ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μπόχα

Απειλές, αποχωρήσεις βουλευτών και φήμες για προσχωρήσεις σε άλλα κόμματα, κατηγορίες για επαφές με επιχειρηματικά και άλλα κέντρα, παρασκηνιακά παζάρια, δηλώσεις γηπεδικού ύφους και άλλα ...όμορφα περιλαμβάνει η αντιπαράθεση αυτών των ημερών ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Σε μια φάση που οι εξελίξεις, με αιχμή τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, επιταχύνουν διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, ο λαός ξαναγίνεται μάρτυρας ενός καβγά ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, που ανασηκώνει έστω και λίγο το «καπάκι», αφήνοντας την μπόχα τους να διαρρεύσει. Παρά τα μεγάλα λόγια και τις φωνές της κυβέρνησης περί «επιχειρηματικών συμφερόντων», περί «απόπειρας ανατροπής του πολιτεύματος» κ.ά., δεν μπορεί να κρυφτεί η μεγάλη αλήθεια. Οτι δεν υπάρχει αστική κυβέρνηση και αστικό κόμμα που να λειτουργούν ανεξάρτητα από επιχειρηματικούς σχεδιασμούς. Και αυτό φαίνεται στην πράξη, κυρίως με την πολιτική που υλοποιούν, η οποία τσακίζει τους εργαζόμενους για να προωθήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Πάει πολύ, επομένως, να παριστάνει η κυβέρνηση το «θύμα» των επιχειρηματικών συμφερόντων, λες και η ίδια δεν έχει σχέση με τέτοια. Αλλωστε, πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι, για όλα τα αστικά κόμματα. Είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είναι στη φύση τους να ανακατεύονται με τα «πίτουρα» (βλέπε επιχειρηματικά συμφέροντα) και ενίοτε να τα τρώνε οι «κότες», αν αυτό επιβάλλει το συμφέρον της αστικής τάξης.

Διμερή

Δεν πάει και πολύς καιρός απ' όταν τα κυβερνητικά στελέχη πάσχιζαν να μας πείσουν ότι η συμφωνία με την ΠΓΔΜ είναι συμφωνία «ειρήνης» και «φιλίας», απλά για την επίλυση του ονοματολογικού. Οτι λίγο - πολύ, τα όσα αποφασίστηκαν ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας - ΠΓΔΜ ουδεμία σχέση έχουν με τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς στην περιοχή και την ένταξη της γείτονος σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, που, όπως λένε, «έτσι κι αλλιώς θα γίνει». Η απάτη βέβαια έβγαζε μάτι από την πρώτη στιγμή, αφού το άρθρο 2 της συμφωνίας, που καταγράφει «χαρτί και καλαμάρι» τα βήματα για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ποιος και γιατί δρομολόγησε, επιτάχυνε και τελικά σφράγισε την εν λόγω συμφωνία. Ενδεικτική είναι όμως και η αποστροφή του υπουργού Εξωτερικών στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, όπου είπε ανάμεσα σε άλλα: «Εξήγησα με πολύ σαφή τρόπο ότι η γεωπολιτική και γεωστρατηγική κατάσταση της περιοχής απαιτεί τη βοήθεια προς αυτές τις δύο χώρες (σ.σ. και προς την Αλβανία) και όχι την αναβολή της (...) η αναβολή αυτής της ευρωπαϊκής διαδικασίας σημαίνει ότι θέτουμε εν αμφιβόλω τη σταθερότητα και την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, η οποία θα πρέπει να είναι πολύ σημαντική για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση». Η ευρωατλαντική «πρεμούρα» για την ανακοπή της επιρροής άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων βγάζει μάτι, καθιστώντας αστείο το επιχείρημα ότι η συμφωνία έγινε απλά για να διευθετηθούν ορισμένα «διμερή ζητήματα».

Ευθύνες

«Γιατί ασχολείστε μαζί μου;». Αυτό το ερώτημα θέτει ούτε λίγο ούτε πολύ η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ), σε προκλητικές της δηλώσεις μετά τις νέες καταστροφικές πλημμύρες στη Μάνδρα. Φορτώνοντας ξανά στον βολικό «φταίχτη», δηλαδή την «κλιματική αλλαγή», τη λασπουριά που πνίγει τους κατοίκους από προχτές, παραπονιέται ότι τέτοια «φαινόμενα» συμβαίνουν και στη Σαμοθράκη, στην Κρήτη, στον Βόλο κ.α., χωρίς «κανείς όμως να αναζητήσει ευθύνες από τους κατά τόπους περιφερειάρχες»! Εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι, δηλαδή... Ο λαός της Μάνδρας συνεχίζει να πνίγεται, επειδή η Περιφέρεια Αττικής και η κυβέρνηση δεν έχουν πάρει απολύτως κανένα μέτρο αντιπλημμυρικής προστασίας, και η περιφερειάρχης παριστάνει την αδικημένη. Πνίγεται επειδή το αστικό κράτος ούτε μπορεί ούτε θέλει να διαμορφώσει ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπλημμυρικής προστασίας για τις ανάγκες του λαού, που είναι ασύμβατες με την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Οι 24 νεκροί από τις προηγούμενες πλημμύρες και οι ανυπολόγιστες καταστροφές από τις τωρινές έχουν υπεύθυνο, κι αυτός είναι η πολιτική που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, όπως και η τοπική - περιφερειακή διοίκηση. Απ' αυτήν τη σκοπιά, κάθε επίκληση των «ακραίων καιρικών φαινόμενων» είναι άλλη μια πρόκληση προς τα θύματα αυτής της πολιτικής.

Πολυεργαλείο

Ενα πραγματικό «πολυεργαλείο» για τη στρατηγική του κεφαλαίου είναι οι περιβόητες «start up» («νεοφυείς») επιχειρήσεις και η «καινοτομία», που η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα επικαλούνται καμιά 10αριά φορές τη μέρα ως φάρμακο «διά πάσα νόσο». Ενδεικτικά είναι τα όσα καταγράφονται στη χτεσινή ειδική έκδοση του ΣΕΒ, που παραπονιέται για το ότι «η περιορισμένη συνεργασία με εδραιωμένες επιχειρήσεις και πανεπιστήμια (...) το δυσμενές επιχειρηματικό περιβάλλον με έλλειψη κινήτρων, η υψηλή φορολογία εργαζομένων και επιχειρήσεων και οι περίπλοκες διαδικασίες, λειτουργούν αποτρεπτικά και περιορίζουν τη μετουσίωση καινοτομίας σε εμπορεύσιμα προϊόντα και υπηρεσίες», προτείνοντας «μεταρρυθμίσεις και δράσεις για μεγάλες επιχειρήσεις, δημόσιους φορείς, πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα», όπως η ανάπτυξη συνεργασιών και δικτυώσεων, η διαμόρφωση φορολογικής πολιτικής ενθάρρυνσης «start up» και καινοτομίας, η διαμόρφωση ευνοϊκού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, η κατοχύρωση και αξιοποίηση πνευματικής ιδιοκτησίας, η ανάπτυξη δεξιοτήτων «για τις ανάγκες της αγοράς» κ.ά. Το πραγματικό περιεχόμενο, δηλαδή, δεν είναι άλλο από την προσπάθεια του κεφαλαίου να αξιοποιήσει τα επιτεύγματα και τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, για να αυξήσει το ποσοστό κέρδους του, όσο και για να βρουν διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, που αποτελούν «βραχνά» στο λαιμό τους. Για το λόγο αυτόν ζητάνε ακόμα περισσότερα «κίνητρα» και στήριξη από το αστικό κράτος. Καμία σχέση δεν έχουν όλα αυτά με τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, που θα μπορούσαν στο πλαίσιο μιας άλλης οικονομίας, απαλλαγμένης από το κέρδος, να ικανοποιηθούν από τις μεγάλες δυνατότητες και την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

1912 Γεννιέται η Αμαλία Φλέμινγκ, σύζυγος και συνεργάτιδα του Βρετανού επιστήμονα Αλέξανδρου Φλέμινγκ, ο οποίος ανακάλυψε την πενικιλίνη.

1914 Δολοφονείται στο Σαράγεβο ο Αυστριακός δούκας Φραγκίσκος - Φερδινάνδος, γεγονός που στάθηκε αφορμή για την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

1917 Η Ελλάδα μπαίνει και επίσημα πια στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τασσόμενη με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της Αντάντ.

1918 Δημοσιεύεται το Διάταγμα του Συμβουλίου των Επιτρόπων του Λαού για την εθνικοποίηση των επιχειρήσεων των βασικών κλάδων της βιομηχανίας και των σιδηροδρομικών μεταφορών.

1919 Υπογράφεται η Συνθήκη των Βερσαλλιών, με την οποία οι νικήτριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Αντάντ επιβάλλουν τους όρους τους επί των ηττημένων Κεντρικών Δυνάμεων. Οι όροι της Συνθήκης, η νομή του κόσμου και ο μεταπολεμικός συσχετισμός που διαμόρφωσε, αποτέλεσαν βασική αιτία του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου που ξέσπασε δυο δεκαετίες αργότερα (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος).

1927 Στον απόηχο της μεγάλης απεργίας του 1926, ψηφίζεται στη Βρετανία ο αντεργατικός νόμος «για τις συγκρούσεις στη βιομηχανία και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις», ο οποίος περιόριζε σημαντικά τη δυνατότητα των συνδικάτων να κηρύξουν μια απεργία, προέβλεπε δε σοβαρές κυρώσεις για όσες απεργίες κρίνονταν παράνομες.

1940 Η βρετανική κυβέρνηση αναγνωρίζει τον στρατηγό Ντε Γκολ ως αρχηγό του κινήματος «Ελεύθερη Γαλλία».

1945 Στην Πολωνία σχηματίζεται Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας από το Πολωνικό Εργατικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Επικεφαλής της τέθηκε ο Εντβαρντ Οσόμπσκα-Μοράβσκι (του Σοσιαλιστικού Κόμματος).

1948 Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας αποβάλλεται από το Γραφείο Πληροφοριών των Κομμουνιστικών Κομμάτων (Κομινφόρμ), το οποίο κατήγγειλε τον Τίτο για πέρασμα στον αστικό εθνικισμό. Η ρήξη του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας με την Κομινφόρμ είχε ξεκινήσει από την ηγεμονική θέση (και τις εδαφικές βλέψεις) που επιδίωκε η Γιουγκοσλαβία από τα άλλα βαλκανικά κράτη στο πλαίσιο μιας μελλοντικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Στη ρίζα του προβλήματος ωστόσο βρισκόταν η διαπάλη στο ίδιο το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας γύρω από θέματα συνεργασίας με τμήματα της αστικής τάξης, τον χαρακτήρα του ΚΚ, τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης κ.ά.

1975 Πεθαίνει ο αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Κωνσταντίνος Δοξιάδης.

1979 Με 193 ψήφους υπέρ (Νέα Δημοκρατία, ΚΟΔΗΣΟ, ΕΔΗΚ, ΕΔΑ, «ΚΚΕ εσωτερικού», ανεξάρτητοι), τρεις βουλευτές να δηλώνουν «παρών» και 93 αποχές (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ), η Βουλή των Ελλήνων επικυρώνει τη συνθήκη ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ.

1979 Η Σύνοδος του ΟΠΕΚ στη Γενεύη αποφασίζει την αύξηση της τιμής του αργού πετρελαίου κατά 10%. Ηδη, η συνολική αύξηση των τιμών του πετρελαίου κατά τη διάρκεια του 1979 ανέρχεται σε 50%. Τα μονοπώλια του πετρελαίου αποκομίζουν τεράστια κέρδη από τη διεθνή πετρελαϊκή κρίση του 1979.

1985 Πεθαίνει ο ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας.