Από τις εργασίες του συνεδρίου το περασμένο Σάββατο

Από τις τοποθετήσεις των συνέδρων αποκαλύφθηκε και καταδικάστηκε η διασπαστική τακτική των δυνάμεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ, που τελευταία εκφράστηκε με το συντονισμό τους με την πλειοψηφία της διασπαστικής Ομοσπονδίας ιατρικών επισκεπτών. Οπως καταγγέλθηκε, βάζουν «στόχους πάλης» που οδηγούν τους εργαζόμενους στη σφαγή των δικαιωμάτων τους, όπως αυτή προκύπτει από την πρότασή τους για υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ κομμένης και ραμμένης στις αξιώσεις των φαρμακοβιομηχάνων, τη μετατροπή του ΤΕΑΥΦΕ σε επαγγελματικό ταμείο, αλλά και τη λογική τους περί «εκπτώσεων» στις κατακτήσεις για την ενίσχυση της «ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας».

Αυτά επανέλαβαν και στο συνέδριο οι εκπρόσωποι της «Ανεξάρτητης Κίνησης Φαρμάκου» (κυρίως ΔΑΚΕ) και της ΠΑΣΚΕ. Το «κόψιμό» τους να αποπροσανατολίσουν από την ουσία της συζήτησης αποτύπωσαν και οι επίμονες - αλλά αποτυχημένες - προσπάθειες του προέδρου της Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών, Γ. Κονιδάρη, να τοποθετηθεί, χωρίς να έχει προσκληθεί.

Οι σύνεδροι από τα σωματεία που συσπειρώνονται στη γραμμή πάλης που έχει χαράξει η Ομοσπονδία ανέδειξαν τις δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα, «φώτισαν» και αποκάλυψαν την ολέθρια, για τα συμφέροντα των εργαζομένων, τακτική των άλλων δυνάμεων, τους στόχους της εργοδοσίας αλλά και της κυβέρνησης.

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την εξαθλίωση. Επομένως, όπως υπογραμμίστηκε από πολλούς συνέδρους, μεταφέροντας και εμπειρία από χώρους δουλειάς, ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν είναι η συσπείρωση στα σωματεία, η οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, η ενότητά τους με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα σε αντιπαράθεση με την εργοδοσία.

Αξιοσημείωτες ήταν αρκετές παρεμβάσεις συνέδρων. Μεταξύ αυτών χαρακτηριστικές ήταν οι τοποθετήσεις των συνδικαλιστών από το νεοσύστατο κλαδικό Συνδικάτο Βοιωτίας - Εύβοιας - Αυλώνας, το οποίο διέλυσε η προηγούμενη πλειοψηφία της διοίκησης γιατί, όπως προκλητικά υποστήριξε, συνταξιοδοτήθηκε ο πρόεδρος του ΔΣ (!), αλλά και λόγω των δύσκολων συνθηκών από την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι..!

Είπε χαρακτηριστικά η Κ. Καλαμάρα: «Στην περιοχή έχουμε να κάνουμε κυρίως με ανθρώπους συγχυσμένους, κυρίως γυναίκες, που κάποιες από αυτές, όσο τραβηγμένο σας φαίνεται, δεν έχουν βγει έξω από το σπίτι τους παρά μόνο για να έρθουν στο εργοστάσιο. Ξεκινήσαμε λοιπόν σιγούλια σιγούλια χωρίς να υπάρχει σωματείο, γιατί κάποιοι πριν αποφάσισαν τη διάλυσή του και τη μετατροπή του σε επιχειρησιακό σωματείο της ΦΑΜΑΡ. Προσπαθήσαμε να τους πείσουμε ως άνθρωποι, με τη στάση μας μέσα στο χώρο δουλειάς. Κουβέντα στην κουβέντα πείσαμε κάποιους και αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη δημιουργία νέου σωματείου. Είμαστε στα σπάργανα αλλά έχουμε όνειρα για τη ζωή».

Στο συνέδριο χαιρετισμό απηύθυνε, εκ μέρους της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, ο Βαλεντίν Πάτσο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας, ο οποίος και τόνισε ότι οι εργασίες του συνεδρίου θα συμβάλουν στο δυνάμωμα του αγώνα που δίνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.

Ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος, εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, χαιρέτισε επίσης τις εργασίες του συνεδρίου και μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Η εργατική τάξη δεν έχει ανάγκη από ένα κίνημα της θολούρας στις πλατείες, με απουσία οργάνωσης, διαταξικό, συστημικό, με ανοιχτή ή κρυφή συνεργασία με την εργοδοσία, που θα τα "διπλώνει" μπροστά στις δυσκολίες».

«Η εργατική τάξη - σημείωσε - χρειάζεται ένα κίνημα με ταξική συνέπεια, που θα βάζει εμπόδια, θα καθυστερεί τα αντιλαϊκά μέτρα, θα οργανώνει την πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, θα μπαίνει μπροστά στην πάλη για την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Δηλαδή, κίνημα ταξικό, οργανωμένο, απέναντι στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της». Χαιρετισμό στο συνέδριο απηύθυνε επίσης ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία», Γιώργος Σιφωνιός.

Οι σύνεδροι ενέκριναν το διοικητικό και οικονομικό απολογισμό και το πρόγραμμα δράσης της Ομοσπονδίας. Στο συνέδριο συμμετείχαν και ψήφισαν 76 σύνεδροι από τους 85 που είχαν εκλεγεί. Η Προοδευτική Κίνηση Φαρμάκου έλαβε 62 ψήφους (από 57 στο προηγούμενο συνέδριο) και 12 έδρες (από 10 έδρες). Η Ανεξάρτητη Κίνηση Φαρμάκου (σ.σ. στηρίζεται κυρίως από τη ΔΑΚΕ) έλαβε 14 ψήφους (από 17) και 3 έδρες (από 3). Στο προηγούμενο συνέδριο συμμετείχε και μια τρίτη παράταξη, που είχε λάβει 2 έδρες, αλλά αμέσως μετά έπαψε να δραστηριοποιείται στην ΟΕΦΣΕΕ.

Κατά τη διάρκεια του 12ου Συνεδρίου της ΟΕΦΣΕΕ εγκρίθηκαν τα εξής ψηφίσματα:

• Καταγγελίας του νέου σχεδίου υπερεκμετάλλευσης των νέων, μέσω των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας.
• Καταγγελίας του νέου φορολογικού νομοσχεδίου.
• Καταγγελίας της Χρυσής Αυγής.

«Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ανήκουν στο λαό και όχι στις συντεχνίες». Αυτή η δήλωση - πρόκληση του πρωθυπουργού έγινε για να αιτιολογήσει το γεγονός της απόφασης για πολιτική επιστράτευση που προηγήθηκε της επιχείρησης κατάληψης του αμαξοστασίου στα Σεπόλια.Είναι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ιδιοκτησία του λαού σήμερα;Σήμερα, ένας εργαζόμενος για να μετακινηθεί από και προς τη δουλειά του μπορεί να χρειαστεί έναν ολόκληρο μισθό το χρόνο ή και παραπάνω για να πληρώσει το κόστος των εισιτηρίων. Οι άνεργοι δεν μπορούν να πληρώσουν το εισιτήριο. Πολλοί εργαζόμενοι που είναι για καιρό απλήρωτοι ή που παίρνουν πενιχρούς μισθούς δεν μπορούν να καταβάλλουν το ποσό του εισιτηρίου για να μετακινηθούν. Και αναγκάζονται να στερηθούν άλλα αγαθά για να μπορέσουν να πληρώσουν το μετρό, το λεωφορείο, τον ηλεκτρικό.

Το κόστος των μετακινήσεων σήμερα έχει διαμορφωθεί ως εξής:

-- Απλό εισιτήριο μετρό - ΗΣΑΠ: 1,4 ευρώ.

-- Απλό εισιτήριο λεωφορείου, τρόλεϊ, τραμ: 1,2 ευρώ.

-- Μηνιαία ενιαία κάρτα για όλα τα Μέσα: 45 ευρώ.

-- Μηνιαία ενιαία κάρτα για λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ: 20 ευρώ.

-- Ημερήσιο εισιτήριο για όλα τα Μέσα: 4 ευρώ.

-- Εβδομαδιαίο εισιτήριο για όλα τα Μέσα: 14 ευρώ.

-- Ετήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για όλα τα Μέσα: 450 ευρώ.

-- Ετήσια κάρτα για λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ: 200 ευρώ.

Αυτό το κόστος αναμένεται να αυξηθεί αφού υπάρχουν σενάρια για περαιτέρω αύξηση των εισιτηρίων, που θα φτάσει και θα ξεπεράσει το 40%.

Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που τα λαϊκά νοικοκυριά αιμορραγούν, τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης προβάλλουν και ξαναπροβάλλουν αθλιότητες περί «τζαμπατζήδων», περί «χασούρας του Δημοσίου». Και ο πρωθυπουργός έχει το θράσος να μιλά για αστικές συγκοινωνίες που «ανήκουν στο λαό».

Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, σήμερα, πράγματι τα χρησιμοποιεί ο λαός, τα χρησιμοποιούν όσοι εργαζόμενοι μπορούν να πληρώσουν γι' αυτό. Αλλά θα έπρεπε να μπορούν όλοι, και οι άνεργοι, να τα χρησιμοποιούν. Αλλά δεν μπορούν όλοι. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν ακριβά για κάτι που έχει φτιαχτεί με το δικό τους κόπο και μόχθο. Τους ανήκουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τους ανήκουν οι υποδομές, τα λιμάνια, οι δρόμοι, η Ενέργεια, τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, οι υπηρεσίες. Στο λαό ανήκουν τα πάντα, ό,τι υπάρχει πάνω σ' αυτό τον τόπο και έχει παραχθεί, αυτός παράγει τον πλούτο. Αλλά είναι εντελώς αποξενωμένος απ' όλα αυτά, γιατί είτε με ιδιωτική ιδιοκτησία, είτε με κρατική, η ιδιοκτησία είναι καπιταλιστική και όχι λαϊκή. Λειτουργεί με βάση το νόμο του κέρδους και όχι την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Γι' αυτό οι άνεργοι που δεν έχουν εισόδημα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το μετρό, δεν έχουν να πληρώσουν.

Κράτος και μεγαλοεπιχειρηματίες δεν αναγνωρίζουν ούτε το μόχθο των εργαζομένων, ούτε το δίκιο τους. Οι εργαζόμενοι πουλάνε σαν εμπόρευμα την εργατική δύναμη για να μπορούν να ζήσουν, όταν βεβαίως οι καπιταλιστές τούς δίνουν δουλειά. Και οι κυβερνήσεις στο πλαίσιο του καπιταλισμού ξεπουλάνε στους καπιταλιστές όλα αυτά που πρέπει να ανήκουν στο λαό. Αρα, μπαίνει ξεκάθαρα το ζήτημα ο λαός να παλέψει για να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία του. Να αγωνιστεί για να γίνει δικός του όλος αυτός ο πλούτος που τώρα λυμαίνονται τα αρπακτικά του κεφαλαίου.

Σήμερα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας των εργαζομένων στο μετρό αλλά και όλων των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών για:

• το δικαίωμα στο μισθό τους, να μπορούν να ζουν καλύπτοντας τις βασικές τους ανάγκες οι ίδιοι και οι οικογένειές τους
• τη συλλογική σύμβαση που θα κατοχυρώνει τα δικαιώματά τους
• δωρεάν μετακίνηση, όλη τη μέρα, των ανέργων, των συνταξιούχων, των απόρων, των πολυτέκνων, των αναπήρων, των φοιτητών, των μαθητών, των φαντάρων και άλλων ευπαθών ομάδων
• δωρεάν μετακίνηση όλων των εργαζομένων σε πρώτη φάση το πρωί, τις ώρες που πάνε στη δουλειά τους
• για ανατροπή των σχεδίων ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών

πρέπει να συνδεθεί αντικειμενικά με τον αγώνα για να πάρουν στα χέρια τους συγκοινωνίες, δρόμους, υποδομές, φυσικό πλούτο.

Στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας, ο σιδηρόδρομος, οι αστικές συγκοινωνίες, οι Μεταφορές, συνολικά, αλλά και οι άλλοι στρατηγικοί τομείς, όπως η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, ο ορυκτός πλούτος, το νερό, τα πλοία, κ.λπ. θα γίνουν λαϊκή περιουσία και με βασικό εργαλείο τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο θα ικανοποιούν αποκλειστικά τις λαϊκές ανάγκες.