ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 28 Αυγούστου 2018
Σελ. /24
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Επιχείρηση καλλιέργειας κάλπικων προσδοκιών για Εργασιακά - Ασφαλιστικό

Τα Εργασιακά βρίσκονται στο επίκεντρο της κυβερνητικής προσπάθειας εξαπάτησης του λαού για τη «μεταμνημονιακή περίοδο»

Eurokinissi

Τα Εργασιακά βρίσκονται στο επίκεντρο της κυβερνητικής προσπάθειας εξαπάτησης του λαού για τη «μεταμνημονιακή περίοδο»
Το επικοινωνιακό παραμύθι περί «επαναφοράς των Συλλογικών Συμβάσεων» και επερχόμενων «γενναίων αυξήσεων» συνεχίζει να αναμασά με αλλεπάλληλες συνεντεύξεις και δηλώσεις η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, επιτείνοντας την προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζομένων για τη «μεταμνημονιακή περίοδο».

Την ίδια στιγμή, τα ίδια κυβερνητικά στελέχη αφενός επιβεβαιώνουν ότι η όποια «επανεξέταση» του κατώτατου μισθού θα γίνει από το 2019, σύμφωνα με τον μνημονιακό νόμο της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και με αποφασιστικό κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, και αφετέρου αποκρύπτουν τα εργαλεία που έχουν δώσει στην εργοδοσία για να μπλοκάρει ή να παρακάμπτει την όποια «επεκτασιμότητα» των ΣΣΕ.

Αντίστοιχα, στο ζήτημα της νέας περικοπής των συντάξεων που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση, η κοροϊδία περί της εφαρμογής της ή μη συνεχίζεται, με τα στελέχη του υπουργείου Εργασίας να παραπέμπουν στον Οκτώβρη και στη διαμόρφωση του κρατικού προϋπολογισμού, υπενθυμίζοντας ότι η όποια απόφαση δεν πρέπει να θέτει «σε κίνδυνο την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων».

Η απάτη πίσω από τα περί «επαναφοράς των ΣΣΕ»

Μιλώντας στο ραδιόφωνο «24/7», η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου παρουσίασε την επαναφορά των ΣΣΕ ως τετελεσμένο γεγονός, αναφέροντας: «Η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει γίνει. Μία Σύμβαση, εφόσον καλύπτει το 50%+1 των εργαζομένων του κλάδου, μπορεί να ισχύσει σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου. Εφόσον η κλαδική Σύμβαση είναι πιο ευνοϊκή από την επιχειρησιακή, θα πρέπει να ισχύσει η κλαδική. Την Παρασκευή συνεδρίασε το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας και σύντομα θα παραδώσει πόρισμα για κλαδικές Συμβάσεις που καλύπτουν το 50%+1, για να τις καταστήσω γενικώς υποχρεωτικές στον τουρισμό, στη ναυτιλία και στις τράπεζες».

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο γγ του υπουργείου Ανδ. Νεφελούδης ανέφερε ότι ξεκίνησε η τεχνική επεξεργασία από το ΑΣΕ για να πιστοποιηθεί ότι οι 27 κλαδικές Συμβάσεις και 13 ομοιοεπαγγελματικές οι οποίες είναι σε ισχύ καλύπτουν το 50%+1 των εργαζομένων των αντίστοιχων κλάδων και να κηρυχθούν υποχρεωτικές.

Αυτό που δεν λέει η ηγεσία του υπουργείου είναι πως η πρόοδος αυτής της διαδικασίας επαφίεται πλέον αποκλειστικά στην... «καλή θέληση» των εργοδοτικών οργανώσεων, αφού με πρόσφατη εγκύκλιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τούς έδωσε τη δυνατότητα να μπλοκάρουν όλη την διαδικασία επέκτασης μιας κλαδικής ΣΣΕ, απλά και μόνο με το να μην δώσουν το μητρώο μελών τους για να πιστοποιηθεί αν η Σύμβαση καλύπτει το 50%+1 των εργαζομένων...

Ακόμα όμως και αν ο σκόπελος αυτός, που η ίδια η κυβέρνηση νομοθέτησε, ξεπεραστεί σε αυτήν τη φάση για ορισμένες κλαδικές ΣΣΕ, οι χιλιάδες εργαζόμενοι με «ευέλικτες» και «ελαστικές» σχέσεις εργασίας θα παραμένουν ξεκρέμαστοι, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα στις απολαβές τους, με την εργοδοσία να πατάει πάνω στο αντεργατικό πλαίσιο που της έχουν διασφαλίσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας αναφέρει πως η πρώτη ομάδα κλαδικών ΣΣΕ για τις οποίες θα τεθεί το ζήτημα της επέκτασης αφορά τα ξενοδοχεία, τις τράπεζες και τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις, ενώ σε δεύτερη φάση θα εξεταστούν κλαδικές ΣΣΕ όπως στα πετρέλαια και τα τσιμέντα.

Πρόκειται για υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, αφού η τεράστια «ευελιξία» σε όλους τους παραπάνω κλάδους μετατρέπει οποιαδήποτε κλαδική Σύμβαση σε κουρελόχαρτο.

Οταν π.χ. στον Τουρισμό η εργοδοσία χρησιμοποιεί μέχρι και 14 μορφές συμβάσεων απασχόλησης, από επινοικίαση εργαζομένων μέχρι και συμβάσεις μιας μέρας, για ποια «υποχρεωτικότητα» της κλαδικής Σύμβασης μιλάνε, και ποιος φορέας θα την ελέγχει;

Αντίστοιχα, το υπουργείο αναφέρεται στις τράπεζες, όμως η υπάρχουσα κλαδική αφορά μόνο τους τραπεζοϋπαλλήλους με μόνιμη σχέση εργασίας. Δεν καλύπτει χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου, όπως οι ενοικιαζόμενοι, οι εργαζόμενοι στις θυγατρικές των τραπεζών, στις εισπρακτικές, οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου κ.λπ.

Το ίδιο ισχύει και το χώρο των πετρελαίων, όπου η πλειοψηφία στον κλάδο, ιδιαίτερα σε περιόδους έντασης εργασιών όπως το «shut down» (για συντήρηση), δουλεύουν μέσω εργολάβων. Στα ΕΛΠΕ οι εργολαβικοί ξεκινούν από 500 και μπορεί να φτάσουν και τα 3.000 άτομα, με μειωμένες απολαβές και δικαιώματα...

Αλλωστε, πέρα από την απόρριψη της πρότασης νόμου των συνδικάτων για τις ΣΣΕ, που έφερε στη Βουλή το ΚΚΕ, μόλις πρόσφατα η κυβέρνηση στη Βουλή απέρριψε και την πρόταση του ΚΚΕ η οποία προέβλεπε, όταν σε μια επιχείρηση, σε έναν όμιλο κ.ο.κ. υπογράφεται μια ΣΣΕ, αυτή να ισχύει και για τους εργολαβικούς εργαζόμενους που δουλεύουν σε αυτήν.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει «επεκτασιμότητα» και «υποχρεωτικότητα» Σύμβασης είναι ένα προπαγανδιστικό τρικ. Χωρίς την κατάργηση της τεράστιας «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, που πλέον καλύπτει το σύνολο των κλάδων και αυξάνεται συνεχώς, δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική επέκταση και υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ.

Κατώτατος μισθός: Με τον νόμο Σαμαρά - Βρούτση και κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα»

Ανάλογου περιεχομένου είναι και όσα διαφημίζει η κυβέρνηση περί έναρξης της διαδικασίας για «αύξηση του κατώτατου μισθού». Οπως ξεκαθάρισε η υπουργός Εργασίας, η κυβέρνηση θα ακολουθήσει κατά γράμμα τις προβλέψεις του μνημονιακού νόμου 4172/2013, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «θα συνταχθούν κάποιες εκθέσεις από επιστημονικούς φορείς και θα υπάρξει πόρισμα επιτροπής εμπειρογνωμόνων για τον καθορισμό του ύψους της αύξησης. Ο υπουργός Εργασίας, με βάση αυτά, θα νομοθετήσει (...) Πρόθεσή μας είναι να έχει γίνει στις αρχές του 2019».

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση της... «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων» βάζει σε εφαρμογή τη μόνιμη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό, όπως και τον καθορισμό του με βάση τα κριτήρια της «ανταγωνιστικότητας» και της «παραγωγικότητας», δηλαδή με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Οσο για τον «υποκατώτατο» μισθό για τους νέους κάτω των 25 ετών, μπορεί ο πρωθυπουργός να δήλωσε χτες το απόγευμα ότι η κυβέρνησή του θα τον καταργήσει, ωστόσο, λίγες μόνο ώρες νωρίτερα, η υπουργός Εργασίας όχι μόνο δήλωσε αόριστα ότι «θα το εξετάσουμε στο χρόνο του...», αλλά επανέφερε και το θέμα της τροποποίησής του, στην κατεύθυνση της γενίκευσής του: Οπου υπάρχει «υποκατώτατος» μισθός στην Ευρώπη, ανέφερε χαρακτηριστικά, συνδέεται με την εμπειρία και όχι με την ηλικία. Πρόκειται για πρόταση που έχει καταθέσει μεταξύ άλλων ο ΟΟΣΑ, η οποία, με βάση την εκτεταμένη εργασιακή κινητικότητα μεταξύ κλάδων, οδηγεί σε γενίκευσή του ανεξαρτήτως ηλικίας, στο όνομα της «απόκτησης εμπειρίας»!

Συνεχίζεται το αποπροσανατολιστικό γαϊτανάκι για τις συντάξεις

Στο μεταξύ, συνεχίζεται και το γαϊτανάκι των δηλώσεων γύρω από την ήδη ψηφισμένη νέα περικοπή των συντάξεων από την 1/1/2019.

Επιχειρώντας να καλλιεργήσει προσδοκίες και στάση αναμονής, χωρίς κιόλας να πει ότι η περικοπή δεν θα εφαρμοστεί, η υπουργός Εργασίας ανέφερε χτες στη συνέντευξή της ότι «το μέτρο της περικοπής συντάξεων δεν είναι αναγκαίο» και ότι «χρειάζεται χρόνος μέχρι την κατάθεση του προϋπολογισμού, τον Οκτώβριο». Η ίδια έσπευσε βέβαια να ξεκαθαρίσει ότι «τις πολιτικές μπορούμε πια να τις καθορίζουμε εμείς, εφόσον δεν θέτουν σε κίνδυνο την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων».

Επιβεβαιώνεται δηλαδή το κύριο, ότι οι αντιλαϊκοί στόχοι που έχει υπογράψει η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι δεδομένοι, ανεξάρτητα από το πώς θα προχωρά στη μία ή στην άλλη φάση η εξειδίκευσή τους.

Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι και τα διάφορα - εξίσου αντιλαϊκά - σενάρια που καταγράφονται σε δημοσιεύματα με αναφορές σε κυβερνητικές πηγές: Ξεκινούν από την αναστολή του μέτρου για κάποιο χρονικό διάστημα, στο βαθμό που πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι για τα ματωμένα πλεονάσματα, και φτάνουν μέχρι τη «ματαίωση» του μέτρου σε αυτήν τη φάση, με αντάλλαγμα το κόψιμο μιας σειράς κοινωνικών επιδομάτων. Η διακίνηση αυτών των σεναρίων δεν είναι άσχετη από την προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει διχόνοια ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα, να εμφανίσει το ένα ή το άλλο τμήμα τους ως «προνομιούχο» κ.ο.κ.

Ετσι κι αλλιώς, η κυβέρνηση δεσμεύεται συνεχώς για τη συνέχιση των «μεταρρυθμίσεων», οι οποίες στο Ασφαλιστικό μεταφράζονται σε διαρκή συρρίκνωση της κρατικής συνταξιοδοτικής δαπάνης, άρα και σε εφαρμογή νέων περικοπών, όποια τελικά και αν είναι τώρα η κατάληξη με την περικοπή της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς» στις παλιές συντάξεις.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ