Στο προσκλητήριο ανταποκρίθηκαν συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις, που τα προηγούμενα χρόνια έβαλαν ανοιχτά πλάτη στην απελευθέρωση του τομέα Ενέργειας, μέρος της οποίας είναι η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Μαζί τους παρακάθισαν δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που προσπάθησαν να δώσουν «αντικαπιταλιστικό» άλλοθι σε μια μάζωξη που δεν άγγιξε ούτε στην παρωνυχίδα όχι την καπιταλιστική ιδιοκτησία στην Ενέργεια, αλλά ούτε καν τη στρατηγική της «απελευθέρωσης», η οποία προβλέπεται από τις κατευθύνσεις και τις οδηγίες της ΕΕ, προς όφελος των μονοπωλίων. Βοηθώντας με την παρουσία, αλλά και τις τοποθετήσεις στελεχών της ώστε το όλο γεγονός να γίνει πλυντήριο ξεπλύματος παλιών αμαρτιών. Αλλωστε, σε προηγούμενες φάσεις και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είχαν βάλει πλάτη στα βήματα ιδιωτικοποίησης, όταν αυτό απαιτούσαν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ενώ κάθε άλλο παρά διαφωνούν με τη στρατηγική της ΕΕ για απελευθέρωση του τομέα Ενέργειας.

Συμμετείχαν, λοιπόν, μεταξύ άλλων, το ΕΠΑΜ, το Χριστιανοδημοκρατικό Κίνημα, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι Οικολόγοι Πράσινοι, η Αριστερή Προοπτική, το ΠΡΑΤΤΩ, η Κοινωνική Συμφωνία, το ΑΚΕΠ και ανεξάρτητοι βουλευτές, ενώ η ΔΗΜΑΡ έστειλε επιστολή. Ακόμα εκπρόσωποι των ΠΑΣΕΓΕΣ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ, ο Ν. Φωτόπουλος από τη ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ κ.ά.

Ολοι αυτοί προβάλλουν το στόχο της εναντίωσης στο νομοσχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ», που αποτελεί ουσιαστικά το κερασάκι στην τούρτα μιας διαδικασίας που έχει ξεκινήσει χρόνια (βλέπε σημερινό φύλλο του «Ριζοσπάστη» σελ. 4) και που απλώς τώρα ολοκληρώνεται. Η εναντίωση δεν γίνεται βεβαίως από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών αναγκών, αλλά από τη σκοπιά των αντιθέσεων ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους και συμφέροντα. Δεν ήταν λοιπόν, τυχαία, η επιστολή που αναγνώστηκε στη σύσκεψη από την Ενωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ), με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες για τη μείωση του κόστους Ενέργειας στις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Ενωση, λοιπόν, όλων κάτω από τα συμφέροντα αυτού του τμήματος του κεφαλαίου που απαιτεί το κράτος να του εγγυηθεί φθηνή Ενέργεια...

Δεν έκρυψαν, άλλωστε, ούτε ο Αλ. Τσίπρας ούτε ο αρμόδιος για ζητήματα Ενέργειας Θ. Πετράκος ότι αυτό το στόχο θέλουν να υπηρετήσουν την ίδια ώρα που θα «φιλεύουν» όσους ανθρώπους του μόχθου βυθίζονται στο φάσμα της ενεργειακής φτώχειας με ...κοινωνικά τιμολόγια...

Την προηγούμενη Κυριακή η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ έδινε την έγκρισή της στο γενικό προσκλητήριο του Αλ. Τσίπρα σε όλες τις δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, συγκροτημένες ή μεμονωμένους πολιτικούς παράγοντες, με αντιμνημονιακό «φερετζέ», να βάλουν πλάτη στην προσπάθειά του να φτάσει στον κυβερνητικό θώκο. Πρόκειται για παράγοντες πολιτικούς που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ ή την κεντροδεξιά, πολλοί από αυτούς όψιμοι αντιμνημονιακοί, αφού στήριξαν τα πρώτα μνημόνια ως υπουργοί της κυβέρνησης του Γ. Α. Παπανδρέου ή ως στελέχη πρώτης γραμμής (π.χ. Κατσέλη, Τζάκρη, Μπόλαρης, Ξενογιαννακοπούλου κ.ά.) Είχε προηγηθεί έντονη εσωκομματική συζήτηση και προβληματισμός αφού ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούσε σε αυτή την προοπτική όχι διαφωνώντας στην ανάγκη «σοσιαλδημοκρατικής διεύρυνσης», αλλά θεωρώντας ότι μια τέτοια εξέλιξη με «κραγμένες περιπτώσεις» θα ακυρώσει την προσπάθειά του να εμφανίζεται ως ριζοσπαστική δύναμη.

Βεβαίως, το κύριο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μέσα από αυτή τη διαδικασία να εκφραστεί μια τέτοια συσπείρωση που να σηματοδοτεί την εμπιστοσύνη του κεφαλαίου και διάφορων αστικών κέντρων ως βασική δύναμη κυβερνητικής εναλλαγής.

Για να αμβλύνει τις εντυπώσεις του ανοίγματος σε δυνάμεις χρεοκοπημένες στη λαϊκή συνείδηση, ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται την ανάγκη να μπλοκαριστεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε να προκληθούν εκλογές. Η απόφαση της ΚΕ διακηρύττει το στόχο για συγκρότηση ενός «νέου συνασπισμού εξουσίας», μιας νέας προοδευτικής συμμαχίας.

Θυμίζουμε ότι το εύρημα αυτό πρώτη φορά διακηρύχτηκε το 2011 και έφερε στον ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη φουρνιά ΠΑΣΟΚων που εγκατέλειπαν το κόμμα τους και για λόγους πολιτικής επιβίωσης, αλλά κάτω και απ' τη λαϊκή πίεση που αυτό δεχόταν για την πολιτική που εφάρμοζε.

Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ηγεμονεύσει στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, όπως άλλωστε παραδέχτηκε ο Αλ. Τσίπρας, διεκδικώντας ρόλο και στη διαδικασία ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, ώστε απ' αυτή να προκύψει σχήμα ή σχήματα φιλικά διακείμενα προς τον ίδιο, προκάλεσε την έντονη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, λόγω και του εκλογικού αποτελέσματος, κρατάει τα ηνία στις διεργασίες του συγκεκριμένου χώρου.

Το ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ για «κήρυγμα αποστασίας» και όσα προερχόμενα από το ίδιο στελέχη σπεύδουν να ανταποκριθούν στο φλερτ σαν «εκπροσώπους του δήθεν προοδευτικού πολιτικού τυχοδιωκτισμού» (Κατσέλη, Ξενογιαννακοπούλου, Τζάκρη κ.ά.). Ακόμα εξέλαβε σαν κήρυξη πολέμου το σημείο της απόφασης της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ όπου αναφέρεται ότι «η αντιμετώπιση της κεντροαριστερής ανασύστασης είναι κεντρικό πρωτεύον καθήκον για να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ηγεμονικό ρόλο».

Αλλά και η μειοψηφία της ΔΗΜΑΡ, που δεν καλοβλέπει το φλερτ της πλειοψηφίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, κατήγγειλε, διά στόματος Σπ. Λυκούδη, την «ανεπεξέργαστη αναζήτηση συμμαχιών» και ότι ζητιέται από τη ΔΗΜΑΡ «δήλωση μετανοίας για τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση».

Η Αγίου Κωνσταντίνου απουσίασε απ' την εκδήλωση, αφού εξέφρασε τη συμφωνία με το περιεχόμενό της, προκειμένου να μη ρίξει λάδι στη φωτιά που σιγοκαίει στο εσωτερικό της. Ωστόσο, η βουλευτής Μ. Ρεπούση, εκφράζοντας τη θέση της πλειοψηφίας, είπε ναι στο διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας όμως αυτός να διεξαχθεί υπό όρους και οργανωμένα.