Μερικές εκατοντάδες μηνύσεις έχουν καταθέσει τα τελευταία χρόνια οι εργοδότες που δραστηριοποιούνται στο Βιομηχανικό Πάρκο Σχιστού (ΒΙΠΑΣ), σε βάρος συνδικαλιστών και άλλων εργαζομένων από τον κλάδο του Μετάλλου.

Στόχος αυτής της καλοστημένης βιομηχανίας διώξεων, που εξελίσσεται με τη συνδρομή της αστικής Δικαιοσύνη, είναι να ασκήσουν τρομοκρατία, να εμποδίσουν την οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία, να εξοντώσουν με καταδίκες και οικονομική εξάντληση το ταξικό Συνδικάτο Μετάλλου.

Θυμίζουμε ότι το ΒΙΠΑΣ ξεκίνησε να λειτουργεί το 2006. Σ' αυτό μετεγκαταστάθηκαν δεκάδες μεταλλουργικές επιχειρήσεις από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, οι περισσότερες από τις οποίες σχετίζονται με τον τομέα της ναυπηγοεπισκευής. Στο τέλος του 2007, το ΒΙΠΑΣ μπήκε σε πλήρη λειτουργία.

Τη χρονιά εκείνη, μετά από απεργία δυόμισι μηνών, υπογράφτηκε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ), με την οποία επεκτείνονταν το 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο στα μηχανουργεία του ΒΙΠΑΣ που σχετίζονται με την ναυπηγοεπισκευή (μέχρι τότε ίσχυε μόνο για τη Ζώνη). Την ίδια περίοδο, το τότε Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά (σήμερα έχει συγχωνευθεί στο Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας) ξεκίνησε τις προσπάθειες για τη δημιουργία παραρτήματος στο χώρο του ΒΙΠΑΣ.

Η παρέμβαση του Συνδικάτου και η αποδοχή της από τους εργαζόμενους ενόχλησε την εργοδοσία που απάντησε με μπαράζ μηνύσεων, στη βάση ενός επεξεργασμένου - όπως όλα δείχνουν - σχεδίου ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης, με πολιτικά κίνητρα και προεκτάσεις. Καθόλου τυχαία, πίσω από τις μηνύσεις βρίσκονται σε αρκετές περιπτώσεις εργολάβοι που έχουν αποδεδειγμένα σχέση με τη Χρυσή Αυγή.

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα από τα μέσα του 2014, παρατηρείται από την πλευρά της Δικαιοσύνης μια κίνηση «αναθέρμανσης» των διώξεων, με την επαναφορά υποθέσεων από το 2009 και το 2010, οι οποίες είχαν μπει στο αρχείο ως ανυπόστατες. Μάλιστα, μία από αυτές τις υποθέσεις επανήλθε λίγες μέρες πριν παραγραφεί.

Στο σύνολο των δικών που έχουν γίνει έως σήμερα, υπήρξαν καταδίκες συνδικαλιστών που κατηγορούνται και σε επόμενες υποθέσεις. Ελλοχεύει έτσι ο κίνδυνος, σε περίπτωση νέας καταδίκης, η ποινή τους να μην έχει ανασταλτικό χαρακτήρα. Ο «Ριζοσπάστης» επαναφέρει σήμερα αποκαλυπτικά στοιχεία, για τον τρόπο που στήθηκε η βιομηχανία των συνδικαλιστικών - πολιτικών διώξεων και τις πραγματικές στοχεύσεις της.

Τον Οκτώβρη του 2014, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ με τον τίτλο «Η θέληση του εργοδότη έγινε απόφαση του δικαστηρίου». Σύμφωνα με αυτό, η πρόεδρος του Β' Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά επέβαλε σε δύο στελέχη του Συνδικάτου Μετάλλου ποινές φυλάκισης 12 μηνών με αναστολή, καθώς τους έκρινε ένοχους για την κατηγορία της «παράνομης βίας», παρά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας πρότεινε την αθώωσή τους.

Η υπόθεση αφορούσε στη συνέλευση που πραγματοποίησαν περισσότεροι από 200 εργαζόμενοι στις 30 Μάρτη 2009, την οποία εργολάβος - ιδιοκτήτης μεταλλουργικής επιχείρησης και ένας από τους πρωτεργάτες στη «βιομηχανία» μηνύσεων, επιχείρησε να διαλύσει, στέλνοντας τους «ανθρώπους του» να προκαλέσουν.

Η προσπάθεια αυτή έπεσε στο κενό, χάρη στην παρέμβαση των δύο συνδικαλιστών, οι οποίοι μηνύθηκαν από τον εργοδότη, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν βρισκόταν καν στο χώρο της συγκέντρωσης.

Μάλιστα, στο δικαστήριο παραδέχτηκε ότι οι εργαζόμενοι πήγαν για δουλειά μετά το τέλος της συγκέντρωσης και ότι η επιχείρηση λειτούργησε κανονικά. Το στημένο κατηγορητήριο κατέπεσε, πράγμα που αντιλήφθηκαν όλοι όσοι παρακολούθησαν τη δίκη και ο ίδιος ο εισαγγελέας, που πρότεινε την αθώωση των συνδικαλιστών. Ωστόσο, η πρόεδρος τους καταδίκασε...

Να σημειωθεί ότι από την αρχή της δίκης, απέρριψε το αίτημα για αναβολή που κατέθεσε η υπεράσπιση, καθώς ο ένας από τους δύο κατηγορούμενους απουσίαζε στο εξωτερικό, δεν δέχτηκε να καταθέσουν τέσσερις μάρτυρες υπεράσπισης, περιορίζοντας αυθαίρετα τον αριθμό τους στους δυο, δέχτηκε οκτώ μάρτυρες κατηγορίας, ανθρώπους της εργοδοσίας, που επαναλάμβαναν το ίδιο «παραμύθι», πως οι εργαζόμενοι επιτέθηκαν, χωρίς φυσικά να μπορούν να αποδώσουν καμιά αξιόποινη πράξη σε κανένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Κερασάκι στην τούρτα ήταν η απόφαση της προέδρου πως το αδίκημα διαπράχθηκε «κατά συρροή», παρά το γεγονός ότι μόνο ένας από τους μάρτυρες κατέθεσε πως δέχτηκε επίθεση!

Στην εκδίκαση μιας άλλης υπόθεσης, ο εισαγγελέας είπε τα εξής: «Από την αποδεικτική διαδικασίαδεν προέκυψε κάτι, αλλά η καθημερινή σχεδόν παρουσία στελεχών του Συνδικάτου Μετάλλουως κατηγορούμενοι στα Δικαστήρια του Πειραιά, αποδεικνύει ότι πρόκειται για ένα Σωματείο, το οποίοπρέπει να επανεξετάσουμε, το κατά πόσο λειτουργεί στα πλαίσια του Νόμου και αν πρόκειται για νόμιμη συνδικαλιστική οργάνωση...»!

Τέτοιο επιχείρημα μόνο η ...Τυφλή και Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη θα μπορούσε να διατυπώσει! Φταίει το Συνδικάτο που βρίσκεται συνέχεια στα δικαστήρια και όχι οι εργοδότες που το έχουν ταράξει στις μηνύσεις, γιατί νομίζουν ότι έτσι θα μπορέσουν να σταματήσουν τη δράση του!

Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, διαφορετικοί εργοδότες κατέθεσαν μήνυση με την ίδια ακριβώς συλλογιστική. Το αναφέρουμε όχι για να δείξουμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η εργοδοτική επίθεση συντονίζεται από ενιαίο κέντρο, αλλά επειδή το σκεπτικό τους κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το Συνδικάτο συνιστά «συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης»!

Στις μηνύσεις αναφέρονται επί λέξει τα παρακάτω: «Τα τελευταία χρόνια, όπως είναι γνωστό, το ως άνω Συνδικάτο (σ.σ. Μετάλλου) αναπτύσσει τη συνδικαλιστική του δράση κατευθυνόμενο απροκάλυπτα από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, με αποτέλεσμα να μετέρχεται πολλές φορές μεθόδους και πρακτικές που αναμφισβήτητα νοθεύουν την έννοια της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης και τη μετατρέπουν σε μακρύ και ευέλικτο βραχίονα πολιτικών επιδιώξεων εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και την ιδεολογία μιας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας».

Για την εργοδοσία, η οργανωμένη πάλη των εργατών, που αμφισβητεί και παλεύει ενάντια στα συμφέροντά της συνιστά «παρανομία» που πρέπει να τιμωρηθεί. Και μαζί της πρέπει να κάτσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου η «φιλοσοφία» εκείνη και η «ιδεολογία» που καλεί τους εργάτες να οργανωθούν και να παλέψουν. Αυτά ζητούσαν επί της ουσίας με τη μήνυσή τους οι εργοδότες του ΒΙΠΑΣ.

Μηνύσεις έχουν γίνει ακόμα επειδή συνδικαλιστές, ασκώντας τα νόμιμα δικαιώματά τους, μπήκαν σε χώρο εργασίας σε ώρα διαλείμματος για να ενημερώσουν τους εργαζόμενους. 'Η με τον ανυπόστατο ισχυρισμό ότι το Συνδικάτο εμπόδιζε την παραγωγή σε χώρο δουλειάς.

Χαρακτηριστική είναι και η εξής περίπτωση: Τον Μάρτη του 2012, δύο εργοδότες εμφανίστηκαν στο λιμεναρχείο. Με βάση το ημερολόγιο συμβάντων, ο πρώτος αναφέρει ότι «αναγκάστηκε από μέλη του συνδικάτου μετάλλου να διακόψει τις εργασίες». Το ίδιο το λιμεναρχείο επισημαίνει στο ημερολόγιο: «Την ίδια ώρα εντός και εκτός Ε/Ζ Περάματος περιφέρονται άτομα και μέλη των συνδικάτων και ενώσεών τους και χωρίς να διαπιστώνεται η παρακώλυση κίνησης προσωπικού ή οχημάτων».

Μετά από λίγο εμφανίστηκε ο δεύτερος εργοδότης, ο οποίος ισχυρίστηκε ακριβώς το ίδια και μετά από λίγες ώρες απαίτησε από το λιμεναρχείο να αδειάσουν την Ε/Ζ Περάματος «από μέλη του συνδικάτου μετάλλου»!

Επίσης, έχουν γίνει μηνύσεις, επειδή σε μέρα απεργίας, το Συνδικάτο απευθυνόταν στους εργαζόμενους για να τους πείσει να απεργήσουν. Η μήνυση έγινε με τον ισχυρισμό ότι εξανάγκασαν έναν συγκεκριμένο εργαζόμενο να μην εργαστεί, πράγμα που κατέπεσε στο ακροατήριο.

Το 2008 το Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά - Αττικής έκανε μια και μοναδική μήνυση σε βάρος εργοδοτών του ΒΙΠΑΣ για την κλοπή κοντέινερ που είχε εγκαταστήσει στο χώρο, προκειμένου να στεγαστούν τα γραφεία του παραρτήματος. Τελικά, το κοντέινερ βρέθηκε ύστερα από 20 μέρες κατεστραμμένο, πεταμένο σε μια χαράδρα στο χώρο του ΒΙΠΑΣ.

Την υπόθεση αυτή ο εισαγγελέας την έβαλε στο αρχείο, διατυπώνοντας παράλληλα τον ισχυρισμό ότι «απομακρύνθηκε από εκεί και μάλιστα κατά πάσα πιθανότητα από τους ίδιους τους εγκαλούντες», δηλαδή από το Συνδικάτο!

Υστερα από αυτό, οι εργοδότες του ΒΙΠΑΣ κατέθεσαν μήνυση στο Συνδικάτο για συκοφαντική δυσφήμιση, ισχυριζόμενοι ότι το κοντέινερ το πήρε το ίδιο το Συνδικάτο και ότι τους έκανε μήνυση, προκειμένου να δημιουργήσει «αντερείσματα για την αντιμετώπιση του πλήθους των μηνύσεων που ασκήθηκαν εναντίον τους, τόσο από τη διοίκηση της εταιρείας διαχείρισης του Βιομηχανικού Πάρκου Σχιστού μέλη της οποίας είμαστε οι εγκαλούντες όσο και από μεμονωμένους επιχειρηματίες και εταιρείες του χώρου αυτού...».

Στις 11 Ιούνη 2008 τα Σωματεία της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης έβγαλαν ανακοίνωση στην οποία τόνιζαν μεταξύ άλλων: «Σήμερα οι εργοδότες του ΒΙΠΑΣ, έχοντας εκμεταλλευτεί τον αγώνα μας, με την πλήρη στήριξη των κυβερνήσεων, αφού έχτισαν τα μέγαρά τους από τον κλεμμένο μας ιδρώτα, επιχειρούν να μετατρέψουν το Πάρκο σε γκέτο, όπου δε θα υπάρχει συνδικαλιστική εκπροσώπηση (...) δε θα υπάρχει κανένας έλεγχος στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας και το μόνο που θα βασιλεύει θα είναι η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία».

Γι' αυτή την καταγγελία, ένας από τους εργολάβους του ΒΙΠΑΣ κατέθεσε μήνυση, γιατί «διέδωσαν ενώπιον τρίτων για κάποιον άλλον εν γνώσει τους ψευδή γεγονότα, τα οποία μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη αυτού». Πού βρίσκεται το ψεύδος, σύμφωνα με τον εργολάβο; Στο ότι ο ίδιος, όπως λέει, «ουδέποτε εκμεταλλεύτηκε τους εργαζόμενους, ουδέποτε υπέσκαψε τη συνδικαλιστική δράση και πάντα τίθεται υπέρ της τηρήσεως των μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους»!

Με μια μήνυση και με μια μονοκοντυλιά, εργολάβοι και δικαστές προσπαθούν ακόμα και να καταργήσουν την ταξική εκμετάλλευση στον καπιταλισμό, που είναι η μοναδική πηγή της υπεραξίας, δηλαδή του κέρδους για τον εργοδότη.