ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 28 Ιούλη 2013
Σελ. /24
ΔΙΕΘΝΗ
ΣΥΡΙΑ
Πιέσεις, συναντήσεις και ανταγωνισμοί

Η επίσκεψη αντιπροσωπείας των αντικαθεστωτικών, που έγινε δεκτή - άτυπα όπου εμφανίζεται - στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, δείχνει την ένταση της ανησυχίας των ιμπεριαλιστών γιατί κερδίζει έδαφος ο συριακός στρατός

Οι εκπρόσωποι της λεγόμενης Συριακής Αντιπολίτευσης σε αίθουσα στα γραφεία του ΟΗΕ απαντούν σε δημοσιογράφους μετά την, όπως λέγεται, άτυπη συνάντηση με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ
Οι εκπρόσωποι της λεγόμενης Συριακής Αντιπολίτευσης σε αίθουσα στα γραφεία του ΟΗΕ απαντούν σε δημοσιογράφους μετά την, όπως λέγεται, άτυπη συνάντηση με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ
Σενάρια επί σεναρίων φαίνεται να απεργάζονται τα διάφορα ιμπεριαλιστικά επιτελεία ως προς το τι μέλλει γενέσθαι στη Συρία που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δύο χρόνια η επέμβαση με αιχμή του δόρατος τους αντικαθεστωτικούς και τους μισθοφόρους. Οπως αναμενόταν, από την πρώτη κιόλας στιγμή, η ανακατάληψη μετά από πολλούς μήνες της πόλης Κουσάιρ, κοντά στα σύνορα με το Λίβανο, αποτέλεσε καθοριστικό χρονικό σημείο για την εξέλιξη στα πεδία των μαχών στη Συρία. Οι αντικαθεστωτικοί, έχοντας χάσει το βασικό σημείο στρατοπέδευσης και ανεφοδιασμού τους, στη συνέχεια υπέστησαν σειρά ηττών από το συριακό στρατό.

Πλέον, η προσοχή στρέφεται στην περιοχή γύρω από το Χαλέπι, όπου τα κυβερνητικά στρατεύματα, αργά αλλά σταθερά ανακτούν γειτονιά τη γειτονιά, και στην περίμετρο της Δαμασκού. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην κατάληψη του Κουσάιρ και τώρα, εκπρόσωποι του αντικαθεστωτικού «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» έχουν δηλώσει αρκετές φορές ότι έχουν πλέον στα χέρια τους οπλισμό υπερσύγχρονο, όπως αντιαρματικές και αντιαεροπορικές ρουκέτες, που θα «αλλάξει το συσχετισμό δυνάμεων στο έδαφος» και ο οποίος, όπως δηλώνουν, έχει αποσταλεί κυρίως από το Κατάρ και τη Σ. Αραβία. Εντούτοις, μέχρι στιγμής, τουλάχιστον ο εξοπλισμός αυτός δε φαίνεται να φέρνει τα αποτελέσματα εκείνα τα οποία προαναγγέλλονται.

Λόγω των εξελίξεων αυτών, η συνάντηση της αντιπροσωπείας της αντικαθεστωτικής «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας» με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την Παρασκευή, που παρουσιάζεται ως άτυπη όπως διευκρινίστηκε επανειλημμένως, αναμενόταν, ασχέτως δηλώσεων, να έχει και αυτό το περιεχόμενο: της προοπτικής εξοπλισμού των αντικαθεστωτικών. Τουλάχιστον, η πλευρά της «Συμμαχίας», υπό τον νεοεκλεγέντα επικεφαλής Αχμάντ αλ Τζάρμπα θεωρούνταν βέβαιο ότι έθεσε το ζήτημα και στο Συμβούλιο Ασφαλείας, όπως είχε κάνει νωρίτερα και στη συνάντησή του με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Κέρι, τονίζοντας ότι τα όπλα χρειάζονται «για να διασφαλιστεί ότι θα υπάρξει ισορροπία δυνάμεων και δε θα επικρατήσει ολοκληρωτικά ο συριακός στρατός», εξέλιξη που θα διαμόρφωνε δεδομένα επί του εδάφους και θα αποδυνάμωνε σημαντικά τη θέση των αντικαθεστωτικών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που τους στηρίζουν.

Ενδοιασμοί και ελιγμοί από Παρίσι και Λονδίνο

Από την άλλη, η πλευρά του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν αναμενόταν, σε καμία περίπτωση, να υιοθετήσει την οποιαδήποτε απόφαση, αφού στους κόλπους του Συμβουλίου οι διαφωνίες μεταξύ των μονίμων μελών του παραμένουν (Ρωσία, Κίνα και ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία) ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα. Εισερχόμενοι στη συνάντηση, τόσο ο Γάλλος και ο Βρετανός πρέσβης όσο και ο Ρώσος δήλωναν ότι θα συζητήσουν για την προώθηση της Διεθνούς Συνόδου «Γενεύη ΙΙ» για την εξεύρεση πολιτικής μεταβατικής λύσης. Για τη «Γενεύη ΙΙ» μίλησε και ο Κέρι μετά τη συνάντηση με τους αντικαθεστωτικούς.

Προφανώς, το περιεχόμενο που η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη αποδίδει στην «πολιτική μεταβατική λύση» αλλά και σε μια Διεθνή Σύνοδο είναι ένα εξαιρετικά ευρύ πεδίο ανταγωνισμών, διπλωματικών τριβών και «παζαριών». Υπάρχει, όμως, και ένα ακόμη στοιχείο: τον τελευταίο καιρό, δύο από τους πιο ένθερμους υπέρμαχους του εξοπλισμού των αντικαθεστωτικών, η βρετανική και η γαλλική κυβέρνηση μοιάζουν να υπαναχωρούν ως ένα βαθμό τουλάχιστον από την προοπτική αυτή, παρά την τελευταία σχετική απόφαση των ΥΠΕΞ της ΕΕ, η οποία «παγώνει» για μερικούς μήνες το εμπάργκο όπλων προς τη Συρία, και συγκεκριμένα προς τους αντικαθεστωτικούς.

Το Παρίσι δεν έχει ανοιχτά αναφερθεί σε αυτήν την αλλαγή στάσης. Επιλέγει τους ελιγμούς και την αξιοποίηση διαφόρων «ανθρωπιστικών ευαισθησιών», τις οποίες επιλεκτικά ανασύρει στο προσκήνιο. Ετσι, πριν από λίγες ημέρες ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ, αφού συναντήθηκε και συζήτησε εκτενώς με τον Τζάρμπα και άλλα στελέχη της «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας», στο Παρίσι επανέφερε προς συζήτηση μια μικρή παραλλαγή παλαιότερων γαλλικών προτάσεων που αναφέρονταν σε «ζώνες ασφαλείας» κλπ.

Ο Ολάντ έκανε λόγο για άμεση αναγκαιότητα δημιουργίας «ανθρωπιστικών διαδρόμων» διά των οποίων θα διασφαλιστεί η χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας σε αμάχους Σύρους. Αυτό που δεν ανέφερε ο Ολάντ αλλά θεωρείται αυτονόητο είναι ότι για να λειτουργήσουν οι «ανθρωπιστικοί διάδρομοι» χρειάζονται διαρκή στρατιωτική φρούρηση που θα εξασφαλίσει το απρόσκοπτο των μετακινήσεων. Αυτό θεωρητικώς, αν αποφασιστεί δημιουργία «ανθρωπιστικών διαδρόμων» από τον ΟΗΕ, θα το αναλάβουν δυνάμεις του Οργανισμού χωρίς, όμως, αυτό να είναι απόλυτο. Ο Ολάντ απέφυγε επιμελώς να διευκρινίσει αν η χώρα του θα θέσει το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας αφήνοντας έτσι ανοιχτό ένα ακόμη πεδίο διαπραγματευτικού «παζαριού».

Αντίθετα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον έχει πλέον ξεκάθαρα εκφράσει σοβαρές ανησυχίες για την αυξανόμενη και προφανέστατα ανεξέλεγκτη δράση εξτρεμιστών μισθοφόρων ισλαμιστικών οργανώσεων στη Συρία. Το ίδιο θέμα θέτουν και οι αμερικανικές ανησυχίες αν και πολύ πιο ανοιχτά από οποτεδήποτε άλλοτε πλέον η Ουάσινγκτον δίνει, τουλάχιστον, την εντύπωση ότι εξετάζει το ενδεχόμενο εξοπλισμού των Σύρων αντικαθεστωτικών.

Σκέψεις για περαιτέρω εξοπλισμό

Στο πλαίσιο των σχετικών συζητήσεων που γίνονται σε επίπεδο επιτροπών του Κογκρέσου και της Βουλής, για πολλοστή φορά τη γνώμη του κατέθεσε και γραπτώς ο αρχηγός του αμερικανικού ΓΕΣ, στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ, εκθέτοντας τα σενάρια μιας πιο άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής των ΗΠΑ και πώς αξιολογούνται. Ο Ντέμπσεϊ παρουσίασε πέντε σενάρια ξεκαθαρίζοντας ότι η τελική απόφαση, όποια και αν είναι, είναι «της πολιτικής και όχι της στρατιωτικής ηγεσίας» και επαναλαμβάνοντας ότι η οποιαδήποτε στρατιωτική ανάμειξη είναι «πράξη πολέμου».

Τα σενάρια κατά τον Ντέμπσεϊ είναι πέντε: η παροχή πληροφοριών και η ενεργότερη εκπαίδευση των Σύρων αντικαθεστωτικών, η εξαπόλυση περιορισμένων αεροπορικών επιδρομών, η εγκαθίδρυση ζωνών απαγόρευσης πτήσεων, η εγκαθίδρυση ελεγχόμενων ζωνών στο έδαφος, και η εισβολή μεγάλου αριθμού Αμερικανών στρατιωτών στη Συρία υπό το πρόσχημα της «ασφάλισης του απαγορευμένου οπλοστασίου» του καθεστώτος. Με βάση την κοστολόγηση που έκανε ο στρατηγός Ντέμπσεϊ, με εξαίρεση το πρώτο σενάριο (πληροφορίες και εκπαίδευση) που δεν ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, όλα τα άλλα κυμαίνονται στο ένα δισεκατομμύριο δολάρια το μήνα!

Επισημαίνει, επίσης, ότι εφόσον αποφασιστεί η οποιαδήποτε είδους εμπλοκή με στρατιωτικά μέσα είναι σχεδόν αδύνατον να μην ακολουθήσει ακόμη μεγαλύτερη στρατιωτική εμπλοκή. Ο Ντέμπσεϊ, και τα αμερικανικά επιτελεία είναι φανερό ότι «ζυγίζουν» την όποια απόφαση παίρνοντας υπόψη και την εμπειρία άλλων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Ετσι σημειώνουν ότι «τα 10 χρόνια εμπειρίας από το Ιράκ και το Αφγανιστάν έχουν αποδείξει ότι ακόμη και αν η επιτόπου στρατιωτική παρουσία οδηγήσει σε αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο έδαφος, αυτό δεν αποτελεί εγγύηση για το τελικό αποτέλεσμα».

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς τον ολοένα ενεργότερο ρόλο του κουρδικού στοιχείου στις εξελίξεις, μετά και από την τωρινή προέλαση των Κούρδων πολιτοφυλάκων κατά των εξτρεμιστών ισλαμιστών μισθοφόρων του «Μετώπου αλ Νούσρα» και του «Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και στο Λεβάντε» στις περιοχές κοντά στην τουρκο-συριακή μεθόριο που έχει προκαλέσει εντονότατη δυσφορία στην Αγκυρα, αντιλαμβάνεται ότι από την ανακατάληψη του Κουσάιρ και μετά, το ήδη μπλεγμένο σκηνικό ισορροπιών δυνάμεων, αντεγκλίσεων και δυναμικών στο πεδίο της μάχης εντός Συρίας έχει γίνει ακόμη πιο σύνθετο. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, είναι εξαιρετικά αβέβαιο αν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα προχωρήσουν σε κάποια θεαματική κίνηση, όπως είναι π.χ. ο επίσημος συντονισμένος εξοπλισμός των αντικαθεστωτικών ή η άμεση λήψη απόφασης για δημιουργία «ανθρωπιστικών ζωνών».

Κατά πληροφορίες, πάντως, η κυβέρνηση Ομπάμα ετοιμαζόταν να ανακοινώσει μια πρώτη «μικρή αποστολή ελαφρών όπλων», όπως ισχυρίζεται, προς τους αντικαθεστωτικούς της «Συμμαχίας», χωρίς να είναι όμως ξεκάθαρο ούτε πότε θα γίνει ούτε αν θα υλοποιηθεί μέχρι τέλους. Η πληροφορία έγινε δεκτή με απογοήτευση από τους αντικαθεστωτικούς, καθώς ο συγκεκριμένος εξοπλισμός δε φέρεται να σχετίζεται ούτε σε ποιότητα ούτε σε ποσότητα με αυτό που ζητούν.

Οι διπλωματικοί αυτοί ελιγμοί και πολύ περισσότερο οι εξελίξεις στο στρατιωτικό πεδίο επηρεάζουν σημαντικά και τη θέση της κάθε δύναμης που συμμετέχει στα «παζάρια» ως προς το περιεχόμενο και τις προτάσεις που θα τεθούν επί τάπητος στη Διεθνή Σύνοδο. Οπως όλα δείχνουν, η διεξαγωγή της απομακρύνεται ολοένα περισσότερο χρονικά και η ιμπεριαλιστική επέμβαση που εξελίσσεται θα συνεχίσει να αιματοκυλάει το Συριακό λαό, που είναι ξεκάθαρο ότι πληρώνει το βαρύ τίμημα του ανταγωνισμού σε μια ιδιαίτερα σημαντική γεωστρατηγικά περιοχή.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ