ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 29 Νοέμβρη 2009
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σχετικά με τον «Καποδίστρια 2»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος βρίσκεται μόνιμα και σταθερά στα καθήκοντα των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου. Αλλωστε, το κράτος ή συνολικότερα το αστικό νομικοπολιτικό εποικοδόμημα βρίσκεται πάνω στην κοινωνία ως ο βασικός μοχλός αντιμετώπισης των ανειρήνευτων ταξικών αντιθέσεων ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη.

Είναι γεγονός ότι το αστικό πολιτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια έχει δυσλειτουργίες, που έχουν την έκφρασή τους και στο εσωτερικό των αστικών κομμάτων (θυμίζουμε την κρίση στο ΠΑΣΟΚ το 2007, οι παράγοντες της οποίας δεν έχουν εξαλειφθεί, αλλά και την τωρινή της ΝΔ).

Το ουσιαστικό ζητούμενο είναι ότι η απρόσκοπτη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής σε όφελος του κεφαλαίου απαιτεί χειραγωγημένες τις λαϊκές δυνάμεις. Και ένας από τους παράγοντες που μπορεί να συμβάλει σ' αυτό είναι ο εκλογικός νόμος γι' αυτό και ετοιμάζεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να τον αλλάξει, αλλά και η αλλαγή στη διοικητική δομή της χώρας αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα τόσο στην ενίσχυση της δράσης του κεφαλαίου, όσο και στη χειραγώγηση. Αυτό μπορεί να επιτελέσει η προωθούμενη αλλαγή στην Αυτοδιοίκηση με το λεγόμενο Καποδίστρια 2.

Ως προς τον «Καποδίστρια 2» και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, η οποία προσπάθησε να τον νομοθετήσει, έχουν μιλήσει εδώ και μερικά χρόνια πριν, ενώ έχουν γίνει και διαβουλεύσεις στα όργανα εκπροσώπησης της Αυτοδιοίκησης ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ. Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν μιλήσει για μείωση των περιφερειών και των δήμων. Για πέντε έως εφτά περιφέρειες έχει μιλήσει ο Κ. Καραμανλής από τις 13 που είναι σήμερα, στην ίδια κατεύθυνση είναι και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Στην κατεύθυνση αυτή βρίσκονται και οι επεξεργασίες τους για αλλαγές στους δήμους με το λεγόμενο μητροπολιτικό Καποδίστρια. Στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ γίνεται λόγος για 300-400 δήμους, ενώ στελέχη της ΝΔ έχουν πει πως δε χρειάζονται πάνω από 350-360 δήμους σε όλη τη χώρα. Οι νομαρχίες θα γίνουν νομαρχιακά διαμερίσματα στα πλαίσια της περιφέρειας.

Και τα δύο κόμματα μιλούν για λιγότερο κράτος και «αποκέντρωση». Μια «αποκέντρωση» που στην ουσία είναι συγκέντρωση για την καλύτερη εξυπηρέτηση του κεφαλαίου. Με τον «Καποδίστρια 2» προβάλλουν την αναγκαιότητα επίτευξης του «επιτελικού ρόλου του κράτους» και το πέρασμα ολοένα και περισσότερων λειτουργιών του στην Αυτοδιοίκηση. Με προτεραιότητα την οικονομική λειτουργία. Που απαιτεί μεγαλύτερη πληθυσμιακή συγκέντρωση, δημιουργία προϋποθέσεων μεγαλύτερης έκτασης οικονομικής δράσης. Με καλύτερες προϋποθέσεις επενδύει ένας επιχειρηματικός όμιλος στο επίπεδο περιφέρειας, παρά σε επίπεδο νομαρχίας ή μικρού δήμου. Θα υπάρχει επομένως ευκολότερη πρόσβαση στους διάφορους τομείς της οικονομίας ή στην ανάπτυξη νέων τομέων ή αλλαγή παραγωγικών δραστηριοτήτων. Για παράδειγμα, η αντίληψη του ΠΑΣΟΚ για την «Πράσινη οικονομία», τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, τα προγράμματα του αγροτουρισμού κλπ. διευκολύνεται με τη δομή του «Καποδίστρια 2».

Ταυτόχρονα, διευκολύνεται η μεταφορά λειτουργιών του κράτους, όπως η δημόσια Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη εμπορευματοποίησή τους, δηλαδή την ένταση της επιχειρηματικής δράσης σ' αυτούς τους τομείς.

Δίνεται, επίσης, η δυνατότητα ανασυγκρότησης δημόσιων υπηρεσιών και του εργατικού δυναμικού τους με τις διάφορες μορφές ελαστικής εργασίας, επομένως και μειωμένα δικαιώματα σε μισθούς και ασφάλιση και για την καλύτερη προώθηση της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής.

Τελικά, με τη νέα δομή του αστικού κράτους, επιτυγχάνεται η αποτελεσματικότερη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ποιες οι στοχευμένες επιδιώξεις

1. Δημιουργία μηχανισμών που θα διευκολύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης και τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σε κάθε πρόσφορο για το κεφάλαιο πεδίο δράσης.

2. Περιορισμός των κρατικών δαπανών ιδιαίτερα στους λεγόμενους κοινωνικούς τομείς και μεταφορά τους μέσω της Αυτοδιοίκησης ολοκληρωτικά στο λαό. Για παράδειγμα, μιλούν για λειτουργική και οικονομική αυτοδυναμία της Αυτοδιοίκησης, που δε θα ζητά κονδύλια από το κράτος. Πρέπει η ίδια να βρίσκει πόρους φορολογώντας το λαό, ή μέσα από τις διαφόρων μορφών συμπράξεις με το κεφάλαιο. Απαλλάσσεται επίσης το κράτος από ένα μεγάλο μέρος μισθών και Κοινωνικής Ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων αφού αυτοί θα μειωθούν δραστικά.

3. Η μεταφορά αρμοδιοτήτων του κράτους στις περιφέρειες και τους δήμους και η υλοποίησή τους θα επιβαρύνουν παραπέρα το λαό, στη βάση της λογικής της ανταποδοτικότητας, ή της επιχειρηματικότητας.

4. Αντικειμενικά θα επέλθει διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της Υγείας και της Πρόνοιας, με τη μεταφορά τους στην Αυτοδιοίκηση, ενώ θα παρέχονται στο λαό ολοένα και πιο υποβαθμισμένες ανάλογες υπηρεσίες. Για παράδειγμα, το πέρασμα των δημόσιας ιδιοκτησίας νοσοκομείων και η λειτουργία τους θα απαιτούν πόρους που επειδή θα είναι μεγάλοι θα τα οδηγήσει να εμπορευματοποιήσουν παραπέρα τις υπηρεσίες τους ή και να τις υποβαθμίζουν. Ετσι, θα ενισχύεται ο ιδιωτικός τομέας.

5. Επίσης, θα επέλθει διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της Παιδείας, που, με τη δήθεν αποκέντρωσή της, θα εντείνει την ταξική διαφοροποίηση στη μόρφωση, θα ιδιωτικοποιηθεί παραπέρα και θα παραδοθεί στις υπηρεσίες των επιχειρηματικών ομίλων, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Ηδη υπάρχουν εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας για το διαφοροποιημένο σχολείο με βάση τις «τοπικές κοινωνίες», ενώ το πόρισμα της «επιτροπής Μπαμπινιώτη» προβλέπει διαφοροποιημένα προγράμματα εκπαίδευσης.

Ο «Καποδίστριας 2» στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του αναφέρει τα εξής:

«Διαμορφώνουμε μια απλή, ευδιάκριτη και αποκεντρωμένη δομή, ώστε να φέρουμε πιο κοντά την εξουσία στον πολίτη, που περιλαμβάνει:

1. Ενα επιτελικό κράτος - στρατηγείο, που θα διαχειρίζεται τις αναγκαίες εθνικές πολιτικές. Οι άλλες δημόσιες λειτουργίες μεταφέρονται στην περιφερειακή διοίκηση και στα δύο επίπεδα αυτοδιοίκησης».

Το τι εννοεί το έχει διατυπώσει σε άλλο του προγραμματικό κείμενο ως εξής: «Οι αποκλειστικές ευθύνες της κυβέρνησης διατηρούνται στα υπουργεία, που διαχειρίζονται αμιγώς εθνικές υποθέσεις (π.χ. εθνική άμυνα, ασφάλεια, δημόσια οικονομικά, πολιτιστική κληρονομιά). Ολες οι άλλες δημόσιες λειτουργίες μεταφέρονται στα δύο επίπεδα αυτοδιοίκησης».

Ως προς το «κράτος στρατηγείο» αναφέρει τα εξής: «Το κράτος στρατηγείο προϋποθέτει υπουργεία στρατηγεία, που θα ασχολούνται κυρίως με τη χάραξη του συγκεκριμένου πολιτικού πλαισίου της διοικητικής δράσης που τους αναλογεί. Η υλοποίηση της πολιτικής τους θα γίνεται από τις αποκεντρωμένες - καθ' ύλην ή κατά τόπον - δημόσιες υπηρεσίες και την αυτοδιοίκηση, με παράλληλη θέσπιση κατάλληλων εποπτικών μηχανισμών».

2. Την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση με ισχυρούς δήμους, που θα προκύψουν ύστερα από νέο κύμα συνενώσεων και θα έχουν ως κύρια αποστολή - πέρα από το κεκτημένο της τοπικής ανάπτυξης - την παροχή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου στους πολίτες.

3. Την περιφερειακή αυτοδιοίκηση, με αιρετό περιφερειακό συμβούλιο και αιρετό περιφερειάρχη. Η κύρια αποστολή της είναι η περιφερειακή ανάπτυξη».

Και συνεχίζει:

«Ο Α' βαθμός Αυτοδιοίκησης αποτελείται από τους ισχυρούς δήμους. Ο ισχυρός δήμος μπορεί να προκύψει από την εξασφάλιση της πραγματικής οικονομικής αυτοτέλειάς του, την ενίσχυση των διοικητικών μηχανισμών του και την ανασύνθεση των ανθρωπογεωγραφικών ενοτήτων. Ανασύνθεση όμως με βάση συγκεκριμένα και σαφή κριτήρια και ύστερα από ευρύ εθνικό διάλογο και συναίνεση.

Οι νησιωτικές και ορεινές περιοχές πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο προσεκτικού σχεδιασμού. Ειδικά για τα νησιά θα ισχύσει η αρχή κάθε νησί και δήμος, με εξαίρεση τα μεγάλα νησιά.

Ο Β' βαθμός Αυτοδιοίκησης αποτελείται από τις αιρετές Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις. Η αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση έχει επικεφαλής αιρετό Περιφερειάρχη και αιρετό Περιφερειακό Συμβούλιο. Οι Νομαρχίες λειτουργούν με τη μορφή "Νομαρχιακών Διαμερισμάτων" της οικείας περιφέρειας. Είναι αυτονόητο ότι εξασφαλίζεται η αναλογική εκπροσώπηση των νομών στη σύνθεση του εκλεγμένου Περιφερειακού Συμβουλίου.

Απαιτείται η δημιουργία μητροπολιτικής Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα οξύτατα προβλήματα, που τέμνουν οριζόντια πολλές περιοχές και δήμους των μεγάλων μητροπολιτικών αστικών κέντρων.

Πρώτης προτεραιότητας κίνηση για την ενίσχυση της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης είναι να ανατεθεί σε αυτήν η διαχείριση των ΠΕΠ, δηλαδή των Περιφερειακών Προγραμμάτων».

Από το πρόγραμμα της ΝΔ

Στο πρόγραμμά της η ΝΔ μιλούσε για τη λεγόμενη «επανίδρυση του κράτους» και πως «η ριζική αναδιοργάνωση και ο πραγματικός εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης βασίζεται στη διαπίστωση και βαθιά επίγνωση ότι η σημερινή Δημόσια Διοίκηση αποτελεί τον κυριότερο περιοριστικό παράγοντα για την πρόοδο της χώρας», πως «εκείνο που όλοι περιμένουν από το κράτος σήμερα και πολύ περισσότερο αύριο, είναι να είναι μικρότερο στην οικονομία, το κράτος πρέπει να περιοριστεί σε αυτά και που υποχρεούται να κάνει».

Σε άλλο σημείο ανέφερε πως «ο ρόλος του κράτους που επιδιώκουμε είναι επιτελικός, ρυθμιστικός και κατευθυντήριος. Είναι επίσης επικουρικός, υποστηρικτικός και ελεγκτικός - διορθωτικός, επιδιώκουμε κράτος ευέλικτο, λιγότερο δαπανηρό και θα το πετύχουμε αυτό με την εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος αποσυγκέντρωσης και αποκρατικοποίησης».

Ο Κ. Καραμανλής είχε πει για τα παραπάνω σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη: «Το μεταρρυθμιστικό μας σχέδιο για την Αυτοδιοίκηση στοχεύει σε πιο ισχυρές και - συνεπώς - πιο αποτελεσματικές, πιο παραγωγικές, πιο διαφανείς στη λειτουργία τους αυτοδιοικητικές μονάδες. Μονάδες που με τη στήριξη της πολιτείας, την αξιοποίηση του θεσμικού πλαισίου και τις μητροπολιτικές συνεργασίες θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της νέας εποχής».


Σ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ