Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε συμφωνία, τα χαρακτηριστικά της οποίας είναι: «Θα αναδιανέμει τα βάρη προς όφελος των χαμηλότερων και μεσαίων εισοδημάτων, δεν θα περιέχει μείωση μισθών και συντάξεων, θα περιλαμβάνει ελάφρυνση του χρέους, θα βγάζει τη χώρα από τη μέγγενη της λιτότητας, θα δίνει προοπτική ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία».

Οπως για κάθε κυβερνητικό κείμενο, έτσι και γι' αυτό χρειάζεται μετάφραση: Οι προσπάθειες της κυβέρνησης κατατείνουν στο να εξασφαλιστεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο θα δουν ανάκαμψη των κερδών τους.

Στο θέμα του ΦΠΑ ισχυρίζεται ότι το νέο καθεστώς θα έχει «αναδιανεμητικό χαρακτήρα». Το πραγματικό δεδομένο, όμως, είναι ότι ο ΦΠΑ έτσι ή αλλιώς επιβαρύνει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα.

Ως προς την έξοδο από τη «μέγγενη λιτότητας», αρκεί η ομολογία της ίδιας της κυβέρνησης ότι για τα «πρώτα χρόνια, προβλέπει χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα». Ενα είναι ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα προϋποθέτουν περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, άρα «μέγγενη λιτότητας». Το δεύτερο είναι πως η κυβέρνηση ομολογεί ότι ανάλογα και με το ρυθμό της καπιταλιστικής ανάκαμψης, θα έρχονται νέα διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα.

Οι ανακοινώσεις περί «θετικής συμφωνίας» είναι σαν τον ευφημισμό περί «ειρηνικού ωκεανού». Από την ώρα που η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα περί συμφωνίας που θα είναι σε θετική κατεύθυνση, μια σειρά παρεμβάσεις στελεχών της φώτισαν ακόμα περισσότερο το αντιλαϊκό της περιεχόμενο. Π.χ. ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε: «Οποια ιδιωτικοποίηση έχει εξελιχθεί και είναι νόμιμη θα γίνει σεβαστή». Δηλαδή, τα 14 αεροδρόμια περνούν σε γερμανική εταιρεία, συνεχίζεται η παράδοση του ΟΛΠ στο μονοπωλιακό κεφάλαιο, έρχεται η σειρά του σιδηροδρομικού δικτύου, ενώ το μεγάλο πανηγύρι θα αφορά στο χώρο της Ενέργειας.

Για το «καυτό» θέμα του Ασφαλιστικού, τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη παραπέμπουν σε αναλογιστικές μελέτες που θα εξετάσουν τη βιωσιμότητα του συστήματος. Γεγονός που προδιαθέτει για παραπέρα ανατροπές.

Παρεμβάσεις, όπως αυτή του Αμερικανού υπουργού οικονομικών, Τζακ Λιου, που θεωρήθηκαν θετικές για την ελληνική πλευρά στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους της, προδιαγράφουν κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής: «Εάν οι Ελληνες είναι προετοιμασμένοι να λάβουν τα δύσκολα μέτρα που χρειάζονται, οι Ευρωπαίοι και οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί πρέπει να βρουν μια λύση χωρίς να προκληθεί μια άσκοπη κρίση (...) Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει δύσκολες πολιτικές, οι οποίες θα ήταν δύσκολες για οποιαδήποτε κυβέρνηση», είπε ο Λιου.

Δεν χρειάζονται περισσότερα, για να αποδειχτεί πόσο δίκιο έχει το ΚΚΕ όταν εκτιμά ότι «το πλαίσιο συμφωνίας, που διαρρέεται από την κυβέρνηση, παραπέμπει ξεκάθαρα σε νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις, αφού περιέχει διατήρηση του σημερινού αντιλαϊκού πλαισίου, νέα σκληρά μέτρα, όπως αύξηση της φοροληστείας και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και άνοιγμα του δρόμου για περαιτέρω ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, στο όνομα της βιωσιμότητάς του. Οι αναφορές ότι δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις είναι λόγια του αέρα, αφού όλα τα παραπάνω οδηγούν σε μείωση του λαϊκού εισοδήματος».

Είναι προφανές πως, όποια στάση αναμονής από την πλευρά του λαϊκού παράγοντα μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις, μόνο σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων είναι. Και πρέπει να είναι, επίσης, προφανές πως επείγει η λαϊκή κινητοποίηση, που θα βάλει φρένο σ' αυτόν τον κατήφορο. Τα συλλαλητήρια που οργανώνονται για τις 11 Ιούνη είναι σ' αυτόν το δρόμο. Τα πάντα για την ενίσχυσή τους.