Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1857 που χειροτέρευσε πολύ τη θέση του προλεταριάτου και των αγροτών, ήταν η αρχή μιας καινούριας ανάπτυξης του διεθνούς εργατικού κινήματος. Η αναζωογόνηση και η καινούρια ανάπτυξη του διεθνούς εργατικού κινήματος προβάλλουν το φλέγον θέμα της συσπείρωσης των δυνάμεων του παγκόσμιου προλεταριάτου για τον επαναστατικό αγώνα που πλησίαζε. Οι προσπάθειες να ιδρυθεί μια παγκόσμια προλεταριακή οργάνωση που έγιναν στην αρχή της 6ης δεκαετίας, καθρέφτιζαν την έντονη επιθυμία των πρωτοπόρων εργατών της Ευρώπης και της Αμερικής να ενωθούν σε παγκόσμια κλίμακα. Η επιθυμία αυτή φαίνεται πιο καθαρά στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που έδειξαν οι εργάτες στις διάφορες χώρες για την πολωνική εξέγερση, στα συλλαλητήρια των Αγγλων εργατών, για να υποστηρίξουν τον αγώνα του αμερικανικού λαού εναντίον της δουλείας κλπ.

Στις 28 Σεπτέμβρη του 1864 στο Λονδίνο, στο Σεντ Μάρτινς Χολ, έγινε μια διεθνής συγκέντρωση, για να διαβαστεί η απάντηση των Γάλλων εργατών. Στη συγκέντρωση αυτή πήραν μέρος αντιπρόσωποι του προλεταριάτου της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Πολωνίας και της Ιρλανδίας. Ο Μαρξ εκλέχτηκε στο προεδρείο της συγκέντρωσης σαν αντιπρόσωπος των Γερμανών εργατών. Η συγκέντρωση αποφάσισε να ιδρυθεί η Διεθνής Ενωση των εργατών.

Σκοπός της Διεθνούς (International) Ενωσης των εργατών ήταν να εκπληρώσει το ιστορικό καθήκον της συσπείρωσης των δυνάμεων του παγκόσμιου προλεταριάτου. Είχε και έναν άλλο σκοπό που ο Μαρξ τον διατύπωσε αργότερα στο γράμμα που έστειλε στον Γερμανό σοσιαλιστή Φρ. Μπόλτε. «Η Διεθνής, έγραφε ο Μαρξ, ιδρύθηκε για να αντικαταστήσει τα διάφορα σοσιαλιστικά και μισοσοσιαλιστικά τμήματα με μια πραγματικά αγωνιστική οργάνωση της εργατικής τάξης».

Τα καθήκοντα αυτά προσδιόρισαν το περιεχόμενο του ιδρυτικού μανιφέστου και του Καταστατικού της Διεθνούς Ενωσης των εργατών. Και τα δυο κείμενα γράφτηκαν από τον Μαρξ και εγκρίθηκαν ομόφωνα την 1η Νοέμβρη 1864 από την επιτροπή που εκλέχτηκε από τη συγκέντρωση του Σεντ Μάρτινς Χολ, για να καταρτίσει το πρόγραμμα της Διεθνούς Ενωσης της εργατικής τάξης.

Η Διεθνής Ενωση των εργατών βασίστηκε στην αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Ανώτατο όργανο ήταν το ετήσιο συνέδριο. Το συνέδριο εξέλεγε από τα μέλη του για ένα χρόνο το κεντρικό, ή όπως ονομάστηκε αργότερα, το γενικό συμβούλιο, που ήταν το ανώτερο όργανο της Διεθνούς στο χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε ως το επόμενο συνέδριο.

1841 Γεννιέται ο Ζορζ Κλεμανσό. Γάλλος πολιτικός. Στην αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας, εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος του αστικού ριζοσπαστισμού. Με ένα πρόγραμμα, συνονθύλευμα προωθημένων δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και σοβινιστικών συνθημάτων, το 1906 αναδείχτηκε για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Γαλλίας, ως το 1909. Με την ανάληψη της εξουσίας στρέφεται κατά του εργατικού κινήματος με σειρά σκληρών μέτρων. Για δεύτερη φορά έγινε πρωθυπουργός το 1917 και ανέλαβε, ταυτοχρόνως, το υπουργείο Στρατιωτικών. Από την αρχή κιόλας του Α` Παγκοσμίου Πολέμου απαίτησε τη συνέχισή του, ως την πλήρη συντριβή της Γερμανίας, μη υπολογίζοντας οποιεσδήποτε θυσίες. Προσπάθησε ανεπιτυχώς να επιβάλει δικτατορικό καθεστώς. Δραστήριος οργανωτής της αντισοβιετικής εκστρατείας, υποστήριζε με κάθε τρόπο τους ηγέτες των αντεπαναστατών Λευκοφρουρών. Επαιξε μεγάλο ρόλο στην κατάπνιξη της Ουγγρικής Σοβιετικής Δημοκρατίας και υπήρξε πρωτεργάτης της Συνθήκης των Βερσαλλιών το 1919. Το σχέδιό του ήταν η εγκαθίδρυση στρατιωτικο- πολιτικής ηγεμονίας του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην Ευρώπη. Ηττήθηκε στις προεδρικές εκλογές του 1920 και αποχώρησε απ' τον πολιτικό στίβο.