Με αυτό το σχέδιο νόμου εκλείπει κάθε δωρεάν παροχή στην ΠΦΥ και επιχειρείται η ενιαιοποίηση της παροχής υπηρεσιών σε πρωτοβάθμιο επίπεδο του «δημόσιου, κοινωνικού και ιδιωτικού τομέα υπό την εποπτεία του υπουργείου Υγείας» όπως αναφέρεται στο άρθρο 15. Πρόκειται για ρύθμιση που κινείται στα ευρύτερα πλαίσια της συνύπαρξης - ή της συμπληρωματικότητας - του επιχειρηματικού με το δημόσιο τομέα Υγείας που υποστηρίζουν τόσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ με την εκδοχή της ύπαρξης κανόνων για τον ιδιωτικό τομέα.

Το σχέδιο νόμου δόθηκε αιφνιδιαστικά χτες στη δημοσιότητα από τον υπουργό Υγείας, σε αντίθεση με τις υποσχέσεις του μετά την κυβερνητική επιτροπή (4/1/2006) που ενέκρινε τους άξονες του νομοσχεδίου. Τότε ο Νικήτας Κακλαμάνης είχε πει ότι το σχέδιο νόμου θα δοθεί στη δημοσιότητα σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον υπουργό Απασχόλησης, Πάνο Παναγιωτόπουλο, ο οποίος τότε είχε ανακοινώσει και τη σύνταξη σχετικής μελέτης για το οικονομικό σκέλος του νομοσχεδίου - η οποία και δεν έγινε.

Στο νομοσχέδιο γίνεται αναφορά στις έννοιες της ΠΦΥ και αναφέρεται υποκριτικά ότι στόχος αυτής της πρότασης είναι η «διαμόρφωση μιας ικανής και αναγκαίας δέσμης φροντίδας Υγείας η οποία θα είναι προσιτή στο σύνολο του πληθυσμού, χωρίς φραγμούς κοινωνικού ή οικονομικού χαρακτήρα ή εμπόδια από το μακρό χρόνο αναμονής».

Βέβαια οι διατάξεις κινούνται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, καθώς δεν προβλέπει - εκτός από φραστικές αναφορές στο προοίμιο - τις δομές εκείνες που θα διασφαλίσουν την πρόληψη και την αγωγή Υγείας μέσα στο γενικό πληθυσμό.

Ο οικογενειακός γιατρός έχει στον κατάλογό του 2.000 άτομα -και στην περίπτωση των παιδιών 1.200. Για να μπει στον κατάλογο ένας ασφαλισμένος πρέπει να πληρώσει αρχική εισφορά που στην αρχή - όπως αναφέρθηκε στην Ομάδα που ετοίμασε το νομοσχέδιο - θα είναι 18 ευρώ. Από το μέτρο εξαιρούνται οι ηλικιωμένοι, οι χρονίως πάσχοντες, οι άποροι, τα άτομα με αναπηρίες και οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα. Σε αυτή την περίπτωση η εισφορά θα καταβάλλεται από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς ή τους φορείς πρόνοιας.

Οποιος άρρωστος θελήσει να επισκεφθεί άλλον οικογενειακό γιατρό θα πληρώνει κανονικά την επίσκεψη. Την επίσκεψη θα πληρώνει από την τσέπη του ο άρρωστος σε περίπτωση που επισκεφτεί ειδικό γιατρό, χωρίς την παραπομπή από τον οικογενειακό γιατρό.

Τη θέση του οικογενειακού γιατρού μπορούν να καταλάβουν γενικοί γιατροί, που θα εργάζονται στα οικογενειακά ιατρεία και τα ΚΥ και θα είναι πλήρους απασχόλησης με σύμβαση τριετούς διάρκειας.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 1.300 γενικοί γιατροί, αλλά για την κάλυψη των αναγκών θα χρειαστούν τουλάχιστον 6.000 γενικοί γιατροί - όπως δήλωσε ο Ν. Κακλαμάνης στις 4/1/2006. Το νομοσχέδιο προβλέπει την ταχύρυθμη μετεκπαίδευση κυρίως παθολόγων που ήδη υπηρετούν.

«Οσοι γιατροί, αναφέρεται στο νομοσχέδιο, υπηρετούν ήδη στο ΕΣΥ ή σε ασφαλιστικούς οργανισμούς και επιθυμούν να ενταχθούν στο θεσμό του οικογενειακού γιατρού, καθώς επίσης και οι ειδικοί γιατροί της ΠΦΥ, μπορεί να είναι πλήρους ή πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης σύμφωνα με τα ισχύοντα στο ΕΣΥ, ανεξαρτήτως του φορέα στον οποίο ανήκουν. Οι εργασιακές σχέσεις, οι συνθήκες εργασίας, το μισθολόγιο και η επιστημονική ιεραρχία των γιατρών της ΠΦΥ εξομοιώνεται με τις αντίστοιχες του ΕΣΥ».

Το σύστημα αμοιβής των γενικών οικογενειακών γιατρών θα είναι συνδυασμός μερικών παραμέτρων:

• Του πάγιου μηνιαίου μισθού.
• Ενός ποσού αμοιβής κατά κεφαλή, ανάλογα με τον αριθμό των εγγεγραμμένων στον κατάλογο των δικαιούχων, η οποία καταβάλλεται από τους χρήστες ως δικαίωμα εγγραφής.
• Του επιδόματος υπερωριακής απασχόλησης για την 24ωρη κάλυψη αναγκών και την κατ' οίκον νοσηλεία των εγγεγραμμένων στον κατάλογο των δικαιούχων.
• Ενός κατά περίπτωση πρόσθετου ποσού ως κίνητρο για αναγκαίες προληπτικές ιατρικές πράξεις και δραστηριότητες (προσυμπτωματικός έλεγχος, αγωγή υγείας, διαχείριση μειζόνων παραγόντων κινδύνου κλπ).
• Αλλων ποσών τα οποία προσδιορίζονται ως κίνητρα καλής πρακτικής, αποδοτικής χρήσης των πόρων και ποιότητας της φροντίδας για επιλεγμένα χρόνια νοσήματα που είναι υπεύθυνα για το μεγαλύτερο ποσοστό νοσηρότητας και αναπηρίας στη χώρα μας.

Το προσχέδιο προβλέπει την ίδρυση Αστικών Κέντρων Υγείας (ΑσΚΥ) - χωρίς να προσδιορίζει πόσα - που μπορεί να λειτουργούν στα πολυιατρεία του ΙΚΑ και σε δομές άλλων Οργανισμών. Επίσης, προβλέπει τη συγχώνευση ή την κατάργηση των Κέντρων Υγείας (ΚΥ) μετά από κοινή απόφαση των υπουργών Υγείας, Οικονομικών Εσωτερικών και Απασχόλησης.

Οι υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), αναφέρει το νομοσχέδιο, παρέχονται από:

• Τα μη αστικού (αγροτικού) τύπου ΚΥ του ΕΣΥ και τα διασυνδεμένα με αυτά περιφερειακά ιατρεία (ΠΙ).
• Τις μονάδες υγείας του ΙΚΑ και των ΟΤΑ οι οποίες μετατρέπονται σε αστικού τύπου ΚΥ (ΑσΚΥ) διά μέσου της ανάπτυξης όλων των υπηρεσιών και υποδομών που είναι αναγκαίες για την εύρυθμη λειτουργία τους.
• Τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομειακών μονάδων γενικότερα.
• Τα ιατρεία των οικογενειακών γιατρών, που είναι συμβεβλημένοι με το ΕΣΥ.
• Τα ιδιωτικά ιατρεία και άλλους σχηματισμούς ιδιωτικού δικαίου οι οποίοι είναι συμβεβλημένοι με τους ασφαλιστικούς φορείς.
• Ειδικά κέντρα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, διάγνωσης και συμβουλευτικής υποστήριξης.

Τα ειδικά κέντρα που αναφέρονται παραπάνω περιλαμβάνονται για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια σε σχέδιο νόμου για την ΠΦΥ χωρίς να διευκρινίζεται το περιεχόμενό τους.

Στα μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα μπορούν να ιδρυθούν περισσότερα του ενός ΚΥ. Κάθε ΑσΚΥ θα παρέχει υπηρεσίες σε πληθυσμό έως 100.000 κατοίκους. Πρόκειται για αναλογία ακριβώς διπλάσια - δηλαδή ένα ΑσΚΥ ανά 50.000 κατοίκους - που είχε διατυπωθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

«Τα ΚΥ και τα συνδεδεμένα οικογενειακά ιατρεία έχουν αυτόνομο οικονομικό προϋπολογισμό, ο οποίος διαμορφώνεται από το μέγεθος του πληθυσμού που καλύπτουν, την τρωτότητα του πληθυσμού αυτού (ηλικιωμένοι, παιδιά) τις ειδικές συνθήκες της περιοχής και άλλα κριτήρια τα οποία διατυπώνονται με απόφαση του υπουργού Υγείας και συναρμοδίων Υπουργών μετά από γνώμη του ΚΕΣΥ» αναφέρει το προσχέδιο και προσδιορίζει: «Τα έσοδα του ΚΥ και των συνδεδεμένων οικογενειακών ιατρείων προέρχονται κυρίως από την ετήσια κατά κεφαλήν αποζημίωση που καταβάλλουν οι ασφαλιστικοί φορείς για την κάλυψη των πολιτών, η οποία προσδιορίζεται με κοινή απόφαση των συναρμόδιων υπουργών».

Στα έσοδα, πλην της ετήσιας κατά κεφαλήν συνεισφοράς, συνυπολογίζονται:

-- Οι πληρωμές των πολιτών για την εγγραφή και επιλογή οικογενειακού γιατρού.

-- Τα έσοδα από τις παρεχόμενες ιατρικές υπηρεσίες όπως προσδιορίζονται απ' το νόμο 2519/1997, που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Ανάμεσα στους πόρους για τα νοσοκομεία, ο 2519/1997 (άρθρο 28) προβλέπει έσοδα από ασφαλιστικές εταιρίες, από εξετάσεις σε εργαστήρια καθώς και παροχή μετανοσοκομειακής φροντίδας σε ειδικές μονάδες και μονάδες αποκατάστασης.

-- Οι επιχορηγήσεις από τον τακτικό προϋπολογισμό και από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και

-- Οι δωρεές και τα κληροδοτήματα.

-- Τα έσοδα απ' την παροχή υπηρεσιών σε ανασφάλιστους πολίτες απ' τα ΚΥ και τους οικογενειακούς γιατρούς.