Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ήταν η εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και των εκδόσεων «Σύγχρονη Εποχή», την περασμένη Παρασκευή στο Κερατσίνι, για την παρουσίαση του βιβλίου «Η δίκη της Χρυσής Αυγής. Η αποκάλυψη του πραγματικού προσώπου της εγκληματικής - ναζιστικής οργάνωσης», σε επιμέλεια του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του Κόμματος. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον ΓΓ, Δ. Κουτσούμπα, που έκανε και την κεντρική ομιλία, η οποία δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».

Παρεμβάσεις έγιναν ακόμα από τον Αντώνη Αντανασιώτη, υπεύθυνο του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ και συνήγορο Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, και από τους επίσης συνηγόρους Πολιτικής Αγωγής Παναγιώτη Σαπουντζάκη και Θεόδωρο Θεοδωρόπουλο.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα Φύσσα, οι επίσης συνήγοροι Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, Χάρης Στρατής, Μάνος Μαλαγάρης και Ελένη Ζαφειρίου, οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής της υπόθεσης της δολοφονίας Φύσσα, Χρύσα Παπαδοπούλου και Ανδρέας Τζέλης, και της επίθεσης στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, Μαριάνθη Γκαβαϊσέ, Τάκης Ζώτος, Θανάσης Καμπαγιάννης, Ευγενία Κουνιάκη, Κώστας Παπαδάκης και Κώστας Σκαρμέας.

Σήμερα δημοσιεύουμε την παρέμβαση του Αντ. Αντανασιώτη. Σε επόμενα φύλλα θα δημοσιεύσουμε εκτενή αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις των Θ. Θεοδωρόπουλου και Π. Σαπουντζάκη.

Σε αυτήν την ιδιαίτερα σημαντική, θα μπορούσαμε να πούμε ιστορική δίκη, ήρθαμε σε επαφή ως Πολιτική Αγωγή με ένα τεράστιο αποδεικτικό υλικό, που επιβεβαίωνε, με αναμφισβήτητο μάλιστα τρόπο, συμπεράσματα θεωρητικά και ιστορικά αλλά και εμπειρικά, στα οποία είχαμε ήδη καταλήξει, για το χαρακτήρα και το ρόλο της Χρυσής Αυγής, γενικότερα του φασισμού και του ναζισμού.

Αλλά αυτή η επαφή και επιβεβαίωση ήταν για όσους τη βιώσαμε, πραγματικά εντυπωσιακή, συχνά συγκλονιστική. Γιατί είναι άλλο να γνωρίζεις από τη θεωρία και την Ιστορία ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί, να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί μια ναζιστική οργάνωση χωρίς τη μαζική εγκληματική δράση, και άλλο να εμφανίζεται μπροστά στα μάτια σου μια ακτινογραφία τέτοιας οργάνωσης, που δεν διστάζει να διαπράξει το πιο αποτρόπαιο έγκλημα, ποτισμένη μέχρι το μεδούλι από το ρατσιστικό και αντικομμουνιστικό μίσος.

Είναι διαφορετικό να έχεις υπόψη σου, μέσα και από συγκεκριμένα βέβαια στοιχεία, ορισμένα από τα οποία είδαμε και στο βίντεο που προβλήθηκε στην αρχή της εκδήλωσης, τις διασυνδέσεις των υπηρεσιών του αστικού κράτους με τέτοιες εγκληματικές φασιστικές και ναζιστικές οργανώσεις, και άλλο να ακούς τον στυγνό δολοφόνο του Παύλου Φύσσα να απευθύνεται στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν και να λέει «είμαι δικός σας, της Χρυσής Αυγής».

Ωστόσο, το υλικό αυτό, για να αναδειχτεί και να εμπλουτιστεί, απαίτησε τη συλλογική και ιδιαίτερα κοπιαστική προσπάθεια των συνηγόρων της Πολιτικής Αγωγής. Και για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, χρειάστηκε όχι μόνο να επιστρατεύσουμε τις νομικές γνώσεις μας, αλλά κυρίως να αντλήσουμε ψυχική δύναμη από την ακλόνητη πίστη μας στο δίκιο της υπόθεσης της εργατικής τάξης και του λαού μας, από τη συνειδητοποίηση του χρέους μας απέναντι στα θύματα της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής.

Και αυτό έπρεπε να γίνει μέσα σε αντίξοες συνθήκες, που αφορούσαν: Την προκλητική στάση της εισαγγελέα της έδρας, που επιχειρούσε από την αρχή ακόμη της δίκης να αποδομήσει το κατηγορητήριο, με αποκορύφωση την απαράδεκτη αθωωτική της πρόταση. Τους τραμπουκισμούς και τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών μέσα και έξω από το δικαστήριο σε μάρτυρες κατηγορίας, ακόμη και σε συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής, την προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν και να παρελκύσουν τη διαδικασία.

Και βέβαια, τις αρνητικές συνθήκες διεξαγωγής της δίκης, με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησαν και στην καθυστέρηση της ολοκλήρωσής της.

Το υλικό της δίκης απέδειξε, όπως προαναφέραμε, ότι η Χρυσή Αυγή, ως γνήσια ναζιστική οργάνωση, έχει στο DNA της τη μαζική εγκληματική δράση σε βάρος μεταναστών, αντιφασιστών, συνδικαλιστών του ταξικού εργατικού κινήματος, κομμουνιστών, ότι διαθέτει ισχυρά πλοκάμια στις υπηρεσίες του αστικού κράτους και σοβαρά στηρίγματα από την εργοδοσία.

Φωτίστηκε ωστόσο έντονα, από το υλικό της δίκης, και ο πολλαπλά χρήσιμος ρόλος τέτοιων εγκληματικών φασιστικών - ναζιστικών οργανώσεων, όπως της Χρυσής Αυγής, για την εξουσία του κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, για την αξιοποίησή της ως δύναμης κρούσης ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, ως πολιτικής εφεδρείας για δύσκολες καταστάσεις, όπως η προηγούμενη οικονομική καπιταλιστική κρίση, ως εργαλείου για τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας και τη διάδοση του αντικομμουνισμού - και μάλιστα του πιο χυδαίου και πρωτόγονου - ως φόβητρου για την ανοχή και στήριξη φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, με βάση τη λογική του «μικρότερου κακού».

Γι' αυτό το αστικό κράτος και οι θεσμοί του ούτε θέλουν ούτε μπορούν ποτέ να ξεκόψουν οριστικά από το φασισμό.

Αλλωστε, οι επιεικείς ποινές που επιβλήθηκαν στους ναζιστές δολοφόνους, όπως και η επιλεκτική και νομικά εσφαλμένη μετατροπή του κατηγορητηρίου στην υπόθεση των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και η απόρριψη της σχετικής αίτησης για έφεση από τον αρμόδιο εισαγγελέα, προκαλούν αρνητική εντύπωση και προβληματισμό.

Δεν δικαιολογείται λοιπόν καμία αυταπάτη, κανένας εφησυχασμός. Γιατί με το φασισμό δεν τελειώσαμε, αφού δεν τελειώσαμε με το σύστημα που τον γεννάει και τον τρέφει, επειδή τον έχει ανάγκη. Ιδιαίτερα σήμερα, σε συνθήκες νέας καπιταλιστικής κρίσης, όπου τα δύσκολα έρχονται ξανά, το σύστημα, με τη μορφή σήμερα της αστικής δημοκρατίας, θωρακίζεται απέναντι στον «εχθρό λαό». Με νέα πιο σκληρή κατασταλτική νομοθεσία, όπως με τον πρόσφατο νόμο για τις διαδηλώσεις, τη σφοδρή επίθεση στο συνδικαλιστικό κίνημα και το απεργιακό δικαίωμα, το πιο εκτεταμένο και βαθύ ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζομένων και του λαού, το απάνθρωπο κυνήγι μεταναστών και προσφύγων, την κλιμάκωση του αντικομμουνισμού, μέσα και από την ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων», όλα αυτά δηλαδή που λιπαίνουν το έδαφος για την ανάπτυξη του φασισμού.

Την ικανοποίηση και τη χαρά, την ψυχική ανάταση που ένιωσε ο λαός μας, που νιώσαμε όλοι μας για τη νικηφόρα έκβαση της δίκης, τα συμπεράσματα από αυτήν μπορούμε και πρέπει να μετουσιώσουμε σε πηγή νέας, πιο βαθιάς συνειδητοποίησης και έμπνευσης, σε αγώνα που να στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, τη ρίζα του κακού, δηλαδή τη βάρβαρη δικτατορία του κεφαλαίου, σε όλες τις μορφές της.

Για να πάρουν αληθινή εκδίκηση τα όνειρα όλων των θυμάτων του φασισμού, όλων των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου, όλων των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων στη χώρα μας και όπου Γης, για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.