ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 29 Γενάρη 2011
Σελ. /32

Σύνδεση

με Κάιρο

«Σχέδιο Μανίλα» για την Ελλάδα!

Η φωτογραφία περιλαμβάνεται στις σχετικές εκθέσεις της «Unisef», με την εξής λεζάντα: «Παιδιά του δρόμου στις Φιλιππίνες»
Η φωτογραφία περιλαμβάνεται στις σχετικές εκθέσεις της «Unisef», με την εξής λεζάντα: «Παιδιά του δρόμου στις Φιλιππίνες»
Οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα, όπου ένας στους τρεις κατοίκους της ζει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.

Οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα, όπου πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά ζουν στους δρόμους.

Οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα, όπου εδώ και τριάντα χρόνια η δική της πλουτοκρατία την έχει θέσει υπό την εποπτεία του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Οι Φιλιππίνες, αν δεχτούμε ως ακριβείς τις πληροφορίες που δημοσίευσε το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», είναι η χώρα την οποία οι διεθνείς δανειστές και «φίλοι» της Ελλάδας, προεξάρχοντος του κ. Κλάους Ρέγκλινγκ - που τυγχάνει επικεφαλής του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης» - την υποδεικνύουν ως «μοντέλο» για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της Αθήνας...

*

Αξιοσημείωτες διαπιστώσεις για το «μοντέλο Φιλιππίνες» περιλαμβάνονται σε άρθρο του Walden Bello, το οποίο δημοσιεύτηκε στο «FPIF» και ο αναγνώστης μπορεί να το πληροφορηθεί στην ολότητά του, καθώς δημοσιεύεται σε ελληνικές ιστοσελίδες.

Εδώ θα περιοριστούμε σε μερικά μόνο στοιχεία:

Οι Φιλιππίνες, λοιπόν, είναι η χώρα που λειτούργησε μέχρις εσχάτων η πολιτική της «νεοφιλελεύθερης αναδόμησης», η οποία επιβλήθηκε από τους εγχώριους κρατούντες και τους διεθνείς οργανισμούς, όπως το ΔΝΤ, με πρόσχημα την εξόφληση του χρέους της χώρας. Πολιτικό «ευαγγέλιο» αναγορεύτηκαν

  • οι μεγάλες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες,
  • οι αθρόες ιδιωτικοποιήσεις,
  • το καθεστώς γενικευμένης λήψης μέτρων στην κατεύθυνση της λεγόμενης «απελευθέρωσης» της αγοράς,
  • η κατάργηση κάθε ελέγχου στο ξένο συνάλλαγμα και στις κερδοσκοπικές «επενδύσεις»,

Η συνέπεια ήταν η αναμενόμενη:

  • η καταστροφή στη βιομηχανία και τη γεωργία της χώρας (σημειωτέον ότι οι Φιλιππίνες από χώρα εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων μετατράπηκε σε χώρα εισαγωγής αγροτικών προϊόντων),
  • η πλήρης κατάρρευση της οικονομίας, όταν επήλθε η μαζική φυγή κεφαλαίων κατά τη διάρκεια της χρηματιστηριακής κρίσης που έπληξε τις ασιατικές χώρες το 1997,
  • η διεύρυνση της μαζικής φτώχειας και της κοινωνικής αποστέρησης,
  • ο τετραπλασιασμός από το 1980 - και μέσα σε μια δεκαπενταετία - των τοκοχρεολυσίων που ήταν υποχρεωμένες να πληρώνουν οι Φιλιππίνες στους δανειστές τους.

*

Οσο για τη «ρύθμιση» που έγινε για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους των Φιλιππίνων (στα Ελληνικά αυτό λέγεται «αναδιάρθρωση», «επιμήκυνση», «ευρωομόλογο», «επαναγορά» κατά τα μόλις χτες λεχθέντα του Παπακωνσταντίνου κ.ο.κ.) είχε ως αποτέλεσμα,

αφενός την σε μόνιμη βάση καταλήστευση του 1/4 του ετήσιου προϋπολογισμού για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της χώρας,

αφετέρου την αύξηση του χρέους μέσω του πολλαπλασιασμού των δανείων που συνάφθηκαν για την εξόφληση των προηγούμενων δανείων.

Αυτά τα νέα χρέη κλήθηκαν να τα επωμιστούν και πάλι οι φτωχοί και οι πένητες, μέσω αυξήσεων τόσο στους φόρους επί των εισοδημάτων τους, όσο και μέσω της εκτίναξης των έμμεσων φόρων στο 12%.

*

Το τελικό αποτέλεσμα του «σχεδίου Μανίλα», το οποίο «προτείνεται» στο πλαίσιο του «Μηχανισμού Στήριξης» (!) των Βρυξελλών για την Ελλάδα και για το οποίο η ελληνική πλουτοκρατία δεν μας έχει ενημερώσει ακόμα, είχε τα εξής «σωτήρια» επιτεύγματα στις Φιλιππίνες:

Το ποσοστό του πληθυσμού που - σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα - οδηγήθηκε στη φτώχεια ανήλθε από το 2003 και μέσα σε μια τριετία στο 33%. Δηλαδή, μέχρι το έτος 2006 υπήρχαν περισσότεροι φτωχοί στις Φιλιππίνες, από κάθε άλλη περίοδο στην ιστορία της χώρας αυτής.


Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ασυλο (1)

Το άσυλο, η προϋπόθεση της ακαδημαϊκής και ερευνητικής ελευθερίας στα πανεπιστήμια, είναι ένα αξιακό σύμβολο, που ξεπερνά το χώρο των ΑΕΙ, που οξυγονώνει το σώμα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας με το πνεύμα της αντίστασης στην αυθαιρεσία, στην καταστολή, στη «δεσποτεία» και στην κυριαρχία της κατεστημένης σκέψης.

*

Είναι ένα από τα ιστορικά τιμαλφή των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων του λαού, που κάθε γενιά το κληροδοτεί στην επόμενη. Απέναντι στη λυσσώδη προσπάθεια των επίδοξων «ασυλοφάγων» το ίδιο καλείται να πράξει και η σημερινή νέα γενιά με την επόμενη.

*

Αυτό το συμβολισμό θέλουν να καταλύσουν. Να στείλουν το μήνυμα ότι μπροστά στο βούρδουλα της «ευνομίας» τους, για την κρατική επιβουλή, για τους μηχανισμούς του κατεστημένου, δεν υπάρχουν «άβατα», δεν υπάρχουν «όρια».

*

Αλλά, αυτή ακριβώς η «οριοθέτηση», πέραν της οποίας το σύστημα παύει να έχει την τυπική «νομιμοποίηση» να αποφασίζει και να διατάζει, είναι μια δημοκρατική κατάκτηση. Κατάκτηση αναπαλλοτρίωτη που κάθε γενιά έχει την τιμή να την προφυλάσσει και να την παραδίδει ατόφια και αλώβητη στην επόμενη.

Ασυλο (2)

Ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία περί του ποιοι κυβερνούν και ποια πραγματικά πολιτική υπηρετούν.

Οταν το Νοέμβρη του 2006, μετά από εγκύκλιο του εισαγγελέα Φλωρίδη, τέθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ θέμα κατάργησης του ασύλου και μάλιστα... «προληπτικά», η τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κυρία Διαμαντοπούλου ρωτήθηκε σχετικά και ιδού η απάντησή της (από την «Ελευθεροτυπία»):

«Προσωπικά - είπε η κ. Διαμαντοπούλου - θεωρώ την εγκύκλιο του κ. εισαγγελέα ως ένα κείμενο νομικά τεκμηριωμένο και διαπνεόμενο από πολιτική και δημοκρατική ευαισθησία»!

*

Κατόπιν τούτου, θα μας επιτρέψετε κι εμάς από την πλευρά μας να τονίσουμε ότι - προσωπικά - θεωρούμε την επιλογή της κ. Διαμαντοπούλου στη θέση της υπουργού Παιδείας ως την ιδανικότερη επιλογή του «σοσιαλιστή» κ. Παπανδρέου.

«Καθημερινή», 11/2/2007
«Καθημερινή», 11/2/2007
Μετά από τη ΝΔ που, διά του αρχηγού της, ζήτησε ευθέως την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αντίστοιχη θέση πήρε και το κόμμα του Μνημονίου, ο ΛΑ.Ο.Σ.

Μη νομίζετε, όμως, επειδή κρύβεται πίσω από τους «λαγούς» του συστήματος, ότι το έτερο κόμμα του Μνημονίου, το ΠΑΣΟΚ, έχει και πολύ διαφορετικές θέσεις.

Οποιος αμφιβάλλει ας ρωτήσει τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως...

(Από την «Καθημερινή», 11/2/2007)

1921 Οι Κεμαλιστές δολοφονούν τον γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας, Μουσταφά Σουμπχί.

1929 Σημειώνεται αύξηση του ψωμιού κατά 30 λεπτά την οκά. Στη Θεσσαλονίκη η Αστυνομία προκαλεί επεισόδια και διαλύει βίαια την προσυνεδριακή εργατική συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο. Τραυμάτισε 20 και συνέλαβε πάνω από 150 εργάτες.

1965 Η ΕΔΑ προτείνει την παραπομπή του Καραμανλή για την «Πεσινέ».

1971 Ανώτατος αξιωματικός της στρατιωτικής Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών ανακοινώνει ότι παύει η δικαστική έρευνα κατά του στρατηγού Σάμιουελ Κόστερ που κατηγορούνταν για τη σφαγή των αμάχων στο βιετναμέζικο χωριό Μι Λάι. Η διακοπή της έρευνας αποφασίστηκε γιατί ...«δεν είναι προς το συμφέρον της Δικαιοσύνης».

1976 Ανακοινώνεται η δίωξη του πρώην πραξικοπηματία στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη, ο οποίος διετέλεσε «Πρόεδρος Δημοκρατίας» στην τελευταία χουντική κυβέρνηση. Η δίωξη, όμως, ασκείται για «δευτερεύοντα ρόλο» στο πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ