ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 29 Ιούνη 2013 - 2η έκδοση
Σελ. /24
Οξυνση της αντίθεσης

Κλείνουν νοσοκομεία, απολύουν συμβασιούχους, εκβιάζουν για νέες μειώσεις μισθών, θέλουν εργάτες απόλυτα υποταγμένους να παλεύουν για τα κέρδη του αφεντικού. Σε όλα αυτά κοινός παρονομαστής η καπιταλιστική κρίση και η επιδίωξη του κεφαλαίου να την ξεπεράσει σε βάρος των εργατών.

Ευρύτερα λαϊκά στρώματα θίγονται από αυτήν την επίθεση. Ο δρόμος της αντίστασης οδηγεί σε κοινωνική συμμαχία. Οι βάσεις της έχουν ήδη τεθεί. Σ' αυτόν τον δρόμο, όμως, ορθώνονται εμπόδια από δυνάμεις που θέλουν να μείνει η οικοδομή της εκμετάλλευσης άθιχτη. Δυνάμεις που καλούν σε αναμονή για εκλογική αλλαγή, ζητάνε να περιοριστεί ο αγώνας σ' αυτό, στην αλλαγή διαχειριστή. Πρόκειται για ύπουλη τακτική που υπηρετεί στρατηγικά τους στόχους του κεφαλαίου.

Για την εργατική τάξη είναι κρίσιμο να κάνει πέρα τους εργατοπατέρες, παλιούς και σύγχρονους. Να κάνει τα πάντα για να αυξηθεί η συμμετοχή στα σωματεία, να αποκτούν αυτά προσανατολισμό απέναντι στα μονοπώλια και την πολιτική τους, να διευρυνθεί η κοινωνική συμμαχία που είναι απαραίτητη για να δοθούν οι μεγάλες μάχες που είναι μπροστά.

Οι εργοδότες λένε ωμά πως ως το «ισχυρότερο μέρος» θα επιβάλουν τις θέσεις τους. Στο χέρι των εργατών να αναδειχθούν οι ίδιοι σε ισχυρότερο μέρος.

Ετσι, με όρους ταξικής ενότητας και κοινωνικής συμμαχίας πρέπει να αντιμετωπιστεί και η κυβέρνηση που έχει βάλει μπροστά τη φάμπρικα των απολύσεων και δε θα σταματήσει αν δεν εξαφανίσει κάθε εργατικό δικαίωμα.

***

Το σύστημα δεν είναι παντοδύναμο. Ομολογεί τα αδιέξοδά του όπως στην περίπτωση της ανεργίας, όπου την ίδια ώρα που προωθούν δοκιμασμένες λύσεις για κρύψιμο των ανέργων κάτω από το χαλί της απασχολησιμότητας, αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει λύση στην ανεργία χωρίς να δημιουργούνται πραγματικές θέσεις εργασίας στην παραγωγή. Αυτό όμως προσκρούει στην πραγματικότητα της καπιταλιστικής κρίσης, όπου συσσωρευμένα κεφάλαια δεν γίνονται παραγωγικές επενδύσεις γιατί δεν εξασφαλίζουν τα ποσοστά κέρδους που θέλουν οι καπιταλιστές, αλλά και στην ίδια την οργάνωση της καπιταλιστικής παραγωγής, όπου η άνοδος της παραγωγικότητας με εκσυγχρονισμό των μέσων παραγωγής στέλνει εργάτες στην ανεργία. Ετσι καταστρέφουν εργατική δύναμη, οδηγώντας σε «απόγνωση» και τους πολιτικούς διαχειριστές του συστήματος που ό,τι κι αν κάνουν δεν μπορούν να κρύψουν για πάντα το πρόβλημα κάτω απ' το χαλί.

***

Για την εργατική τάξη κάθε εξέλιξη στο μέτωπο της αγοράς εργασίας μαρτυρά πια όλο και πιο έντονα την ανάγκη να απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της εποχής, που δεν χωράνε πια στις σημερινές παραγωγικές σχέσεις. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φύγει από τη μέση η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, σημαίνει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, σημαίνει λαϊκή εξουσία και οικονομία.

***

Οι εργάτες του Κατσέλη ζητάνε να λειτουργήσει το εργοστάσιο. Και καλά το ζητάνε.

Ο όμιλος στον οποίο ανήκει το εργοστάσιο ζητάει να του δώσουν τα δάνεια που θέλει για να λειτουργήσει το εργοστάσιο.

Οι τράπεζες δίνουν δάνεια μόνο αν η εταιρεία καταθέσει πλάνο κερδοφορίας που αναγκαστικά περνά μέσα από το τσάκισμα των εργατών.

Μπορεί να λειτουργήσει το εργοστάσιο χωρίς να πάθουν κακό οι εργάτες;

Μπορεί! Σε ένα πλαίσιο κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής.

Η πάλη για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων είναι για τώρα. Τώρα το σύστημα μπλοκάρει από τα ίδια τα δικά του αδιέξοδα.

Οι εργάτες πρέπει να αποφασίσουν αν θα δώσουν ανάσα στο σύστημα ή θα βάλουν πλώρη για την ανατροπή του έχοντας στο πλάι τους μια ευρύτατη κοινωνική συμμαχία, που έχει επίσης συμφέρον να φύγουν οι καπιταλιστές από τη μέση.

Τα τρία στοιχεία της παραγωγής στάρι, αλεύρι, ψωμί δείχνουν και το δρόμο της κοινωνικής συμμαχίας που είναι αναγκαία για να στηριχτεί ο αγώνας των εργατών του «Κατσέλη», της «Αλλατίνη» και της «Πλάζα».

Αυτός ο δρόμος δεν αφορά μόνο τους εργάτες του συγκεκριμένου ομίλου. Αφορά κι εκείνους από άλλες ανταγωνιστικές εταιρείες που ενδεχομένως τρέφουν αυταπάτες ότι καίγεται μόνο το σπίτι του διπλανού. Τα διεθνικά μονοπώλια στο χώρο της διατροφής είναι τεράστια. Οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι νάνοι. Στο φρέσκο γάλα ήδη με την αλλαγή από 5 σε 10 μέρες του χρόνου διάθεσης άνοιξε ο δρόμος για πολυεθνικές να παράγουν στην Ολλανδία και να διανέμουν στην Ελλάδα. Φρένο μπορεί να βάλει μόνο η πάλη των εργατών και των συμμάχων τους αν έχουν καθαρό το στόχο: Χωρίς τους καπιταλιστές, με λαϊκή οικονομία και την εξουσία στα χέρια τους.

Ασχετο: Είναι προφανές πως το ταξίδι του Ομπάμα στην Αφρική δεν σχετίζεται με τα θέματα υγείας του Ν. Μαντέλα. Οι απεριόριστες προοπτικές μιας ηπείρου που ως τώρα αντιμετωπιζόταν ως χρυσή εφεδρεία είναι το επίδικο μεταξύ ιμπεριαλιστών. Κι αυτό μόνο καλό δεν είναι για τους λαούς της περιοχής όσο δεν παίρνουν στα χέρια τους την ίδια τους τη ζωή.


ΦΡΕΝΟ ΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

«ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ»: «Για τους νεοπροσλαμβανόμενους στην ατομική σύμβαση μπορεί να συμφωνηθεί η εξαήμερη εβδομαδιαία εργασία. Οπως υπογραμμίζει στην "Η" ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος, με το νέο καθεστώς, ο εργοδότης ως "διαπραγματευτικά ισχυρότερο μέρος" μπορεί με τη σύναψη ατομικών συμβάσεων να καθορίζει νέους όρους εργασίας» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ: «Eίναι γνωστή εδώ και χρόνια η "φάμπρικα" των προσωρινών διαταγών: συμβασιούχοι προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη όταν λήγει η σύμβασή τους και επιστρέφουν στην Υπηρεσία τους ως την εκδίκαση της υπόθεσής τους, η οποία όμως ολοκληρώνεται έπειτα από χρόνια... (...) Αυτό το καθεστώς ετοιμάζεται - επιτέλους - να το αλλάξει η κυβέρνηση (...) Η "φάμπρικα" πρέπει να σταματήσει!» (στα ΝΕΑ).

ΚΡΥΨΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ: «Αναμένεται να συζητηθεί πρόταση της Γερμανίας και της Ολλανδίας, που στηρίζεται στην πολιτική μερικής απασχόλησης. Πρόταση, ιδίως σε άτομα που βρίσκονται στην ανεργία πάνω από ένα χρόνο και δεν έχουν ιδιαίτερη ειδίκευση, για θέση μερικής απασχόλησης με τον χαμηλότερο μισθό. Το "μοντέλο" αυτό εργασίας, που βασίζεται στην ευελιξία της αγοράς ή Flexicurity (εύκολες προσλήψεις και απολύσεις) εφαρμόζεται με "επιτυχία" στην Ολλανδία και τη Γερμανία και είναι ένας από τους λόγους που οι εν λόγω χώρες έχουν χαμηλή ανεργία...» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ: «Οσες διακηρύξεις κι αν κάνουν οι ευρωπαίοι ηγέτες, όσες συνόδους κορυφής κι αν απασχολήσει το πρόβλημα, λύση δεν πρόκειται να δοθεί αν δεν αποφασίσουν να επενδύσουν σε νέες θέσεις εργασίας. Τα προγράμματα επιμόρφωσης και επαγγελματικής κατάρτισης δεν μπορούν να δώσουν λύση, αν η πραγματική οικονομία δεν μπει σε τροχιά ανάπτυξης, αν δεν υπάρξουν πραγματικές ευκαιρίες απασχόλησης» (στο ΒΗΜΑ).

«ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ»: «Η επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα σε τρεις χώρες της Αφρικής αυτές τις μέρες υπενθυμίζει τη σημασία αυτής της τεράστιας, πλούσιας και ταλαιπωρημένης ηπείρου στη γεωστρατηγική σκακιέρα. Απ' όταν άρχισε η ραγδαία ανάπτυξη της Κίνας και η φρενήρης αναζήτηση πρώτων υλών και πόρων, η Αφρική βρίσκεται στο επίκεντρο μιας νέας κούρσας για επιρροή και εμπόριο. Στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, οι αναλυτές σημειώνουν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος, πίσω από τους ηγέτες της υπερδραστήριας Κίνας (...) Η Κίνα προωθεί κυρίως συμφωνίες αμοιβαίου συμφέροντος, χωρίς να επεμβαίνει στα εσωτερικά των αφρικανικών χωρών, όπως πράττουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Αγοράζει πρώτες ύλες και τρόφιμα, αναπτύσσει υποδομές, δημιουργεί κοινότητες Κινέζων. Η Αφρική μπαίνει σε μια νέα εποχή, με ισχυρούς μνηστήρες που ερίζουν για τις απεριόριστες προοπτικές της» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ σπιτιού ανέργου για 1.677 ευρώ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ατομικές συμβάσεις χωρίς πενθήμερο

ΕΘΝΟΣ: ΝΟΜΟΣ ΕΞΠΡΕΣ εκτός δημοσίου 6.000 συμβασιούχοι

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κλείνει η πόρτα των αιώνιων συμβασιούχων του Δημοσίου

Η ΑΥΓΗ: Νέο χτύπημα στις συντάξεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μοντέλο Κύπρου στις καταθέσεις της ευρωζώνης

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Οι καταθέσεις θα κουρεύονται ως επενδύσεις

ΤΑ ΝΕΑ: Η ερώτηση των 100.000 ευρώ

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Συμφωνία για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σε συναγερμό οι «27»

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Κόλπο Cosco

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Η πύλη της κολάσεως

Η ΕΛΛΑΔΑ: Made in USA η gay παρέλαση της Αθήνας

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Εμποδίζουν τους εργάτες να δουν τον ένοχο

«Για να προχωρήσουμε μπροστά, χρειάζεται να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες τού χτες, για τους αγώνες τού σήμερα και το περιεχόμενό τους. Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι τεράστια. Χρόνια τώρα στη λογική της παραίτησης, της κοινωνικής συναίνεσης αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα (...) έβαζαν στο κίνημα την κυρίαρχη ιδεολογία με την υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας, του ευρωμονόδρομου (...) Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να πεταχτούν έξω από τα συνδικαλιστικά όργανα, γιατί αυτές (...) οι δυνάμεις θα βάζουν πάντα στο κίνημα τρικλοποδιές, θα εμποδίζουν τους εργάτες να δουν ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και κυρίως ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο του αγώνα».

Θέλουν το κίνημα υποχείριό τους

«Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για ένα κίνημα που η πάλη του θα φτάνει το πολύ μέχρι το Μαξίμου, θα απαιτεί να πέσει η κυβέρνηση, για να 'ρθει στη θέση της μια άλλη, "δημοκρατικής ανάτασης" και φυσικά "αριστερή". Θέλει το συνδικαλιστικό κίνημα υποχείριο των πολιτικών του επιδιώξεων για αλλαγή στην κυβέρνηση, για να γίνει αυτός χαλίφης στη θέση του χαλίφη, εφαρμόζοντας αντιλαϊκές πολιτικές. Και κατά περίπτωση εμφανίζεται είτε ακραιφνής εργοδοτικός, "θεσμικός", συναινετικός, υποχωρητικός, ξεπουλώντας τους εργαζόμενους και πότε εμφανίζεται λάβρος "αντικαθεστωτικός", "επαναστατικός" και "κινηματικός", κατά πώς τον βολεύει. Πότε μαζί με άλλα γκρουπούσκουλα μιλάνε για πολιτικές απεργίες διαρκείας και πότε βάζει την ουρά στα σκέλια, όταν αγώνες εξελίσσονται με ταξική κατεύθυνση, πραγματικά ανυποχώρητοι, με δίκαια αιτήματα. Αν αυτό δεν είναι ενσωμάτωση και εκφυλισμός του κινήματος τότε τι είναι; Στην κατά ΣΥΡΙΖΑ "ανασυγκρότηση του κινήματος", χωράνε τα παζάρια με τους εργοδότες για τις μειώσεις μισθών (...) και, φυσικά, κατά το ΣΥΡΙΖΑ, δε χωρούν μαζί στα σωματεία μόνιμοι και συμβασιούχοι... Ο "εκδημοκρατισμός" που ευαγγελίζονται σταματά έξω από τις πύλες των εργοστασίων (...) για να κρύψει ότι η ταξική πολιτική δεν μπορεί να είναι δημοκρατική, γιατί η δημοκρατία τους είναι δικτατορία των μονοπωλίων. Κι αν θες να ξεμπερδεύεις μ' αυτή, πρέπει να ξεμπερδέψεις και με την αστική εξουσία και το κράτος της».

Κίνημα με στόχο και κατεύθυνση

«(...) Η ανασύνταξη του κινήματος δεν αφορά απλά μια καλύτερη οργάνωση, αφορά πρώτα απ' όλα το περιεχόμενο και την κατεύθυνσή του με την προσέλκυση νέων εργατικών μαζών, νέων και γυναικών, εργατικό ταξικό κίνημα που χρειάζεται συμμάχους κι αυτοί είναι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα των φτωχών αγροτών, κίνημα που θα έχει στόχο και κατεύθυνση όχι τη διαχείριση του συστήματος αλλά την ανατροπή του» (από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην Πάτρα/ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ