«Ελληνες, μετανάστες και πρόσφυγες εργάτες παλεύουμε οργανωμένα και ενωμένα ενάντια στον καπιταλισμό, που γεννάει τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, τη μετανάστευση και την προσφυγιά, το ρατσισμό και τον εθνικισμό. Παλεύουμε για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό». Με το κάλεσμα αυτό να καταγράφεται στην πρόσκληση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ προετοιμάζεται η αυριανή εκδήλωση για Ελληνες, μετανάστες και πρόσφυγες εργάτες, που θα είναι αφιερωμένη στην Πρωτομαγιά.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 6 μ.μ., στον κινηματογράφο «STUDIO», με ομιλητή τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Εδώ και μέρες, η ΚΟ Αττικής διακινεί σε μετανάστες και πρόσφυγες τετρασέλιδη ανακοίνωση που μεταφράστηκε στα Αραβικά, στα Αγγλικά, στα Αφγανικά και σε άλλες γλώσσες. Εξορμήσεις και περιοδείες πραγματοποιούνται σε τόπους δουλειάς μεταναστών καθώς και σε καταυλισμούς προσφύγων. Επίσης, η προετοιμασία περιλαμβάνει συσκέψεις και άλλες πρωτοβουλίες.

Στόχος της εκδήλωσης είναι να δυναμώσουν η συζήτηση με τους εργάτες από άλλες χώρες, η κοινή πάλη ενάντια στην κοινή αιτία της φτώχειας, της εξαθλίωσης, των πολέμων και της προσφυγιάς. Στη συζήτηση κυριαρχούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες, οι εστίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου που είναι σε εξέλιξη στην περιοχή, αλλά και η ανάγκη της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Επίσης, η ανάγκη να δυναμώσει η επιρροή του Κόμματος, να διαδοθεί η πολιτική του στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

«Είναι σημαντικό καθήκον να δυναμώσει κι άλλο ο προσανατολισμός και η δουλειά του Κόμματος με τους μετανάστες εργάτες», δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» η Καίτη Πανοπούλου, στέλεχος του Κόμματος, κατά τη διάρκεια εξόρμησης σε φασονατζίδικα του κέντρου της Αθήνας. Μεταφέροντας την πείρα της από την παρέμβαση του Κόμματος στους μετανάστες εργάτες, σημειώνει ότι είναι ιδιαίτερα απαιτητικό καθήκον και με πολλές ιδιαιτερότητες. «Χρειάζεται πολύς χρόνος και επιμονή, επίγνωση των δυσκολιών και κυρίως προσωπική, συστηματική επαφή. Στους μετανάστες υπάρχει μεγάλος φόβος και αυτό τους κάνει ιδιαίτερα ευάλωτους, δύσκολα μπαίνουν στην πάλη. Είναι κρίσιμο, ο εργάτης που εγκατέλειψε την πατρίδα του για να καταφέρει να επιζήσει, να εμπιστευτεί τον κομμουνιστή», αναφέρει. Και πώς κερδίζεται η εμπιστοσύνη; Προφανώς με την καθημερινή πάλη, με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών στους τόπους δουλειάς. Με τις διεκδικήσεις για το μεροκάματο, για το ένσημο, ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική αυθαιρεσία, με την προσπάθεια να οργανωθούν στα σωματεία τους οι μετανάστες εργάτες. «Πηγαίνουμε στα σπίτια τους και συζητάμε τακτικά, συμμετέχουμε στις χαρές και τις λύπες τους, στον τρόπο ζωής τους, τους στηρίζουμε με κάθε τρόπο. Ετσι ανοίγουν τα αυτιά τους, μας ακούνε, υποχωρούν προκαταλήψεις και φόβοι», αναφέρει η Καίτη, και συμπληρώνει: «Τους συμπαραστεκόμαστε στις δύσκολες προσωπικές στιγμές, σεβόμαστε την κουλτούρα τους, κι έτσι δενόμαστε...».

Ο Γιώργος Καλαμαράς, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με αφορμή την εκδήλωση, υπογραμμίζει ότι «οι καπιταλιστές έχουν μοναδική επιδίωξη το κέρδος τους, δεν λογαριάζουν "πατρίδα". Ενιαία επιτίθενται, σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις το μόνο που κάνουν, και το κάνουν καλά, είναι να στρώνουν το έδαφος στους εργοδότες για την ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργατών, Ελλήνων και μεταναστών». Επομένως, ενιαία πρέπει να είναι και η απάντηση της εργατικής τάξης, να μην μπαίνουν εμπόδια στην πάλη της το χρώμα, η θρησκεία, ο τόπος καταγωγής.

Το στέλεχος του Κόμματος συμπληρώνει: «Ο στόχος της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος έχει ως όρο και τη δραστηριοποίηση των μεταναστών εργατών. Είναι καθαρό πως η οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης, ενάντια στα μονοπώλια, στις κυβερνήσεις τους και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τη σχεδιασμένη παρέμβαση και οργάνωση των μεταναστών εργατών και προσφύγων στα συνδικάτα. Επομένως, το ζήτημα είναι πώς σήμερα θα καταφέρουμε να δυναμώσουμε το εργατικό κίνημα και με τέτοιες δυνάμεις. Πώς θα καταφέρουμε να παρέμβουμε στο πολυπληθές αυτό τμήμα της εργατικής τάξης που η συντριπτική του πλειοψηφία παραμένει ανοργάνωτη, με στόχο να ενταχθεί στα σωματεία και στο σχεδιασμό τους».

• Πούλμαν για την εκδήλωση θα αναχωρήσει από το Κορωπί, στις 4 μ.μ. από τον «Σκλαβενίτη».

Μια επίσκεψη σε φασονατζίδικα του κέντρου της Αθήνας, δηλαδή ραφτάδικα που ράβουν καθημερινά χιλιάδες κομμάτια ρούχων για να βγουν στην αγορά, αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι οι μετανάστες εργάτες είναι ένα άγρια εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης. Εδώ δεν υπάρχουν ταμπέλες και ρεκλάμες. Πρόκειται για χώρους δουλειάς, καταχωνιασμένους σε υπόγεια και ορόφους πολυκατοικιών, πίσω από τζαμαρίες με παχιά στρώματα μπογιάς για να μην αναγνωρίζονται. Κάμερες ασφαλείας σε διακριτικά σημεία επιτηρούν τις εισόδους, που πάντα είναι κλειδωμένες. Τα μέλη του Κόμματος θυμούνται ότι απαιτήθηκε ιδιαίτερη επιμονή, αφενός για να «ανακαλύψουν» τέτοιες βιοτεχνίες και αφετέρου για να κάμψουν το άβατο της εργοδοσίας και των κυκλωμάτων και να επιβάλουν ότι θα μπαίνουν τακτικά και θα συζητούν με τους εργάτες: «Παρατηρούσαμε ρετάλια υφάσματος στα πεζοδρόμια, βλέπαμε πολυκατοικίες που νωρίς το πρωί συγκεντρώνονταν μετανάστες, ακούγαμε ήχους από ραπτομηχανές», αναφέρουν τα μέλη του Κόμματος εξηγώντας πώς ξεκίνησαν να παρεμβαίνουν στα ραφτάδικα.

Μόλις ανοίγει η πόρτα, το θέαμα επαναλαμβάνεται σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις: Δεκάδες μετανάστες από Πακιστάν, Συρία, Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν κ.α., σκυμμένοι πάνω στις ραπτομηχανές, με αυτοσχέδιες μάσκες για προστασία από το χνούδι, πιάνουν το ένα κομμάτι μετά το άλλο με αυτοματοποιημένες κινήσεις: Γαζώνουν, κόβουν, τελειοποιούν τα ρούχα πριν καταλήξουν στις βιτρίνες. Οι συνθήκες είναι ασφυκτικές, ούτε λόγος για υγιεινή και ασφάλεια. Χωρίς φυσικό φωτισμό και εξαερισμό και πάντα με το άγχος της επόμενης μέρας. Οι περισσότεροι έχουν πάνω από δεκαετία σε τέτοιες δουλειές κι όμως δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα: Σε άλλους λείπουν ένσημα, σε άλλους κάποια από τα πολλά χαρτιά που ζητούνται και σε άλλους τα λεφτά που απαιτούνται από το Δημόσιο. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό το καθεστώς φόβου και ανασφάλειας είναι χαράς ευαγγέλια για τους εργοδότες, για να εξασφαλίσουν την υποταγή στην εκμετάλλευση και στην καταπάτηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων.

«Από 12 μέχρι 14 ώρες κάθε μέρα, όχι αργίες», απαντάει εργάτης από το Μπαγκλαντές στην ερώτηση για τα ωράριά τους. Την Πρωτομαγιά, το αφεντικό τούς έχει πει ότι δουλεύουν κανονικά... Ο Μαχμούτ από τη Συρία, γύρω στα 55, ήταν 20 χρόνια στην Ελλάδα, επέστρεψε στη χώρα του και μετά από λίγους μήνες ξέσπασε ο πόλεμος. «Βομβάρδισαν το σπίτι, έχασα τη γυναίκα και τα δύο μου παιδιά», μας λέει εξηγώντας γιατί επέστρεψε στην Ελλάδα. Με θλίψη μιλάει για όσα πέρασε και για τη χώρα του που διαλύθηκε. Δηλώνει άγνοια στο άκουσμα ότι οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ στη Συρία έγιναν από πολεμικά πλοία που εξυπηρετήθηκαν σε ελληνικά λιμάνια. «Φταίνε όλες οι κυβερνήσεις, που κάνουν τους πολέμους για τα συμφέροντα των καπιταλιστών», του απαντούν τα μέλη του Κόμματος, καλώντας τον να συμμετάσχει στην εκδήλωση της Κυριακής.