ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα «πράσινα άλογα» του Κλίντον

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η στροφή στην «πράσινη οικονομία» είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για «μπίζνες» που έχουν μπροστά τους οι ΗΠΑ, μετά την ανάπτυξη των εξοπλισμών στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τάδε έφη ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, απευθυνόμενος στη «Συνδιάσκεψη των Δημάρχων για την Κλιματική Προστασία». Κάτι ξέρει ο άνθρωπος, τόσα όπλα φρόντισε να πουλήσει η στρατιωτική βιομηχανία της χώρας του. Για να θυμηθούμε μόνο τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου που έσπειραν με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία.

Τώρα που ο Κλίντον και ο φίλος του, ο Αλ Γκορ, το παίζουν «ευαίσθητοι για το περιβάλλον», σου λένε πού θα βγάλουμε λεφτά: στην «πράσινη ανάπτυξη». Από «οικολογικά» σπίτια, αυτοκίνητα και άλλα πολλά προϊόντα. Ετσι ο Κλίντον λέει ξεκάθαρα ότι για τις «ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη οικονομική ευκαιρία που έχουμε από τότε που κινητοποιηθήκαμε για το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αν την εκμεταλλευτούμε σωστά, θα υπάρξουν δουλιές και κέρδη ακόμη μεγαλύτερα και από αυτά που προσέφερε η δεκαετία του 1990».

Προαναγγέλλει μάλιστα και «πρωτοβουλία για το Κλίμα», μαζί με τους «Δημάρχους για την Κλιματική Προστασία» - μια πρωτοβουλία επικεφαλής της οποίας είναι ο δήμαρχος του Σιάτλ, Γκρεγκ Νίκελς - που έχουν ταχθεί υπέρ της αποδοχής από τις ΗΠΑ των στόχων του λεγόμενου Πρωτοκόλλου του Κιότο. Ολο αυτό θα μπορούσε να γίνει πιστευτό από αυτούς που έχουν αυταπάτες ότι είναι δυνατόν να λυθούν τα περιβαλλοντικά προβλήματα χωρίς ρήξη με τον ιμπεριαλισμό. Αλλά ο βίος και η πολιτεία του Κλίντον άλλα δείχνει. Και πριν και τώρα τα συμφέροντα των μονοπωλίων εξυπηρετεί.

Κι άλλο κρούσμα τρομοκρατίας

Ενα ακόμα κρούσμα αστυνομικής τρομοκράτησης σε βάρος αλλοδαπών εργαζομένων σημειώθηκε την περασμένη Τετάρτη στη Ναύπακτο. Οπως καταγγέλλει και η Ενωση Οικοδόμων Αιτωλοακαρνανίας, δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν σε καφενείο όπου είχε προγραμματιστεί σύσκεψη - συζήτηση του ταξικού σωματείο της Ενωσης με αλλοδαπούς εργάτες, ζητώντας από τους τελευταίους την άδεια παραμονής τους. Χωρίς περιστροφές συνέλαβαν όσους δεν είχαν μαζί τους τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά και τους οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα. Τελικά, οι μετανάστες εργάτες αφέθηκαν ελεύθεροι, μετά από την προσκόμιση των προβλεπόμενων εγγράφων. Λίγο αργότερα η αστυνομία πέρασε για δεύτερη φορά (!) από τον ίδιο χώρο με ξεκάθαρο σκοπό να δώσει συνέχεια στην προσπάθεια τρομοκρατίας. Η παρουσία των ταξικών δυνάμεων στο χώρο τους χάλασε βέβαια τα σχέδια. Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια μέρα που σημειώθηκε το νέο κρούσμα τρομοκράτησης των εργαζομένων διεξάγονταν οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο Σωματείο Οικοδόμων Ναυπάκτου. Γεγονός που επιβεβαιώνει ότι μόνο τυχαίο δεν ήταν το παραπάνω περιστατικό...

Η χαμένη εικοσαετία...

Προκαλεί πραγματικά εντύπωση η ...«μαύρη τρύπα» στο χωροχρόνο ανάμεσα στα τέλη της δεκαετίας του '80 και σήμερα την οποία εντοπίζει όποιος διαβάσει την αναδρομή που επιχείρησε χτες η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη, σε άρθρο της με τίτλο «σκέψεις για το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης 1974 - 2007» στο «Βήμα Ιδεών».

Μια ματιά στη «χαμένη» εικοσαετία, απ' όσους δεν πήγαν διακοπές, αλλά έμειναν εδώ και πάλεψαν όλα αυτά τα χρόνια, καθιστά τουλάχιστον ...ανυπόστατη και σίγουρα ψευδή τη διαπίστωσή της ότι «στις τελευταίες κινητοποιήσεις, κατά τις οποίες υπήρξε για πρώτη φορά μέτωπο των φοιτητών με σημαντική μερίδα των πανεπιστημιακών, τα φοιτητικά σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (κυρίως οι ΕΑΑΚ και, ακόμη τότε, τα Αριστερά Σχήματα) και το Δίκτυο Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων κατάφεραν να τραβήξουν στις κινητοποιήσεις τόσο την ΠΣΚ (που διαφωνούσε κυρίως με τη μορφή) όσο και το μεγαλύτερο μέρος της ΠΑΣΠ»(!)

Στο διάστημα της εικοσαετίας που δεν περιλαμβάνεται στις «σκέψεις» της Ν. Βαλαβάνη, υπήρχαν εκείνοι που δρούσαν κάθε μέρα - κάθε ώρα μέσα στο κίνημα, που αποτέλεσαν την πρωτοπορία τόσο στους αγώνες που αναπτύχθηκαν όσο και στον προσανατολισμό τους ενάντια στην πολιτική της υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης. Αυτοί είναι οι φοιτητές που συσπειρώνονται στην ΠΚΣ, που όπως χτες έτσι και σήμερα παλεύουν με συνέπεια τις θέσεις για μια Παιδεία προς όφελος του λαού, αυτοί που όπως χτες έτσι και σήμερα έχουν βάλει απέναντι την ΕΕ και τις πολιτικές της.

... και το άσπρο μαύρο

Από εκεί που βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια η Ν. Βαλαβάνη ίσως δεν μπορούσε να τους δει. Αλλά δε ρώταγε πριν βάλει την υπογραφή της σ' ένα κείμενο που παρουσιάζει το άσπρο μαύρο; Θα μάθαινε ότι αυτοί που τους ανακαλύπτει σήμερα σαν «μέτωπο», το οποίο μάλιστα με τη δυναμική του «τράβηξε» και την ΠΚΣ στον περσινό αγώνα, είναι αυτοί ακριβώς που μειοψηφούσαν στις συνελεύσεις. Θα μάθαινε - αν έμπαινε στον κόπο να διαβάσει λίγο - ότι το πλαίσιο που ενέκριναν η μία μετά την άλλη οι συνελεύσεις καταδίκαζε και το νόμο πλαίσιο και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την ΕΕ. Κι αυτό ήταν το πλαίσιο που κατέβαζαν οι ΠΚΣ. Πολύ πριν αυτοί που προβάλλει ως κίνημα μπουν στη διαδικασία. Αλλά γνωρίζει η Ν. Βαλαβάνη κανένα ψήφισμα που να έχει έγκριση του ΣΥΝ και να καταδικάζει την ΕΕ;

Εκπαιδευτικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΩΣΤΕ «ΛΟΚ ΑΟΥΤ στο δικαίωμα στη μόρφωση» είναι οι καταλήψεις κατά τον πρωθυπουργό! Τότε τα σχολεία γιαπιά, οι ελλείψεις καθηγητών και βιβλίων, η ανυπαρξία ουσιαστικής ειδίκευσης και επαγγελματικής προοπτικής τι είναι;

Μήπως ένα «Λοκ άουτ» στο μέλλον των μαθητών, των σπουδαστών και των φοιτητών της χώρας;

Φυσικά - εκτός από τις πρωθυπουργικές δηλώσεις - η κυβέρνηση συνεχίζει την προπαγάνδα ενάντια στους μαθητές που κινητοποιούνται. Το ίδιο κάνουν φυσικά και τα τηλεοπτικά κανάλια που έχουν εδώ και καιρό μάθει τη «συνταγή».

Ετσι, λοιπόν, ο μαθητής που διεκδικεί είναι «ανεύθυνος», «υποκινούμενος», «παρασυρμένος», «ανώριμος», «χαβαλές», «καταστροφέας», «τεμπέλης» και ενίοτε «εγκληματίας» που πρέπει να δεχτεί μηνύσεις και εισαγγελικές διώξεις.

Αν δε διεκδικεί και ανέχεται να οδηγείται η Παιδεία στην απαξίωση και στην αγκαλιά των ιδιωτών, τότε αλλάζει το πράγμα. Γίνεται «το μέλλον της χώρας», η «δημιουργική νεολαία», «το παιδί της Ελλάδας» και διάφορα άλλα.

Μόνο που οι μαθητές το έχουν μάθει ...καλά το μάθημά τους και ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις. Δε «μασάνε» από απειλές και δεν «τσιμπάνε» σε κοροϊδίες.

Ο ΥΠΕΡΔΑΝΕΙΣΜΟΣ των φτωχών χωρών του πλανήτη θα είναι το βασικό θέμα με το οποίο θα ασχοληθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δήλωσε χτες ο νέος πρόεδρός του Ντομινίκ Στρος - Καν. Αν δεν τους ήξερε κανείς, θα νόμιζε ότι πρόκειται για ...οργανισμό φιλάνθρωπων.

Μόνο που έχουμε καταλάβει πολύ καλά σε αυτή τη χώρα το ρόλο που παίζουν τέτοιοι οργανισμοί. Είναι οι ίδιοι που ζητάνε κατάργηση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων και καθήλωση των μισθών.

Λέτε να έχουν ...άλλη τακτική για τις φτωχότερες χώρες; ΄Η μήπως κάνουν ό,τι μπορούν για να διατηρούν τις ανισότητες και πάνω από όλα τα κέρδη του πολυεθνικού κεφαλαίου;

Γρηγοριάδης Κώστας

Ποια «πρόοδος»;

Είναι φανερό ότι τα κόμματα της αστικής Τάξης, τα Μέσα Ενημέρωσης που τα στηρίζουν, το μεγάλο κεφάλαιο αγωνιούν. Αγωνιούν για τις εξελίξεις, αφού βλέπουν ότι τα λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, οι πυρόπληκτοι αμφισβητούν ευθέως την πολιτική τους, τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθούν. Και οργανώνονται όλο και περισσότεροι στα μέτωπα του αγώνα ενάντια στις ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό, ενάντια στην απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, σε επίπεδο περιεχόμενου μόρφωσης, ελλείψεων σε εκπαιδευτικό προσωπικό και υποδομές, στα μεροκάματα πείνας, στη μερική απασχόληση, στο δικαίωμα να ζήσουν στα χωριά τους όσοι έχασαν το βιος τους από τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Αυτή η αγωνία που «ξεχειλίζει» σε τηλεοπτικά παράθυρα και στήλες εφημερίδων από την επομένη κιόλας των εκλογών, τίθεται εσχάτως μέσω ενός «κρίσιμου» - όπως το χαρακτηρίζουν οι ίδιοι - ζητήματος. «Τώρα που προσπαθεί η κυβέρνηση να βάλει μια τάξη στα πράγματα για να υπάρξει πρόοδος στη χώρα, δεν αφήνουν την Ελλάδα, να πάει μπροστά». Λένε μάλιστα ότι η «Αριστερά» (έτσι γενικώς και αορίστως) μετατρέπεται συχνά σε δύναμη αντίδρασης. Και έτσι βάζουν στο ίδιο καζάνι την «Αριστερά» του συμβιβασμού και της συναίνεσης και τους κομμουνιστές, που μαζί με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις πρωτοπορούν στους ταξικούς αγώνες. Αν και γνωρίζουν καλά για τα «μαξιλαράκια» της Αριστεράς, που δουλεύουν ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο το αστικό πολιτικό σύστημα...

Αυτό το δίλημμα «πρόοδος ή συντήρηση και αντίδραση», που στο παρελθόν έχει τεθεί και από το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, η άρχουσα τάξη το ιδεολογικοποιεί. Αλλά πρόοδος για ποιον; Για το ξεπερασμένο ιστορικά κεφάλαιο ενάντια στους εργαζόμενους που αγωνίζονται για τη δική τους κοινωνία, χωρίς πλούτο και φτώχεια. Αυτό λένε αντίδραση! Και επειδή έτσι κρίνουν, ενεργοποιούν και τη δικαστική εξουσία του αστικού κράτους, που είτε ως εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης διατάσσει την παρέμβαση της αστυνομίας ενάντια στις καταλήψεις, είτε ως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητά την καταγραφή από τις κάμερες των διαδηλωτών. Περιφρουρούν έτσι πάρα πολύ καλά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Προφανώς, λοιπόν, αυτή η πολιτική αντίληψη - που διατυπώθηκε μάλιστα χτες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό στη Βουλή - θεωρεί ότι:

Τα παιδιά που αγωνίζονται για να έχουν βιβλία, να μορφώνονται πραγματικά και ουσιαστικά και όχι να μαθαίνουν όσα χρειάζονται για να πατήσουν απλά ένα κουμπί σε ένα εργοστάσιο και να σερβίρουν καφέδες στους τουρίστες,
ότι οι νέοι, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι που παλεύουν για να παίρνουν μια σύνταξη αρκετή για να ζήσουν και όχι να δουλεύουν μέχρι να ξεψυχήσουν, «φρενάρουν» την ανάπτυξη του τόπου.
Οτι οι γονείς που αποφασίζουν να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους, γιατί δεν αντέχουν να δουλεύουν με μισθό - ξεφτίλα από 400 έως 700 ευρώ το μήνα και να πληρώνουν περίπου έναν τέτοιο μισθό για φροντιστήρια κάθε μήνα, δε... διακρίνουν ποιο είναι το καλό του τόπου.

Το δίλημμα που βάζουν είναι ταξικό. Πράγματι, η πρόοδος για την οποία μιλούν, είναι η πρόοδος της βαρβαρότητας των μονοπωλίων. Και η αντίδραση, που κάνουν λόγο, είναι η πάλη του λαού για την ανατροπή και την κατάργηση της βαρβαρότητας. Οσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα!

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ