Αγροτικοί Σύλλογοι και Ομοσπονδίες, που συντονίζονται μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, συνεχίζουν τις προετοιμασίες για την επιτυχία της πανελλαδικής κινητοποίησης, με περιοδείες στα χωριά και οργάνωση συσκέψεων, όπου συζητιούνται τα προβλήματα, το πλαίσιο των αιτημάτων και συγκεκριμενοποιούνται οι δράσεις του επόμενου διαστήματος.

Στις διεκδικήσεις τους ξεχωρίζουν τα αιτήματα για ανακούφιση από το υψηλό κόστος παραγωγής, με κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής για το ρεύμα, αφορολόγητο πετρέλαιο, επιδότηση των ζωοτροφών, κατάργηση του ΦΠΑ σε μέσα και εφόδια και προστασία από τις φυσικές καταστροφές, με υλοποίηση όλων των απαραίτητων έργων υποδομής, καθώς και αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ, ώστε να ασφαλίζει και να αποζημιώνει την παραγωγή και το κεφάλαιο στο 100%. Επίσης, για κατώτερες εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης.

Απέναντί τους έχουν τους βιομηχάνους και τους μεγαλεμπόρους, που κυριαρχούν στην αγορά και διαμορφώνουν όπως θέλουν τις τιμές στα προϊόντα με κριτήριο το κέρδος τους, πολλές φορές μάλιστα αρπάζουν την παραγωγή σε τιμές και κάτω του κόστους. Ανάλογα διαμορφώνουν το κόστος παραγωγής στα ύψη τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού μονοπώλια που ελέγχουν τα αγροτικά μέσα και εφόδια, μηχανήματα, σπόρους, φάρμακα και λιπάσματα.

Απέναντί τους είναι και οι τράπεζες που με τα υψηλά επιτόκια και πανωτόκια τους «πίνουν το αίμα».

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να εγκαταλείπονται καλλιέργειες και οι γεωργοί - κτηνοτρόφοι που παραμένουν στην παραγωγή να βιώνουν «το μαρτύριο της σταγόνας», προσπαθώντας να παραμείνουν στα χωράφια και να κρατήσουν τα κοπάδια τους καταχρεωμένοι.

Αυτήν την πολιτική πληρώνει συνολικά ο λαός και όχι μόνο οι βιοπαλαιστές αγρότες, αφού μένουν αναξιοποίητες τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, για την τροφοδοσία των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα.

Με όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι βλέπουν τα προβλήματά τους να παραμένουν και να οξύνονται.

Το κόστος παραγωγής παραμένει υψηλό, ενώ και οι τελευταίες αυξήσεις στην τιμή ρεύματος, με βάση και τη ρήτρα αναπροσαρμογής, για να εξασφαλιστούν τα υπερκέρδη των επιχειρηματιών της «πράσινης» ανάπτυξης (αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά κ.λπ.), έδωσαν τη χαριστική βολή σε χιλιάδες αγροτοκτηνοτρόφους.

Κάθε φορά που το χαλάζι ή η πλημμύρα τούς καταστρέφει τη σοδειά, οι αγρότες ακούν τις κυβερνήσεις να τους λένε ότι δεν δικαιούνται αποζημίωση στο 100%, αφού ο κανονισμός του ΕΛΓΑ δεν αναγνωρίζει και δεν αποζημιώνει το σύνολο των καταστροφών, ενώ και τα όποια ψίχουλα δίνονται με μεγάλη καθυστέρηση. Οσο για τα απαραίτητα έργα για την ασφάλεια της παραγωγής από φυσικούς κινδύνους, αυτά δεν υλοποιούνται με ταχύτητα, επειδή δεν είναι ανταποδοτικά για το κεφάλαιο και το κράτος τα αντιμετωπίζει ως κόστος.

Οσο για τη νέα ΚΑΠ, αυτή πρόκειται να εντείνει την καταλήστευση του μόχθου των αγροτών από τους μεταποιητές, τους διάφορους μεσάζοντες και τις τράπεζες, μέσω του ακόμα μεγαλύτερου ελέγχου της αγροτικής παραγωγής από όλους αυτούς. Οι φτωχοί αγροτοκτηνοτρόφοι έχουν πια πλούσια πείρα και μπορούν μετά από δεκαετίες που είναι αντιμέτωποι με αυτήν την πολιτική να δουν ότι δεν θα μπορούσε να είναι «καλύτερη» η ΚΑΠ αν είχε προηγηθεί μια «ολοκληρωμένη διαβούλευση με τους παραγωγικούς φορείς του αγροτοδιατροφικού τομέα», όπως ισχυρίζονται διάφοροι. Ούτε βέβαια το περιεχόμενό της είναι αποτέλεσμα κάποιας «νεοφιλελεύθερης αντίληψης», αντίθετα είναι οργανικά δεμένη με τη στρατηγική συνολικά της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεών της, ανεξάρτητα από αποχρώσεις.

Η κυβέρνηση, επικαλούμενη τις «αντοχές της οικονομίας», όχι μόνο αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των αγροτών, αλλά - όπως έκαναν και οι προκάτοχοί της - επιδίδεται σε μια επιχείρηση παραπλάνησής τους, με στόχο να εμποδίσει και να υπονομεύσει την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Ενδεικτικά:

• Την ώρα που οι λογαριασμοί ρεύματος είναι διπλάσιοι σε σχέση με το 2020, η κυβέρνηση αρνείται να υλοποιήσει το αίτημα για μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος έως και 50% και κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής. Για να διασκεδάσει τη δυσαρέσκεια των αγροτών και να εξασφαλίσει την εισπραξιμότητα των λογαριασμών για τις εταιρείες - παρόχους, έχει εξαγγείλει την κάλυψη του 80% της ρήτρας αναπροσαρμογής. Την ίδια ώρα, όμως, από τις 18 Δεκέμβρη που εξαγγέλθηκε το μέτρο, μέχρι σήμερα, η πλειοψηφία των αγροτοκτηνοτρόφων λαμβάνει «φουσκωμένους» λογαριασμούς και ταυτόχρονα δικηγορικά γραφεία και εισπρακτικές εταιρείες τηλεφωνούν συνεχώς για ανεξόφλητους λογαριασμούς.
• Απέναντι στο αίτημα για αφορολόγητο πετρέλαιο, η κυβέρνηση, στη λογική «διαίρει και βασίλευε», πετάει ψίχουλα 50 εκατομμυρίων για επιστροφή φόρου στα καύσιμα σε μια μερίδα αγροτών (νεοεισερχόμενοι και συνεταιρισμένοι) και μόνο για μια χρονιά. Ακόμα και αυτό το ποσό είναι περίπου το 1/3 από αυτό που δινόταν, πριν καταργηθεί η επιστροφή φόρου (με το 3ο μνημόνιο που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ), με πολύ χαμηλότερη τη μέση τιμή του ντίζελ. Την ίδια στιγμή, δίνει μόνιμα, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, πάνω από 370 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για πετρέλαιο και άλλα καύσιμα σε εφοπλιστές, ξενοδόχους και κλινικάρχες!
• Απέναντι στο αίτημα για επιδότηση των ζωοτροφών και κατάργηση του ΦΠΑ σε μέσα - εφόδια, η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει τη μεταφορά του ΦΠΑ των ζωοτροφών από το 13% στο 6%, γεγονός που δεν ανακουφίζει ουσιαστικά, αν λάβει κανείς υπόψη την εκτόξευση της τιμής τους αλλά και των υπόλοιπων αγροτικών εισροών (λιπάσματα, εργαλεία, φυτοφάρμακα κ.λπ.) για τα οποία δεν προβλέπεται καμιά μείωση.
• Δεν δίνει ουσιαστική λύση στο πρόβλημα των αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ, αφού στον κανονισμό του παραμένουν όλοι εκείνοι οι «κόφτες» που έχουν ως αποτέλεσμα η αποζημίωση που λαμβάνουν οι πληγέντες να απέχει σημαντικά από την πλήρη κάλυψη των απωλειών στην παραγωγή.
• Η κυβέρνηση επικαλείται το πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς» για να μην υλοποιεί το αίτημα για κατώτερες εγγυημένες τιμές στα προϊόντα, που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης. Την ίδια ώρα, εξακολουθεί να προσφέρει «κατώτατα εγγυημένα κέρδη» στους εργολάβους που εκμεταλλεύονται τις Εθνικές οδούς και τα διόδια, στους βιομηχάνους που ασχολούνται με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, όπως τα φωτοβολταϊκά που έχουν εγγυημένη τιμή.

Με τα τρακτέρ στους δρόμους και τον πανελλαδικά συντονισμένο αγώνα, τη συμπόρευση με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, οι βιοπαλαιστές αγρότες κατάφεραν τα προηγούμενα χρόνια να αποσπάσουν συγκεκριμένα μέτρα, απέναντι στην καταιγιστική αντιλαϊκή επίθεση από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, καθυστέρησαν μέτρα που είχαν σχεδιαστεί και δρομολογηθεί σε βάρος τους.

Αποτέλεσμα της αγωνιστικής τους πίεσης είναι, για παράδειγμα, η κατάκτηση του αφορολόγητου με τα μπλόκα το 2016, η διατήρηση των συνδεδεμένων ενισχύσεων.

Και όλα αυτά κόντρα στην αδιαλλαξία των εκάστοτε κυβερνήσεων, που δεν δίστασαν και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν εναντίον του αγροτικού κινήματος την αστυνομική και δικαστική βία.

Αξιοποιώντας αυτήν την πείρα, μπορούν να αποκρούσουν τις συκοφαντίες που δέχονται από την κυβέρνηση και τα γνωστά παπαγαλάκια, που επαναλαμβάνουν τα κλασικά περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων», «υποκινούμενων αγροτών» και «εθιμικών κινητοποιήσεων» και χύνουν το δηλητήριο της αναμονής για μια κυβερνητική εναλλαγή.

Η πείρα από τις κινητοποιήσεις των προηγούμενων χρόνων, το πλαίσιο πάλης της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων και η καθοριστική συμβολή Συλλόγων και Ομοσπονδιών στην οργάνωση της πάλης είναι τα «εφόδια» στα οποία πρέπει να στηριχτούν για την κλιμάκωση της πάλης τους, για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, που τους στερεί η πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων απ' όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου. Και σε αυτήν τη μάχη χρειάζεται να έχουν δίπλα τους τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, καθώς η συμπόρευση αυτή μπορεί να δώσει δύναμη και προοπτική στον αγώνα.