«Δεν πρέπει να ανοίξουμε αυτό το θέμα, ούτε να δημιουργήσουμε προσδοκίες ή φόβους», τόνισε χτες ο Επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο αναθεώρησης του στόχου για τα πρωτογενή πλεονάσματα από το 2019. Στο φόντο του Brexit και επιβεβαιώνοντας τα διαχειριστικά ζόρια στην ΕΕ, έδωσε έμφαση χαρακτηριστικά στο να αποφευχθεί οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει έστω και «υπόνοιες» νέων αναταράξεων...

Ο ίδιος ανακοίνωσε ότι θα επισκεφτεί την Αθήνα το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιούλη και θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, άλλους κυβερνητικούς παράγοντες, καθώς και με επιχειρηματικούς φορείς, προκειμένου, όπως είπε, να εκδηλώσει την υποστήριξή του στην ελληνική προσπάθεια και να συζητήσει τα επόμενα βήματα στην υλοποίηση του προγράμματος, με το μήνυμα «Τώρα είναι ώρα για επενδύσεις στην Ελλάδα», σε συνέχεια και της πρόσφατης επίσκεψης του Γάλλου Προέδρου, Φρ. Ολάντ. Συγκεκριμένα, τόνισε πως «η Ελλάδα δεν είναι πλέον πρόβλημα για την Ευρωζώνη», σπεύδοντας ωστόσο να προσθέσει ότι η χώρα «θα πρέπει να συνεχίσει να είναι συνεργάσιμη».

Την ίδια ώρα, ο Γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας, σοσιαλδημοκράτης Ζ. Γκάμπριελ, επισκέπτεται από αύριο την Αθήνα, όπου θα συναντηθεί με τον υπουργό Οικονομίας, Γ. Σταθάκη, και θα μιλήσει σε συνέδριο με θέμα «Ενεργειακή μετάβαση στην Ελλάδα και τη Γερμανία - Προοπτικές έως το 2020 κι έπειτα».

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, υπό το χαρακτηριστικό τίτλο «Ελληνογερμανική συνεργασία στον ενεργειακό τομέα προ των πυλών», ο Ζ. Γκάμπριελ θα συνοδεύεται από επιχειρηματική αποστολή, αποτελούμενη μεταξύ άλλων από εκπροσώπους γερμανικών επιχειρήσεων από τους κλάδους των ΑΠΕ, του τουρισμού, των κατασκευών, καθώς και από τον τραπεζικό τομέα.

Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ, Τ. Βίζερ, μιλώντας στην ιστοσελίδα «Capital» και στο Κυπριακό Πρακτορείο, με αφορμή τη συζήτηση για τα Εργασιακά στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης», ανοίγει το γενικότερο κάδρο των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην ΕΕ: «Αυτή τη στιγμή, η αγορά εργασίας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης ούτε και στον εσωτερικό ανταγωνισμό των βιομηχανικών χωρών και της εσωτερικής αγοράς. Κάποιος πρέπει να το δει αυτό ως μια διπλή στρατηγική, μειώνοντας την υπερπροστασία "των μέσα" και αυξάνοντας την προστασία "των έξω". Το ένα δε γίνεται χωρίς το άλλο».

Σχετικά με την ύπαρξη πολιτικών διεργασιών στην ΕΕ που επηρεάζουν την Ελλάδα μετά το Βrexit, υποστήριξε πως «δεν υπάρχει καμία οικονομική επίδραση που μπορώ να δω και αν κάποιος νομίζει ότι υπάρχουν πολιτικές διεργασίες που επηρεάζουν την Ελλάδα, μάλλον έχει πολύ περίπλοκη και στρεβλή σκέψη».

Κάνοντας ειδική αναφορά στην κρατική διοίκηση, επισημαίνει ότι «ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα δεν είναι πρόκληση μόνο για την επόμενη αξιολόγηση, είναι πρόκληση για τα επόμενα τριάντα χρόνια (...) Και αυτή πρέπει να είναι η απόλυτη προτεραιότητα για κάθε κυβέρνηση». Σύμφωνα με τον ίδιο, «φαίνεται πως υπάρχει πολύ λιγότερη κεντρική στρατηγική και συντονισμός από κάθε άλλη χώρα της ΕΕ που ξέρω, ενώ ο συντονισμός μεταξύ των υπουργείων είναι, ας πούμε, εθελοντικός, στην καλύτερη περίπτωση».

Να «συσπειρώσει» και να «δεσμεύσει» τους εργαζόμενους της ΔΕΗ γύρω από τους στόχους της επιχείρησης, καθώς προχωρά από την κυβέρνηση η ιδιωτικοποίησή της και συνολικά η στρατηγική του κεφαλαίου για την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, επιχειρεί με επιστολή του ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ ΑΕ, Μ. Παναγιωτάκης, σε μια κίνηση που βέβαια έχει ευρύτερες στοχεύσεις...

Ετσι, αρχικά αναφέρεται στα όσα «επιβάλλονται» στην επιχείρηση, στο πλαίσιο της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ, όπου «καθετοποιημένες επιχειρήσεις ή επιχειρήσεις με υψηλά μερίδια στις εθνικές αγορές έχουν εδώ και πολλά χρόνια τεθεί στο στόχαστρο». Αναφέρει συγκεκριμένα τον «πλήρη ιδιοκτησιακό διαχωρισμό του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ και την υποχρεωτική, σταδιακή αλλά ραγδαία μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στη λιανική αγορά από το σημερινό 91% σε κάτω από 50% στο τέλος του 2019. Εργαλείο για τη μείωση αυτήν, η οποία έχει τεθεί ως προαπαιτούμενο για τις αξιολογήσεις της χώρας μας, είναι τα γνωστά "ΝΟΜΕ". Κάθε έξι μήνες ένα μέρος της παραγωγής της ΔΕΗ θα πωλείται υποχρεωτικά σε τιμή προφανώς ελκυστικότερη από την οριακή. Ως εκ τούτου, οι ανταγωνιστές της θα μπορούν - μέσω καλύτερων τιμών - να προσελκύουν τους καλύτερους πελάτες μας».

Εξαιτίας των παραπάνω, όπως λέει, «είναι προφανής ο κίνδυνος για την επιχείρησή μας, διότι θα έχει απώλεια εσόδων τόσο από την παραγωγή όσο και από την εμπορία», που σε συνδυασμό με την επιβάρυνση που δέχεται η επιχείρηση εξαιτίας των πιστοποιητικών ρύπων και τον συνεπακόλουθο περιορισμό λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων, τη συσσώρευση ζημιών, και άλλες ανειλημμένες υποχρεώσεις της επιχείρησης - δάνεια, κ.λπ. - που τρέχουν, «η κατάσταση εξελίσσεται σε κρίσιμη».

Παρ' όλα αυτά, επικαλούμενος το ισχυρό «brand name» της ΔΕΗ, την τεχνογνωσία και τη χρόνια εμπειρία που την κατατάσσουν «στις πρώτες θέσεις μεταξύ των αντίστοιχων εταιρειών της Βαλκανικής και της ευρύτερης περιοχής», τονίζει ότι εάν εφαρμοστεί το επιχειρηματικό πλάνο που έχει καταρτιστεί, η ΔΕΗ μπορεί να γίνει «ακόμη πιο εύρωστη και ισχυρή».

Σε αυτό το πλάνο καλούνται να «συσπειρωθούν» και «δεσμευτούν» οι εργαζόμενοι, π.χ. για τη δημιουργία και πώληση σε ιδιώτες θυγατρικών εταιρειών οι οποίες θα περιλαμβάνουν πελάτες όλων των κατηγοριών, ώστε να μη μείνει η ΔΕΗ «μόνο με τους ασύμφορους πελάτες».

Επίσης, ομολογείται ανοιχτά ότι η νέα τιμολογιακή πολιτική που ανακοινώθηκε πρόσφατα έχει στόχο τη βελτίωση των εισπράξεων της επιχείρησης.

Παράλληλα, επισημαίνεται πως άμεσος στόχος είναι η επέκταση της ΔΕΗ σε αγορές γειτονικών χωρών και η συμμετοχή σε συγκεκριμένα ενεργειακά έργα (ήδη τα πρώτα βήματα γίνονται στην Αλβανία), αλλά και η επέκταση δραστηριοτήτων σε άλλα «προϊόντα πλην της ηλεκτρικής ενέργειας, όπως το φυσικό αέριο, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα κ.λπ».

Το σημείο της επιστολής, εξάλλου, που προϊδεάζει για μεγάλες αρνητικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στο εσωτερικό της επιχείρησης είναι η αναφορά στο «κατάλληλο επιχειρηματικό μοντέλο και τις διαρθρωτικές αλλαγές για την υποστήριξη των επιχειρηματικών μας πρωτοβουλιών, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς μας, την απόκτηση της αναγκαίας ευελιξίας και τη μείωση του κόστους μας».

Στο νεκροταφείο της Ν. Φιλαδέλφειας το «παρών» για το τελευταίο «αντίο» στο μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ έδωσε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του Κόμματος, με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα της, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Κατά τη διάρκεια της τελετής, σε θέσεις τιμητικής φρουράς στο πλευρό του τυλιγμένου με τη σημαία του ΚΚΕ σ. Θανάση εναλλάσσονταν στελέχη του Κόμματος, της ΚΝΕ, καθώς και συνάδελφοί του συνδικαλιστές, ενώ στεφάνια κατέθεσαν η ΚΕ του ΚΚΕ, το ΚΣ της ΚΝΕ, Οργανώσεις του Κόμματος και συνδικάτα.

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΕΠ της ΚΟ Αττικής μίλησε ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ. Αναφέρθηκε στην κομματική διαδρομή του σ. Θ. Κοτζαμπασάκη, υπογραμμίζοντας τη σεμνότητα, την ανιδιοτέλεια, την πίστη και αφοσίωσή του στους στόχους του Κόμματος, χαρακτηριστικά που αποτελούν παράδειγμα για όλους, ειδικά τους νεότερους συντρόφους. Το κενό που αφήνει «υποσχόμαστε ότι με πείσμα και αποφασιστικότητα θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε, ειδικά στις σημερινές δύσκολες για τους εργαζόμενους συνθήκες», ανέφερε ο Γ. Μανουσογιαννάκης, μεταφέροντας παράλληλα τα συλλυπητήρια του ΚΚΕ στην οικογένειά του.

Πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε τον σ. Θανάση

Εκ μέρους των συναδέλφων του, το τελευταίο «αντίο» απηύθυνε ο Παναγιώτης Κάτσαρης, πρόεδρος των εργαζομένων στον ΕΛΓΟ «Δήμητρα», δίνοντας ραντεβού στους δρόμους του αγώνα, αφού «του Θανάση δεν του έπρεπαν μοιρολόγια...».

Ο Θ. Κοτζαμπασάκης, που «έφυγε» τόσο ξαφνικά, ήταν παιδί οικογένειας βιοπαλαιστών και γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Από το 1996 σπούδασε στο ΤΕΙ Λάρισας και το 2001 πήρε το πτυχίο του τεχνολόγου Γεωπονίας.

Με την έναρξη των σπουδών του στο ΤΕΙ, το 1996, έγινε μέλος της ΚΝΕ και στα επόμενα χρόνια δουλεύοντας δραστήρια αναδεικνύεται σε στέλεχος της Οργάνωσης, ενώ μέλος του Κόμματος έγινε το 2001.

Για να επιβιώσει έκανε διάφορες δουλειές: Στην οικοδομή, οδηγός, εργαζόμενος σε αποθήκη, μεταφορές επίπλων, εργαζόμενος σε εργοστάσιο κατασκευής στρωμάτων, ενώ από το 2008 άρχισε να δουλεύει στον ΕΛΓΟ «ΔΗΜΗΤΡΑ», οργανισμό του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.

Μετά τις σπουδές του στη Λάρισα και την επιστροφή του στην Αθήνα αναλαμβάνει μια σειρά από κομματικά καθήκοντα και τα τελευταία χρόνια ήταν Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Εργαζομένων στους ΟΤΑ και τη Δημόσια Διοίκηση και μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής.

Το 2006 παντρεύτηκε με την σ. Χριστίνα, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γιώργο και την Αριστέα, τα οποία μπορεί να μην τον χάρηκαν, αλλά πρέπει να είναι περήφανα για εκείνον.