- την καθιέρωση μιας εθνικής εγγυημένης ποσότητας μη εκκοκκισμένου βαμβακιού ίση για κάθε περίοδο εμπορίας με: 1.500.000 τόνους για την Ελλάδα, - 450.000 τόνους για την Ισπανία, - 2.000 τόνους για τα άλλα κράτη - μέλη,.

- να διατηρηθεί το σύστημα των ενισχύσεων. Να αναπροσαρμοστούν οι θεσμικές τιμές του βαμβακιού σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του μέσου κοινοτικού πληθωρισμού της περιόδου 1995 - 2000,

- να καταβάλλεται η ενίσχυση κατευθείαν στους βαμβακοπαραγωγούς μέσα από τις συνεταιριστικές τους οργανώσεις, χωρίς τη διαμεσολάβηση των ιδιωτών εκκοκκιστών, έπειτα από μελέτη και εξεύρεση της κατάλληλης διαδικασίας,

- να συμπεριληφθεί στο νέο κανονισμό το παράρτημα Β` του κανονισμού 1201/89, που καθορίζει τις προσαυξήσεις και τις μειώσεις της ελάχιστης τιμής του παραγωγού με βάση τα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε της παρουσίασης της έκθεσης ο Στρ. Κόρακας τόνισε τα εξής:

«Καλώ τους συναδέλφους ευρωβουλευτές να απαλλαγούν από την αντίληψη ότι το βαμβάκι δεν είναι κάτι σοβαρό, επειδή αφορά δύο μόνο χώρες, την Ελλάδα και την Ισπανία και κατά συνέπεια δεν αφορά τη δική τους χώρα. Πιστεύουμε, λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια ελλειμματικότητα της ΕΕ σε βαμβάκι, για την οποία η Κομισιόν δε θέλησε να πει τίποτα, επικαλούμενοι την αρχή της κοινοτικής προτίμησης, να πάρουν υπόψη τους ότι το βαμβάκι αφορά γύρω στις 400.000 οικογένειες για τις δύο χώρες, εξασφαλίζει σε αγρότες, κύρια μικρομεσαίους, ένα υποφερτό εισόδημα που τους επιτρέπει να συνεχίσουν να κατοικούν στις προβληματικές περιοχές στις οποίες αυτό καλλιεργείται κατά κύριο λόγο και ότι θα ήταν προτιμότερο αντί να ενισχύσουμε τις ΗΠΑ, αγοράζοντας από εκεί το βαμβάκι των Αμερικάνων μεγαλοπαραγωγών, που επιδοτούνται με τεράστια κονδύλια από την κυβέρνησή τους, θα ήταν προτιμότερο να εξοικονομήσουμε και συνάλλαγμα αλλά και οικονομικά και κοινωνικά οφέλη προτιμώντας το βαμβάκι της ΕΕ.

Οι απαντήσεις της Κομισιόν, συνέχισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, χαρακτηρίζονται από μια εξοργιστική αναλγησία. Ούτε κουβέντα για την κατάσταση των βαμβακοπαραγωγών. Στυγνός υπολογισμός, στυγνή εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλοβιομηχάνων στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας. Γιατί, πράγματι, αυτοί είναι οι μόνοι που κερδίζουν από όλη αυτή την ιστορία. Οι λαοί, οι οικονομίες των χωρών μας χάνουν, μόνο αυτοί κερδίζουν και αυτούς έρχεται να υπερασπιστεί η ΕΕ.

Οι εισαγωγές που κάνει η ΕΕ μόνο από τις ΗΠΑ είναι πολύ μεγαλύτερες από την ποσόστωση που επιτρέπουν να παράγεται εδώ πέρα. Αυτά τα δεδομένα δε γίνεται να μην τα λάβουμε υπόψη μας.

Ορισμένες παρατηρήσεις στις ερωτήσεις και τα σχόλια που διατυπώθηκαν:

1. Οι αυξήσεις των τιμών σύμφωνα με το μέσο ποσοστό του πληθωρισμού στην ΕΕ και όχι σύμφωνα με τον πληθωρισμό της Ισπανίας ή της Ελλάδας από το '92 και μετά είναι παραπάνω από 16%. Εμείς ζητάμε προσαρμογή των θεσμικών τιμών κατά 10% μόνο και δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε για υπερβολή στο ζήτημα αυτό. Ούτε δεχόμαστε τον ισχυρισμό ότι η τιμαριθμική προσαρμογή θα προκαλέσει πληθωριστικές πιέσεις. Πρόκειται για τη διατήρηση, όχι την αύξηση, του εισοδήματος των παραγωγών.

Μας λέει η Κομισιόν ότι η αύξηση της ποσόστωσης που ζητάμε εμείς διπλασιάζει τη σημερινή ισχύουσα ποσόστωση. Δεν είναι αλήθεια. Εάν γίνει ένας στοιχειώδης λογαριασμός με την αύξηση του 16% στις δημοσιονομικές δαπάνες για το βαμβάκι και παίρνοντας υπόψη τις σημερινές διεθνείς τιμές που είναι, το τονίζω, 103% υψηλότερες από ό,τι τα επίπεδα των διεθνών τιμών της στιγμής κατά την οποία η Κομισιόν επεξεργάστηκε και διατύπωσε την πρότασή της, φτάνουμε γύρω στο 1,5 εκατομ. τόνους, 1.488.000 για την ακρίβεια.

Καταλαβαίνουμε ότι η πρότασή μας αυτή μπορεί να δημιουργεί ορισμένα προβλήματα όμως τα προβλήματα αυτά θα είναι πολύ μικρότερα από αυτά που θα δημιουργηθούν αν ακολουθήσουμε την πρόταση της Κομισιόν.

Οι συνάδελφοι από την Ισπανία αναφέρθηκαν εκτενώς στις καταστροφικές συνέπειες της πρότασης της Κομισιόν για τους παραγωγούς. Θεωρείται ότι η πρότασή μας για 1.950.000 τόνους είναι υπερβολική. Ομως πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι αυτή η πρόταση θα καλύψει μόνο το 40% με 45% των αναγκών της ΕΕ. Είναι υπερβολή να ζητάμε μια τέτοια, στοιχειώδη, κάλυψη, την εφαρμογή της κοινοτικής προτίμησης σε αυτό το επίπεδο και μάλιστα όταν πρόκειται για παραγωγούς τόσο προβληματικών περιοχών που θέλουμε να παραμείνουν στην ύπαιθρο. Γιατί και στην Ισπανία και στην Ελλάδα οι αγρότες βρίσκονται υπό συνεχή διωγμό. Οποια καλλιέργεια και αν αναπτύξουν βρίσκονται υπό τη «δαμόκλειο σπάθη» των ποσοστώσεων και των απαγορεύσεων. Κατέληξαν μερικοί στο βαμβάκι, αφαιρώντας καλλιέργειες από άλλα προϊόντα, που δε μεταφέρθηκαν οι ποσοστώσεις τους στο βαμβάκι.

2. Πρέπει επιπλέον να λάβουμε υπόψη μας ότι η ΕΕ στον ΠΟΕ δεν πρόταξε καμία αντίρρηση σε αυτήν την απαράδεκτη πολιτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ, δημιουργώντας ένα είδος ντάπιγκ.

Δίνουν τεράστιες επιδοτήσεις στους παραγωγούς τους και μάλιστα πρότειναν πρόσφατα άλλα 4,5 δισ. δολάρια επιπλέον επιδότηση στο βαμβάκι.

3. Για το περιβάλλον. Είτε δε διάβασε καλά ο εκπρόσωπος της Κομισιόν την έκθεση είτε σκόπιμα δημαγωγεί, εκμεταλλευόμενος την ευαισθησία που έχουμε όλοι για το περιβάλλον. Γιατί στην έκθεση, όχι μόνο δεν αγνοούμε ότι υπάρχουν κάποια περιβαλλοντικά προβλήματα του βαμβακιού - τα οποία είναι μικρότερα από τα προβλήματα που δημιουργούν άλλες ομοειδείς επιδοτούμενες καλλιέργειες - αλλά επιπλέον προτείνουμε: «προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές επιπτώσεις της βαμβακοκαλλιέργειας στο περιβάλλον και να εξοικονομηθεί πολύτιμο νερό άρδευσης, επιβάλλεται τα κράτη - μέλη να ενημερώνουν τους βαμβακοπαραγωγούς για την ορθολογική λίπανση των βαμβακοκαλλιεργειών και να προωθούν νέες μεθόδους άρδευσης». Και για την άρδευση, σύμφωνα με μια μελέτη που έχω στα χέρια μου, ενώ ο υδάτινος πλούτος της Ελλάδας είναι 70 δισ. κυβικά μέτρα νερό, αξιοποιούνται μόνο τα 5 και τα άλλα χάνονται. Να λοιπόν γιατί πρέπει να παρθούν μέτρα.

4. Ζητάμε επιστροφή στο παράρτημα Β`του κανονισμού 1201/89. Το κάνουμε αυτό γιατί διαπιστώσαμε ότι η κατάργησή του δημιουργεί πολύ μεγάλο πρόβλημα.. Ο παραγωγός βρίσκεται στο έλεος του εκκοκκιστή και αυτό δεν μπορούμε να μη το λάβουμε υπόψη μας. Επιπλέον, οι έλεγχοι που γίνονται μπορεί να περιορίζουν τα προβλήματα αυτά όμως εξακολουθούν να υπάρχουν και είναι τεράστια.

Ζητάμε επίσης να έρθει η Κομισιόν με τροπολογία στον κανονισμό, μετά από 1 χρόνο, που να επιτρέπει την καταβολή των επιδοτήσεων κατ' ευθείαν στον παραγωγό και τις οργανώσεις του, χωρίς να θίγεται η ελάχιστη τιμή, από τη μια, και χωρίς να θίγεται η δυνατότητα διοχέτευσης του βαμβακιού στην ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά. Πιστεύουμε όμως ότι με την ενίσχυση των παραγωγών και των ενώσεών τους θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τα όποια προβλήματα θα προέκυπταν για τη διακίνηση του προϊόντος στις διεθνείς κυρίως, αγορές.

Εμείς καταθέτουμε την πρόταση μας και μένει στην Επιτροπή Γεωργίας του ΕΚ να τις στηρίξει και να τις ενισχύσει, επιμένοντας ότι για προϊόντα ελλειμματικά δε χρειάζεται να υπάρχει καθόλου ποσόστωση, τη στιγμή μάλιστα που για άλλα προϊόντα η ΕΕ ορίζει τέτοιες ποσοστώσεις που καλύπτουν και υπερκαλύπτουν τις ανάγκες της.

Η έκθεσή μας κατέληξε ο Στρατής Κόρακας, εκφράζει τα αιτήματα των παραγωγών των χωρών μας. Στην Ελλάδα είχαμε τεράστιες κινητοποιήσεις και ήταν κυρίως από τους βαμβακοπαραγωγούς. Μας ρωτάνε «γιατί δε μας επιτρέπει η ΕΕ να καλύψουμε τις ανάγκες σε βαμβάκι, όταν ξέρει ότι μπορούμε να ζήσουμε από αυτό;». Οφείλουμε, νομίζω ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να τους δώσουμε μια ικανοποιητική απάντηση. Πάντως, πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι οι βαμβακοπαραγωγοί δε θα μείνουν με δεμένα τα χέρια.

Η έκθεση αποφασίστηκε από την Επιτροπή Γεωργίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συζητηθεί τον επόμενο Φλεβάρη μαζί με τις τροπολογίες που θα υποβάλουν οι βουλευτές. Στη συζήτηση παραβρέθηκε ομάδα Ισπανών βαμβακοπαραγωγών από την Ανδαλουσία.

Τις απαράδεκτες συνθήκες, κάτω από τις οποίες εξακολουθούν να βρίσκονται πολλές περιοχές του Νομού Αττικής, ένα ολόκληρο χρόνο μετά τους καταστροφικούς σεισμούς που έπληξαν το Λεκανοπέδιο, καταγγέλλει, με Ερώτηση που κατέθεσε στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας, ζητώντας διευκρινίσεις για τα κονδύλια που έχουν διατεθεί από την ΕΕ, αλλά και τη λήψη επιπρόσθετων, συγκεκριμένων μέτρων για την αποκατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής των περιοχών που επλήγησαν.

Πιο συγκεκριμένα, στην Ερώτησή του, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ σημειώνει τα εξής:

«Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1999, ο σεισμός που έπληξε την Αττική προκάλεσε σοβαρές καταστροφές σε δεκάδες χιλιάδες κατοικίες, δημόσια κτίρια, σχολεία και σε επαγγελματικές κτιριακές εγκαταστάσεις».

«Πέρασε περισσότερο από ένας χρόνος μετά τους σεισμούς, ο μεγαλύτερος αριθμός κτιρίων παραμένει στην ίδια κατάσταση, οι κάτοικοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε καταυλισμούς, παιδιά να πηγαίνουν σε σχολεία - κουτιά και η οικονομική ζωή σε ολόκληρες περιοχές δεν έχει βρει ακόμα την ομαλή της ροή».

Ο Στρ. Κόρακας καλεί την Επιτροπή να τοποθετηθεί σχετικά με το «αν έχει διαθέσει κονδύλια για την αποκατάσταση των σεισμόπληκτων και αν ναι, ποια είναι αυτά, αν έχει υπάρξει δάνειο από την ΕΤΕ και ποιο είναι το ύψος του, αν γνωρίζει πόσα από τα ποσά έχουν εκταμιευτεί και για ποια έργα», καθώς και να προχωρήσει άμεσα στη λήψη μέτρων για τη γρήγορη αποκατάσταση των σεισμόπληκτων, των κατοικιών τους και των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων».