«Εχουν βγάλει τον αθλητισμό σε πλειστηριασμό κι έχουν προσφέρει τους πέντε Ολυμπιακούς κύκλους στους μεγαλύτερους πλειοδότες». Με τις 16 αυτές λέξεις περιγράφεται η (θεωρητικά και πρακτικά) πραγματική άποψη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) για το τι είναι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Για επικοινωνιακούς λόγους χρησιμοποιούνται αξίες και ιδανικά αλλά η ταμπακιέρα είναι μία. Η εμπορευματοποίηση και το κέρδος που φέρνει. Αλλωστε, και από το ιερατείο της και τους συνεργάτες/εταίρους του -άπαντες βασικοί πυλώνες του καπιταλισμού- δε θα μπορούσε να υπάρξει κάτι διαφορετικό.

Απλά, επειδή η δυσωδία που αναδύει το κατασκεύασμά τους, καιρό τώρα, προκαλεί αποστροφή, επιχειρούν με τρικ (π.χ. συνθήματα περί «αναβάπτισης» των Αγώνων στην Αθήνα) και ιδεολογική προπαγάνδα να δημιουργήσουν εικονικές πραγματικότητες. Επίσης, αφού συνειδητά δημιούργησαν την ζώσα πραγματικότητα, σκόπιμα καλλιεργούν τη μοιρολατρική άποψη του... αναγκαίου κακού.

Ο Μάικλ Πέιν, πρώτος διευθυντής του Τμήματος Μάρκετινγκ της ΔΟΕ, έχει δηλώσει χαρακτηριστικά: «Με το τεράστιο μέγεθος και την πολυπλοκότητα των σημερινών Ολυμπιακών Αγώνων, φτάσαμε στο σημείο όπου, εάν δεν υπήρχαν χορηγοί, δε θα υπήρχαν αγώνες»...

Οσο όμως και να προσπαθούν τα επικοινωνιακά επιτελεία της ΔΟΕ και των συνεταίρων της, οι «πλαστικές» δεν μπορούν να κρύψουν το αληθινό, αποκρουστικό πρόσωπο του οικοδομήματος που έχτισαν και συντηρούν.