των ενδο-ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών τριβών

Είναι προφανές ότι όλη αυτή η συζήτηση ουδεμία σχέση έχει με την «προστασία των αμάχων», εκδοχή που Ουάσινγκτον και Λονδίνο, κατά κύριο λόγο, προσπαθούν να προωθήσουν για να εντάξουν την οποιαδήποτε ενέργεια εξοπλισμού στο πλαίσιο της απόφασης 1973 του ΟΗΕ). Η συγκεκριμένη λύση πυροδοτεί νέο γύρο ενδο-ιμπεριαλιστικών τριβών αλλά και αντιπαράθεσης ιμπεριαλιστικών - αναδυόμενων και περιφερειακών δυνάμεων και ανταγωνιστικών μονοπωλίων, που διαγκωνίζονται σκληρά για τον έλεγχο του πλουσίου υπεδάφους της ενιαίας ή διαιρεμένης Λιβύης.

Γι' αυτό, την κατηγορηματική τους διαφωνία διατύπωσαν Κίνα και Ρωσία, οι οποίες απείχαν από την ψήφιση της απόφασης 1973, χωρίς να κρύψουν τη δυσφορία τους για τις απώλειες που έχουν λόγω των συμφωνιών τους με το καθεστώς Καντάφι. Τη διαφωνία της εξέφρασε και η Τουρκία, που στις προσπάθειες εδραίωσής της σε περιφερειακή δύναμη ως εκπρόσωπος του μουσουλμανικού κόσμου, «παζάρεψε» σκληρά τον τρόπο συμμετοχής της για να συναινέσει στην ανάληψη δράσης από το ΝΑΤΟ.

Τέλος, ενδιαφέρον για την εξέλιξη των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, έχει το γεγονός ότι με την «επέκταση του περιεχομένου» της απόφασης 1973 προκειμένου να «καλύψει» και την παροχή εξοπλισμού - εκπαίδευσης στις αντικαθεστωτικές δυνάμεις διαφωνεί και ...η Γαλλία. Και αυτό παρόλο που έσπευσε να παρουσιαστεί ως προνομιακός συνομιλητής των αντικαθεστωτικών, είναι η μοναδική ιμπεριαλιστική δύναμη που τους έχει αναγνωρίσει ως αποκλειστικό εκπρόσωπο του λιβυκού λαού και έχει ορίσει πρέσβη στη Βεγγάζη (ακολούθησε η αποστολή Αμερικανού απεσταλμένου).

Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι ίσως η Γαλλία θέλει απλώς να κατευνάσει τη δυσφορία των υπολοίπων «διαφωνούντων» (Ρωσία - Κίνα) και αυτό γιατί φοβάται σημαντικές απώλειες για το γαλλικό κεφάλαιο που έχει συσφίξει τις σχέσεις του και με τις δύο αυτές χώρες. `Η ίσως γιατί «παίζοντας σκληρά» σε διπλωματικό επίπεδο επεδίωξε ν' αποκτήσει την μερίδα του λέοντος από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Λιβύης, τουλάχιστον στο ανατολικό τμήμα, ενδεχόμενο, όμως, που απομακρύνεται αν Βρετανία - ΗΠΑ εμπλακούν τόσο ενεργά όσο προδιαγράφεται, γεγονός που τους δίνει «πάτημα» να διεκδικήσουν περισσότερα από τη λεία.

Το τι μέλλει γενέσθαι, ουδείς το γνωρίζει. Το βέβαιο είναι ότι οι «συμμαχίες» και τα «στρατόπεδα», όπως φαίνεται, θα ανασυνταχθούν πολλές φορές όσο εξελίσσονται τα γεγονότα, χωρίς καμία εκδοχή να μπορεί ν' αποκλειστεί. Επίσης, βέβαιο είναι ότι το μόνο πράγμα που ουδείς εμπλεκόμενος στο νέο αυτό μακελειό σκέφτεται, συμπεριλαμβανομένης της λιβυκής ηγεσίας και των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, είναι ο ίδιος ο λιβυκός λαός, στο όνομα του οποίου ιμπεριαλιστικές, αναδυόμενες και περιφερειακές δυνάμεις μετατρέπουν τη χώρα σε πεδίο αντιπαράθεσης και σε «κερκόπορτα» για γενικότερη διείσδυση σε όλη τη «μαύρη» ήπειρο.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

ΝΕ ΑΧΑΪΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ - ΝΕ ΗΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις σήμερα σε Αραξο - Ανδραβίδα

Σε συγκεντρώσεις έξω από τα αεροδρόμια του Αραξου και της Ανδραβίδας καλούν το λαό της περιοχής σήμερα Κυριακή 3 Απρίλη, οι ΝΕ Αχαΐας και Ηλείας του ΚΚΕ, αντίστοιχα, για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε βάρος του λαού της Λιβύης.

Συγκεκριμένα, τα αγωνιστικά ραντεβού έχουν δοθεί για τις 11.30 το πρωί στο αεροδρόμιο της Ανδραβίδας και για τις 5 το απόγευμα στο αεροδρόμιο του Αραξου (αναχώρηση από την εκκλησία του Αγ. Ανδρέα στις 4 μ.μ.). Κεντρικά αιτήματα, πέρα από την άμεση παύση της ιμπεριαλιστικής επίθεσης, αποτελούν, το κλείσιμο των βάσεων στον Αραξο και την Ανδραβίδα και η μη συμμετοχή της χώρας στον άδικο πόλεμο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ