Επιβεβαιώνεται ότι οι «κοινωνικοί διάλογοι» λειτουργούν ευεργετικά μόνο για τους μεγαλοεργοδότες. Στο τραπέζι έχουν μπει τα πάντα και απαιτούν να εφαρμοστούν όλα! Μείωση των μισθών, «πάγωμα» ή, ακόμα χειρότερα, κατάργηση των μισθολογικών ωριμάνσεων, κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, απολύσεις και πάει λέγοντας.

Ολα αυτά φαντάζουν σαν τυφώνας που καταστρέφει στο διάβα του ό,τι βρει χωρίς κανείς να μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Ετσι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Για αυτό καλλιεργούν τη μοιρολατρία, θέτουν εκβιαστικά διλήμματα και παρουσιάζουν ως δήθεν αναπότρεπτα τα μέτρα που παίρνονται.

Ωστόσο, η πείρα της εργατικής τάξης και η ιστορία των αγώνων της δείχνουν πως οι εργάτες έχουν δύναμη. Τα δικαιώματα που σήμερα η πλουτοκρατία απαιτεί να σαρωθούν είναι αποτέλεσμα ακριβώς των σκληρών ταξικών αγώνων που έδωσαν. Είναι κατακτήσεις που απέσπασαν και προστάτευσαν με πάλη που στρεφόταν ενάντια στους αντιπάλους τους (τη μεγαλοεργοδοσία και τους συμμάχους της) απορρίπτοντας και καταγγέλλοντας «διαλόγους» και αλισβερίσια μαζί τους. Αυτή τη δύναμη είναι που οι εργάτες καλούνται σήμερα να αξιοποιήσουν, να μεγαλώσουν. Γιατί, σε τελική ανάλυση, η εργατική τάξη είναι που μπορεί σήμερα να δώσει οριστική λύση σε όλα τα προβλήματα που μαστίζουν τη λαϊκή οικογένεια, ενισχύοντας την πάλη για να τεθεί ο πλούτος που παράγεται στην υπηρεσία του λαού. Να ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων.

Σήμερα, είναι επιτακτική ανάγκη να μεγαλώσει η συσπείρωση δυνάμεων με το ΠΑΜΕ. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έχει αποδείξει στην πράξη πως έχει την ικανότητα να οργανώσει αποτελεσματικά την πάλη σε ταξική κατεύθυνση. Δεν μπορούν να του βάλουν τρικλοποδιές, να το παρασύρουν σε «λύσεις» διαχείρισης και ενσωμάτωσης που στέκονται ενάντια στις ανάγκες των εργαζομένων. Στις Σειρήνες της ταξικής συνεργασίας απαντά με οργάνωση του πανεργατικού ξεσηκωμού.

Την ανάγκη αυτή υπηρετεί και η πρόταση της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» στη διοίκηση της ΓΣΕΕ για κήρυξη 24ωρης προειδοποιητικής πανελλαδικής απεργίας στις 9 Φλεβάρη και κλιμάκωση του αγώνα το αμέσως επόμενο διάστημα. Την πρόταση αυτή έθεσε στη ΓΣΕΕ, απαιτώντας να συγκληθεί η Ολομέλεια της Διοίκησής της για να πάρει τη σχετική απόφαση. Την πρόταση αυτή κατέθεσε δις στην ΑΔΕΔΥ, η πλειοψηφία της οποίας την απέρριψε άλλες τόσες με διάφορα προσχήματα. Της πρότασης είχε προηγηθεί το κάλεσμα 13 Εργατικών Κέντρων και 7 Ομοσπονδιών για κήρυξη απεργίας στις αρχές Φλεβάρη. Επίσης, πρόταση για τις 9 Φλεβάρη κατατέθηκε την περασμένη Παρασκευή και στη διοίκηση της ΠΝΟ από όσους συμμετείχαν στη μαζική σύσκεψη που διοργάνωσαν η ΠΕΜΕΝ, οι Ενώσεις Μαγείρων, Πληρωμάτων Ρυμουλκών Ναυαγοσωστικών, Συνταξιούχων ΝΑΤ και η Επιτροπή Ανέργων Ναυτεργατών.

Το απεργιακό κάλεσμα σημαίνει στην πράξη αγωνιστικό συναγερμό. Κάθε χώρος δουλειάς, κάθε κλάδος πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη και το συντονισμό της δράσης. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει το ρόλο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών που βρίσκονται «αγκαλιά» με το κεφάλαιο. Χαρακτηριστικά αναφέρουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, η ΔΑΣ, στο κείμενο που κατέθεσε στη ΓΣΕΕ ζητώντας την κήρυξη απεργίας:

«Η κλιμάκωση της δράσης της εργατικής τάξης είναι η μόνη απάντηση που τους πρέπει στο θράσος και την πολιτική τους αναλγησία όταν την ίδια ώρα που ρίχνουν το λαό στα τάρταρα, ισχυρίζονται ότι σώζουν το λαό και την πατρίδα από τη χρεοκοπία.

Σε μια περίοδο που γενικεύονται η οργή, ο θυμός και η αγανάκτηση των εργαζομένων ενάντια στους ωμούς εκβιασμούς και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και τους φορείς τους, η στάση της ΓΣΕΕ με τη συμμετοχή της στο διάλογο - σφαγείο συνιστά ευθεία και προκλητική στήριξη τόσο των ίδιων των αντιλαϊκών μέτρων, όσο και, πολύ περισσότερο, των πολιτικών φορέων που τα προωθούν. Να φύγει τώρα η ΓΣΕΕ από το διάλογο.

Οι απεργίες πρέπει να είναι αφετηρία νέας κλιμάκωσης της δράσης της εργατικής τάξης με στόχο την παρεμπόδιση, την αποτροπή ψήφισης και υλοποίησης των νέων αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, των εργοδοτικών οργανώσεων και της τρόικας».

Η παρεμπόδιση της εφαρμογής των μέτρων δεν είναι ο τελικός στόχος, αλλά ένα βασικό, σημαντικό, ενδιάμεσο βήμα για την προστασία της λαϊκής οικογένειας. Για να δοθεί ώθηση στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Η αναχαίτιση της επίθεσης μπορεί να συμβάλει στη γονιμοποίηση των αγωνιστικών διαθέσεων, να συσπειρώσει περισσότερες δυνάμεις στη γραμμή της ταξικής σύγκρουσης, να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για την κλιμάκωση του αγώνα και το πέρασμα του εργατικού κινήματος στην αντεπίθεση. Οχι απλώς για να διεκδικήσει επιμέρους ζητήματα, αλλά για να δώσει ενιαία αγωνιστική απάντηση, να έρθει σε σύγκρουση και ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων. Να θέσει ως στόχο την ανατροπή της και την οικοδόμηση του άλλου δρόμου ανάπτυξης, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που συνειδητά και σχεδιασμένα θα υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Ετσι, οι χαλυβουργοί θα συνεχίσουν ακόμα πιο αποφασιστικά τις εξορμήσεις που ξεκίνησαν σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις στον κλάδο του μετάλλου. Για να «ανάψει παντού η φωτιά της Χαλυβουργίας», όπως κάλεσαν τους εργάτες στη ΛΑΡΚΟ, αλλά και στην επιχείρηση «Αλουμίνιον της Ελλάδος» (πρώην ΠΕΣΙΝΕ). Και αυτό το κάλεσμα θα απλώσουν και σε άλλους εργαζόμενους άλλων χώρων το επόμενο διάστημα μαζί με αυτό της κλιμάκωσης των απεργιακών κινητοποιήσεων με νέα πανελλαδική πανεργατική απεργία.