Στο χορό της ενίσχυσης των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων έχουν πάρει θέση οι οργανώσεις που δραστηριοποιούνται γύρω από θέματα ισότητας των φύλων. Στο γενικότερο πλαίσιο της αξιοποίησης των ΜΚΟ, η κυβέρνηση υλοποιεί, μέσω του υπουργείου Εσωτερικών και της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, πρόγραμμα «στήριξης Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων - Γυναικείων Οργανώσεων». Η χρηματοδότηση του προγράμματος έχει συνολικό ύψος 3.680.000 ευρώ και προέρχεται από το ΕΣΠΑ.

Είναι χαρακτηριστικό πως η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικείων οργανώσεων που το περιεχόμενο της δράσης τους στηρίζεται στην αστική πολιτική και τις μικροαστικές αντιλήψεις έχουν μετατραπεί σε ΜΚΟ. Με τον τρόπο αυτό έχουν εξασφαλίσει πρόσβαση σε επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση, σε κονδύλια και προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα ποσά που καταλήγουν στα ταμεία τους είναι ταυτόχρονα ένα είδος ανταλλάγματος για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στη στήριξη της πολιτικής του κεφαλαίου, μια επιβράβευση για τη συνεργασία τους ως «κοινωνικών εταίρων», για τη συμβολή τους στις «διαβουλεύσεις» και στους «κοινωνικούς διαλόγους» μέσα από τα οποία παρέχουν μια επίφαση δημοκρατίας στην αντιλαϊκή πολιτική.

Ο διακηρυγμένος στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος αφορά στην «ενίσχυση των πολιτικών ισότητας των φύλων» και ειδικότερα την «ενδυνάμωση της θέσης των γυναικών στο δημόσιο και κοινωνικό τομέα». Οι οργανώσεις καλούνται να καταρτίσουν και να υποβάλουν για έγκριση Σχέδια Δράσης διετούς διάρκειας, το περιεχόμενο των οποίων είναι χαρακτηριστικό για τον τρόπο με τον οποίο εννοούν τις «πολιτικές ισότητας». Τη στιγμή που όλο και περισσότερες γυναίκες αντιμετωπίζουν την ανεργία, τη φτώχεια, την ανεπάρκεια αλλά και το αυξανόμενο κόστος της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, οι κατευθύνσεις που δίνονται είναι συγκεκριμένες: Τα Σχέδια Δράσης μπορούν να αφορούν τους τομείς της πρόληψης, της βίας κατά των γυναικών και αρωγής των θυμάτων βίας, την καταπολέμηση στερεοτύπων των φύλων, την υποστήριξη κοινωνικά ευπαθών ομάδων γυναικών και τέλος την ανάπτυξη καινοτόμων δράσεων σε νέους τομείς προώθησης της ισότητας των φύλων (περιβάλλον, κοινωνία της γνώσης).

Οσον αφορά στις μορφές παρέμβασης, κάθε Σχέδιο Δράσης οφείλει να περιλαμβάνει ενέργειες συμβουλευτικής, πληροφόρησης και στήριξης των γυναικών, ενέργειες ευαισθητοποίησης του κοινού ή διοργάνωση συνεδρίων, σεμιναρίων, ημερίδων με τη συμμετοχή τοπικών φορέων. Ως προϋπόθεση, τίθεται η δημιουργία μιας θέσης πλήρους απασχόλησης για τα δύο χρόνια της διάρκειας του Σχεδίου, όπου θα απασχοληθεί ένας άνεργος ή μια άνεργη.

Το σκεπτικό του προγράμματος είναι πως μέσα από την «υποστήριξη της διοικητικής και επιχειρησιακής τους ικανότητας», οι γυναικείες οργανώσεις και οι ΜΚΟ που αναπτύσσουν δράσεις στο πεδίο της ισότητας των φύλων «θα ενισχύσουν το ρόλο τους και τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, ως εταίροι της πολιτείας, με περισσότερο συστηματικό και οργανωμένο τρόπο στον τομέα της ισότητας των φύλων και στη στήριξη των γυναικών που υφίστανται πολλαπλές διακρίσεις». Ζητούμενο επομένως δεν είναι μόνο το μοίρασμα της πίτας του ΕΣΠΑ, αλλά και η αξιοποίηση των οργανώσεων με πολλαπλούς στόχους: την προβολή της «κοινωνίας των πολιτών» με στόχο να καλλιεργούνται αυταπάτες για το βαθιά ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής που εφαρμόζεται, την εκτόνωση των αγωνιστικών διαθέσεων για απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων αλλά και την πλαγιοκόπηση του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος που μπορούν να οργανώσουν την πάλη των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων.

Ενισχύεται η κατεύθυνση να ανατίθενται στις ΜΚΟ ενέργειες σε κοινωνικούς τομείς για τη «στήριξη των ευπαθών ομάδων», δηλαδή των πιο φτωχών γυναικών, για παράδειγμα των μεταναστριών ή των γυναικών με αναπηρία. Η κατεύθυνση αυτή λειτουργεί συμπληρωματικά στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή των κοινωνικών υπηρεσιών που θα έπρεπε να παρέχονται με ευθύνη του κράτους, να είναι δωρεάν, υψηλής ποιότητας και να έχουν καθολικό χαρακτήρα. Παράλληλα, η προϋπόθεση της δημιουργίας μιας θέσης εργασίας για κάθε Σχέδιο Δράσης ενισχύει την αυταπάτη ότι η υλοποίησή τους μπορεί έμμεσα να ωφελήσει τις χιλιάδες γυναίκες που πλήττονται από την ανεργία. Σε αυτό το παιχνίδι, άλλωστε, της διαχείρισης της ανεργίας και της εκμετάλλευσης των ανέργων ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, έχουν μπει για τα καλά οι ΜΚΟ όπως αποδεικνύει και ο ρόλος που τους έχει ανατεθεί στο πρόγραμμα της «κοινωφελούς εργασίας».

Οι γυναικείες οργανώσεις που λειτουργούν ως ΜΚΟ στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική. Δεν έχουν καμία σχέση με το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, δε θέλουν και δεν μπορούν να δράσουν για τα οξυμένα προβλήματα των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων. Κρατούν εχθρική στάση στην πάλη των εργαζόμενων γυναικών για κοινωνική ισότητα και φυλετική ισοτιμία. Ενδεικτική ήταν η στάση τους στο ζήτημα της αύξησης των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών: Υποστήριξαν την αντίληψη πως τα διαφορετικά όρια συνιστούν διάκριση λόγω φύλου, υιοθέτησαν δηλαδή την επιχειρηματολογία των κομμάτων του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δε δίστασαν να βάλουν με τον τρόπο αυτό πλάτη στην κατάργηση μιας σημαντικής κατάκτησης του εργατικού και του γυναικείου κινήματος.

Στον αντίποδα των οργανώσεων αυτών βρίσκεται η ΟΓΕ, που από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα διατηρεί ξεκάθαρο το χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία της. Η ΟΓΕ αναπτύσσει τη δράση της με γνώμονα τα συμφέροντα των γυναικών του καθημερινού μόχθου, για τη λύση στα προβλήματα και τις δυσκολίες των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, σε αντιπαράθεση με τα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκφραστές. Οι θέσεις και οι διεκδικήσεις της έχουν αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό και η δράση της αποκαλύπτει τις πολιτικές που ευθύνονται για την εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση των γυναικών. Γι' αυτό αντιπαλεύει τον «κοινωνικό εταιρισμό» και τους «κοινωνικούς διαλόγους» που δημιουργούν αυταπάτες. Γι' αυτό, χωρίς ταλαντεύσεις και συμβιβασμούς, η ΟΓΕ αρνήθηκε τον τίτλο και το περιεχόμενο δράσης της ΜΚΟ, που θα σήμαινε αυτόματα την αλλοίωση των διεκδικητικών θέσεών της, τη μετατροπή της σε γρανάζι του κρατικού μηχανισμού και μέσω της χρηματοδότησής της.

Οι εργάτριες, οι αυτοαπασχολούμενες, οι νέες γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, οι φτωχές αγρότισσες πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις οργανώσεις, γιατί δεν έχουν να ωφεληθούν σε τίποτα από τέτοιου είδους δράσεις και προγράμματα. Αυτές οι οργανώσεις λειτουργούν, δρουν και είναι στηρίγματα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Επομένως, πρέπει να τις αποδυναμώσουν.

Εχουν κάθε λόγο να εμπιστευθούν τις δυνάμεις εκείνες στο εργατικό, στο γυναικείο και γενικότερα στο ριζοσπαστικό λαϊκό κίνημα που δε δίστασαν να επιλέξουν την πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα έναντι των κρατικών και κοινοτικών επιδοτήσεων. Εχουν κάθε συμφέρον να πυκνώσουν τις γραμμές του ταξικού εργατικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, τους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ, μπροστά στην αντιλαϊκή λαίλαπα να μη σκύψουν το κεφάλι αλλά να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους.