ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 29 Αυγούστου 2004
Σελ. /32
Δυο λόγια από καρδιάς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο «Ριζοσπάστης» έχει επανειλημμένα ασχοληθεί και δώσει πάμπολλους αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, στους «χορηγούς» και τις πολυεθνικές, το ντόπινγκ και το σημερινό, άρρωστο σύστημα του πρωταθλητισμού και της παραγωγής ρεκόρ, κλπ., κλπ., τόσο παλιότερα, όσο και με αφορμή την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Εχει κάνει, επίσης, τον ορθότερο - κατά τη γνώμη του - καταλογισμό ευθυνών, για όλα όσα σημαδεύουν και βασανίζουν τον τομέα του αθλητισμού. Στα πλαίσια αυτά, δε θεωρήσαμε ποτέ τους αθλητές και τους πρωταθλητές ανεύθυνους, αλλά πιστεύουμε, ότι αποτελούν τον τελευταίο τροχό της αμάξης, μέσα στο σύνολο των πολιτικών και άλλων ευθυνών του κατεστημένου και των κυκλωμάτων.

Θεωρούμε σκόπιμο, όμως, καθώς οι Αγώνες τέλειωσαν. Καθώς, τα διάφορα «χορηγικά» και άλλα μεγάλα συμφέροντα διαμορφώνουν τα μεταολυμπιακά πλάνα τους, έχοντας ως μοχλό κρούσης την προώθηση και επιβολή των νέων ειδώλων, να πούμε δυο λόγια, από καρδιάς, σε όλους όσοι αθλητές της χώρας μας συμμετείχαν στους Αγώνες της Αθήνας και, ιδιαίτερα, σε όσους κέρδισαν Ολυμπιακές νίκες και ακόμη περισσότερο πρώτευσαν: Ολ' αυτά, η συνεπαγόμενη προβολή και δόξα, προσθέτουν στους ώμους τους σοβαρές και μεγάλες ευθύνες, απέναντι στον εαυτό τους, στους κόπους και τις θυσίες τους και, κυρίως, απέναντι στη νέα γενιά, που διψά για αξίες, ιδανικά και πρότυπα. Ας τις αναλογιστούν, επομένως, πριν προχωρήσουν στα επόμενα βήματά τους. Τα όσα έχουν αποκαλυφθεί, πλέον, με αφορμή την υπόθεση Τζέκου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο άγνοιας ή οποιασδήποτε άλλης δικαιολογίας.

Να πού πήγαινε το χρήμα

Οταν οι γυμναστές, που εργάζονται στα προγράμματα μαζικού αθλητισμού των δήμων, ζητούσαν να πληρωθούν από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού τα δεδουλευμένα τους - παραμένουν απλήρωτοι για δύο και πλέον χρόνια - ο Γ. Λιάνης τους απαντούσε ότι πρέπει να περιμένουν γιατί η κυβέρνηση έχει άλλες αθλητικές προτεραιότητες. Οταν οι εκπρόσωποι των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων - ιδιαίτερα αυτών που εδρεύουν και λειτουργούν στην επαρχία - παραπονιούνταν για το γεγονός ότι οι επιχορηγήσεις δίνονταν «με το σταγονόμετρο» ή και κόβονταν εντελώς, ο Γ. Λιάνης και οι άλλοι υφυπουργοί Αθλητισμού, απαντούσαν ότι «το ταμείον είναι μείον», καθώς τα χρήματα δίνονταν για την Ολυμπιακή προετοιμασία. Με άλλα λόγια, στους μεγαλοκατασκευαστές των Ολυμπιακών έργων...

Βεβαίως, τώρα, ξέρουμε ότι υπήρχαν κι άλλοι παραλήπτες. Οι κάθε λογής Τζέκοι και οι «παρέες» τους...

Επομένως...

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ελλάδα, αναλογικά με τον πληθυσμό της, μάλλον, είναι η πρώτη στην κατάκτηση ολυμπιακών μεταλλίων! (Τη συναγωνίζεται μόνον η Αυστραλία, αλλά αυτή φαίνεται να έχει μονόπλευρη αθλητική ανάπτυξη καθώς τα περισσότερα μετάλλια τα πήρε στην κολύμβηση).

Για την εξήγηση αυτού του «φαινομένου» τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν: 'Η στη χώρα μας έγινε μια πρωτοφανής «αθλητική επανάσταση», μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. 'Η ισχύει το υπό της Λαρισαίας Ολυμπιονίκη, Φανής Χαλκιά, ρηθέν «οι Ελληνες είναι γεννημένοι πρώτοι». 'Η έχουμε να κάνουμε με μια καλά σχεδιασμένη και μαστορικά οργανωμένη επιχείρηση «παραγωγής πρωταθλητών», οι οποίοι «καταναλώνονται» στην Ολυμπιάδα των Αθηνών.

Αν είχε συμβεί το πρώτο θα το είχαμε πάρει όλοι χαμπάρι, καθώς θα βλέπαμε παντού στη χώρα μας ν' αναπτύσσεται ο αθλητισμός. Αν ίσχυε το δεύτερο, οι Ελληνες θα ήμασταν πρώτοι και σε άλλους - εκτός αθλητικών - τομείς δράσης και δραστηριότητας. Επομένως...

«Παλιά μου τέχνη κόσκινο»...

Πίσω πήρε τις κυβερνητικές υποσχέσεις, περί αποζημίωσης των καπνοπαραγωγών της επαρχίας Ελασσόνας των οποίων καταστράφηκαν οι καλλιέργειες - τις προσέβαλε ιός - ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Αλ. Κοντός. Μια βδομάδα πριν, σε συνάντηση που είχε με τον Τ. Τσιόγκα, βουλευτή Λάρισας του ΚΚΕ και εκπροσώπους αγροτικών οργανώσεων της Ελασσόνας, έλεγε πως θα παρακαμφθούν τα όποια εμπόδια θέτει ο κανονισμός του ΕΛΓΑ - δεν προβλέπει αποζημιώσεις για ιώσεις - και θα δοθούν αποζημιώσεις στους καπνοπαραγωγούς. Οι υποσχέσεις, όμως, αποδείχτηκαν φούμαρα, αφού όχι μόνο τις «πήρε πίσω» λίγες μέρες αργότερα, όταν απαντώντας, στη Βουλή, σε σχετική Ερώτηση βουλευτών επικαλέστηκε και πάλι τον κανονισμό του ΕΛΓΑ που δεν προβλέπει τέτοιου είδους αποζημιώσεις, αλλά, εμμέσως πλην σαφώς, επέρριψε τις ευθύνες, για το πρόβλημα στους ίδιους τους καπνοπαραγωγούς. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο» για τις ελληνικές κυβερνήσεις, πρώτα να δίνουν και μετά να παίρνουν πίσω τις υποσχέσεις τους και, ταυτόχρονα, να ρίχνουν αλλού τις δικές τους ευθύνες και ασυνέπειες...

Η δικαιολογία

Εκρηκτική είναι η αύξηση του δημόσιου χρέους της χώρας, λένε οι αρμόδιοι προς κάθε κατεύθυνση και συμπληρώνουν, ότι η αιτία βρίσκεται στο μεγάλο και υπέρογκο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων. Και, βέβαια, δεν τα λένε τυχαία όλ' αυτά. Ούτε τυχαία προβάλλονται και αναπαράγονται από τη συντριπτική πλειοψηφία των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων ουσιαστικά τέλειωσε και σε δέκα μέρες ο Κ. Καραμανλής πρέπει στην καθιερωμένη, ετήσια πρωθυπουργική ομιλία στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, να παρουσιάσει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα. Από κει και πέρα, ο καθένας μπορεί να προβλέψει ποιο θα είναι το περιεχόμενο, τόσο της ομιλίας, όσο και πολύ περισσότερο της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής.

Εμείς, θέλουμε απλώς να σημειώσουμε το εξής: Τόσο οι νυν, όσο και οι προηγούμενοι κυβερνώντες, πάντα έβρισκαν και θα βρίσκουν δικαιολογίες για να φροντίζουν και να εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Το ίδιο ακριβώς έγινε, τα τελευταία χρόνια, με τον «εθνικό στόχο» της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, τη μείωση του πληθωρισμού, την εισαγωγή του ευρώ, κλπ., κλπ. Το ίδιο γίνονταν, επίσης, και όσο καιρό κατασκευάζονταν τα «μεγάλα έργα» και οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Το ίδιο και τώρα, που θα εμφανιστεί ο «λογαριασμός» τους.

ΒΙΒΛΙΟ
Αθάνατη πεζογραφία

Η δημοσιογραφία έχει «γεννήσει», διεθνώς, στον 20ό αιώνα, πλήθος συγγραφέων. Λίγους, όμως, αληθινά μεγάλους. Μεταξύ αυτών κορυφαία θέση κατέχει ο Ερνστ Χεμινγουέι (1899-1961), ο οποίος, αν και Αμερικανός, υπήρξε και παραμένει ο πιο πολυμεταφρασμένος και πολυδιαβασμένος στην Ευρώπη. Οχι τυχαία, βέβαια, καθώς η δράση του σε μέτωπα του πολέμου, η προοδευτική σκέψη του και το έργο του συμπορεύτηκαν με μεγάλες δραματικές καμπές της ευρωπαϊκής ιστορίας στον 20ό αιώνα, όπως οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι και ο αγώνας του ισπανικού λαού κατά του φρανκικού φασισμού, για να μην αναφέρουμε τους βιωματικούς δεσμούς του με την Κούβα και τον αγώνα του λαού της για απαγκίστρωσή του από το «βρόχο» αμερικανοκίνητων δικτατόρων και μαφιόζων. Στις δεκαετίες του 1960 και 1970, τα λίγα (και σποραδικά εκδομένα) έργα του νομπελίστα Χεμινγουέι που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα είχαν μεγάλη απήχηση, ιδίως στο προοδευτικό αναγνωστικό κοινό, λόγω της ακατάβλητης λογοτεχνικής αξίας τους, αλλά και του αντιπολεμικού και κοινωνικού περιεχομένου τους. Ο Χεμινγουέι, δεκαοκτάχρονος αρχίζει να δημοσιογραφεί σε εφημερίδα του Κάνσας Σίτι. Παρότι λόγω κακής όρασης δε στρατεύτηκε, αντιπαλεύοντας τον Α΄ ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το 1918 πήγε εθελοντής στο ιταλικό μέτωπο, όπου τραυματίστηκε σοβαρά από οβίδα. Από τα βιώματά του στο μέτωπο εμπνεύστηκε το «Αποχαιρετισμός στα όπλα» (1929). Δουλεύοντας στη Γαλλία ως ανταποκριτής αμερικανικών εφημερίδων, παρακινούμενος από φίλους του διάσημους εκπατρισμένους Αμερικανούς και Βρετανούς συγγραφείς (Φιτζέραλντ, Γ. Στάιν, Μ. Φορντ, Πάουντ, κ.ά.), επιδίδεται στην ποίηση και πεζογραφία. Το 1925 εκδίδει το «Στην εποχή μας», την πρώτη συλλογή διηγημάτων, και το 1926 το πρώτο του αριστούργημα «Κι ο ήλιος ανατέλλει (φιέστα)».

Οι φίλοι της αληθινής λογοτεχνίας μπορούν, πλέον, να γνωρίσουν τα άπαντα του έργου του, από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Η έκδοσή του έγινε με τρία βιβλία, με πρώτο το «Κι ο ήλιος ανατέλλει (φιέστα)» (μετάφραση Μιχάλης Μακρόπουλος), το οποίο τον καταξίωσε. Στο μυθιστόρημα αυτό, με θέμα την παρακμιακή αστική κοινωνία, «γέννημα» της οποίας ήταν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Χεμινγουέι, καθιερώνοντας τον όρο «χαμένη γενιά», με τη λιτή, κυριολεκτική γραφή του (η δημοσιογραφική του πείρα επέδρασε σ' αυτό) και τον κριτικό ρεαλισμό του, με αντιήρωες μια ομάδα Αμερικανών και Αγγλων εμιγκρέδων στην Ευρώπη, αποτύπωσε παραστατικά την ψυχολογική και ηθική κατάπτωση που προκάλεσε η σήπουσα αστική κοινωνία.


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Τζακ Στρο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι ούτε η πρώτη και κατά πάσα πιθανότητα ούτε η τελευταία φορά που ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο ανακατεύει τις τράπουλες ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Ομως, σε αντίθεση με τις πρόσφατες επεμβάσεις σε Μέση Ανατολή και Βαλκάνια, η περίπτωση του αφρικανικού Σουδάν μοιάζει να τον κάνει να διστάζει... Βραχυπρόθεσμα, τουλάχιστον! Αφού το φιτίλι απ' την άτακτη φυγή των αμερικανο-βρετανικών (και λοιπών) δυνάμεων της τάχα «ανθρωπιστικής» επέμβασης στη Σομαλία το 1992 κάνει ακόμη και τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές επιφυλακτικούς για την εδώ και τώρα εξαπόλυση εισβολής στην (πλούσια σε ορυκτά και πετρέλαια) δυτική σουδανική επαρχία Νταρφούρ.

Γι' αυτό και όταν, στις αρχές της περασμένης βδομάδας, ο Στρο μετέβη στα προσφυγικά στρατόπεδα του Νταρφούρ, εμφανίστηκε συγκρατημένος. Ηταν επιπλέον στεγνός σε «συναισθηματικές εξάρσεις» - για λόγους προπαγάνδας και όχι λόγω ταμπεραμέντου... - όσον αφορά στην πολύμηνη περιπέτεια των αυτοχθόνων του δυτικού Σουδάν. Ετσι, πέταξε το μπαλάκι στο νεαρό ιμπεριαλιστικό πειραματόζωο του στρατού της νεοσύστατης Αφρικανικής Ενωσης, λέγοντας πως η αποστολή των 300 στρατιωτών στο Νταρφούρ θα πρέπει συντόμως να αυξηθεί και να ξεπεράσει τους 2.000 στρατιώτες. «Για το καλό των κατοίκων του Νταρφούρ και της ειρήνης» είπε ο Στρο, ενώ πολλοί διάβασαν στα χείλη του τη σκέψη για τη δοκιμή ενός αφρικανικού εγχειρήματος «δοκιμής και πλάνου», προκειμένου να αποφασιστεί καλύτερα μία δυτική επέμβαση στην περιοχή...

Γι' αυτό και, παρ' όλα αυτά, δεν ξέχασε να κινήσει τη ράβδο των απειλών κατά των ισλαμιστών του Ομάρ αλ Μπασίρ, μιλώντας για «διεθνείς κυρώσεις» ...«εν ευθέτω χρόνω»!


Δ. ΟΡΦ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ